{{กระทู้ฉายหนังโหด}} OPERA นาฎกรรมอำมหิต (องก์สุดท้าย)
by AguileraAnimato • วันอังคารที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552 16:32
กระทู้นี้แตกประเด็นมาจาก #286
ขอแตกไปอีกโรงนะ
ว่าแล้วก็มาดูกันต่อเลย
ว่าแล้วก็มาดูกันต่อเลย
Replies (179)
"เร็วๆ โผล่หน้าออกมายืนยันตัวเองซะ" ป้าปานชะนีสั่งชายลึกลับที่ยืนอยู่หลังบานประตู
ชายลึกลับยังคงเฉยต่อคำสั่ง
"อ่ะ ผมมีปืนด้วยนะ ของคู่กายตำรวจเชียวนาคุณ
ยังไม่เชื่ออีกเหรอว่าผมเป็นตำรวจจริงๆ"
เค้าชูปืนที่พกติดตัวขึ้นมาให้ดู
"อ่ะ ผมมีปืนด้วยนะ ของคู่กายตำรวจเชียวนาคุณ
ยังไม่เชื่ออีกเหรอว่าผมเป็นตำรวจจริงๆ"
เค้าชูปืนที่พกติดตัวขึ้นมาให้ดู
ปานชะนีแนบเบ้าตาจนเข้ากับรูตาแมว
จนแทบจะหลอมเป็นชิ้นส่วนเดียวกัน
เธอพยายามเพ็งให้เห็นรายละเอียดมากที่สุด
"เอาปืนออกไป โผล่หน้าแกมา" ปานชะนีสั่ง
"เอ๊ะ เดี๋ยว! ฉันว่าฉันจำแกได้นิ" ปานชะนีพยายามทบทวนความทรงจำ
จนแทบจะหลอมเป็นชิ้นส่วนเดียวกัน
เธอพยายามเพ็งให้เห็นรายละเอียดมากที่สุด
"เอาปืนออกไป โผล่หน้าแกมา" ปานชะนีสั่ง
"เอ๊ะ เดี๋ยว! ฉันว่าฉันจำแกได้นิ" ปานชะนีพยายามทบทวนความทรงจำ
"ว้า บอกว่ามีปืน เป็นตำรวจก็ยังไม่เชื่อกันอีก" ชายลึกลับพูดด้วยความเซ็ง
"งั้นคงต้องให้ดูซะแล้วว่าปืนจริง กระสุนจริง" เค้าพูดแล้วแนบกระบอกปืน ให้รูกระสุนอัดเข้าช่องตาแมว
"งั้นคงต้องให้ดูซะแล้วว่าปืนจริง กระสุนจริง" เค้าพูดแล้วแนบกระบอกปืน ให้รูกระสุนอัดเข้าช่องตาแมว
กระสุนอุ่นๆ พุ่งตรงจากปลายกระบอกทะลุผ่านเลนส์กระจกแตกเป็นเสี่ยง
มันพุ่งเป็นแนวนอน ตรงไปตามกรอบรู เหมือนรถไฟเข้าอุโมงค์
ที่ซึ่งปลายทางของอุโมงค์คือดวงตาของผู้แนบดู
มันพุ่งเป็นแนวนอน ตรงไปตามกรอบรู เหมือนรถไฟเข้าอุโมงค์
ที่ซึ่งปลายทางของอุโมงค์คือดวงตาของผู้แนบดู
ตามมาแล้วววว เหนื่อยๆๆ ขอนั่งพักดูหนัง แอร์เย็นๆ
จากเศษกระจกที่แตกซัดกระจายเป็นเกล็ดแก้วพุ่งเข้าเบ้าตา
สู่ไออุ่นดินปืน และเสียงดังกัมปนาทสูบเข้ากลางม่านตาที่ขยายออกด้วยความตกตะลึง
ปานชะนีสัมผัสได้ลูกกระสุนที่ทะลุเข้า
อัดเยื่อนัยน์ตาขาว จนเนื้อเยื่อฉีกเป็นหลุมตามแรงอัด
เธอสัมผัสได้ถึงกระสุนที่วิ่งผ่านตัดเส้นประสาทแห่งการมองเห็น และทะลวงเลยไปยังกะโหลก และสมอง
อันเป็นสถานีสุดท้าย ก่อนที่ประสาทสัมผัสใดใดของเธอจะรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด
สู่ไออุ่นดินปืน และเสียงดังกัมปนาทสูบเข้ากลางม่านตาที่ขยายออกด้วยความตกตะลึง
ปานชะนีสัมผัสได้ลูกกระสุนที่ทะลุเข้า
อัดเยื่อนัยน์ตาขาว จนเนื้อเยื่อฉีกเป็นหลุมตามแรงอัด
เธอสัมผัสได้ถึงกระสุนที่วิ่งผ่านตัดเส้นประสาทแห่งการมองเห็น และทะลวงเลยไปยังกะโหลก และสมอง
อันเป็นสถานีสุดท้าย ก่อนที่ประสาทสัมผัสใดใดของเธอจะรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด
ปุ้ง และฟิ้วววว
คือสองเสียงสุดท้ายที่หูของเธอรับรู้
เสียงแรกคือกะโหลกด้านหลังแตกออกเป็นรู
เสียงสองคือเส้นผมที่ปลิวสะบัดไปด้านหลัง
ตามวิถีกระสุนที่พุ่งออก ไปพร้อมกับชิ้นส่วนของสมองเล็กน้อย
ที่ติดออกเป็นของที่ระลึกจากการเดินทางของมฤตยู
คือสองเสียงสุดท้ายที่หูของเธอรับรู้
เสียงแรกคือกะโหลกด้านหลังแตกออกเป็นรู
เสียงสองคือเส้นผมที่ปลิวสะบัดไปด้านหลัง
ตามวิถีกระสุนที่พุ่งออก ไปพร้อมกับชิ้นส่วนของสมองเล็กน้อย
ที่ติดออกเป็นของที่ระลึกจากการเดินทางของมฤตยู
ปานชะนีเอนตัวจนแทบลอยไปด้านหลัง กรีดร้องอย่างโหยหวน
วิถีกระสุนช่างแม่นยำจนน่าโกหก
มันทะลุผ่านปานชะนีแล้วตรงเป็นลูกหลง
ใส่โทรศัพท์ที่ตั้ว มารตี เตรียมจะโทรขอความช่วยเหลือ
วิถีกระสุนช่างแม่นยำจนน่าโกหก
มันทะลุผ่านปานชะนีแล้วตรงเป็นลูกหลง
ใส่โทรศัพท์ที่ตั้ว มารตี เตรียมจะโทรขอความช่วยเหลือ
โทรศัพท์แตกอนาถเดี้ยงกระจาย
ตั้ว มารตี เอามือกุมหัวแล้วหวีดร้องอย่างสุดจะทน
"อีดอก เมิงจะฆ่ากัน ก็ฆ่าไปซิ มาทำให้กรูซวยด้วยทำไม กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"
"อีดอก เมิงจะฆ่ากัน ก็ฆ่าไปซิ มาทำให้กรูซวยด้วยทำไม กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"
ร่างอันไร้วิญญาณของป้าปานชะนีล้มแน่นิ่งกับพื้น
หากมีชีวิตอยู่ เธอคงพูดว่า
"ตูก็ไม่รู้เหมือนกัน"
หากมีชีวิตอยู่ เธอคงพูดว่า
"ตูก็ไม่รู้เหมือนกัน"
ป.ล. ขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ
คือผมว่า ผมก็เซฟไฟล์รูปที่แคปมาจากบ้านมาแล้วอ่ะ
(นี้มาฉายต่อที่มหาลัย)
แต่ทำไมเปิดโฟลเดอร์มา ภาพแคปเนื้อเรื่องส่วนต่อไป มันดันไม่ได้ถูกเซฟเข้ามาด้วย
งงๆอ่ะ ไงก็ขออภัยด้วยนะครับที่มาฉายแบบสั้นๆ
เดี๋ยวกลับบ้านแล้วจะฉายต่อจ้า
คือผมว่า ผมก็เซฟไฟล์รูปที่แคปมาจากบ้านมาแล้วอ่ะ
(นี้มาฉายต่อที่มหาลัย)
แต่ทำไมเปิดโฟลเดอร์มา ภาพแคปเนื้อเรื่องส่วนต่อไป มันดันไม่ได้ถูกเซฟเข้ามาด้วย
งงๆอ่ะ ไงก็ขออภัยด้วยนะครับที่มาฉายแบบสั้นๆ
เดี๋ยวกลับบ้านแล้วจะฉายต่อจ้า
เดินออกจากโรง ไป ตี กอล์ฟ ก่อน อิอิ
เด่วมาใหม่
ว่าแต่ ปานชะนี น่าสงสารจัง
แปะให้อีกรอบ
แก้ไขล่าสุด: 10/11/2552 18:35 โดย I
รอจ้าๆ
หนึ่งคุงงงงงง!! มาไวๆๆ เราอยากรู้ว่าครายคือฆาตกร
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ดู คลิป แล้ว
แบบว่า กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
------------
โอ้ว เจ้าฉากทะลุหัวช่างโดนใจ
แก้ไขล่าสุด: 10/11/2552 21:45 โดย Loma บ้าชอปป์
เหอๆ ดูคลิป สยิวกิ้วเลย
มาต่อแหละ จะเอาให้จบเรื่องเลย
----------------------------------------------
ฆาตกรหลังบานประตูเขย่าประตูด้วยความโมโห
"เปิดประตูซิว้อยยยย" มันตะโกน
ตั้ว มารตี สร่างจากความสะเทือนใจ เธอลุกขึ้นยืน แล้วคว้ามีดที่ตกอยู่ข้างศพปานชะนีมากุมไว้ ยึดเหนี่ยวความเข้มแข็งแล้วด่ากลับ
"เปิดให้แกมาฆ่าฉันเหรอ ไอ้ควาย แกมันคนชั่วช้าวิสามายนาม ฉันขอสาปแช่งแก ฮือๆๆๆ" ตั้ว มารตีด่า
----------------------------------------------
ฆาตกรหลังบานประตูเขย่าประตูด้วยความโมโห
"เปิดประตูซิว้อยยยย" มันตะโกน
ตั้ว มารตี สร่างจากความสะเทือนใจ เธอลุกขึ้นยืน แล้วคว้ามีดที่ตกอยู่ข้างศพปานชะนีมากุมไว้ ยึดเหนี่ยวความเข้มแข็งแล้วด่ากลับ
"เปิดให้แกมาฆ่าฉันเหรอ ไอ้ควาย แกมันคนชั่วช้าวิสามายนาม ฉันขอสาปแช่งแก ฮือๆๆๆ" ตั้ว มารตีด่า
ตั้ว มารตีรีบวิ่งกลับเข้าไปยังห้องนอน
เธอกดรีโมทเล่นเทปโอเปร่า
"โฮฮี๊โฮ๊ยยยยยโย๊ยยยยยยยย" เสียงนักร้องจากคาซเซ็ตท์ร้องบรรเลงเพลงโสกอบอวลไปทั่วทั้งห้อง
ตั้ว มารตี กระชากผ้าปูที่นอน หมอน ผ้าห่มจากเตียงตัวเองออกมา
เธอกดรีโมทเล่นเทปโอเปร่า
"โฮฮี๊โฮ๊ยยยยยโย๊ยยยยยยยย" เสียงนักร้องจากคาซเซ็ตท์ร้องบรรเลงเพลงโสกอบอวลไปทั่วทั้งห้อง
ตั้ว มารตี กระชากผ้าปูที่นอน หมอน ผ้าห่มจากเตียงตัวเองออกมา
แล้วโยนหมอนออกไปทางหน้าต่าง
เอาผ้าห่ม ผ้าปูที่นอนมากองสุมๆไว้ริมระเบียง ให้ดูเหมือนเธอทำปมผ้า ไต่หนีหลบออกไปข้างล่าง...
เอาผ้าห่ม ผ้าปูที่นอนมากองสุมๆไว้ริมระเบียง ให้ดูเหมือนเธอทำปมผ้า ไต่หนีหลบออกไปข้างล่าง...
แต่ในความเป็นจริงเธอยังหลบอยู่ในห้อง...
ข้างหลังผ้าม่านลูกไม้
ถ้าหากมันมีปืน มันฆ่าป้าปานชะนี ก็คงไม่น่าแปลกใจถ้ามันจะพังประตูเข้ามาได้
เธอคิดด้วยใจอันระทึก เตรียมพร้อมตั้งรับความวิบัติที่กำลังจะเข้ามา
ข้างหลังผ้าม่านลูกไม้
ถ้าหากมันมีปืน มันฆ่าป้าปานชะนี ก็คงไม่น่าแปลกใจถ้ามันจะพังประตูเข้ามาได้
เธอคิดด้วยใจอันระทึก เตรียมพร้อมตั้งรับความวิบัติที่กำลังจะเข้ามา
เกร๊ง~
เสียงการเคลื่อนไหวบางอย่างในห้อง.... ดูเหมือนว่ามันเข้ามาในนี้แล้ว
ภายในห้องนอนที่ว่างเปล่า
เสียงการเคลื่อนไหวบางอย่างในห้อง.... ดูเหมือนว่ามันเข้ามาในนี้แล้ว
ภายในห้องนอนที่ว่างเปล่า
มันชะโงกออกไปดูทางระเบียง
ไม่พบร่องรอยใดใด นอกจากเศษขนไก่ยัดหมอนที่ปลิวละเลียดไปกับพื้นถนน
ไม่พบร่องรอยใดใด นอกจากเศษขนไก่ยัดหมอนที่ปลิวละเลียดไปกับพื้นถนน
ตั้ว มารตี ค่อยๆย่องคลานไปในความมืดจากหลังผ้าม่าน
เธอแอบเลียดเร้นหลบพรางในความมืดดุจพราย
มือที่กุมมีดไว้ ช่วยทำให้เธออุ่นใจว่าอย่างน้อยก็มีของไว้ป้องกันตัว
ถ้าเจอเมื่อไรจะเสียบให้พรุนเป็นเนยแข็งสวิชเลย
เธอแอบเลียดเร้นหลบพรางในความมืดดุจพราย
มือที่กุมมีดไว้ ช่วยทำให้เธออุ่นใจว่าอย่างน้อยก็มีของไว้ป้องกันตัว
ถ้าเจอเมื่อไรจะเสียบให้พรุนเป็นเนยแข็งสวิชเลย
ตุ๊บๆ
ความเครียดหวนกลับมากดประสาทอีกครั้ง
เย็นไว้ เย็นไว้
ตั้ว มารตี บอกตัวเอง
เสียงเพลงจากบทละครร้องโอเปร่ายังคงโหยหวน
กล่อมเกลาบรรเทาความตึงเครียดของบรรยากาศ
(คห.จากคนฉาย... จะทำฉากสมองมาเพื่อออ เนียนตายอ่ะ)
ความเครียดหวนกลับมากดประสาทอีกครั้ง
เย็นไว้ เย็นไว้
ตั้ว มารตี บอกตัวเอง
เสียงเพลงจากบทละครร้องโอเปร่ายังคงโหยหวน
กล่อมเกลาบรรเทาความตึงเครียดของบรรยากาศ
(คห.จากคนฉาย... จะทำฉากสมองมาเพื่อออ เนียนตายอ่ะ)
ตั้ว มารตี เซเล็กน้อย
เธอพยายามประคองร่างตัวเองมายืนพิงกำแพง
ซุ่มอยู่ริมขอบ
ตุ๊บ~ ตุ๊บ~
เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามา
มีดในมือเตรียมยกขึ้น พร้อมที่จะพุ่งเป้าเข้าแทง
เธอพยายามประคองร่างตัวเองมายืนพิงกำแพง
ซุ่มอยู่ริมขอบ
ตุ๊บ~ ตุ๊บ~
เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามา
มีดในมือเตรียมยกขึ้น พร้อมที่จะพุ่งเป้าเข้าแทง
ทันใดนั้น ร่างนั้นก็เดินเข้ามา
แต่มาในสภาพบาดเจ็บ กระอักเลือด
ชายในชุดโค้ดร้องโอดด้วยความเจ็บ
เมื่อมีมีดเสียบแทงเข้าที่กลางท้อง
ตั้ว มารตี ตกใจ
"นี้มันอะไรกัน"
แต่มาในสภาพบาดเจ็บ กระอักเลือด
ชายในชุดโค้ดร้องโอดด้วยความเจ็บ
เมื่อมีมีดเสียบแทงเข้าที่กลางท้อง
ตั้ว มารตี ตกใจ
"นี้มันอะไรกัน"
ชายคนนั้นสิ้นใจ ล้มลงกองกับพื้น
ตั้ว มารตี ค้นกระเป๋าสตางค์เค้า
พบบัตรข้าราชการ
"หมู่สิริรัตน์ นิน่า... ฮือๆๆ หมู่ถูกฆ่าไปแล้ว" ตั้ว มารตี หวาดกลัวขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าแม้แต่ตำรวจก็ยังพ่ายให้กับฆาตกร
ตั้ว มารตี ค้นกระเป๋าสตางค์เค้า
พบบัตรข้าราชการ
"หมู่สิริรัตน์ นิน่า... ฮือๆๆ หมู่ถูกฆ่าไปแล้ว" ตั้ว มารตี หวาดกลัวขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าแม้แต่ตำรวจก็ยังพ่ายให้กับฆาตกร
เธอรีบค้นหาปืนพกของเค้า เพื่อใช้ป้องกันตัว
"เจอแล้ว"
ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างส่องวาบเข้ามาที่หน้าเธอ
ตั้ว มารตีผงะเมื่อแสงจ้าจากไฟฉายส่องเข้ากลางหน้าเธออย่างจัง
"มันพบเธอแล้ว"
"เจอแล้ว"
ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างส่องวาบเข้ามาที่หน้าเธอ
ตั้ว มารตีผงะเมื่อแสงจ้าจากไฟฉายส่องเข้ากลางหน้าเธออย่างจัง
"มันพบเธอแล้ว"
ตั้ว มารตี เหนี่ยวปืนลั่นไกไปที่คนร้าย
"เอากระสุนไปกินซะ"
"เอากระสุนไปกินซะ"
ฆาตกรไม่ยืนนิ่งรับกระสุนให้โง่ จึงวูบหลบไปอย่างรวดเร็ว
ปัง ปัง
เสียงกระสุนที่สาดกราดอย่างไร้ความแม่นยำ ระบิดใส่ข้าวของเครื่องใช้ กำแพงห้องอย่างอนาถ
"ตูคงโดนปรับค่าห้องรูบานเลยทีเดียว" เธอคิด
ปัง ปัง
เสียงกระสุนที่สาดกราดอย่างไร้ความแม่นยำ ระบิดใส่ข้าวของเครื่องใช้ กำแพงห้องอย่างอนาถ
"ตูคงโดนปรับค่าห้องรูบานเลยทีเดียว" เธอคิด
แก้ไขล่าสุด: 11/11/2552 04:07 โดย AguileraAnimato
เจ้าฆาตกรหลบกระสุนหนีหายไป
(ทำยังกะสู้กันในโกดังแถวท่าเรือ - - ห้องมันก็เล็กนิดเดียว)
ตั้ว มารตี พยายามลั่นกระสุนสาดกำแพงห้องต่อ แต่กระสุนหมด
เธอเขวี้ยงปืนทิ้ง หันซ้ายหัยขวา ก้มมองลอดหว่างขา คิดหาทางเอาตัวรอด
ผ่าง~
เสียงช่องแอร์ด้านหลังเปิดออก มีร่างๆนึงโผล่หน้าออกมา
"กรี๊ดดดดดดดดดดด ผีช่องแอร์" ตั้ว มารตีกรี๊ดลั่น
(ทำยังกะสู้กันในโกดังแถวท่าเรือ - - ห้องมันก็เล็กนิดเดียว)
ตั้ว มารตี พยายามลั่นกระสุนสาดกำแพงห้องต่อ แต่กระสุนหมด
เธอเขวี้ยงปืนทิ้ง หันซ้ายหัยขวา ก้มมองลอดหว่างขา คิดหาทางเอาตัวรอด
ผ่าง~
เสียงช่องแอร์ด้านหลังเปิดออก มีร่างๆนึงโผล่หน้าออกมา
"กรี๊ดดดดดดดดดดด ผีช่องแอร์" ตั้ว มารตีกรี๊ดลั่น
"พี่ตั้ว หนูยังไม่ตายค่ะ" เด็กสาวร้องบอก
"หนูเป็นแฟนคลับพี่ คอยตามดูพี่มาตลอดในช่องแอร์นี้ พี่รีบปีนขึ้นมาในนี้ แล้วหนีไปกับหนูเหอะ" เธอแนะนำ
เมื่อแน่ใจว่าว่าที่คุยอยู่ด้วยไม่ใช่ผี หรือวิญญาณที่ถูกฆ่าหมกช่องแอร์
ตั้ว มารตี เลยตัดสินใจปีนเข้าไป
"หนูเป็นแฟนคลับพี่ คอยตามดูพี่มาตลอดในช่องแอร์นี้ พี่รีบปีนขึ้นมาในนี้ แล้วหนีไปกับหนูเหอะ" เธอแนะนำ
เมื่อแน่ใจว่าว่าที่คุยอยู่ด้วยไม่ใช่ผี หรือวิญญาณที่ถูกฆ่าหมกช่องแอร์
ตั้ว มารตี เลยตัดสินใจปีนเข้าไป
ตั้ว มารตีดันก้นกระดึ๊บเข้าไป
เธอเหนี่ยวกกน. ที่รั้งเข้าวินออกจากร่องก้น
แล้วขยับเข่าสอดตัวเข้าไป
จากนั้นจึงปิดบานเกล็ดไม้ระบายอากาศให้กลับเข้าที่เดิม
ภายในนั้นเป็นช่องสี่เหลี่ยมจัตตุรัสบุพรม ขนาดยัดทีวี 21 นิ้วได้สบายๆ มันเต็มไปด้วยฝุ่นแหละหยากไหย่ที่เกาะจากการถูกปล่อยทิ้งไว้ไม่ทำความสะอาด
"นี้เป็นช่องแอร์ของอพาร์ทเม้นท์เราค่ะพี่ตั้ว แต่เค้าไม่ใช่แล้ว หนุเลยอาศัยช่องแอร์นี้ ไปไหนมาไหนในอพาร์เม้นท์" เธอบอก
"หนูชื่อน้องปุญค่ะ เป็นแฟนคลับพี่ตั้วนะค่ะ หนูแอบตามดูพี่อยู่ประจำ เลยรู้ว่ามีคนคอยปองร้ายพี่" เด็กหญิงปุญบอก ขณะคลานไปข้างหน้า โดยมีตั้ว มารตีคลานอยู่ด้านหลัง
"พี่ตั้วจะว่าไรไหมค่ะ ถ้าหนูจะตด" เธอถาม
"อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ แต่อย่าให้มีเนื้อออกมานะค่ะ" ตั้ว มารตีบอกขณะกัดฟันแล้วย่นจมูกด้วยความรังเกียจ
เธอเหนี่ยวกกน. ที่รั้งเข้าวินออกจากร่องก้น
แล้วขยับเข่าสอดตัวเข้าไป
จากนั้นจึงปิดบานเกล็ดไม้ระบายอากาศให้กลับเข้าที่เดิม
ภายในนั้นเป็นช่องสี่เหลี่ยมจัตตุรัสบุพรม ขนาดยัดทีวี 21 นิ้วได้สบายๆ มันเต็มไปด้วยฝุ่นแหละหยากไหย่ที่เกาะจากการถูกปล่อยทิ้งไว้ไม่ทำความสะอาด
"นี้เป็นช่องแอร์ของอพาร์ทเม้นท์เราค่ะพี่ตั้ว แต่เค้าไม่ใช่แล้ว หนุเลยอาศัยช่องแอร์นี้ ไปไหนมาไหนในอพาร์เม้นท์" เธอบอก
"หนูชื่อน้องปุญค่ะ เป็นแฟนคลับพี่ตั้วนะค่ะ หนูแอบตามดูพี่อยู่ประจำ เลยรู้ว่ามีคนคอยปองร้ายพี่" เด็กหญิงปุญบอก ขณะคลานไปข้างหน้า โดยมีตั้ว มารตีคลานอยู่ด้านหลัง
"พี่ตั้วจะว่าไรไหมค่ะ ถ้าหนูจะตด" เธอถาม
"อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ แต่อย่าให้มีเนื้อออกมานะค่ะ" ตั้ว มารตีบอกขณะกัดฟันแล้วย่นจมูกด้วยความรังเกียจ
แก้ไขล่าสุด: 11/11/2552 04:41 โดย AguileraAnimato
ช่องแอร์ถูกต่อเป็นทางโค้ง เหมือนเขาวงกตทางเดียวที่ดูไม่มีที่สิ้นสุด
"อีกนิดเดียวก็จะถึงห้องหนูแล้วค่ะ" ดญ.ปุญบอก
"โอเออ่ะ อี้อ้ออึกอ่าอีกไอ" ตั้ว มารตี บอกขณะที่ยังเอามืออุดจมูก เพราะซากฟักทองที่ดญ.ปุญกินตอนเช้า ลอยออกมาจากลำไส้ใหญ่ทางรูทวารปะทะปลายจมูกเธอ
"อีกนิดเดียวก็จะถึงห้องหนูแล้วค่ะ" ดญ.ปุญบอก
"โอเออ่ะ อี้อ้ออึกอ่าอีกไอ" ตั้ว มารตี บอกขณะที่ยังเอามืออุดจมูก เพราะซากฟักทองที่ดญ.ปุญกินตอนเช้า ลอยออกมาจากลำไส้ใหญ่ทางรูทวารปะทะปลายจมูกเธอ
"ถึงแล้วๆๆๆ " ดญ.ปุญบอก
แล้วจึงผลักบานเลก็ดช่องแอร์ห้องตัวเองออก
ทั้งสองพากันก้าวลงไป
แล้วจึงผลักบานเลก็ดช่องแอร์ห้องตัวเองออก
ทั้งสองพากันก้าวลงไป
ตั้ว มารตี เหลือบมองไปยังเส้นทางด้านหลัง ที่เธอคลานมา
"พี่ว่าพี่ได้ยินเสียงกึกๆ คลานตามมานะ"
เธอโผล่หัวออกไปดู...
"พี่ว่าพี่ได้ยินเสียงกึกๆ คลานตามมานะ"
เธอโผล่หัวออกไปดู...
มีเงาของบางสิ่งเคลื่อนไหวพาดผ่านสะท้อนมายังกำแพง
"มันตามมาแล้ว"
"มันตามมาแล้ว"
ตั้ว มารตีรีบหดหัวกลับ
แล้วปิดบานเกล็ดไม้อย่างเบามือ
เธอโอบดญ.ปุญไว้ใกล้ๆ แล้วค่อยๆย่อตัวนั่งยองๆ ชิดกำแพง
พยายามลีบตัวให้แบนที่สุด
(เอ่อะ... จริงๆ จะมาหลบทำไม ก็หนีไปหลบที่อื่นซิ ห้องออกจะกว้าง)
แล้วปิดบานเกล็ดไม้อย่างเบามือ
เธอโอบดญ.ปุญไว้ใกล้ๆ แล้วค่อยๆย่อตัวนั่งยองๆ ชิดกำแพง
พยายามลีบตัวให้แบนที่สุด
(เอ่อะ... จริงๆ จะมาหลบทำไม ก็หนีไปหลบที่อื่นซิ ห้องออกจะกว้าง)
ฆาตกรมองดูห้องของดญ.ปุญ
มันจ้องอยู่ประมาณ 10 วิ เมื่อแน่ใจว่าไม่มีตั้ว มารตี
จึงตัดสินใจออกคลานต่อไป
มันจ้องอยู่ประมาณ 10 วิ เมื่อแน่ใจว่าไม่มีตั้ว มารตี
จึงตัดสินใจออกคลานต่อไป
เช่นกัน
เมื่อตั้ว มารตี แน่ใจว่าฆาตกรคลานออกไปแล้ว เธอก็ลุกขึ้น เพื่ออกจากห้อง
ทันใดนั้นเธอก็สวนกับผู้หญิงผมทองนางนึง
"แม่กลับมาแล้ววว" ดญ.ปุญร้อง แล้ววิ่งไปเกาะขาแม่
"วแร๊ยยย แกเป็นใครอ่ะมาบุกรุกห้องฉัน" แม่น้องปุญร้อง
ตั้ว มารตี จำได้ว่าผู้หญิงคนนี้ คือคนเดียวกับที่เธอเห็นมายืนไซร้ผู้ชายหน้าห้องของเธอ
ในคห.ที่ 169 ของกระทู้ที่แล้ว
"คุณนั้นเองนะ" ตั้ว มารตีร้องทัก
"คุณไรของแก อีบ้า อีตีนแมว แกออกไปนะ" แม่น้องปุญร้อง
"แม่ค่ะ นี้พี่ตั้ว มารตี ดาราโอเปร่าไง เค้าอยู่อพาร์ตเมนท์เดียวกับเรา น้องปุญพาพี่เค้ามาเล่นห้องเรา" ดญ.ปุญบอก
นางได้ยินแบบนั้น ก็ตบหัวลุกคว่ำ
"อีเด็กเวรถ้วยตะไล สาระแนนัก วันๆดีแต่ทำหน้าใหญ่ หาเรื่องเดือดร้อน ไป๊ ไปพับใบตองทำกระทงเลย พรุ่งนี้บ้านเจ๊หวีเหมาห่อหมกไปทำบุญขึ้นบ้านใหม่... แล้วแกก็ไสหัวออกไปจากห้องฉันได้แล้ว" แม่น้องปุญหันมาตะคอกตั้ว มารตี
"ค่ะ ดิฉันกราบลาล่ะค่ะ" ตั้ว มารตี ประนมมือแล้วน้อมศรีษะสวัสดี
เมื่อตั้ว มารตี แน่ใจว่าฆาตกรคลานออกไปแล้ว เธอก็ลุกขึ้น เพื่ออกจากห้อง
ทันใดนั้นเธอก็สวนกับผู้หญิงผมทองนางนึง
"แม่กลับมาแล้ววว" ดญ.ปุญร้อง แล้ววิ่งไปเกาะขาแม่
"วแร๊ยยย แกเป็นใครอ่ะมาบุกรุกห้องฉัน" แม่น้องปุญร้อง
ตั้ว มารตี จำได้ว่าผู้หญิงคนนี้ คือคนเดียวกับที่เธอเห็นมายืนไซร้ผู้ชายหน้าห้องของเธอ
ในคห.ที่ 169 ของกระทู้ที่แล้ว
"คุณนั้นเองนะ" ตั้ว มารตีร้องทัก
"คุณไรของแก อีบ้า อีตีนแมว แกออกไปนะ" แม่น้องปุญร้อง
"แม่ค่ะ นี้พี่ตั้ว มารตี ดาราโอเปร่าไง เค้าอยู่อพาร์ตเมนท์เดียวกับเรา น้องปุญพาพี่เค้ามาเล่นห้องเรา" ดญ.ปุญบอก
นางได้ยินแบบนั้น ก็ตบหัวลุกคว่ำ
"อีเด็กเวรถ้วยตะไล สาระแนนัก วันๆดีแต่ทำหน้าใหญ่ หาเรื่องเดือดร้อน ไป๊ ไปพับใบตองทำกระทงเลย พรุ่งนี้บ้านเจ๊หวีเหมาห่อหมกไปทำบุญขึ้นบ้านใหม่... แล้วแกก็ไสหัวออกไปจากห้องฉันได้แล้ว" แม่น้องปุญหันมาตะคอกตั้ว มารตี
"ค่ะ ดิฉันกราบลาล่ะค่ะ" ตั้ว มารตี ประนมมือแล้วน้อมศรีษะสวัสดี
ตั้ว มารตี ออกจากอพาร์ทเมนต์มาที่โรงละคร
เธอพบชาติชัยที่กำลังยืนมองเวทีอยู่
"พี่ชาติค่ะ คืนนี้ตั้วขอค้างที่นี้นะ ฆาตกรมันบุกไปที่ห้อง" ตั้วบอก
"ได้เลยตั้ว แต่ตอนนี้ส้วมตันนะ ถ้าจะขี้ก็ห่อออกไปทิ้งข้างนอกนะ" ชาติชัยบอก
เธอพบชาติชัยที่กำลังยืนมองเวทีอยู่
"พี่ชาติค่ะ คืนนี้ตั้วขอค้างที่นี้นะ ฆาตกรมันบุกไปที่ห้อง" ตั้วบอก
"ได้เลยตั้ว แต่ตอนนี้ส้วมตันนะ ถ้าจะขี้ก็ห่อออกไปทิ้งข้างนอกนะ" ชาติชัยบอก
ชาติชัยพาตั้ว มารตี เดินดูรอบเวที
"รอบของวันพรุ่งนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยนะ ผมวางแผนไว้แล้วว่าจะหาตัวฆาตกรได้ยังไง" เค้าบอกตั้ว มารตี
"ยังไงค่ะ" เด็กสามถาม พลางดูดนิ้วกลางตัวเองเข้าออกด้วยแววตาแบ๊วใส
"ถ้าบอกก็ไม่สะใภ้ซิ" ชาติชัยหัวเราะ
"ป่ะ ไปหลับนอนซะ ตั้ว" เค้าพูดแล้วเอามือลูบหัวตั้ว มาตีอย่างอ่อนโยน
"รอบของวันพรุ่งนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยนะ ผมวางแผนไว้แล้วว่าจะหาตัวฆาตกรได้ยังไง" เค้าบอกตั้ว มารตี
"ยังไงค่ะ" เด็กสามถาม พลางดูดนิ้วกลางตัวเองเข้าออกด้วยแววตาแบ๊วใส
"ถ้าบอกก็ไม่สะใภ้ซิ" ชาติชัยหัวเราะ
"ป่ะ ไปหลับนอนซะ ตั้ว" เค้าพูดแล้วเอามือลูบหัวตั้ว มาตีอย่างอ่อนโยน
ตั้ว มารตีนอนหลับกระสับกระส่ายบนโวฟาสีเลือดนก
เธอเริ่มฝันร้ายอีกครั้ง ถึงความทรงจำในวัยเด็ก
เธอเริ่มฝันร้ายอีกครั้ง ถึงความทรงจำในวัยเด็ก
เด็กสาวในวัย 7 ขวบ ทาแป้งหอมสปริงซอง
เดินไปตามแหล่งกำเนิดของเสียงกรีดร้อง ที่บังเอิญได้ยิน
"เสียงไรนะ" ตั้ว มารตี ถามตัวเอง
เดินไปตามแหล่งกำเนิดของเสียงกรีดร้อง ที่บังเอิญได้ยิน
"เสียงไรนะ" ตั้ว มารตี ถามตัวเอง
เธอได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิง
ตั้ว มารตี เดินเตาะแตะไปตามทางที่เธอคิดว่าใช่
เธอเห็นแม่ของเธอยืนอยู่ข้างหน้า
แม้ในความมืด เธอก็เห็นได้ว่าแม่ยืนมองดูอะไรบางอย่าง
ด้วยแววตาอันน่ากลัว
ตั้ว มารตี เดินเตาะแตะไปตามทางที่เธอคิดว่าใช่
เธอเห็นแม่ของเธอยืนอยู่ข้างหน้า
แม้ในความมืด เธอก็เห็นได้ว่าแม่ยืนมองดูอะไรบางอย่าง
ด้วยแววตาอันน่ากลัว
แม่ของฉันกำลังดูผู้หญิงถูกฆาตกรฆ่า....
มาลงชื่อว่า ดูถึงตรงนี้แล้ว ^ ^
ด้วยคนๆ
มาต่อแหละ
คืนต่อมา ก็ถึงเวลาแสดงโอเปร่าอีกครั้ง
เป็นฉากท้องพระโรง
Lady Mcbeth นำแสดงโดยตั้ว มารตี ยืนเจื้อยแจ้วอยู่กับ
Mcbeth ที่บันได
"โอ้ว่ากรรมเอ๋ยกรรมกรรม..............ไม่รู้เลยจะทําอย่างไร
ถ้าเป็นกำกงหรือกำเกวียน.............หักแล้วเปลี่ยนกำใหม่
ถ้าเป็นกำมือหรือกำหมัด..............กำแล้วก็ยังรัดออกได้
โอ้นี่มันเป็นกรรมคน.................หักแล้วจึงจนหัวใจ"
(ป.ล. เซิจมาจากเนทนะครับ ไม่ได้แต่งเอง
เผื่อมันเป็นงานฉ่อยที่มีคนแต่งไว้ในเนท... ผู้เขียนไม่ได้นำมาบิดเบือนเป็นผลงานตัวเองนะครับ)
คืนต่อมา ก็ถึงเวลาแสดงโอเปร่าอีกครั้ง
เป็นฉากท้องพระโรง
Lady Mcbeth นำแสดงโดยตั้ว มารตี ยืนเจื้อยแจ้วอยู่กับ
Mcbeth ที่บันได
"โอ้ว่ากรรมเอ๋ยกรรมกรรม..............ไม่รู้เลยจะทําอย่างไร
ถ้าเป็นกำกงหรือกำเกวียน.............หักแล้วเปลี่ยนกำใหม่
ถ้าเป็นกำมือหรือกำหมัด..............กำแล้วก็ยังรัดออกได้
โอ้นี่มันเป็นกรรมคน.................หักแล้วจึงจนหัวใจ"
(ป.ล. เซิจมาจากเนทนะครับ ไม่ได้แต่งเอง
เผื่อมันเป็นงานฉ่อยที่มีคนแต่งไว้ในเนท... ผู้เขียนไม่ได้นำมาบิดเบือนเป็นผลงานตัวเองนะครับ)
แก้ไขล่าสุด: 11/11/2552 14:02 โดย AguileraAnimato
ทางด้านหลัง ก็มีโหงพรายยืนอยู่ใต้ผ้าม่านที่มีลมโกรก
ทำท่าทำทางประหนึ่งภูติผีวิญญาณที่แอบแนบฟัง
ความลับของทั้งสอง
"เอ๊ชา เอชา หนอยแม่นะ หนอย"
พวกมันพากันขานรับ
ทำท่าทำทางประหนึ่งภูติผีวิญญาณที่แอบแนบฟัง
ความลับของทั้งสอง
"เอ๊ชา เอชา หนอยแม่นะ หนอย"
พวกมันพากันขานรับ
"เตร๊งงงงง เตร๊งงง เตร้งงงง เตร่ง ตะระเรงงง เตร๊งง เตร๊งง"
เสียงระนาด และฆ้องวงเล่นโซโล่เป็นสัญญาณปิดองก์
นักแสดงพากันเดินเข้าไปหลังเวที เพื่อพักดื่มน้ำ ซับหน้า
เตรียมพร้อมที่จะออกในองก์ต่อไป
"น้องๆๆๆ ขอทิชชู่ยัดนมเพิ่ม" แบ๊คสเตจตะโกนบอกเด็กฝึกงาน
"ดื่มน้ำก่อนนะค่ะ" สวัสดิการเดินเข้ามาพร้อมยาชงดอกคำฝอย
เสียงระนาด และฆ้องวงเล่นโซโล่เป็นสัญญาณปิดองก์
นักแสดงพากันเดินเข้าไปหลังเวที เพื่อพักดื่มน้ำ ซับหน้า
เตรียมพร้อมที่จะออกในองก์ต่อไป
"น้องๆๆๆ ขอทิชชู่ยัดนมเพิ่ม" แบ๊คสเตจตะโกนบอกเด็กฝึกงาน
"ดื่มน้ำก่อนนะค่ะ" สวัสดิการเดินเข้ามาพร้อมยาชงดอกคำฝอย
ชาติชัยสั่งตั้ว มารตี
"โอเค อีก 10 วิ การแสดงจะเริ่มแล้วนะ
ไม่ต้องห่วง ผมเชื่อว่าผมจับฆาตกรได้แน่
คุณแสดงต่อไป เดอะ โชว์มัดตราสังฆ์"
"โอเค อีก 10 วิ การแสดงจะเริ่มแล้วนะ
ไม่ต้องห่วง ผมเชื่อว่าผมจับฆาตกรได้แน่
คุณแสดงต่อไป เดอะ โชว์มัดตราสังฆ์"
Lady mcbeth เดินเข้ามาพาพระสวามี
"หากว่าตัวท่านจะจรลี ขอให้มีชัยไปดีเทอญนา
น้องจะอยู่เฝ้าเคหาด้วยจิตกรุณา ฮัดช่า เอาละวา" เธอบอก
"จงทำดี จงทำดี จงทำดี เชิ๊บๆๆๆ จุ๊กกรู้ววว" Mcbeth ตอบกลับ
"หากว่าตัวท่านจะจรลี ขอให้มีชัยไปดีเทอญนา
น้องจะอยู่เฝ้าเคหาด้วยจิตกรุณา ฮัดช่า เอาละวา" เธอบอก
"จงทำดี จงทำดี จงทำดี เชิ๊บๆๆๆ จุ๊กกรู้ววว" Mcbeth ตอบกลับ
"ขออวยชัยให้พ้นเหตุเพทภัย อย่าได้อัปราชัยกลับมา
โอม คุรุในทุกสรรพสิ่ง" เธออวยชัยสามี
"พี่รักเจ้า เอิงเงยยยยยย" เค้าตอบกลับมา
วงออเครสตร้าด้านหลังระรัวระนาดกันสอดรับกับเสียงร้อง
"โหน๊งเหน่ง หนองเนง หน๊องเกระ โหน๊งเหน๊ง หนองเนง อ่ะ เชิ๊บๆๆๆ"
โอม คุรุในทุกสรรพสิ่ง" เธออวยชัยสามี
"พี่รักเจ้า เอิงเงยยยยยย" เค้าตอบกลับมา
วงออเครสตร้าด้านหลังระรัวระนาดกันสอดรับกับเสียงร้อง
"โหน๊งเหน่ง หนองเนง หน๊องเกระ โหน๊งเหน๊ง หนองเนง อ่ะ เชิ๊บๆๆๆ"
แก้ไขล่าสุด: 11/11/2552 15:05 โดย AguileraAnimato
วรรณภาที่มาเป็นแขกรับชมในค่ำคืนนี้ มองดูตั้ว มารตี ด้วยสายตาอิจฉา
"มเหสี (ฮัดช่า)
พี่ขอฝากบ้าน (ฮัดช่า)
ฝากเหย้า (ฮัดช่า)
ไว้แก่เจ้าด้วย ข้าลาล่ะ....เอิงเงิ๊ยยยยย"
ป่ะ เท๊ง ป่ะ เท๊ง ป่ะ ทึ๊ง ทึ๊ง
พี่ขอฝากบ้าน (ฮัดช่า)
ฝากเหย้า (ฮัดช่า)
ไว้แก่เจ้าด้วย ข้าลาล่ะ....เอิงเงิ๊ยยยยย"
ป่ะ เท๊ง ป่ะ เท๊ง ป่ะ ทึ๊ง ทึ๊ง
ทันใดนั้น ก็เกิดเสียงดังแคว้กกกกกมาจากด้านหลัง
บางอย่างทะลุฉากออกมา
สร้างความตื่นตกใจแก่สองนักแสดงนำบนเวที
"เฮ้ยย ไรว่ะ"
บางอย่างทะลุฉากออกมา
สร้างความตื่นตกใจแก่สองนักแสดงนำบนเวที
"เฮ้ยย ไรว่ะ"
กรงอีกาขนาดมหึมาติดรอกสลิง พุ่งตรงออกมาจากด้านหลัง
ภายในคือเหล่าบรรดาอีกาพยาบาทที่ตีปีกสั่นสะท้านด้วยสันดารสัตว์จองเวร
ผู้คุมอีกา ถีบฝากรงให้เปิดออกทันที ที่กรงลงมายังพื้นเวทีแล้ว
ภายในคือเหล่าบรรดาอีกาพยาบาทที่ตีปีกสั่นสะท้านด้วยสันดารสัตว์จองเวร
ผู้คุมอีกา ถีบฝากรงให้เปิดออกทันที ที่กรงลงมายังพื้นเวทีแล้ว
นักวิจารณ์พากันงง
กุมขมับ
"เมิงทำบ้าไรของมึงนิ ไอ้ผู้กำกับ"
กุมขมับ
"เมิงทำบ้าไรของมึงนิ ไอ้ผู้กำกับ"
เหล่าบรรดาอีกาพากันส่งเสียงร้อง กันดังขรมไปทั่วทั้งฮอลว์
ม่านตาของพวกมันเบิกกว้างออกด้วยสัญชาตญาณ
กลิ่นอายของคนชั่วลอบฆ่าเพื่อนพ้องลอบคลุ้งไปทั่วอาณาบริเวณ
กลิ่นอายของคนชั่วลอบฆ่าเพื่อนพ้องลอบคลุ้งไปทั่วอาณาบริเวณ
จ่าฝูงแห่งเหล่านักรบอีกา
ขยับปีกสีดำขลับบินกระพือด้วยความกระหายแค้นไปทั่วฮอลว์ มันบินวนไปมาเป็นวงโคจร สอดสายตามองหา
ชายผู้สมควรถูกชำระโทษ
ขยับปีกสีดำขลับบินกระพือด้วยความกระหายแค้นไปทั่วฮอลว์ มันบินวนไปมาเป็นวงโคจร สอดสายตามองหา
ชายผู้สมควรถูกชำระโทษ
ตั้ว มารตี เฝ้ามองอีกาบินวนไปมาด้วยความหวัง
"จะได้ผลไหมนะ" เธอคิด
"จะได้ผลไหมนะ" เธอคิด
เจ้าอีกากางปีนออกอย่างมาดมั่นและเด็ดเดี่ยว บินฝ่านาบผ่านเหมือนเป็นหนึ่งในภาพเขียนสวรรค์บนโดมด้านบน
ร่างสีดำทมิฬบินล่องฉิวไปสู่ดวงแสงแห่งแชนดาเลีย
ราวกับวิญญาณบาปที่เวียนว่ายสู่แสงสว่าง
ร่างสีดำทมิฬบินล่องฉิวไปสู่ดวงแสงแห่งแชนดาเลีย
ราวกับวิญญาณบาปที่เวียนว่ายสู่แสงสว่าง
มันเบื้องย่างสายตาสู่เหล่าบรรดาผู้คนเบื้องล่าง
จำแนกแยกคนบาปออกจากทะเลมนุษย์ด้านล่างนั้น
จำแนกแยกคนบาปออกจากทะเลมนุษย์ด้านล่างนั้น
มันค่อยๆผ่อนแรงกระพือ แล้วลดระดับความเร็วลงก่อนจะเลียดกายสีราตรีของมันร่อนถลาลงสู่ด้านล่างอย่างลื่นไหล
มันเริ่มดริ๊ฟท์เป็นทางเคิร์ฟ....
เหล่าบรรดาคนดูพากันตกใจที่เห็นอีกาคลั่งบินถลาโคจรใส่
เหล่าบรรดาคนดูพากันตกใจที่เห็นอีกาคลั่งบินถลาโคจรใส่
"กรี๊ดดดด ได้ออกกล้องแล้วค่ะ" เจ๊ชุดดำ
"นั่งประกอบฉากมาตั้งนาน พึ่งมีบุญได้ออกกับเค้าแล้วว้อย" ลุงหัวล้าน
"นั่งประกอบฉากมาตั้งนาน พึ่งมีบุญได้ออกกับเค้าแล้วว้อย" ลุงหัวล้าน
"อร๊ายยย เติมแป้งค่ะ" เจ๊ชุดเทาอมเขียว
"กรี๊ดดดดด ถ่ายมาที่ฉันเลยย่ะ" เจ๊แป้น
"เดี๋ยวขอโทรไปบอกทางบ้านก่อน เป็นตัวประกอบมาหลายปี ยังไม่เคยได้โผล่เลย" เจ๊ผ่าหลัง
"กรี๊ดดดดด ถ่ายมาที่ฉันเลยย่ะ" เจ๊แป้น
"เดี๋ยวขอโทรไปบอกทางบ้านก่อน เป็นตัวประกอบมาหลายปี ยังไม่เคยได้โผล่เลย" เจ๊ผ่าหลัง
"ตะเองฮ้าาาา เค้ากลัวจัง" ผู้ชายชุดสูท
"นอกบทแล้วเมิง อย่ามาจับตูดกรู" ผู้ชายข้างๆ
"โชคดีที่กรูฝึกยิ้มให้ขึ้นกล้องมาแล้ว" ผู้ชายสูทเทา
"กรี๊ดดด ตกเฟรม" ผู้หญิงชุดชมพู
"นอกบทแล้วเมิง อย่ามาจับตูดกรู" ผู้ชายข้างๆ
"โชคดีที่กรูฝึกยิ้มให้ขึ้นกล้องมาแล้ว" ผู้ชายสูทเทา
"กรี๊ดดด ตกเฟรม" ผู้หญิงชุดชมพู
"ตากล้อง ถ่ายใหม่ได้ไหม ตะกี้ผมลืมซับหน้า" ชายแก่ผมหงอก
"พวกเมิงอย่าหลุดขำซิค่ะ ถ่ายหนังอยู่" อีเจ๊แถวหน้า
"พวกเมิงอย่าหลุดขำซิค่ะ ถ่ายหนังอยู่" อีเจ๊แถวหน้า
"กรี๊ดดดด ฮ่าๆๆๆๆ ขอโทษค่ะ หลุดขำ" เจ๊ชุดแดง
"ทำไมไม่ถ่ายมาที่กรูบ้างว่ะ กรูทำผิดอะไร ถึงต้องมายืนประกอบฉาก" คนเฝ้าประตู
"ทำไมไม่ถ่ายมาที่กรูบ้างว่ะ กรูทำผิดอะไร ถึงต้องมายืนประกอบฉาก" คนเฝ้าประตู
"ว๊ายยย แต๋วแตกกกกแล้วฮ้าาาาา" เจ๊ชุดทอง
"กรูสมเพชจริง กะอีแค่กล้องเครนสวิงไปมา แทนสายตาอีกา พวกเมิงก็ดีใจยังกะได้ออกดันดารา หึหึ คิดแบบโง่ๆอย่างนี้แหละถึงเป็นได้แค่ตัวประกอบ" ชายสวมแว่น
อีกาเร่งเร้าเด้ากระพือปีก โหมกระหน่ำหน่วงเหนี่ยวด้วยความแค้นที่สั่งสมมานาน
ไอ้คนสามานย์ใจทมิฬมันอยู่ตรงไหน
ไอ้คนสามานย์ใจทมิฬมันอยู่ตรงไหน
"ไชโยได้ออกกล้องอีกแล้วว้อย" ลุงหัวล้าน
"พ่อ แม่ เตรียมอัดวิดีโอไว้ได้เลย ผมได้เล่นหนังแล้ว" หนุ่มสูทเทา
"พ่อ แม่ เตรียมอัดวิดีโอไว้ได้เลย ผมได้เล่นหนังแล้ว" หนุ่มสูทเทา
เข้ามาลงชื่อ ดูหนังก่อนนะ
เด่ว ต้องออกไปงานศพ กลับดึกๆ
หนูหนึ่ง! รีบมาฉายซะที อู้นะคะ !
เดี๋ยวจับตีตูดเลยนิ!!
เดี๋ยวจับตีตูดเลยนิ!!
"เมิงจะวนอีกนานไหม กูเวียนหัว" ชายแก่สูทดำ
"กรูเครียด กรูอยากกลับบ้าน เอากรูออกไปจากกองถ่ายนี้ที" เจ๊แว่นชุดขาว
"กรูเครียด กรูอยากกลับบ้าน เอากรูออกไปจากกองถ่ายนี้ที" เจ๊แว่นชุดขาว
ป้าใหญ่ ผมก็ฉายอยู่นะ..... มาว่าอู้ได้ไงนิ
-------------------------------------------------------
เจ้าจ่าฝูงกระพือปีกเด่นกระเท่เหล่
โฉบขึ้นไปด้านบน ส่งเสียงร้องเรียกบบรดาผองเพื่อน
ให้มาช่วยกันหา
-------------------------------------------------------
เจ้าจ่าฝูงกระพือปีกเด่นกระเท่เหล่
โฉบขึ้นไปด้านบน ส่งเสียงร้องเรียกบบรดาผองเพื่อน
ให้มาช่วยกันหา
บรรดาฝูงนกกาทั้งหลายที่เหลือจึงพากันขยับเท้า สะบัดปลายตีน
ร่อนถลาขึ้นสู่ชั้นอากาศเบื้องบน
ร่อนถลาขึ้นสู่ชั้นอากาศเบื้องบน
พวกมันพากันบินรวมกันเป็นฝูงเพื่อหาเป้าหมาย
ต่างกันไปบิดลัดตัดอากาศด้วยความเร็ว
เรด้าร์สัตวืปีก ดูเหมือนจะจับเป้าหมายที่ตามหาได้แล้ว...
เรด้าร์สัตวืปีก ดูเหมือนจะจับเป้าหมายที่ตามหาได้แล้ว...
กรงเล็บเท้าอ้าออกเป็นแฉกเหมือนที่คีบตุ๊กตาในตู้เกมส์
เตรียมพร้อมจะเกาะจิกลงยังตัวอ้ายคนใจโฉด
เตรียมพร้อมจะเกาะจิกลงยังตัวอ้ายคนใจโฉด
โอย ขำซะลืมเครียด
ฝูงอีกาทั้งหลายต่างก็ร่วมโรยเลียดลงมายังจุดหมายเดียวกัน
มันต่างกระพือปีกด้วยความโกรธแค้นอย่างบ้าคลั่ง
โหมกระหน่ำเหมือนวาโยสาดกระหน่ำในคืนเดือนที่ดวงจันทร์ลาลับ
เศษเสี้ยวแห่งปีกขนจากราตรีอนธการที่ก่อปกคลุมเขตแดนไว้อย่างมืดนิรันด์
มันต่างกระพือปีกด้วยความโกรธแค้นอย่างบ้าคลั่ง
โหมกระหน่ำเหมือนวาโยสาดกระหน่ำในคืนเดือนที่ดวงจันทร์ลาลับ
เศษเสี้ยวแห่งปีกขนจากราตรีอนธการที่ก่อปกคลุมเขตแดนไว้อย่างมืดนิรันด์
จงอยจิกลึกลงยังผิวหนัง
กรงเล็บตะกุยไปตามผิวพรรณ
โกรธาขีดข่วน ฉีกทึ้งร่างของทรชนจนเส้นเลือดปูดทะลุแหก
"อ๊ากกกก" มันร้องด้วยความเจ็บปวด ขณะที่ลุกนัยน์ตาถูกจงอยปากอีกาจ้วงจิกออกไป
สภาพใบหน้าของมันช้ำยับเหมือนแตงโมช้ำๆที่ถูกส้อมจิ้มจนเนื้อหวานแดงกระจายออกมา
กรงเล็บตะกุยไปตามผิวพรรณ
โกรธาขีดข่วน ฉีกทึ้งร่างของทรชนจนเส้นเลือดปูดทะลุแหก
"อ๊ากกกก" มันร้องด้วยความเจ็บปวด ขณะที่ลุกนัยน์ตาถูกจงอยปากอีกาจ้วงจิกออกไป
สภาพใบหน้าของมันช้ำยับเหมือนแตงโมช้ำๆที่ถูกส้อมจิ้มจนเนื้อหวานแดงกระจายออกมา
แก้ไขล่าสุด: 11/11/2552 17:37 โดย AguileraAnimato
อูยย มาต่อเร็วๆค่ะ นั่งหลังโก่งแล้ว
ลุ้นจนตัวโก่ง...
ลุ้นจนตัวโก่ง...
รต. อัครินทร์ ลุกขึ้นยืนด้วยความเจ็บปวดและโกรธแค้น
"ไอ้พวกสัตว์ปีก เมิงอย่าอยู่เลย"
ตุ้งแฉ่~
เสียงวงออเครสตร้าเล่นประกอบจังหวะ
"ไอ้พวกสัตว์ปีก เมิงอย่าอยู่เลย"
ตุ้งแฉ่~
เสียงวงออเครสตร้าเล่นประกอบจังหวะ
"สำเร็จว้อยยย เรานิมันอัจฉริยะ" ชาติชัยกำมือด้วยความดีใจ
"ช่างเป็นแผนการจับคนร้ายที่ทุ่มทุนเกินกว่าเหตุมากค่ะ ขี่ช้างจับตั๊กแตนจริงๆ" ตั้ว มารตี ชม
"อีสาดดดดด เมิงอย่าอยู่เลยยยย" รต.อัครินทร์หยิบปืนขึ้นมาเล็งไปที่ตั้ว มารตี บนเวที
เจ้าอีกาพยาบาทยังคงไม่ลดละ มันจิกตอกกกหูตำรวจอำมหิตอย่างเคียดแค้น
เจ้าอีกาพยาบาทยังคงไม่ลดละ มันจิกตอกกกหูตำรวจอำมหิตอย่างเคียดแค้น
ฆาตกรโหดเล็งพลาด เพราะถูกก่อกวนจากอีกา กระสุนที่สัดซันจึงพลาดไปโดนนักแสดงประกอบ
"อแร๊ยยยย กรูอยู่ของกรูดีๆๆๆๆๆแท้ๆ" นางหน้าม่านกระอักเลือดพุ่งปรี๊ดแล้วสิ้นใจ
"อแร๊ยยยย กรูอยู่ของกรูดีๆๆๆๆๆแท้ๆ" นางหน้าม่านกระอักเลือดพุ่งปรี๊ดแล้วสิ้นใจ
ฝูงชนคนดูพากันแตกตื่นตกใจกับภาพและเสียงที่เกิดขึ้น
ทุกคนลุกหนีออกจากที่นั่ง กรูกันไปทางประตู เพื่ออกจากสถานการณ์รุนแรงภายในฮอลว์อย่างโกลาหน
ทุกคนลุกหนีออกจากที่นั่ง กรูกันไปทางประตู เพื่ออกจากสถานการณ์รุนแรงภายในฮอลว์อย่างโกลาหน
เจ้าอีกาได้แก้แค้นให้เพื่อนสมใจเจ้าแล้ว
มันคุ้ยเขี่ยหาเศษซากอวัยวะที่จิกออกมาจากร่างเหยื่อ
แล้วตอดตอกกินอย่างสาแก่ใจ
มันคุ้ยเขี่ยหาเศษซากอวัยวะที่จิกออกมาจากร่างเหยื่อ
แล้วตอดตอกกินอย่างสาแก่ใจ
ตั้ว มารตี กลับมาพักในห้องแต่งตัว
เธอปาดเหงื่อด้วยความอ่อนล้า แต่กระนั้นก็ดีใจที่ทุกอย่างจบลงแล้ว
เธอปาดเหงื่อด้วยความอ่อนล้า แต่กระนั้นก็ดีใจที่ทุกอย่างจบลงแล้ว
ซักพักชาติชัยก็เดินเข้ามาในห้อง
"ไม่น่าเชื่อเลยว่าฆาตกรคือ รต.อัครินทร์" เค้าพูด
"ไม่น่าเชื่อเลยว่าฆาตกรคือ รต.อัครินทร์" เค้าพูด
"กรูก็ไมไ่ด้ขอให้มึงเชื่อ" เจ้าของเสียงที่ถูกอ้างถึงเมื่อกี้โผล่มาพร้อมอัดกระบอกปืนใส่หน้าชาติชัย
"ถอยไปซะ" มันสั่ง
ตั้ว มารตี กรี๊ดลั่น
"ถอยไปซะ" มันสั่ง
ตั้ว มารตี กรี๊ดลั่น
มันเอาปืนตบหน้าชาติชัยจนสลบไป แล้วกระชากเหนียงตั้ว มารตี ขึ้นมา
"ตามมานี้" มันสั่งด้วยน้ำเสียงโหดร้าย เลือดยังคงไหลซิบๆย้อยๆ ออกมาจากเบ้าตา
"ตามมานี้" มันสั่งด้วยน้ำเสียงโหดร้าย เลือดยังคงไหลซิบๆย้อยๆ ออกมาจากเบ้าตา
รต.อัครินทร์กระชากกู่ลู่กู่ทังตั้ว มารตี ออกไปหลังเวที
เค้ายันเธอไว้ติดกับคานไม้ แล้วประคองไล้ใบหน้าด้วยมืออันสากกร้าน
"ตั้ว มารตี ศรีอยุธยา มหาธำรงค์กุล เธอนิสวยเหมือนแม่ของเธอไม่มีผิด เสียงของเธอ ผิวพรรณเธอ นมเธอ
เธอเหมือนแม่จริงๆ ราชินีแห่งอุปรากร"
"รู้อะไรไหม ฉันไม่อยากฆ่าเธอเลยนะ เพราะเธอทำให้ฉันนึกถึงแม่เธอ คนรักเก่าของฉัน เราเลยคบกันตอนที่ฉันยังเป็นวัยรุ่น แม่เธอชอบสั่งให้ฉันทรมานคนให้ดู
เธอชื่นชอบนาฏกรรมอำมหิตที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด และเสียงกรีดร้อง"
เค้ายันเธอไว้ติดกับคานไม้ แล้วประคองไล้ใบหน้าด้วยมืออันสากกร้าน
"ตั้ว มารตี ศรีอยุธยา มหาธำรงค์กุล เธอนิสวยเหมือนแม่ของเธอไม่มีผิด เสียงของเธอ ผิวพรรณเธอ นมเธอ
เธอเหมือนแม่จริงๆ ราชินีแห่งอุปรากร"
"รู้อะไรไหม ฉันไม่อยากฆ่าเธอเลยนะ เพราะเธอทำให้ฉันนึกถึงแม่เธอ คนรักเก่าของฉัน เราเลยคบกันตอนที่ฉันยังเป็นวัยรุ่น แม่เธอชอบสั่งให้ฉันทรมานคนให้ดู
เธอชื่นชอบนาฏกรรมอำมหิตที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด และเสียงกรีดร้อง"
ตั้ว มารตี หลับตาลงด้วยความขมขืน มันเป็นเรื่องยากที่เธอต้องยอมรับว่าแม่เธอเป็นพวกซาดิสด์
ภาพความฝันที่ซุกซ่อนในความทรงจำแจ่มชัดขึ้น
เธอเห็นแม่ตัวเองสำเร็จความใคร่ทางสายตาด้วยความรุนแรงจากมหรสพที่บรรเลงอยู่ต่อหน้า
"เพราะแบบนี้แกเลยฝืนใจให้ฉันชมแกสังหารคนต่อหน้าด้วยใช่ไหม แกกำลังสนองความรุนแรงให้ฉัน เหมือนที่แกทำกับแม่ฉัน" ตั้ว มารตี ร้องไห้ แต่ก็ยังพยายามอธิบายให้เป็นหลักเหตุและผล
ภาพความฝันที่ซุกซ่อนในความทรงจำแจ่มชัดขึ้น
เธอเห็นแม่ตัวเองสำเร็จความใคร่ทางสายตาด้วยความรุนแรงจากมหรสพที่บรรเลงอยู่ต่อหน้า
"เพราะแบบนี้แกเลยฝืนใจให้ฉันชมแกสังหารคนต่อหน้าด้วยใช่ไหม แกกำลังสนองความรุนแรงให้ฉัน เหมือนที่แกทำกับแม่ฉัน" ตั้ว มารตี ร้องไห้ แต่ก็ยังพยายามอธิบายให้เป็นหลักเหตุและผล
มันจับเธอลากไปยังอีกห้องนึง
"เมิงพูดให้จบที่เดียวได้ไหม กรูขี้เกียจเดินตาม" ตั้ว มารตี วีนใส่
"แกจับฉันมาที่นี้ทำไม แกจะทำอะไรฉัน" ตั้ว มารตี หน้าตาเลิกลั่ก เมื่อเห็น รต.อัครินทร์ปิดประตูลงกลอน
"เมิงพูดให้จบที่เดียวได้ไหม กรูขี้เกียจเดินตาม" ตั้ว มารตี วีนใส่
"แกจับฉันมาที่นี้ทำไม แกจะทำอะไรฉัน" ตั้ว มารตี หน้าตาเลิกลั่ก เมื่อเห็น รต.อัครินทร์ปิดประตูลงกลอน
มันยกเก้าอี้มาวางไว้ที่กลางห้อง
แล้วหยิบเชือกขึ้นมา
"ไม่ๆๆๆ ฉันไม่ใช่เรือหางยาวนะ อย่านะ ไม่ๆๆๆๆ" ตั้ว มารตี กรี๊ดดดด เธอถอยหลังไปชิดมุมห้อง
มันไม่ฟังคำขอร้องของเธอ กระชากเกรียน แล้วจิกเหนียงเธอ ขยุ้มแผงคอมาจับให้นั่งที่เก้าอี้
"หึหึ"
แล้วหยิบเชือกขึ้นมา
"ไม่ๆๆๆ ฉันไม่ใช่เรือหางยาวนะ อย่านะ ไม่ๆๆๆๆ" ตั้ว มารตี กรี๊ดดดด เธอถอยหลังไปชิดมุมห้อง
มันไม่ฟังคำขอร้องของเธอ กระชากเกรียน แล้วจิกเหนียงเธอ ขยุ้มแผงคอมาจับให้นั่งที่เก้าอี้
"หึหึ"
รต. อัครินทร์จับตั้ว มารตี มัดกับเก้าอี้
เธอพยายามดิ้นหนี แต่ก็ถูกบีบรัดตัวจนบอบช้ำ
เธอพยายามดิ้นหนี แต่ก็ถูกบีบรัดตัวจนบอบช้ำ
"ตอนฉันเห็นเธอครั้งแรก ฉันดีใจมาก มันเหมือนกับหัวใจฉันกลับมากระชุ้มกระชวยอีกครั้ง หลังจากแม่เธอตายจากไป
ฉันขับรถชนยัยวรรณภาเพื่อให้เธอได้มีโอกาสแสดงบนเวที..." รต.อัครินทร์รำพันเพ้ออย่างเคลิ้มคล้อย
มันลูบไล้ไปบนร่างกายของตั้ว มารตีอย่างหื่นกระหาย
ฉันขับรถชนยัยวรรณภาเพื่อให้เธอได้มีโอกาสแสดงบนเวที..." รต.อัครินทร์รำพันเพ้ออย่างเคลิ้มคล้อย
มันลูบไล้ไปบนร่างกายของตั้ว มารตีอย่างหื่นกระหาย
"ฉันคงเป็นแฟนท่อมแห่งโรงละครโอเปร่า ฉันเฝ้ามองคริสทินของฉัน และให้โอกาสที่เธอจะได้ยืนอยู่บนเวทีอย่างสุกสกาว" รต.อัครินทร์ กล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ
เค้าทำท่าเหมือนจะร้องไห้
"เธอรักแฟนท่อมอย่างฉันได้ไหมล่ะ" เค้าถาม
"กรูไม่อยากได้ผัวตาบอด" ตั้ว มารตี ตอบกลับด้วยเสียงสั่นไหวจากความซาบซึ้ง
เค้าทำท่าเหมือนจะร้องไห้
"เธอรักแฟนท่อมอย่างฉันได้ไหมล่ะ" เค้าถาม
"กรูไม่อยากได้ผัวตาบอด" ตั้ว มารตี ตอบกลับด้วยเสียงสั่นไหวจากความซาบซึ้ง
"แฟนท่อมสุดท้ายยังไงก็คงไม่มีทางได้อยู่กับคริสทิน" รต. อัครินทร์เริ่มเพ้อ
"ฉันให้เธอได้ดูนาฏกรรมมาแล้ว ฉันมอบความบันเทิงเริงรื่นแกเธอแล้ว แต่สำหรับบทสุดท้ายของแฟนท่อมตนนี้ ฉันละอายเหลือเกินที่จะให้เธอเห็น" รต. อัครินทร์ กล่าวด้วยเสียงร่ำไห้ ราวกับเสียงกระซิบจากสายลมที่กำลังพัดผ่านจากไปตลอดกาล
เค้าหยิบผ้าขี้ริ้วมามัดปิดตาของตั้ว มารตี ไว้
เค้าหยิบผ้าขี้ริ้วมามัดปิดตาของตั้ว มารตี ไว้
...
เห็นอะไร.. เห็นอะไร.. ลุ้นๆๆ!!!
รต.อัครินทร์ราดน้ำมันไปทั่วทั้งห้อง
แก้ไขล่าสุด: 11/11/2552 20:35 โดย AguileraAnimato
"วิญญานของฉันจะสันดาปไปกับเพลิงกัลป์ตราบนานเท่านาน
ลาก่อนคริสทินของฉัน" รต. อัครินทร์จุดไม้ขีดไฟตราพญานาค
ลาก่อนคริสทินของฉัน" รต. อัครินทร์จุดไม้ขีดไฟตราพญานาค
รต.อัครินทร์มอบปืนคู่กายให้ตั้ว มารตี
"ฉันอยากให้เธอเป็นคนส่งฉันไปสู่แสงสว่างอันดำมืด" เค้ากระซิบบอกเธอ
"ฉันอยากให้เธอเป็นคนส่งฉันไปสู่แสงสว่างอันดำมืด" เค้ากระซิบบอกเธอ
หลังจากมอบปืนไว้ในมือตั้ว มารตี แล้ว
รต.อัครินทร์ก็หันหลังกลับ แล้วไปยืนอยู่ด้านหน้าเธอ
"ทีนี้เธอก็เล็งมันมาที่ฉัน เล็งมันสู่หัวใจของฉัน" เค้าพูด
รต.อัครินทร์ก็หันหลังกลับ แล้วไปยืนอยู่ด้านหน้าเธอ
"ทีนี้เธอก็เล็งมันมาที่ฉัน เล็งมันสู่หัวใจของฉัน" เค้าพูด
ตั้ว มารตี อิดออด แม้แต่ยุงหนึ่งตัวเธอยังไม่กล้าตบ
จะให้ยิงใครทิ้ง เธอจะทำได้อย่างไร
"ทำไมเธอไม่จัดการฉันล่ะ ฉันยังทำให้เธอเจ็บปวดไม่พออีกเหรอ..." รต.อัครินทร์ ถามด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ
"รู้อะไรไหม เธอต่างจากแม่ของเธอมากนะ... แม่เธอเค้ากระหาย กระหายความรุนแรง เหมือนแร้งกระหายซากสัตว์ สุดท้ายฉันเลยต้องสนองคืนให้แก่เธอ.... ฉันบีบคอเธอจนตาย... ไม่น่าเชื่อว่าฉันเพลินใจเหลือเกินที่ได้ทำเช่นนั้น
แล้วเธอล่ะ เธอรู้......"
จะให้ยิงใครทิ้ง เธอจะทำได้อย่างไร
"ทำไมเธอไม่จัดการฉันล่ะ ฉันยังทำให้เธอเจ็บปวดไม่พออีกเหรอ..." รต.อัครินทร์ ถามด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ
"รู้อะไรไหม เธอต่างจากแม่ของเธอมากนะ... แม่เธอเค้ากระหาย กระหายความรุนแรง เหมือนแร้งกระหายซากสัตว์ สุดท้ายฉันเลยต้องสนองคืนให้แก่เธอ.... ฉันบีบคอเธอจนตาย... ไม่น่าเชื่อว่าฉันเพลินใจเหลือเกินที่ได้ทำเช่นนั้น
แล้วเธอล่ะ เธอรู้......"
ทันทีที่ได้ยินว่าผู้ชายตรงหน้าคือคนที่ฆ่าแม่ตัวเอง
นิ้วชี้ตั้ว มารตี ก็ลั่นไกออกไปอัตโนมัติ
ปัง!
เสียงกระสุนทะลุเข้าร่าง
ไม้ขีดไฟในมือตกกระทบลงบนพื้นที่เจิ่งด้วยน้ำมันทันที
มันปะทุเป็นวงแหวนกระเพื่อมด้วยกลิ่นคาร์บอนสีฟ้าน้ำทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ก่อนจะแผ่ขยายรีศมีสู่สีส้มแคลิฟอร์เนียร์ ที่ร้อนลุกสุกสกาว...
นิ้วชี้ตั้ว มารตี ก็ลั่นไกออกไปอัตโนมัติ
ปัง!
เสียงกระสุนทะลุเข้าร่าง
ไม้ขีดไฟในมือตกกระทบลงบนพื้นที่เจิ่งด้วยน้ำมันทันที
มันปะทุเป็นวงแหวนกระเพื่อมด้วยกลิ่นคาร์บอนสีฟ้าน้ำทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ก่อนจะแผ่ขยายรีศมีสู่สีส้มแคลิฟอร์เนียร์ ที่ร้อนลุกสุกสกาว...
เพียงไม่กี่วินาทีห้องทั้งห้องก็โชติช่วงเป็นทะเลเพลิง
ตั้ว มาตี หวีดลั่น เธอไม่อยากจะถูกย่างสด....
จะเอาตัวรอดอย่างไรดี
ตั้ว มาตี หวีดลั่น เธอไม่อยากจะถูกย่างสด....
จะเอาตัวรอดอย่างไรดี
เธอนึกได้ว่ามีปืนอยู่ในมือ
เลยตัดสินใจในทันที
ยิงปืนใส่เชือก หวังตัดให้เชือกขาดคลายจากกัน
เลยตัดสินใจในทันที
ยิงปืนใส่เชือก หวังตัดให้เชือกขาดคลายจากกัน
พระเพลิงกำลังเผาพินาศห้องทั้งห้องจนวอดวาย
ตั้ว มารตี สัมผัสได้ถึงความร้อนที่ระอุเดือดโลกันต์
เธอเล็งปืนให้โดนปมเชือกที่มัดไว้
ปัง!
ตั้ว มารตี สัมผัสได้ถึงความร้อนที่ระอุเดือดโลกันต์
เธอเล็งปืนให้โดนปมเชือกที่มัดไว้
ปัง!
เป็นผลสำเร็จ
ตั้ว มารตี รีบแก้เชือกส่วนอื่นๆออก
เธอต้องรีบหนีไปให้ได้ ให้ทันก่อนที่ทางออกจะถูกทำลาย
ตั้ว มารตี รีบแก้เชือกส่วนอื่นๆออก
เธอต้องรีบหนีไปให้ได้ ให้ทันก่อนที่ทางออกจะถูกทำลาย
ตั้ว มารตี รีบวิ่งไปที่ประตู แต่มันเปิดไม่ออก
เธอทุบประตูอย่างบ้าคลั่ง
กรี๊ดๆๆๆๆ เปิดซิ เปิด
เธอทุบประตูอย่างบ้าคลั่ง
กรี๊ดๆๆๆๆ เปิดซิ เปิด
เธอรีบกลับไปคว้าปืนที่ตกไว้ แล้วยิงใส่กลอน
ปัง!
แต่ไม่ มันก็ยังคงเปิดไม่ออกตามเดิม
เปลวไฟด้านหลังเต้นเร่าอยู่ด้วยความเริงใจวินาศ
พร้อมที่จะแผดเผาทุกอย่างให้มอดไหม้ไปตามๆกัน
ตั้ว มารตี เหงื่อแตกทั้งจากความร้อนและความกลัว
"มันต้องมีกุญแจซิ กุญแจที่ไอ้บ้านั้นล๊อก"
ปัง!
แต่ไม่ มันก็ยังคงเปิดไม่ออกตามเดิม
เปลวไฟด้านหลังเต้นเร่าอยู่ด้วยความเริงใจวินาศ
พร้อมที่จะแผดเผาทุกอย่างให้มอดไหม้ไปตามๆกัน
ตั้ว มารตี เหงื่อแตกทั้งจากความร้อนและความกลัว
"มันต้องมีกุญแจซิ กุญแจที่ไอ้บ้านั้นล๊อก"
ตั้ว มารตี หันไปมองที่ร่างศพ รต.อัครินทร์ ที่ไหม้เกรียม
เธอเพ่งมองหากุญแจ
นั้นไง มันหมอบอยู่กลางกองเพลิง
เธอรีบหันซ้ายขวาหาวัตถุด้ามยาวมาเพื่อใช้เขี่ย
แล้วก้เจอคฑาสีทอง
เธอรีบยื่นมาออกไปแล้ว เขี่ยให้โดนกุญแจเข้ามา
เธอเพ่งมองหากุญแจ
นั้นไง มันหมอบอยู่กลางกองเพลิง
เธอรีบหันซ้ายขวาหาวัตถุด้ามยาวมาเพื่อใช้เขี่ย
แล้วก้เจอคฑาสีทอง
เธอรีบยื่นมาออกไปแล้ว เขี่ยให้โดนกุญแจเข้ามา
สำเร็จ เธอได้กุญแจแล้ว
ตั้ว มารตี ฉีกเศษผ้าจากชุดที่เธอใส่ เพื่อไว้จับกันความร้อนจากกุญแจ
แล้วรีบนำไปไขที่ประตู
ตั้ว มารตี ฉีกเศษผ้าจากชุดที่เธอใส่ เพื่อไว้จับกันความร้อนจากกุญแจ
แล้วรีบนำไปไขที่ประตู
ตั้ว มารตี สอดกุญแจเข้ารู
แล้วหมุนไปมา
เธอหมุนด้วยความรีบร้อน และจากความร้อนที่กุญแจถูกเผา ทำให้มันหัก เมื่อบิดอย่างแรง
"กรี๊ดดดดดดดดดดด" ตั้ว มารตี กรี๊ดลั่น
แล้วหมุนไปมา
เธอหมุนด้วยความรีบร้อน และจากความร้อนที่กุญแจถูกเผา ทำให้มันหัก เมื่อบิดอย่างแรง
"กรี๊ดดดดดดดดดดด" ตั้ว มารตี กรี๊ดลั่น
"เปิดด้วย ฉันยังไม่อยากตาย" ตั้ว กรีดร้อง ขณะที่ซิลิโคลนบริเวณดั้งจมูกเริ่มละลายไหลย้อยจากอุณหภูมิในห้อง
ปัง!
เสียงประตูกระแทกออกจากด้านนอก
นักดับเพลิงงัดห้องเข้ามา
ตั้ว มารตี รีบถลาออกไปเหมือนกระจงหนีไฟป่า
เธอแอ่นร่างน้อมตัวลงยังอ้อมกอดของชาติชัย
มันจบลงแล้ว....
สวัสดี
เสียงประตูกระแทกออกจากด้านนอก
นักดับเพลิงงัดห้องเข้ามา
ตั้ว มารตี รีบถลาออกไปเหมือนกระจงหนีไฟป่า
เธอแอ่นร่างน้อมตัวลงยังอ้อมกอดของชาติชัย
มันจบลงแล้ว....
สวัสดี
และหนังก็ได้จบลงเรียบร้อยแล้วครับ...ตามคำประสงค์ของ Orion บริษัทจัดจำหน่ายหนังเรื่องนี้ในอเมริกา
เค้าสั่งอาร์เจนโต้ หลังจากได้ดูรอบพรีเมียร์ในงานหนังเมืองคานส์ว่า
"ลุงๆๆๆ ตัดให้หนังจบลงแค่นี้ดีกว่า"
นั้นเพราะจริงๆแล้ว หนังมันมีต่อครับ
ซึ่งทางลุงอาร์เจนโต้แกก็ไม่ยอม
ไม่รู้ว่าด้วยอีโก้ หรือเพราะเสียดายที่ถ่ายทำมา
แต่ลุงแกยืนยันว่ายังไงหนังก็ยังไม่จบลง ณ ฉากนี้
ซึ่งพอคุยกันไม่ลงรอยระหว่างผกก. กับ บริษัทจัดจำหน่าย ก็เลยทำให้ฝ่ายหลังตัดสินใจนำลงม้วนวิดีโอทันที แทนที่จะได้ฉายโรงก่อน
ซึ่งตัวเราเองเห็นด้วยกับบริษัทนะ เพราะถ้าหนังจบลงเท่านี้ มันจะคลาสสิค และสวยงามมากๆ
ถือได้ว่าเป็นงานที่เปี่ยมศิลป์ ปิดเรื่องได้ประทับใจ
ลองสังเกตรายละเอียดต่างๆในเรื่อง มันทำให้เราคิดว่านี้เป็นการบิดพริ้ว แฟนท่อม อ๊อฟ ดิ อัวเพร่าห์ ในแบบอำมหิตโรแมนติก ที่แปลกประหลาดฉบับนึงในโลกภาพยนตร์
ทั้งการที่ตัวละครนางเอกเป็นแค่นักแสดงตัวประกอบ แต่จู่ๆก็ได้บทนำ เพราะนักแสดงหลักประสบอุบัติเหตุ โดยฝีมือแฟนธ่อมที่อยากเห็นหญิงที่ตัวเองรักได้ยืนเด่นบนเวทีโอเปร่า
ตัวผกก.ในเรื่องก็คงไม่ต่างจากตัวละครราอูลในบทประพันธ์เช่นกัน
อารมณ์รักพิศวาสและการขืนใจให้เฝ้ามองดูตัวเอง กระทำวิปริตต่อหน้า ซึ่งในบทประพันธ์ ตัวแฟนท่อมได้แต่เฝ้ามองคริสทิน แต่คริสทินในเรื่องกลับถูกขืนใจให้ดูแฟนท่อมสนองความสุขให้เธอ
ไม่รวมถึงตอนจบที่ออกจะโรแมนติกมากๆๆ แฟนท่อมยอมที่จะตายเมื่อรู้ว่าคริสตินไมไ่ด้รักตัวเอง เป็นงานที่โรแมนติกแบบวิปริตพิการๆๆดี
โดยรวมแล้วคิดว่ามันจะเป็นงานที่น่าประทับใจอย่างมากกว่านี้
ถ้าหากไม่มีฉากหลังจากนี้ต่อ...
(เอาล่ะครับผู้ชมทุกท่าน บัดนี้การแสดงได้จบลงแล้ว แต่อย่าพึ่งลุกไปไหนนะครับ เพราะผู้กำกับเค้ามี อังกอร์ รอให้เราชมต่อ)
เชิญชม...
เค้าสั่งอาร์เจนโต้ หลังจากได้ดูรอบพรีเมียร์ในงานหนังเมืองคานส์ว่า
"ลุงๆๆๆ ตัดให้หนังจบลงแค่นี้ดีกว่า"
นั้นเพราะจริงๆแล้ว หนังมันมีต่อครับ
ซึ่งทางลุงอาร์เจนโต้แกก็ไม่ยอม
ไม่รู้ว่าด้วยอีโก้ หรือเพราะเสียดายที่ถ่ายทำมา
แต่ลุงแกยืนยันว่ายังไงหนังก็ยังไม่จบลง ณ ฉากนี้
ซึ่งพอคุยกันไม่ลงรอยระหว่างผกก. กับ บริษัทจัดจำหน่าย ก็เลยทำให้ฝ่ายหลังตัดสินใจนำลงม้วนวิดีโอทันที แทนที่จะได้ฉายโรงก่อน
ซึ่งตัวเราเองเห็นด้วยกับบริษัทนะ เพราะถ้าหนังจบลงเท่านี้ มันจะคลาสสิค และสวยงามมากๆ
ถือได้ว่าเป็นงานที่เปี่ยมศิลป์ ปิดเรื่องได้ประทับใจ
ลองสังเกตรายละเอียดต่างๆในเรื่อง มันทำให้เราคิดว่านี้เป็นการบิดพริ้ว แฟนท่อม อ๊อฟ ดิ อัวเพร่าห์ ในแบบอำมหิตโรแมนติก ที่แปลกประหลาดฉบับนึงในโลกภาพยนตร์
ทั้งการที่ตัวละครนางเอกเป็นแค่นักแสดงตัวประกอบ แต่จู่ๆก็ได้บทนำ เพราะนักแสดงหลักประสบอุบัติเหตุ โดยฝีมือแฟนธ่อมที่อยากเห็นหญิงที่ตัวเองรักได้ยืนเด่นบนเวทีโอเปร่า
ตัวผกก.ในเรื่องก็คงไม่ต่างจากตัวละครราอูลในบทประพันธ์เช่นกัน
อารมณ์รักพิศวาสและการขืนใจให้เฝ้ามองดูตัวเอง กระทำวิปริตต่อหน้า ซึ่งในบทประพันธ์ ตัวแฟนท่อมได้แต่เฝ้ามองคริสทิน แต่คริสทินในเรื่องกลับถูกขืนใจให้ดูแฟนท่อมสนองความสุขให้เธอ
ไม่รวมถึงตอนจบที่ออกจะโรแมนติกมากๆๆ แฟนท่อมยอมที่จะตายเมื่อรู้ว่าคริสตินไมไ่ด้รักตัวเอง เป็นงานที่โรแมนติกแบบวิปริตพิการๆๆดี
โดยรวมแล้วคิดว่ามันจะเป็นงานที่น่าประทับใจอย่างมากกว่านี้
ถ้าหากไม่มีฉากหลังจากนี้ต่อ...
(เอาล่ะครับผู้ชมทุกท่าน บัดนี้การแสดงได้จบลงแล้ว แต่อย่าพึ่งลุกไปไหนนะครับ เพราะผู้กำกับเค้ามี อังกอร์ รอให้เราชมต่อ)
เชิญชม...
...
ที่เขาใหญ่
ตั้ว มารตี และชาติชัยพากันมาสวีทหวานที่บังกะโลกลางหุบเขา
"ว่าไงครับที่รัก ตกลงคุณจะมาเล่นโอเปร่า เรื่องใหม่ให้ผมไหม พระอภัยมณี ตอนกอลั่มตามหาพ่อ" ชาติชัยถาม
ตั้ว มารตี ยิ้มกระหยิ่มด้วยความดีใจ ตำแหน่งคุณนายผกก.ละครเวที ตกเป็นของเธอจนได้
"ตั้ว ขอคิดดุก่อนแล้วกันนะค่ะ เผอิญ ทเวนตี้วัน เซนจูรี่ ฟอก เค้าเสนอให้ตั้วไปเล่นเรื่อง เจ้าชายรองเท้าแดง"
"แหม ดังแล้วเล่นตัวเลยนะคุณนะ" ชาติชัยแซว
"เล่นท่าด้วยแหละ อิอิ" ตั้วหัวเราะด้วยความพร่างพราวต่อเสน่ห์ตัวเอง
ตั้ว มารตี และชาติชัยพากันมาสวีทหวานที่บังกะโลกลางหุบเขา
"ว่าไงครับที่รัก ตกลงคุณจะมาเล่นโอเปร่า เรื่องใหม่ให้ผมไหม พระอภัยมณี ตอนกอลั่มตามหาพ่อ" ชาติชัยถาม
ตั้ว มารตี ยิ้มกระหยิ่มด้วยความดีใจ ตำแหน่งคุณนายผกก.ละครเวที ตกเป็นของเธอจนได้
"ตั้ว ขอคิดดุก่อนแล้วกันนะค่ะ เผอิญ ทเวนตี้วัน เซนจูรี่ ฟอก เค้าเสนอให้ตั้วไปเล่นเรื่อง เจ้าชายรองเท้าแดง"
"แหม ดังแล้วเล่นตัวเลยนะคุณนะ" ชาติชัยแซว
"เล่นท่าด้วยแหละ อิอิ" ตั้วหัวเราะด้วยความพร่างพราวต่อเสน่ห์ตัวเอง
แก้ไขล่าสุด: 11/11/2552 22:31 โดย AguileraAnimato
ป้าธัญรัตน์คนใช้ชรายกแจกันขึ้นมาบนเรือนภูแสงดาว
"คุณค่ะ จะให้ป้าไปวางที่ไหนค่ะ" ป้าธัญรัตน์ถาม
"นิคิดเองเป็นบ้างไหมอีแ่ก่ จะต้องให้บอกทุกเรื่องรึไง แกจะวางที่ไหนก้เรื่องของแก แต่ถ้าแกทำแตกล่ะก็ ฉันจะหักเงินเดือนแก" ตั้ว มารตี ในมาดนายหญิงสั่งด้วยความจองหอง
"คุณค่ะ จะให้ป้าไปวางที่ไหนค่ะ" ป้าธัญรัตน์ถาม
"นิคิดเองเป็นบ้างไหมอีแ่ก่ จะต้องให้บอกทุกเรื่องรึไง แกจะวางที่ไหนก้เรื่องของแก แต่ถ้าแกทำแตกล่ะก็ ฉันจะหักเงินเดือนแก" ตั้ว มารตี ในมาดนายหญิงสั่งด้วยความจองหอง
"วุ้ย เบื่ออีแก่นี้จัง พี่ชาติ เลิกจ้างมันเถอะ เดือนก่อนมันก็ทำตั้วไม่พอใจเรื่องไข่ดาว" ตั้ว มารตีบ่น
"ไข่ดาวอะไรของเธอ" ชาติชัยถาม
"ก็ตั้วสั่งให้มันทำไข่ดาวแบบไข่ขาวอยู่ใน ไข่แดงอยู่นอก มันทำให้ไม่ได้ เสียอารมณ์ชะมัด ฉันเป็นดิว่านะย่ะ" ตั้วเหวี่ยง สะบัดบ๊อบใส่
"ไปเดินเล่นสูดอากาศเข้าปอดดีกว่า เบื่อ" เธอเดินตูดบิดเป็นเลข ๙ ออกไปข้างนอก
"ไข่ดาวอะไรของเธอ" ชาติชัยถาม
"ก็ตั้วสั่งให้มันทำไข่ดาวแบบไข่ขาวอยู่ใน ไข่แดงอยู่นอก มันทำให้ไม่ได้ เสียอารมณ์ชะมัด ฉันเป็นดิว่านะย่ะ" ตั้วเหวี่ยง สะบัดบ๊อบใส่
"ไปเดินเล่นสูดอากาศเข้าปอดดีกว่า เบื่อ" เธอเดินตูดบิดเป็นเลข ๙ ออกไปข้างนอก
ตั้ว มารตี กับวันนี้ที่เธอรุ่งโรจน์ทั้งหน้าที่การงาน และความรัก ยืนสูดอากาศเขาใหญ่ด้วยความปิติใจ
"อยากเจอคุณสงกรานต์จัง" ตั้วอมยิ้มคิดในใจ ขณะมองเห็นหญ้าไซร้ไล้ลู่ไปกับสายลม....
"อยากเจอคุณสงกรานต์จัง" ตั้วอมยิ้มคิดในใจ ขณะมองเห็นหญ้าไซร้ไล้ลู่ไปกับสายลม....
เธอมองไปข้างหน้า เห็นหมาอัลเซเชี่ยนสองตัววิ่งไล่กันอยู่
"อยากไล่ปล้ำกับคุณสงกรานต์จัง" เธอคิดพลางขบริมฝีปากล่างเบาๆ
"อยากไล่ปล้ำกับคุณสงกรานต์จัง" เธอคิดพลางขบริมฝีปากล่างเบาๆ
บนเรือนภูแสงดาว
โทรทัศน์ช่อง ITV กำลังนำเสนอข่าว
"ซาหวัดดีกร๊าบบ วั๊นนี้มีข๊าวน๊าสนจัยมากๆกร๊าบ คาดีฆาตก๊ามโรงล๊าค๊อนอัวเปร๊าห์ มาน๊ามเสนอกร๊าบบ" เสียงนักข่าวพูด
โทรทัศน์ช่อง ITV กำลังนำเสนอข่าว
"ซาหวัดดีกร๊าบบ วั๊นนี้มีข๊าวน๊าสนจัยมากๆกร๊าบ คาดีฆาตก๊ามโรงล๊าค๊อนอัวเปร๊าห์ มาน๊ามเสนอกร๊าบบ" เสียงนักข่าวพูด
ตามร๊วจพบว่า ศพร๊อยตามร๊วจอั๊คคะหรินท์น๊าน ม๊ายช๊ายศพจริงกร๊าบบ แต่เปนหุ๊นที่ฆาตก๊อนทิ๊งว๊ายอ๊ามพร๊างคดีคร๊าบ" นักข่าวรายงานต่อ
ตายล่ะ มันยังไม่ตายเหรอเนี้ย......
ชาติชัยคิดขณะฟังรายงานต่อ
เค้าเดินออกไปบริเวณระเบียง....ครุ่นคิดถึงความน่าจะเป็น...
ชาติชัยคิดขณะฟังรายงานต่อ
เค้าเดินออกไปบริเวณระเบียง....ครุ่นคิดถึงความน่าจะเป็น...
แล้วเค้าก็พบว่าความน่าจะเป็นของเค้า
เกิดขึ้นจริง
ป้าธัญญารัตน์ถุกแทงตายคาที่
"ห่า เสือกทำแจกันกรุแตกอีก" เค้าคิดในใจ
เกิดขึ้นจริง
ป้าธัญญารัตน์ถุกแทงตายคาที่
"ห่า เสือกทำแจกันกรุแตกอีก" เค้าคิดในใจ
ชาติชัยโผล่หน้าออกไปนอกบ้าน
"ตั้ว วิ่งหนีไปซะ ไอ้อัครินทร์มันยังไม่ตาย ตอนนี้มันอยู่ที่นี้แล้ว หนีไป" เค้าตะโกน
"ตั้ว วิ่งหนีไปซะ ไอ้อัครินทร์มันยังไม่ตาย ตอนนี้มันอยู่ที่นี้แล้ว หนีไป" เค้าตะโกน
เท่านั้นแหละ ตั้ว มารตี วิ่งหนีเป็นเจ้ามือบ่อนเจอตำรวจแบบในคดีเด็ดเลย
เธอวิ่งข้ามเนินเขาด้วยใจระทึก ตึก ตึก โป๊ะ!
เธอวิ่งข้ามเนินเขาด้วยใจระทึก ตึก ตึก โป๊ะ!
เธอกระโจนโลดข้ามกอหญ้าและฝูงดอกไม้ป่า
ดูเผินๆเหมือนหนัง เดอะ ซาวน์ อ๊อฟ มิวสิค
แต่จริงๆ เธอกำลังอยู่ในห้วงนรก เพราะฆาตกรที่เธอคิดว่าตายยังไม่ตาย!!!
ดูเผินๆเหมือนหนัง เดอะ ซาวน์ อ๊อฟ มิวสิค
แต่จริงๆ เธอกำลังอยู่ในห้วงนรก เพราะฆาตกรที่เธอคิดว่าตายยังไม่ตาย!!!
จู่ๆ รต.อัครินทร์ก็โผล่มา ราวกับตุ่นดำดิน
เค้าวิ่งไล่ล่าเธออยู่ด้านหลังอย่างรีบเร่ง
ตั้ว มารตีกระหืดกระหอบ ทรวงอกของเธอขึ้นลงตามแรงกระเผื่อมของจังหวะการเคลื่อนไหว
"อย่าเข้ามานะ อย่า" เธอตะโกน
เค้าวิ่งไล่ล่าเธออยู่ด้านหลังอย่างรีบเร่ง
ตั้ว มารตีกระหืดกระหอบ ทรวงอกของเธอขึ้นลงตามแรงกระเผื่อมของจังหวะการเคลื่อนไหว
"อย่าเข้ามานะ อย่า" เธอตะโกน
แก้ไขล่าสุด: 11/11/2552 22:59 โดย AguileraAnimato
ทันใดนั้น ชาติชัยก็โผล่มา
เค้ากระแทกร่างปะทะกับรต.อัครินทร์อย่างแรง
"อย่ายุ่งกับเมียกรู" เค้าตะโกน
เค้ากระแทกร่างปะทะกับรต.อัครินทร์อย่างแรง
"อย่ายุ่งกับเมียกรู" เค้าตะโกน
ทั้งสองล้มลงกลิ้งเป็นไส้เดือนผสมพันธุ์กันอุตลุต....
รต. อัครินทร์ที่บัดนี้คร่อมอยู่ด้านบนเงื้อมีดขึ้นมา
"อย่าทำเค้า อย่านะ อย่า" ตั้ว มารตี ยืนนิ่งๆอยู่ด้านหลัง
"อย่าทำเค้า อย่านะ อย่า" ตั้ว มารตี ยืนนิ่งๆอยู่ด้านหลัง
แต่มันไม่ฟัง...
แทงจนเสื้อผ้าชาติชัยขาดเป็นรู เลือดทะลัก
"อ๊ากกกก" ชาติชัยกรีดร้องก่อนจะขาดใจตาย
แทงจนเสื้อผ้าชาติชัยขาดเป็นรู เลือดทะลัก
"อ๊ากกกก" ชาติชัยกรีดร้องก่อนจะขาดใจตาย
ตั้ว มารตีเดินเข้ามาลูบแผ่นหลังรต.อัครินทร์อย่างนุ่มนวล
เธอตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว
"แฟนท่อมจ้ะ เธอรู้ไหมว่า ตอนนี้คริสตินรู้แล้วว่า คริสตินชอบความรุนแรง เหมือนกับพระมารดา ฉันอาจจะไม่ใช่คริสตินที่อยากจะเข้าไปอยู่ในอาณาจักรแห่งแสงสว่าง
เพราะตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าความมืดมิดในโลกของเธอมันหอมหวานกว่ามากแค่ไหน ฉันยินดีจะเป็นเจ้าสาวของแฟนธ่อม เพราะฉันเลือกที่จะอาศัยในเงามืดไปตลอดกาล" ตั้ว มารตีพูด เสียงอ่อนใสราวระฆังแก้ว
เธอตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว
"แฟนท่อมจ้ะ เธอรู้ไหมว่า ตอนนี้คริสตินรู้แล้วว่า คริสตินชอบความรุนแรง เหมือนกับพระมารดา ฉันอาจจะไม่ใช่คริสตินที่อยากจะเข้าไปอยู่ในอาณาจักรแห่งแสงสว่าง
เพราะตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าความมืดมิดในโลกของเธอมันหอมหวานกว่ามากแค่ไหน ฉันยินดีจะเป็นเจ้าสาวของแฟนธ่อม เพราะฉันเลือกที่จะอาศัยในเงามืดไปตลอดกาล" ตั้ว มารตีพูด เสียงอ่อนใสราวระฆังแก้ว
"มากับฉัน แฟนธ่อม มาอยู่ด้วยกันในโลกแห่งความมืดของเธอ ที่ที่ราตรีกาลคือเพื่อนสนิทของเราสอง
ฉันจะร่วมประเวณีกับเธอ แม้จะเป็นใต้ถุนท้องฟ้าในคืนเดือนมืด" ตั้ว มารตี จูงมืออสูรร้ายที่คลายความป่าเถื่อนลง
เธอลูบที่มือเค้าเบาๆ แล้วกุมมือเดินออกไปด้วยกัน ทิ้งไว้เพียงแต่ร่างอันไร้วิญญาณของชาติชัย
ฉันจะร่วมประเวณีกับเธอ แม้จะเป็นใต้ถุนท้องฟ้าในคืนเดือนมืด" ตั้ว มารตี จูงมืออสูรร้ายที่คลายความป่าเถื่อนลง
เธอลูบที่มือเค้าเบาๆ แล้วกุมมือเดินออกไปด้วยกัน ทิ้งไว้เพียงแต่ร่างอันไร้วิญญาณของชาติชัย
ตั้ว มารตี พารต.อัครินทร์เดินลัดเลาะมาเรื่อยๆ
เธอเจอกับหมาอัลเซเชี่ยนสองตัวนั้นอีกครั้งนึง....
เธอเจอกับหมาอัลเซเชี่ยนสองตัวนั้นอีกครั้งนึง....
เธออาศัยทีเผลอคว้าก้อนหินที่อยู่ใกล้มือ ทุ่มไปที่ศรีษะ รต.อัครินทร์
โป๊กกกก!!!!
โป๊กกกก!!!!
"ฮ่าๆๆๆ แกแพ้ฉันแล้ว เชื่อฉันด้วยเหรอ ที่ฉันพูด ฉันก๊อปมาจากการ์ตูน คินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนา ตอนคดีฆาตกรรมโรงละครโอเปร่าครั้งที่๓ ต่างหาก ไอ้ควายยย"
ตั้ว มารตี เยาะเย้ยยยยย ด้วยความสะใจ
ตั้ว มารตี เยาะเย้ยยยยย ด้วยความสะใจ
ตำรวจประมาณ 5-6 คนวิ่งมาจากข้างหลังเต็มไปหมด
"จับมัน"
"จับมัน"
ตำรวจต่างพากันมารุมล้อมเอาปืนชี้หน้าฆาตกร
รต.อัครินทร์คำรามออกมาด้วยความแค้นเคือง
"แล้วแกจำไว้ด้วยว่าฉัน ตั้ว มารตี ศรีอยุธยา มหาธำรงคืกุล ไม่เหมือนแม่ตัวเอง ฉันคือฉัน แกจำไว้" ตั้ว มารตีตะโกนใส่
รต.อัครินทร์คำรามออกมาด้วยความแค้นเคือง
"แล้วแกจำไว้ด้วยว่าฉัน ตั้ว มารตี ศรีอยุธยา มหาธำรงคืกุล ไม่เหมือนแม่ตัวเอง ฉันคือฉัน แกจำไว้" ตั้ว มารตีตะโกนใส่
และแล้ว รต.อัครินทร์ก็ถูกจับเป็นในที่สุด
ตั้ว มารตี มองดูฆาตกรโหด แฟนท่อม อ๊อฟ ดิ โอเปร่า ถูกลากออกไปจากเวทีของเธอ
เธอเดินกลับไปยังเรือนภูชี้ฟ้า กะว่าจะกลับไปเก็บของ
ตำรวจสองสามนายเดินมาหาเธอ
"คุณรู้เหรอครับว่าตำรวจจะมา" ตร. ถาม
"ดิฉันเห็นสุนัขก็รู้แล้วค่ะ" เธอตอบ
"่ว่าแต่คุรพร้อมอะไรกับคนร้ายครับ เค้าถึงไม่ทำอะไรคุณ" ตร.ซักต่อ
"ดิฉันของดให้สัมภาษณ์ต่อสื่อนะค่ะ ขอตัวค่ะ" แล้วตั้ว มารตีก็ปลีกตัวออกไป
ตั้ว มารตี มองดูฆาตกรโหด แฟนท่อม อ๊อฟ ดิ โอเปร่า ถูกลากออกไปจากเวทีของเธอ
เธอเดินกลับไปยังเรือนภูชี้ฟ้า กะว่าจะกลับไปเก็บของ
ตำรวจสองสามนายเดินมาหาเธอ
"คุณรู้เหรอครับว่าตำรวจจะมา" ตร. ถาม
"ดิฉันเห็นสุนัขก็รู้แล้วค่ะ" เธอตอบ
"่ว่าแต่คุรพร้อมอะไรกับคนร้ายครับ เค้าถึงไม่ทำอะไรคุณ" ตร.ซักต่อ
"ดิฉันของดให้สัมภาษณ์ต่อสื่อนะค่ะ ขอตัวค่ะ" แล้วตั้ว มารตีก็ปลีกตัวออกไป
ไม่มีใครมารบกวนเธออีกต่อไปแล้ว
ตั้ว มารตี เดินไปยังสุดเนินเขา เธอน้อมตัวลงยังผืนหญ้า และดอกไม้ป่า
สุดอากาศความสดชื่นและธรรมชาติแสนสงบ
"ฉันคือฉัน ไม่ได้เป็นเหมือนใครๆ
ฉันเป็นเหมือนต้นไม้ ดอกไม้ สายลม ผีเสื้อ แมลง หยาดฝน ก้อนเมฆ"
(ป.ล. แปลตามซับไตเติ้ลจริงๆนะครับ เหอๆๆ ยังกะพวกคำบรรยายในหนังสือกลอน สนพ.ใยไหม)
ตั้ว มารตี เดินไปยังสุดเนินเขา เธอน้อมตัวลงยังผืนหญ้า และดอกไม้ป่า
สุดอากาศความสดชื่นและธรรมชาติแสนสงบ
"ฉันคือฉัน ไม่ได้เป็นเหมือนใครๆ
ฉันเป็นเหมือนต้นไม้ ดอกไม้ สายลม ผีเสื้อ แมลง หยาดฝน ก้อนเมฆ"
(ป.ล. แปลตามซับไตเติ้ลจริงๆนะครับ เหอๆๆ ยังกะพวกคำบรรยายในหนังสือกลอน สนพ.ใยไหม)
เธอก้มลงมองที่ผืนหญ้าเขียวขจี
มีกิ้งก่าตัวนึงติดกับหนามของต้นไม้ ไม่สามารถหลุดออกไปได้
มีกิ้งก่าตัวนึงติดกับหนามของต้นไม้ ไม่สามารถหลุดออกไปได้
เธอค่อยๆใช้นิ้วเขี่ยให้เจ้ากิ้งก่าหลุดจากหนาม
"นี้แหละคือความงามแบบของฉัน"
"ขอจงเป็นอิสระ"
(แปลตามซับไตเติ้ลจริงๆ เหอๆๆ ไดอะล๊อกแบบว่าไก่กาสุดๆ)
ตั้ว มารตีกล่าวแล้วยิ้มให้กับธรรมชาติที่แสนงดงาม
จบ
"ขอจงเป็นอิสระ"
(แปลตามซับไตเติ้ลจริงๆ เหอๆๆ ไดอะล๊อกแบบว่าไก่กาสุดๆ)
ตั้ว มารตีกล่าวแล้วยิ้มให้กับธรรมชาติที่แสนงดงาม
จบ
แก้ไขล่าสุด: 11/11/2552 23:39 โดย AguileraAnimato
มะสมควรมีต่อเป็นอย่างยิ่งงง!!
อืมมมมมมม...จบแบบแรกดีกว่าเยอะเลย
...
จบแล้ว หนุกดีจ้าขอบใจนะหนึ่ง
แก้ไขล่าสุด: 12/11/2552 08:20 โดย Loma บ้าชอปป์
ขอบคุณจ้าน้องหนึ่งที่ฉายจนจบ (แถมอังกอร์ที่ ผกก. ใช้อะไรคิด)
น่าจะจบตั้งแต่ตอนไฟไหม้จริงๆ ด้วย
สนุกมากๆ ค่ะ
สนุกมากๆ ค่ะ
สนุกดีจ้า ลุ้นนนนน
สยองลูกตา รต. อะ = =" ยั๊งงงงจะตามมาอีก
มันหาจังหวะไหน เอาตุ๊กตาหุ่นไปอำพรางแทนตัวเองได้ฟะ ชิ ชิ...
ขอบคุณสำหรับหนังจ้าาา
สยองลูกตา รต. อะ = =" ยั๊งงงงจะตามมาอีก
มันหาจังหวะไหน เอาตุ๊กตาหุ่นไปอำพรางแทนตัวเองได้ฟะ ชิ ชิ...
ขอบคุณสำหรับหนังจ้าาา
อุ้ยแม่ ตกใจ รูปนี่เลยตู - -
เข้ามาตามชมต่อคับ
ในที่สุดก็จบแล้วว แต่ จบแบบตอนแรก มัน คลาสสิคกว่า จริงๆแฮะ
จบแว้ววววว
ขอบคุณ น้ำหนึ่งขม นะจ๊ะ
โหด มันส์ ฮากับบท อิอิ สนุกกกกกกกกกจ้า
ขอบคุณ น้ำหนึ่งขม นะจ๊ะ
โหด มันส์ ฮากับบท อิอิ สนุกกกกกกกกกจ้า
สนุกอย่างแรง
.....
^^
.....
^^
ดูจบแล้ว ขอบคุณค่า
ขอบคุณมากๆเลยค่า
หนังหนุกมากมาย^^
หนังหนุกมากมาย^^
จบแบบ2มันยืดยาดจริงด้วยนะเนี่ย
สรุป ผู้กำกับตายใช่ไหมนิ...
แบบสองเวิ่นเว้อมาก แบบแรกคลาสสิค
สอนให้รุ้ว่า บางที่ บริษัทจัดจำหน่าย ก็ก็รู้อะไรดีๆ มากกว่าผู้กินกับ อิๆ
สอนให้รุ้ว่า บางที่ บริษัทจัดจำหน่าย ก็ก็รู้อะไรดีๆ มากกว่าผู้กินกับ อิๆ
ขอบคุณมากครับ สนุกมากมาย
Function Used time : 0:00:00:00.031