{{กระทู้ฉายหนังโหด}} OPERA นาฎกรรมอำมหิต
by AguileraAnimato • วันอาทิตย์ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552 07:26
คำชี้แจง
1. กระทู้ฉายหนังโหดไม่เหมาะสมกับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี เนื่องจากมีความรุนแรงทางภาพ ไม่แนะนำให้เยาวชนอ่านกระทู้นี้
2. กระทู้ฉายหนังโหดทั้งหมดไม่ได้มีเจตนาในการละเมิดลิขสิทธิ์ในภาพยนตร์เรื่องต่างๆ หากเป็นเพียงการรีวิวผ่านทางรูปภาพเท่านั้น
3. กระทู้ฉายหนังโหดมีลักษณะในการเปิดเผยเนื้อเรื่องทั้งหมดของภาพยนตร์เรื่อง นั้นๆหรือสปอยส์ 100% ดังนั้นอาจทำให้ท่านเสียอรรถรสในการรับชมภาพยนตร์
--------------------------------------------------------
กลับมาฉายหนังอีกล่ะ
เนื่องจากช่วงนี้มีเวลาว่าง พอจะปลีกตัวจากโพรเช็คมาทำงานอดิเรกที่รักได้...
OPERA เป็นผลงานของ Dario Argento ผกก. ที่กระทู้ฉายหนังโหดนำเสนอผลงานของเค้าปาไปเกือบค่อนประวัติการทำงาน มากที่สุดในหมู่มวลผกก.ท่านอื่นที่เคยฉายมา
OPERA หรืออีกชื่อ Terror at the Opera เมื่อจัดจำหน่ายแบบตลับวิดีโอที่อเมริกา เป็นผลงานเรื่องสุดท้ายของอาร์เจนโต้ที่ได้รับการยกย่องว่ามีความโดดเด่น น่าสนใจ ทั้งการถ่ายทำ และกรรมวิธีปลุกแต่งฉากระทึกขวัญ และหลังจากงานชิ้นนี้อาร์เจนโต้ก็ไม่เคยกลับไปเสวยความสำเร็จได้อีกเลย ซึ่งก็ไม่ทราบว่าเป็นเพราะคำสาปอันเป็นความเชื่อในบทละครเรื่อง macbeth ของวิลเลี่ยม เช๊คสเปียร์รึเปล่า ที่อาร์เจนโต้นำมาใช้แสดงฉากโอเปร่าในหนัง
(มีความเชื่อว่าบทละครเรื่องนี้ถูกสาป เนื่องจากเช๊คสเปียร์แต่งโดยอาศัยข้อมูลจริงของพวกแม่มด ทำให้กลุ่มเวทย์ดำไม่พอใจ หาว่าเป็นการเปิดโปงตัวตนของพวกเค้า จึงสาปให้บทละครนี้ต้องสาป ใครนำไปเล่นต้องมีอันเคราะห์ร้าย)
ซึ่งระหว่างการถ่ายทำ จวบจนไปถึงเมื่อถ่ายทำเสร็จ กองถ่ายopera ก็เจอกับเรื่องวิบัติมากมาย ถึงขนาดที่ว่าถ้าเป็นเมืองไทยคงเขียนสกูํ๊ปแปะขายหน้าหนังเป็นแน่ๆ
แต่ส่วนของตัวหนังก็มีความงาม ประณีตทารุณกรรม ได้รับเสียงชื่นชมตามสไตล์สร้างสรรค์ของอาร์เจนโต้...
ถ้าพร้อมแล้วก็เชิญมาเขย่าหัวใจให้ขวัญผวาไปพร้อมๆกันเลยจ้า
1. กระทู้ฉายหนังโหดไม่เหมาะสมกับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี เนื่องจากมีความรุนแรงทางภาพ ไม่แนะนำให้เยาวชนอ่านกระทู้นี้
2. กระทู้ฉายหนังโหดทั้งหมดไม่ได้มีเจตนาในการละเมิดลิขสิทธิ์ในภาพยนตร์เรื่องต่างๆ หากเป็นเพียงการรีวิวผ่านทางรูปภาพเท่านั้น
3. กระทู้ฉายหนังโหดมีลักษณะในการเปิดเผยเนื้อเรื่องทั้งหมดของภาพยนตร์เรื่อง นั้นๆหรือสปอยส์ 100% ดังนั้นอาจทำให้ท่านเสียอรรถรสในการรับชมภาพยนตร์
--------------------------------------------------------
กลับมาฉายหนังอีกล่ะ
เนื่องจากช่วงนี้มีเวลาว่าง พอจะปลีกตัวจากโพรเช็คมาทำงานอดิเรกที่รักได้...
OPERA เป็นผลงานของ Dario Argento ผกก. ที่กระทู้ฉายหนังโหดนำเสนอผลงานของเค้าปาไปเกือบค่อนประวัติการทำงาน มากที่สุดในหมู่มวลผกก.ท่านอื่นที่เคยฉายมา
OPERA หรืออีกชื่อ Terror at the Opera เมื่อจัดจำหน่ายแบบตลับวิดีโอที่อเมริกา เป็นผลงานเรื่องสุดท้ายของอาร์เจนโต้ที่ได้รับการยกย่องว่ามีความโดดเด่น น่าสนใจ ทั้งการถ่ายทำ และกรรมวิธีปลุกแต่งฉากระทึกขวัญ และหลังจากงานชิ้นนี้อาร์เจนโต้ก็ไม่เคยกลับไปเสวยความสำเร็จได้อีกเลย ซึ่งก็ไม่ทราบว่าเป็นเพราะคำสาปอันเป็นความเชื่อในบทละครเรื่อง macbeth ของวิลเลี่ยม เช๊คสเปียร์รึเปล่า ที่อาร์เจนโต้นำมาใช้แสดงฉากโอเปร่าในหนัง
(มีความเชื่อว่าบทละครเรื่องนี้ถูกสาป เนื่องจากเช๊คสเปียร์แต่งโดยอาศัยข้อมูลจริงของพวกแม่มด ทำให้กลุ่มเวทย์ดำไม่พอใจ หาว่าเป็นการเปิดโปงตัวตนของพวกเค้า จึงสาปให้บทละครนี้ต้องสาป ใครนำไปเล่นต้องมีอันเคราะห์ร้าย)
ซึ่งระหว่างการถ่ายทำ จวบจนไปถึงเมื่อถ่ายทำเสร็จ กองถ่ายopera ก็เจอกับเรื่องวิบัติมากมาย ถึงขนาดที่ว่าถ้าเป็นเมืองไทยคงเขียนสกูํ๊ปแปะขายหน้าหนังเป็นแน่ๆ
แต่ส่วนของตัวหนังก็มีความงาม ประณีตทารุณกรรม ได้รับเสียงชื่นชมตามสไตล์สร้างสรรค์ของอาร์เจนโต้...
ถ้าพร้อมแล้วก็เชิญมาเขย่าหัวใจให้ขวัญผวาไปพร้อมๆกันเลยจ้า

Replies (293)
สารบัญหนังโหด(บ้าง ไม่โหดบ้าง)เรื่องก่อนๆ
11. Eden Lake ~re-release~ (2008 UK, James Watkins) โดย I
Thriller, Revenge
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=284
10. Scanners (1981 Canada, David Cronenberg) โดย ท่านเทพฯ
Thriller, Sci-Fi
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=257 <- pt.1
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=281 <- pt.2
09. An American Werewolf in London (1981 UK / USA, John Landis) โดย ท่านเทพฯ
Horror, Comedy, Monster
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=241 <- pt.1
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=244 <- pt.2
08. All Night Long 2: Atrocity (1995 Japan, Katsuya Matsumura) โดยAguileraAnimato
Torture, Grade-B Cinema, Psycho-Thriller
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=213
07. Phantom of the Opera (1998 Italy / Hungary, Dario Argento) โดยแว่นจัง
Horror, Fantasy, Dark Romantic
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=212
06. Shocker (1989 USA, Wes Craven) โดยท่านเทพฯ
็Horror, Fantasy, Comedy
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=202 <- pt.1
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=208 <- pt.2
05. Carrie (1976 USA, Brian De Palma) โดยแว่นจัง
็Horror, Drama, Supernatural, Religious
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=185
04. Puppet Master (1989 USA, David Schmoeller) โดยแว่นจัง
็Horror, Slasher
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=181
03. แม่มด (2009 Thailand, Alwa Ritsira) โดย alwa_ritsila
Short, Horror, Cult, Exploitation
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=160
02. Tales from the Crypt SEASON I: And All Through The House (1989 USA, Robert Zemeckis) โดย AguilerAnimato
Thriller, Slasher, Mini-Series, Black Comedy
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=129
01. Basket Case (1982 USA, Frank Henenlotter) โดย แคปซูลสีฟ้า
Horror, Comedy
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=124 <- pt.1
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=130 <- pt.2
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=131 <- pt.3
11. Eden Lake ~re-release~ (2008 UK, James Watkins) โดย I
Thriller, Revenge
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=284
10. Scanners (1981 Canada, David Cronenberg) โดย ท่านเทพฯ
Thriller, Sci-Fi
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=257 <- pt.1
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=281 <- pt.2
09. An American Werewolf in London (1981 UK / USA, John Landis) โดย ท่านเทพฯ
Horror, Comedy, Monster
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=241 <- pt.1
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=244 <- pt.2
08. All Night Long 2: Atrocity (1995 Japan, Katsuya Matsumura) โดยAguileraAnimato
Torture, Grade-B Cinema, Psycho-Thriller
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=213
07. Phantom of the Opera (1998 Italy / Hungary, Dario Argento) โดยแว่นจัง
Horror, Fantasy, Dark Romantic
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=212
06. Shocker (1989 USA, Wes Craven) โดยท่านเทพฯ
็Horror, Fantasy, Comedy
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=202 <- pt.1
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=208 <- pt.2
05. Carrie (1976 USA, Brian De Palma) โดยแว่นจัง
็Horror, Drama, Supernatural, Religious
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=185
04. Puppet Master (1989 USA, David Schmoeller) โดยแว่นจัง
็Horror, Slasher
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=181
03. แม่มด (2009 Thailand, Alwa Ritsira) โดย alwa_ritsila
Short, Horror, Cult, Exploitation
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=160
02. Tales from the Crypt SEASON I: And All Through The House (1989 USA, Robert Zemeckis) โดย AguilerAnimato
Thriller, Slasher, Mini-Series, Black Comedy
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=129
01. Basket Case (1982 USA, Frank Henenlotter) โดย แคปซูลสีฟ้า
Horror, Comedy
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=124 <- pt.1
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=130 <- pt.2
http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=131 <- pt.3
โปรแกรมหน้า
(ที่คงอีกนานนนนนน เพราะผู้ฉายต้องเว้นวรรคการฉายไปทำการเมืองแทน)
อาจจะเป็น

ซักทีนะ....
(ที่คงอีกนานนนนนน เพราะผู้ฉายต้องเว้นวรรคการฉายไปทำการเมืองแทน)
อาจจะเป็น

ซักทีนะ....
ขอปาดเล็กน้อย

หนังเริ่มแล้วจ้า
ณ โรงละครโอเปร่าอันโอ่อ่า อลังเรืองรอง
ปักษาสีดำหรือที่เรียกกันในนามว่า อีกา ยืนเกาะอยู่ที่ขอน
ด้วยท่าทีสงบนิ่ง
หัวทรงนูนต่ำสีนิล และจงอยปากอันเด็ดแกร่งผงกไปมารับกับจังหวะของเสียงกังวาลภายในโรงละคร
ณ โรงละครโอเปร่าอันโอ่อ่า อลังเรืองรอง
ปักษาสีดำหรือที่เรียกกันในนามว่า อีกา ยืนเกาะอยู่ที่ขอน
ด้วยท่าทีสงบนิ่ง
หัวทรงนูนต่ำสีนิล และจงอยปากอันเด็ดแกร่งผงกไปมารับกับจังหวะของเสียงกังวาลภายในโรงละคร
ลูกนัยน์ตาของมันจับจ้องไปยัง
กลุ่มชนมนุษย์ที่กำลังซ้อมการแสดงโอเปร่าอยู่ที่สเตจด้านล่าง
"โฮ็ววววฮี้โฮ้วววววววววว ฮู้ยยยยยยยยยยย ม๊ายยยยยฉ้านนนนนนนนนนนนนม๊ายยยยยยยปายยยย"
เสียงโหนหวนรัญจวนคีย์ของสตรีที่ได้ชื่อว่าเป็นนางเอกละครเรื่อง Macbeth โหยหวนไปมาราวกับประจำเดือนมาไม่ปกติ
เจ้าอีกาส่งเสียงเซ็งแซ่ของมันตอกกลับ
"กา~กา~แคว้กกกก"
ดังหนวกหูระงมไปทั่วทั้งอาณาบริเวณ
กลุ่มชนมนุษย์ที่กำลังซ้อมการแสดงโอเปร่าอยู่ที่สเตจด้านล่าง
"โฮ็ววววฮี้โฮ้วววววววววว ฮู้ยยยยยยยยยยย ม๊ายยยยยฉ้านนนนนนนนนนนนนม๊ายยยยยยยปายยยย"
เสียงโหนหวนรัญจวนคีย์ของสตรีที่ได้ชื่อว่าเป็นนางเอกละครเรื่อง Macbeth โหยหวนไปมาราวกับประจำเดือนมาไม่ปกติ
เจ้าอีกาส่งเสียงเซ็งแซ่ของมันตอกกลับ
"กา~กา~แคว้กกกก"
ดังหนวกหูระงมไปทั่วทั้งอาณาบริเวณ
กรี๊ดดดดดดด
เรื่องนี้สนุกมากกกกก
วิ่งมาจองที่นั่งวีไอพีคนรกทันใด
เรื่องนี้สนุกมากกกกก
วิ่งมาจองที่นั่งวีไอพีคนรกทันใด
นกแสน(สู่)รู้ ยังคงร้องแหวกแหกตะโรไปมา
"กา ก้า กา ก้า"
ยามเมื่อเสียงเครื่องสายออเครสตร้ามหาสะเทือนพิภพเล่นบรรเลงตามการกำกับของวาทยกร ที่คอยให้จังหวะสอดรับดนตรีไปพร้อมกับบทละครร้องของนักแสดงหญิง
"ป๊าป๊าาาาาาาาป๊ะป๊ะป๊าาาาโปกกกกกเกอร์เฟซซซซซ ป๊ะป๊ะโปกกกกกเกอร์เฟซซซซ" นางเบ่งลมปราณออกมา
"แคว้ก แคว้กกกกกกกกก" นกกายังคงร้องแข่งระงมกังวานต่อไปอย่างไม่ลดละ
เสียงร้องของนางเอกละครหยุดลง แล้วเปลี่ยนเป็นเสียงพูดปกติ ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"อีนกเห้ เมิงจะหยุดร้องซักทีได้ไหม กรูรำค๊าญ อีสาดดดดดดดดด"
"กา ก้า กา ก้า"
ยามเมื่อเสียงเครื่องสายออเครสตร้ามหาสะเทือนพิภพเล่นบรรเลงตามการกำกับของวาทยกร ที่คอยให้จังหวะสอดรับดนตรีไปพร้อมกับบทละครร้องของนักแสดงหญิง
"ป๊าป๊าาาาาาาาป๊ะป๊ะป๊าาาาโปกกกกกเกอร์เฟซซซซซ ป๊ะป๊ะโปกกกกกเกอร์เฟซซซซ" นางเบ่งลมปราณออกมา
"แคว้ก แคว้กกกกกกกกก" นกกายังคงร้องแข่งระงมกังวานต่อไปอย่างไม่ลดละ
เสียงร้องของนางเอกละครหยุดลง แล้วเปลี่ยนเป็นเสียงพูดปกติ ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"อีนกเห้ เมิงจะหยุดร้องซักทีได้ไหม กรูรำค๊าญ อีสาดดดดดดดดด"
ราวกับรู้ภาษาคน แต่ไม่ใคร่จะปฏิบัติตาม
เจ้านกกา หันหน้าเมินแม่นักแสดงนำ
แล้วร้องตะโกนสำเนียงเสียงสัตว์ของมันต่อไป
"กา กา แคว้กกกกกก"
เจ้านกกา หันหน้าเมินแม่นักแสดงนำ
แล้วร้องตะโกนสำเนียงเสียงสัตว์ของมันต่อไป
"กา กา แคว้กกกกกก"
"อีสาดดดดด กรูเหลืออดกับเมิงแล้ววววววว" แม่นางเอกละคร ตัดสินใจถอดรองเท้าส้นสูงมือสองตลาดนัดพระประแดงออกมา
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 07:59 โดย AguileraAnimato
แล้วจึงเขวี้ยงใส่ต้นตอของเสียงน่ารำคาญ
ชายหนุ่มคนนึงที่ดูท่าจะไม่ค่อยมีบทนัก รีบรุดออกมาอุ้มตัวอีกาที่หล่นจากขอนด้วยแรงเหวี่ยงรองเกือกสีชมพูนมเย็น
"คุณวรรณาภาครับ อย่าทำแบบนี้อีกนะครับ คุณก็รู้ว่าเราต้องใช้อีกาประกอบการแสดง ถ้ามันเป็นไรขึ้นมา แล้วเราจะหาอีกาที่ไหนมาใช้ล่ะครับ"
"คุณวรรณาภาครับ อย่าทำแบบนี้อีกนะครับ คุณก็รู้ว่าเราต้องใช้อีกาประกอบการแสดง ถ้ามันเป็นไรขึ้นมา แล้วเราจะหาอีกาที่ไหนมาใช้ล่ะครับ"
วรรณภา เดินตูดบิดเป็นเลขแปดไทยออกไปจากลานซ้อมการแสดง แต่ก็ยังหันหน้ากลับมาวีนต่อ
"ฉันวรรณภา วงศ์คำเหลา เป็นดาราไฮโซ รางวัลพระสุรัสวดี ๒ ปีซ้อน รางวัลเอ็มทีวี พูล อวอร์ด ๕ ปีซ้ำซ้อน ฉันไม่อยากมาร่วมงานกับสัตว์หน้าขนตัวดำเป็นตาเอกตกถังถ่านนะย่ะ ฉันทนไม่ได้ ไพร่ อัปจัน สถุลว์"
เธอเดินถอยหลังอย่างไม่สบอารมณ์ไปยังประตูโรงละคร ปากก็ยังคงด่าไม่หยุด
"พอกันที พวกต่ำๆๆแบบแก ฉันไม่ขอร่วมงานด้วยแล้ว พอกันที ฉันจะประสาทแดกตายกับเสียงอีนกร้องนี้อยู่แล้ว พวกแกจะให้ฉัน วรรณาภา วงศ์คำเหลา มาเล่นเรื่อง macbeth หรือเรียกข้าว่าอีกา กันแน่ย่ะ"
(กล้องแทนสายตาของวรรณภา)
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 08:10 โดย AguileraAnimato
นักแสดง และทีมงานในโรงละครต่างพากันตกใจกับปรากฎการณ์วัยทองเหวี่ยง พวกเค้าได้แต่ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก
มีเพียงแต่ฝ่ายจัดหานักแสดง กับผู้ช่วยที่ตั้งสติวิ่งตามมา
"เดี๋ยวซิ คุณวรรณภา คุณอย่าพึ่งไปเลยนะ คุณไปแล้วใครจะมาแสดงแทนล่ะ"
"พวกแกก็ซ้อมให้อีกามาเล่นแทนฉันซิย่ะ อยากให้มันขึ้นเวทีด้วยไม่ใช่เหรอ" วรรณภาประชด
แล้วถอยหลังเดินออกไป โดยไม่ฟังคำทัดท้าน
มีเพียงแต่ฝ่ายจัดหานักแสดง กับผู้ช่วยที่ตั้งสติวิ่งตามมา
"เดี๋ยวซิ คุณวรรณภา คุณอย่าพึ่งไปเลยนะ คุณไปแล้วใครจะมาแสดงแทนล่ะ"
"พวกแกก็ซ้อมให้อีกามาเล่นแทนฉันซิย่ะ อยากให้มันขึ้นเวทีด้วยไม่ใช่เหรอ" วรรณภาประชด
แล้วถอยหลังเดินออกไป โดยไม่ฟังคำทัดท้าน
เธอผลักประตูออกไป ด้านนอกแฟนละครและนักข่าวก้กรูกันเข้ามาหา มาล้อมรอบตัวเธอ
"กรี๊ดดด ขอลายเซ็นท์หน่อยค่ะ" เสียงแฟนคลับตะโกน
"พี่วรรณภาคิดยังไงกับเรื่องกัมพูชาบ้างค่ะ" เสียงนักข่าวถาม
"กรี๊ดดด ขอลายเซ็นท์หน่อยค่ะ" เสียงแฟนคลับตะโกน
"พี่วรรณภาคิดยังไงกับเรื่องกัมพูชาบ้างค่ะ" เสียงนักข่าวถาม
วรรณภาเซจากกระแสธารของมวลชนที่เข้ามารุมล้อมตัวเธอ เหมือนแมงหวี่ตอมผักตบ
เธอพยายามเบี่ยงตัวออก แต่อนิจจา
ดาราสาวเลี้ยวผิดจังหวะ เธอเซออกนอกฟุตบาท เป็นจังหวะเดียวกับที่รถคันนึงขับเข้ามา
"เปรี้ยง"
เธอพยายามเบี่ยงตัวออก แต่อนิจจา
ดาราสาวเลี้ยวผิดจังหวะ เธอเซออกนอกฟุตบาท เป็นจังหวะเดียวกับที่รถคันนึงขับเข้ามา
"เปรี้ยง"
ฝ่ายบุคคลเดินเข้ามาในโรงละคร แล้วตะโกน
"อีวรรณภาถูกรถทับ"
"อีวรรณภาถูกรถทับ"
เหอๆ เริ่มเรื่องไม่ทันไรก็ตายห่านไป 1 แล้วนะจ๊ะเนี่ย
ชาติชัย ผกก.หนุ่ม ในชุดแจ๊คเกทดำตกใจ
"อีค่างนั้นโดนรถทับเลยเหรอ"
"เออ ตูพูดผิด โดนรถชนเฉยๆ กระดูกขาหน้าแตก คงมาเล่นละครให้ลื้อไม่ได้แล้วล่ะ" ฝ่ายบุคคลตอบ
ชาติชัยกลุ้ม เหงื่อหยด 2 เม็ดครึ่ง เค้าหันไปถามหนุ่มผู้ช่วยผู้กำกับ ตั้ม
"เอาไงดีว่ะตั้ม เลื่อนการแสดงไปดีไหม" ชาติชัยถาม
"อย่าเลยครับ สำนวนฝรั่งว่าไว้ เดอะ โชว์ มัดตราสังฆ์" ตั้มบอก
"ทุกทางออกมีปัญหาครับ" ตั้มตอบอย่างให้กำลังใจ
"อีค่างนั้นโดนรถทับเลยเหรอ"
"เออ ตูพูดผิด โดนรถชนเฉยๆ กระดูกขาหน้าแตก คงมาเล่นละครให้ลื้อไม่ได้แล้วล่ะ" ฝ่ายบุคคลตอบ
ชาติชัยกลุ้ม เหงื่อหยด 2 เม็ดครึ่ง เค้าหันไปถามหนุ่มผู้ช่วยผู้กำกับ ตั้ม
"เอาไงดีว่ะตั้ม เลื่อนการแสดงไปดีไหม" ชาติชัยถาม
"อย่าเลยครับ สำนวนฝรั่งว่าไว้ เดอะ โชว์ มัดตราสังฆ์" ตั้มบอก
"ทุกทางออกมีปัญหาครับ" ตั้มตอบอย่างให้กำลังใจ
ชาติชัยรู้สึกใจชื้นเมื่อได้ยินคำตอบ
เค้าพอจะหาวิธีแก้ไขปัญหานี้ได้แล้ว....
ต้องทำงานแข่งกับเวลา
ชาติชัยหันกลับไปมองยังนาฬิกาดิจิทัลตัวใหญ่ที่กำลังจะถูกยกแขวนไว้ด้านหลัง
"อีกไม่กี่ชม. การแสดงก็จะเริ่มแล้ว"
เค้าพอจะหาวิธีแก้ไขปัญหานี้ได้แล้ว....
ต้องทำงานแข่งกับเวลา
ชาติชัยหันกลับไปมองยังนาฬิกาดิจิทัลตัวใหญ่ที่กำลังจะถูกยกแขวนไว้ด้านหลัง
"อีกไม่กี่ชม. การแสดงก็จะเริ่มแล้ว"
ตัดไปยัง ห้องเช่าแห่งนึงย่านประตูน้ำ
ตั้ว มารตี ศรีอยุธยา มหาธำรงค์กุล นักแสดงน้องใหม่ค่ายเกศทิพย์กำลังนอนฟังเพลงโอเปร่าจากวิทยุเทปที่วางบนตู้ด้านข้าง
"ฮู้วววววววฮ๊ะะะรู้ยยยยยยยยฮี้วววววววววว"
ตั้ว มารตี ศรีอยุธยา มหาธำรงค์กุล นักแสดงน้องใหม่ค่ายเกศทิพย์กำลังนอนฟังเพลงโอเปร่าจากวิทยุเทปที่วางบนตู้ด้านข้าง
"ฮู้วววววววฮ๊ะะะรู้ยยยยยยยยฮี้วววววววววว"
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก้ดังแทรกขึ้น
ตั้วชันกายอันอ้อนแอ้นอรชรขึ้นมา รับโทรศัพท์
"สวัสดีค่ะ ต้องการเรียนสายใครค่ะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแบบเดียวกับ แอ๊บ ทับอักษร
"เมิง" เสียงปลายสายอู้อี้ๆๆๆระบุเพศไม่ได้ตอบกลับมา
"ฟังนะ กรูมีข่าวดีจะมาบอก ตอนนี้แกมีโอกาสจะได้เชิดฉายแล้ว... นางเอกโอเปร่าเรื่อง macbeth ประสบอุบัติเหตุ... แกจะได้ขึ้นเล่นแทน หึหึ มีความสุขมากซินะ นังสกุลกา" พูดจบก็วางสายไป
"เดี๋ยวนะค่ะ ว่าเยี่ยงไรค่ะ ตั้วสดับพิเคราะห์ไม่ถนัดถน่วง" ตั้วพูดซ้ำ
ตั้วชันกายอันอ้อนแอ้นอรชรขึ้นมา รับโทรศัพท์
"สวัสดีค่ะ ต้องการเรียนสายใครค่ะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแบบเดียวกับ แอ๊บ ทับอักษร
"เมิง" เสียงปลายสายอู้อี้ๆๆๆระบุเพศไม่ได้ตอบกลับมา
"ฟังนะ กรูมีข่าวดีจะมาบอก ตอนนี้แกมีโอกาสจะได้เชิดฉายแล้ว... นางเอกโอเปร่าเรื่อง macbeth ประสบอุบัติเหตุ... แกจะได้ขึ้นเล่นแทน หึหึ มีความสุขมากซินะ นังสกุลกา" พูดจบก็วางสายไป
"เดี๋ยวนะค่ะ ว่าเยี่ยงไรค่ะ ตั้วสดับพิเคราะห์ไม่ถนัดถน่วง" ตั้วพูดซ้ำ
วางสายไปได้ซักพัก
ป้าปานชะนี ผู้จัดการส่วนตัวของ ตั้ว มารตี ก็เดินเข้ามา
"หนูตั้วจ้ะ ป้ามีข่าวดีจะมาบอก นังวรรณภามันกระดูกขาหัก ขึ้นแสดงไม่ได้ บท lady macbeth เลยตกมาเป็นของหนูจ้ะ ดีใจไหมจ้ะ"... หนูจะได้แจ้งเกิดเจิดกับเค้าแล้วนะ
ตั้ว มารตี ได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกตกใจ
"แต่ตั้วกลัววววววว ตั้วยังใหม่เกินไปที่จะรับบทท้าทายแบบนี้
ตั้วกลัวววววววว"
ป้าปานชะนี ผู้จัดการส่วนตัวของ ตั้ว มารตี ก็เดินเข้ามา
"หนูตั้วจ้ะ ป้ามีข่าวดีจะมาบอก นังวรรณภามันกระดูกขาหัก ขึ้นแสดงไม่ได้ บท lady macbeth เลยตกมาเป็นของหนูจ้ะ ดีใจไหมจ้ะ"... หนูจะได้แจ้งเกิดเจิดกับเค้าแล้วนะ
ตั้ว มารตี ได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกตกใจ
"แต่ตั้วกลัววววววว ตั้วยังใหม่เกินไปที่จะรับบทท้าทายแบบนี้
ตั้วกลัวววววววว"
"ไม่เอานะจ้ะตั้ว โอกาสทองเลยนะ" ปานชะนีให้กำลังใจ
เสียงดังตึงตังมาจากด้านหลัง ชาติชัย ผู้กำกับ macbeath เดินเข้ามาพร้อมฝ่ายคัดเลือกนักแสดง
ปานชะนีแว่บไปมอง แล้วหันกลับมากระซิบบอกตั้ว มารตี
"นิ่งๆนะจ้ะ สาวน้อย อย่าให้เค้าเห็นความไม่มั่นใจในตาของเธอล่ะ"
เสียงดังตึงตังมาจากด้านหลัง ชาติชัย ผู้กำกับ macbeath เดินเข้ามาพร้อมฝ่ายคัดเลือกนักแสดง
ปานชะนีแว่บไปมอง แล้วหันกลับมากระซิบบอกตั้ว มารตี
"นิ่งๆนะจ้ะ สาวน้อย อย่าให้เค้าเห็นความไม่มั่นใจในตาของเธอล่ะ"
"ไงครับ น้องตั้ว พร้อมจะขึ้นโชว์คืนนี้แล้วซินะครับ" ชาติชัยถามเธอ
"แต่ตั้วกลัวววววว ตั้วยังอายุน้อยอยู่เลย" ตั้วตอบกลับ
"อย่าไปกังวลซิครับ คิดซะว่านี้คือผลงานแจ้งเิกิดเรื่องแรกของน้องเลยนะครับ" ชาติชัยพยายามหว่านล้อมให้เธอสนใจ
"แต่ตั้วกลัวววววว ตั้วยังอายุน้อยอยู่เลย" ตั้วตอบกลับ
"อย่าไปกังวลซิครับ คิดซะว่านี้คือผลงานแจ้งเิกิดเรื่องแรกของน้องเลยนะครับ" ชาติชัยพยายามหว่านล้อมให้เธอสนใจ
"ตั้วจ้ะ ป้าว่านี้เป็นโอกาสที่ดีนะ แม่เราจะได้ภูมิใจไง ที่ลูกสาวได้เป็นดารานำ แจ้งเกิดกับเค้าซักที.. ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ" ป้าปานชะนียังคงให้เหตุผล
มาแล้วว หนังโหด รอบเช้าา
ถือ ห่อข้าวมันไก่ มากินในโรงด้วย ใครกินมั่ง
------------------------
แค่ เริ่มเรื่องก็เข้มข้น ว่าแต่ บทพากษ์ภาษาแบบนี้
เป็นโลโก้ เจ้าหนึ่ง ไปแล้วนะเนี่ยะ
ถือ ห่อข้าวมันไก่ มากินในโรงด้วย ใครกินมั่ง
------------------------
แค่ เริ่มเรื่องก็เข้มข้น ว่าแต่ บทพากษ์ภาษาแบบนี้
เป็นโลโก้ เจ้าหนึ่ง ไปแล้วนะเนี่ยะ
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 10:58 โดย แคปซูลสีฟ้า
เข้าโลง เอ้ย!! โรง แบบเพลียๆ
จองแถวหลังสุด
เผื่อนั่งหลับในโรง จะได้ไม่มีใครเห็น
จองแถวหลังสุด
เผื่อนั่งหลับในโรง จะได้ไม่มีใครเห็น
มาชมๆๆ
ชื่อนักแสดง แต่ละชื่อ ช่างคิดนะเคอะ !!!!
ชื่อนักแสดง แต่ละชื่อ ช่างคิดนะเคอะ !!!!
ๆแงๆๆๆ แอบหลับเอง อิอิ... ขอตัวก่อนนะครับ
บ่ายๆๆๆจะแวะมาใหม่ ตอนนี้เชิญไปทำอย่างอื่นกันก่อน
บ่ายๆๆๆจะแวะมาใหม่ ตอนนี้เชิญไปทำอย่างอื่นกันก่อน
มาให้กำลังใจครับ
เปิดเรื่องมาก็เจอรองเท้าของเจ้าชายเกือกแดงเลย
ขอใช้สิทธิ์ถูกพาดพิงครับทั่นประธาน!!
มารอชมจ้า
เข้าโรงก่องคนแรกกกก
เอาไอติมมากิงรอในโรงงงง
หนึ่งมาไวๆๆๆๆ
เอาไอติมมากิงรอในโรงงงง
หนึ่งมาไวๆๆๆๆ

ตาเอก โวยวายโดนพาดพิง โดน รองเท้าแดง ปาหัว
มาจองที่
แฮกกกกก
ไม่ได้ดูมาหลายเรื่องเล้ย
มีใครแบ่งที่ให้เค้านั่งได้บ้าง
แฮกกกกก
ไม่ได้ดูมาหลายเรื่องเล้ย
มีใครแบ่งที่ให้เค้านั่งได้บ้าง
ฉายต่อล่ะครับ
ปานชะนี ยังคงพยายามหว่านล้อมเด็กสาวที่สองจิตสองใจ
"เชื่อป้านะ ตั้ว ขึ้นแสดงเถอะ คืนนี้จะต้องเป็นคืนของหนู"
"แต่ป้าค่ะ ตั้วได้ยินมาว่า บทละคร Macbeth มันมีอาถรรภ์ไม่ใช่เหรอค่ัะ ตั้วกลัววววววว... ตั้วว่าตั้วไปเล่นให้คณะอื่นดีกว่า"
ชาติชัยเดินเข้ามาหาเด็กสาว ทันทีที่ได้ยินเธอพูดถึงอาถรรพ์
"จะกลัวไปทำไม อย่าปล่อยให้อนาคตหลุดลอยไปเพราะความเชื่อซิครับ เชื่อผม คุณมีความสามารถมากเกินกว่าจะไปแจ้งเกิดที่เวทีอื่นนะครับ" ชาติชัยพูดด้วยน้ำเสียงสุขุมนุ่มลึก
เค้ามองลึกลงไปยังดวงตาเด็กสาวราวกับให้คำมั่นสัญญาต่อเธอ มืออันอ่อนนุ่มกำแขนเธอไว้แน่น
ปานชะนี ยังคงพยายามหว่านล้อมเด็กสาวที่สองจิตสองใจ
"เชื่อป้านะ ตั้ว ขึ้นแสดงเถอะ คืนนี้จะต้องเป็นคืนของหนู"
"แต่ป้าค่ะ ตั้วได้ยินมาว่า บทละคร Macbeth มันมีอาถรรภ์ไม่ใช่เหรอค่ัะ ตั้วกลัววววววว... ตั้วว่าตั้วไปเล่นให้คณะอื่นดีกว่า"
ชาติชัยเดินเข้ามาหาเด็กสาว ทันทีที่ได้ยินเธอพูดถึงอาถรรพ์
"จะกลัวไปทำไม อย่าปล่อยให้อนาคตหลุดลอยไปเพราะความเชื่อซิครับ เชื่อผม คุณมีความสามารถมากเกินกว่าจะไปแจ้งเกิดที่เวทีอื่นนะครับ" ชาติชัยพูดด้วยน้ำเสียงสุขุมนุ่มลึก
เค้ามองลึกลงไปยังดวงตาเด็กสาวราวกับให้คำมั่นสัญญาต่อเธอ มืออันอ่อนนุ่มกำแขนเธอไว้แน่น
"ค่ะ ไปก็ไป.... เดอะโชว์มัดตราสังฆ์" ตั้วร้องตอบ
ตั้ม ไอ้หนุ่มผู้ช่วยผู้กำกับมองตาสาวน้อยส้มหล่นด้วยความยินดี
"ดีมาก งั้นเดี๋ยวเราเตรียมไปซ้อมใหญ่กันเลยนะ ยังไงคุณก็เคยผ่านการเรียนรู้ การร้องบทละคร macbeth มาแล้ว คงไม่ใช่เรื่องยากมากที่จะปรับตัว โอเคๆๆทุกคน มูฟๆๆ" ชาติชัยบอก
ตั้ม ไอ้หนุ่มผู้ช่วยผู้กำกับมองตาสาวน้อยส้มหล่นด้วยความยินดี
"ดีมาก งั้นเดี๋ยวเราเตรียมไปซ้อมใหญ่กันเลยนะ ยังไงคุณก็เคยผ่านการเรียนรู้ การร้องบทละคร macbeth มาแล้ว คงไม่ใช่เรื่องยากมากที่จะปรับตัว โอเคๆๆทุกคน มูฟๆๆ" ชาติชัยบอก
แล้วทั้งหมดก็พากันเดินออกไปด้วยกัน
โดยหารู้ไม่ว่าการกระทำทุกอย่างตกอยู่ใต้การแอบมองของบุคคลลึกลับ ผ่านช่องระบายอากาศในห้องของตั้ว มารตี!!
โดยหารู้ไม่ว่าการกระทำทุกอย่างตกอยู่ใต้การแอบมองของบุคคลลึกลับ ผ่านช่องระบายอากาศในห้องของตั้ว มารตี!!
ชะตากำ ของสาวตั้ว ดูท่าจะไม่งามแล้วว
ณ โรงละครโอเปร่า
วาทยกรเริ่มต้นบรรเลงovertureโหมโรง เป็นการอุ่นเครื่อง และให้สัญญาณถึงการแสดงที่กำลังจะเริ่มขึ้น
วาทยกรเริ่มต้นบรรเลงovertureโหมโรง เป็นการอุ่นเครื่อง และให้สัญญาณถึงการแสดงที่กำลังจะเริ่มขึ้น
ม่านบนเวทีค่อยคลายออกจากกันไปทางด้านข้าง
สภาพบนเวทีถูกตกแต่งจำลองเป็นซากสมรภูมิ
ที่เหลือไว้เพียงเศษบึ้งกัดก้อนโศกกิน
สถาปัตยกรรมและพาหนะการบินที่พังทลาย
ท้องฟ้าที่มืดครึ้ม มีดวงเงานิมิตรของแม่มดฉายฉาบลอยอยู่บนฉาก
สภาพบนเวทีถูกตกแต่งจำลองเป็นซากสมรภูมิ
ที่เหลือไว้เพียงเศษบึ้งกัดก้อนโศกกิน
สถาปัตยกรรมและพาหนะการบินที่พังทลาย
ท้องฟ้าที่มืดครึ้ม มีดวงเงานิมิตรของแม่มดฉายฉาบลอยอยู่บนฉาก
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 15:33 โดย AguileraAnimato
ชาติชัยมองดูสภาพสเตจจากด้านหลังผ่านจอมอนิเตอร์
"เติมsmokeมากกว่านี้หน่อย เอาอีกๆๆๆ" เค้าสั่ง
"เติมsmokeมากกว่านี้หน่อย เอาอีกๆๆๆ" เค้าสั่ง
รีบมานั่งดู ผ่านรูกำแพง (จะได้ไม่เสียค่าตั๋ว555)
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 15:39 โดย Evilprincess
ด้านหลังเวที จอแจและวุ่นวายอย่างเร่งรีบ เหมือนตลาดสดศรีย่านตอนตีห้า
"กรี๊ดดดดด ใครเอาทิชชู่ยัดนมปลอมอะฮั๊นไปไหน"
"หลีกทางหน่อยย่ะ ปวดฉี่"
"คอสตูมครับ กระดุมผมหลุด เย็บให้หน่อย"
"เธอคือลมหายใจ เธอคือทุกอย่าง เรนจ์เสียงกว้างพอไหมค่ะ ครูว๊อยซ์"
"เออขอโทษนะครับ ขอใช้โทรศัพท์หน่อย จะโทรไปบอกเมียที่บ้าน ให้อุ่นแกงไตปลาให้ด้วย"
ตั้มหนุ่มไฟแรงเดินตรวจตรา คอยเช็คคิวนักแสดงที่จะต้องขึ้นเวที
"เห็นคุณอ๊อฟ ปองศักดิ์ไหมครับ" ตั้มเดินถาม
"อ๋อ คุณอ๊อฟแวะไปปัดขนตานะครับ บอกว่าไม่เด้ง ร้องไม่ออก" เสียงนักแสดงตัวประกอบตอบ
"กรี๊ดดดดด ใครเอาทิชชู่ยัดนมปลอมอะฮั๊นไปไหน"
"หลีกทางหน่อยย่ะ ปวดฉี่"
"คอสตูมครับ กระดุมผมหลุด เย็บให้หน่อย"
"เธอคือลมหายใจ เธอคือทุกอย่าง เรนจ์เสียงกว้างพอไหมค่ะ ครูว๊อยซ์"
"เออขอโทษนะครับ ขอใช้โทรศัพท์หน่อย จะโทรไปบอกเมียที่บ้าน ให้อุ่นแกงไตปลาให้ด้วย"
ตั้มหนุ่มไฟแรงเดินตรวจตรา คอยเช็คคิวนักแสดงที่จะต้องขึ้นเวที
"เห็นคุณอ๊อฟ ปองศักดิ์ไหมครับ" ตั้มเดินถาม
"อ๋อ คุณอ๊อฟแวะไปปัดขนตานะครับ บอกว่าไม่เด้ง ร้องไม่ออก" เสียงนักแสดงตัวประกอบตอบ
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 15:41 โดย AguileraAnimato
ทางส่วนของดาราหน้าใหม่อย่าง ตั้ว มารตี ก้กำลังสาละวนกับการแต่งอาภรณ์ให้เข้าที่เข้าทาง โดยมีป้าหญิงใหญ่ หัวหน้าฝ่ายคอสตูมคอยดูแล
"ไม่ๆๆใส่ผิดแล้ว" ป้าหญิงใหญ่ร้อง
"ขอโทษนะค่ะป้าหญิงใหญ่ คือตั้วอยากทราบว่าวัสดุที่ใช้ทำชุดมาจากทองคำแท้รึเปล่าค่ะ คือเรือนกายนพคุณของตั้วทำปฏิกริยาระคายเคืองกับของราคาถูกนะค่ะ" ตั้ว มารตีทำเสียงสั่นเครือ ด้วยความกลัว
"ค่ะน้องตั้ว ชุดนี้ป้าไปลอกทองคำเปลวแถวอยุธยามาเลย รับรองใส่แล้วอร่ามงามเมลืองแน่ๆค่ะ" ป้าหญิงใหญ่ตอบขณะดันถันอุระตั้ว มารตี ให้เข้าทรง
"ไม่ๆๆใส่ผิดแล้ว" ป้าหญิงใหญ่ร้อง
"ขอโทษนะค่ะป้าหญิงใหญ่ คือตั้วอยากทราบว่าวัสดุที่ใช้ทำชุดมาจากทองคำแท้รึเปล่าค่ะ คือเรือนกายนพคุณของตั้วทำปฏิกริยาระคายเคืองกับของราคาถูกนะค่ะ" ตั้ว มารตีทำเสียงสั่นเครือ ด้วยความกลัว
"ค่ะน้องตั้ว ชุดนี้ป้าไปลอกทองคำเปลวแถวอยุธยามาเลย รับรองใส่แล้วอร่ามงามเมลืองแน่ๆค่ะ" ป้าหญิงใหญ่ตอบขณะดันถันอุระตั้ว มารตี ให้เข้าทรง
ใกล้เริ่มแสดงขึ้นมาทุกที
ใครบางคนที่ดูลึกลับรีบเร่งรุดเร้นกายแอบขึ้นไปยังชั้นวีไอพี บริเวณบ็อกของชั้นบน เพื่อจองที่นั่งด้านบน
ใครบางคนที่ดูลึกลับรีบเร่งรุดเร้นกายแอบขึ้นไปยังชั้นวีไอพี บริเวณบ็อกของชั้นบน เพื่อจองที่นั่งด้านบน
มันยืนมองลงไปยังเวทีด้านล่างด้วยความพึงพอใจ ที่ได้มุมส่วนตัวไว้ก่อการพิรุธแต่เพียงลำพัง
กล้องส่องทางไกลในมือ คือเครื่องช่วยในการมองเห็นระยะไกล
กล้องส่องทางไกลในมือ คือเครื่องช่วยในการมองเห็นระยะไกล
ให้เห็นภาพดาวเด่นในค่ำคืนนี้อย่างชัดเจน
ตั้ว มารตี ศรีอยุธยา มหาธำรงค์กุล!!!
ตั้ว มารตี ศรีอยุธยา มหาธำรงค์กุล!!!
ตั้วเหมือนเราเลย ใส่ของถูกมะได้ มันจะคันนนน!!
ต้องใส่ของฟรี อิอิ
ต้องใส่ของฟรี อิอิ
ของฟรี ที่เก็บจาก ของขยะ ใช่มั๊ย จะคู่ควร กะ หนม อิอิ
ใส่แล้ว ไม่คัน
บร้า!!
อันนั้นหนมเอามาฝากลุงงง..ด้วยน้ำใจน่ะ มะต้องขอบคุณก็ได้นะ
อันนั้นหนมเอามาฝากลุงงง..ด้วยน้ำใจน่ะ มะต้องขอบคุณก็ได้นะ
ตั้ว มารตี ในบท Lady Macbeth
ราชินีใจอำมหิต เริ่มร้องเพลงในบทของตัวเอง
"อยากจะเป็นราชินีแห่งท้องทุ่ง
มุ่งก้าวไปบนเวทีหลากสีสรร
ดาวดวงเด่นจรัสแสงดาวดวงนั้น
นี่แหละฉันนี่แหละฝันต้องเป็นจริง"
ตั้ว มารตี เปล่งเสียงอย่างสุดพลัง ห่อปากเป็นเครื่องหมายอินฟินิตี้ แล้วค่อยๆกระซวกเอาพลังเสียงออกมาจากกระบังลม พวยพุ่งขึ้นมายังคอหอย
"ฮี้วววววววววววววววววววว"
ราชินีใจอำมหิต เริ่มร้องเพลงในบทของตัวเอง
"อยากจะเป็นราชินีแห่งท้องทุ่ง
มุ่งก้าวไปบนเวทีหลากสีสรร
ดาวดวงเด่นจรัสแสงดาวดวงนั้น
นี่แหละฉันนี่แหละฝันต้องเป็นจริง"
ตั้ว มารตี เปล่งเสียงอย่างสุดพลัง ห่อปากเป็นเครื่องหมายอินฟินิตี้ แล้วค่อยๆกระซวกเอาพลังเสียงออกมาจากกระบังลม พวยพุ่งขึ้นมายังคอหอย
"ฮี้วววววววววววววววววววว"
ระวัง ขรี้แตก นะตั้ววว
ฝูงอีกาเริ่มค่อยๆขยับเยื้องย่างร่างสีดำของมันเข้าไปในเวที
ตามการวางจังหวะของผู้กำกับ ที่ต้องการสื่อถึงความหดหู่ อาลัย โชคร้าย และความตาย
ตามการวางจังหวะของผู้กำกับ ที่ต้องการสื่อถึงความหดหู่ อาลัย โชคร้าย และความตาย
ตามกลิ่นไอติม เข้ามา อิอิ
เรื่องนี้ ตา เอกบินได้
Lady Macbeth ยกปืนขึ้นมา
แล้วร้องบทโอเปร่าต่อด้วยพลังเสียงอันมหึมาความกังวาล
"เปรี้ยงๆ ดั่งเสียงอสุนีบาต
ปร๊าดๆ ลือลั่นปฐพี"
แล้วร้องบทโอเปร่าต่อด้วยพลังเสียงอันมหึมาความกังวาล
"เปรี้ยงๆ ดั่งเสียงอสุนีบาต
ปร๊าดๆ ลือลั่นปฐพี"
ยังก๊ะเสียงวันท้องเสียยยย = ="
ภายใต้เลนส์ของกล้องส่องทางไกล บุคคลลึกลับสามารถมองเห็น ตั้ว มารตี
ได้จากชั้นบน
มันส่องดูเธออย่างกระหาย ค่อยๆเลื่อนระดับการมองเห็นของกล้องไปยังบริเวณกลางลำตัวของเธอ
ได้จากชั้นบน
มันส่องดูเธออย่างกระหาย ค่อยๆเลื่อนระดับการมองเห็นของกล้องไปยังบริเวณกลางลำตัวของเธอ
มันย้อนรำลึกไปถึงเรื่องราวในอดีต
มันไล่ต้อน หญิงสาวเคราะห์ร้ายนางนึงขึ้นไปยังชั้นบน
"กรี๊ดดดดดด อย่านะ อย่าเข้ามา"
มันไล่ต้อน หญิงสาวเคราะห์ร้ายนางนึงขึ้นไปยังชั้นบน
"กรี๊ดดดดดด อย่านะ อย่าเข้ามา"
เธอวิ่งหนีลนลานแต่สุดท้ายก็สะดุดล้ม จนมุมกับพื้น
"ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยย"
"ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยย"
ป้าจิ๊บบบ มามะ ตามไอติมมา บ๊อกๆแบ๊กๆ
อิอิ
อิอิ
โดยที่มีหญิงสาวอีกคนนึงยืนมองดูอยู่
เธอทั้งสองคือใคร แล้วเกี่ยวอะไรด้วย...
เธอทั้งสองคือใคร แล้วเกี่ยวอะไรด้วย...
แก้ไขล่าสุด: 12/11/2552 15:36 โดย AguileraAnimato
ไม่ทันไร ความคิดของบุคคลลึกลับก็สะดุดลง เมื่อพนักงานโรงละครเดินเข้ามาในบ็อกที่มันยืนอยู่
"ขอโทษนะครับ บ็อกนี้สำหรับแขกวีไอพี ถ้าไม่ได้จองไว้ ทางเราเกรงจะต้องขอเชิญให้คุณออกไปนะครับ"
"ขอโทษนะครับ บ็อกนี้สำหรับแขกวีไอพี ถ้าไม่ได้จองไว้ ทางเราเกรงจะต้องขอเชิญให้คุณออกไปนะครับ"
มันไม่พอใจที่ถูกไล่ที่
เลยคว้าหมับไปที่กรามของหนักงานเคราะห์ร้ายทันที
"เอร๊ยยยทรามรัั๊ยนระปล่า่วยนร่ะ"
เลยคว้าหมับไปที่กรามของหนักงานเคราะห์ร้ายทันที
"เอร๊ยยยทรามรัั๊ยนระปล่า่วยนร่ะ"
แรงปะทะจากการโรมรันทำให้ไฟสป๊อตไลท์ที่แขวนไว้ใกล้ๆบ็อกนั้นสั่นเซ จากฐานที่มั่น
หล่นลงมากระแทกกับพื้น ประกายไฟปะทุกระจาย
ผู้คนกรีดร้องด้วยความตกใจ โชคดีที่ไม่โดนหัวใคร
เจ้าหน้าที่รีบบอกให้ทุกคนอยู่ในความสงบ
"ไม่ต้องห่วงครับ แค่ไฟตก"
ผู้คนกรีดร้องด้วยความตกใจ โชคดีที่ไม่โดนหัวใคร
เจ้าหน้าที่รีบบอกให้ทุกคนอยู่ในความสงบ
"ไม่ต้องห่วงครับ แค่ไฟตก"
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 16:26 โดย AguileraAnimato
"กรี๊ด!! เกิดอะไรขึ้นตั้วกลัวววววว" ตั้ว มารตี ตกใจจนหลุดจากบท
ชาติชัยตะโกนจากด้านข้างเวที
"เดอะ โชว์ มัดตราสังฆ์ แสดงต่อ ไม่ต้องสนใจเรื่องอื่นที่ไม่ใช่ธุระของเธอ เล่นต่อ"
"เดอะ โชว์ มัดตราสังฆ์ แสดงต่อ ไม่ต้องสนใจเรื่องอื่นที่ไม่ใช่ธุระของเธอ เล่นต่อ"
ทางด้านบน พนักงานเริ่มเสียท่า เค้าไม่อาจสู้แรงของบุคคลลึกลับได้ จึงถูกบีบหัว ผลักเซไปด้านหลัง
ด้านหลังที่มีตะขอแขวนเสื้อคลุมตอกหมุดอยู่
ผลักจนคอถูกตะขอเสียบแทงจากด้านหลังอย่างไม่ปราณี
แทงเข้าแทงออกจนเป็นรูแขวนได้เอนกประสงค์
กรี๊ดดดด!! หวาดเจี๋ยวววววววววว *0*
แว๊กกกกกก โหดร้าย ทารุณ รับไม่ได้ พวกโรคจิต
พนักงานสิ้นใจลง ไม่มีสิ่งใดจากร่างกายเค้าขยับไหว นอกจากเลือดที่สาดกระเซ็นไปโดนกล้องส่องทางไกลของฆาตกร
มือที่ห่อหุ้มด้วยถุงมือสีดำหยิบกล้องขึ้นมาดูด้วยความรู้สึกเซ็งที่เลือดเปรอะเลนส์
มือที่ห่อหุ้มด้วยถุงมือสีดำหยิบกล้องขึ้นมาดูด้วยความรู้สึกเซ็งที่เลือดเปรอะเลนส์
ทางด้านล่าง
Lady Macbeth ก็เริ่มแสดงต่อไปอย่างที่ไม่มีใครนึกถึงเลยว่า เมื่อตะกี้เธออกสั่นขวัญแขวน
ตั้ว มารตี คุมเวทีนี้อยู่จริงๆ
"โฮ๊วววววฮี๊โฮ๊ววววฮี๊โฮ๊วววววหิ้ววววววว"
Lady Macbeth ก็เริ่มแสดงต่อไปอย่างที่ไม่มีใครนึกถึงเลยว่า เมื่อตะกี้เธออกสั่นขวัญแขวน
ตั้ว มารตี คุมเวทีนี้อยู่จริงๆ
"โฮ๊วววววฮี๊โฮ๊ววววฮี๊โฮ๊วววววหิ้ววววววว"
วาทยากรเริ่มบรรเลงให้เข้าจังหวะ
"ม๊งม๊ง~ ม๊งเเซะม๊ง~ เเซะม๊ง~ แซะม๊ง~"
"ม๊งม๊ง~ ม๊งเเซะม๊ง~ เเซะม๊ง~ แซะม๊ง~"
หนึ่งงง!! โอเปร่าเขาใช้จังหวะฟ้อนนนเงี้ยวด้วยเรอะ..
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 16:45 โดย knompang
เสียงปักษาร้องระงมไปทั่วทั้งโรงอุปรากร
เพิ่มบรรยากาศโศกนาฏกรรมของบทละคร ให้ชวนหดหู่ตราตรึงใจมากขึ้น
เพิ่มบรรยากาศโศกนาฏกรรมของบทละคร ให้ชวนหดหู่ตราตรึงใจมากขึ้น
เมื่อสมาธิบังเกิด นักแสดงและเวทีก็หล่อรวมกันเป็นหนึ่ง
เกิดเป็นมนต์อัศจรรย์ของละครเวที
ราวกับมีพลังอำนาจ เจ้าอีกาขึ้นไปเกาะบนบ่าของ Lady Macbeth ราวกับเป็นบริวาร แล้วส่งเสียงร้องชวนขนลุกของมัน คลอเคลียอย่างเสียขวัยไปกับเสียงร้องโหยหวนด้วยทุกข์ทรมานของแม่นาง
"ฮี๊ฮี๊ฮิ๊วววววววววววววววววววววววววววววววววว"
เธอปลดปล่อยลำเสียงสุดท้ายเป็นการอำลาเวที
เกิดเป็นมนต์อัศจรรย์ของละครเวที
ราวกับมีพลังอำนาจ เจ้าอีกาขึ้นไปเกาะบนบ่าของ Lady Macbeth ราวกับเป็นบริวาร แล้วส่งเสียงร้องชวนขนลุกของมัน คลอเคลียอย่างเสียขวัยไปกับเสียงร้องโหยหวนด้วยทุกข์ทรมานของแม่นาง
"ฮี๊ฮี๊ฮิ๊วววววววววววววววววววววววววววววววววว"
เธอปลดปล่อยลำเสียงสุดท้ายเป็นการอำลาเวที
สิ้นเพลงสุดท้าย
ทั่วทั้งโรงละครก็ตกอยู่ใต้ภวังค์แห่งความเงียบงัน
ราวกับถูกสะกดจิต ก่อนจะถูกปลุกเข้าสู่โลกแห่งความจริง
เสียงปรบมือค่อยๆดังฮือจากฝั่งนึงไปยังฝั่งนึงจนกึกก้องทั่วทั้งแถวที่นั่งทั้งชั้น
ทั่วทั้งโรงละครก็ตกอยู่ใต้ภวังค์แห่งความเงียบงัน
ราวกับถูกสะกดจิต ก่อนจะถูกปลุกเข้าสู่โลกแห่งความจริง
เสียงปรบมือค่อยๆดังฮือจากฝั่งนึงไปยังฝั่งนึงจนกึกก้องทั่วทั้งแถวที่นั่งทั้งชั้น
T-T
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 16:52 โดย ~cenobite+
ตั้ว มารตีหลั่งน้ำตาด้วยความโสมนัส
"ตั้ว ทำได้ค่ะ ตั้วทำได้"
"ตั้ว ทำได้ค่ะ ตั้วทำได้"
ภาพการแสดงถ่ายทอดสดไปยังสถานีกรมประชาสัมพันธ์ ช่อง 11
เด็กหญิงปุญนั่งดูตั้ว มารตี ด้วยความประทับใจ
"แม่ค่ะ พี่ตั้วเก่งจังเลย หนูอยากเก่งแบบพี่เค้าบ้าง"
เด็กหญิงปุญนั่งดูตั้ว มารตี ด้วยความประทับใจ
"แม่ค่ะ พี่ตั้วเก่งจังเลย หนูอยากเก่งแบบพี่เค้าบ้าง"
ส่วนอีกที่นึง ห้องพักของวรรณภา วงศ์คำเหลา
ดาราตัวจริงที่พลาดโอกาสได้ขึ้นเวทีรับบทนำ
เธอมองดูความสำเร็จของดารารุ่นน้องด้วยความริษยา
"อีเห็ดฟาง"
วรรณภาสบถด้วยความแค้น แล้วปาแก้วไวน์ใส่ทีวี
ดาราตัวจริงที่พลาดโอกาสได้ขึ้นเวทีรับบทนำ
เธอมองดูความสำเร็จของดารารุ่นน้องด้วยความริษยา
"อีเห็ดฟาง"
วรรณภาสบถด้วยความแค้น แล้วปาแก้วไวน์ใส่ทีวี
ตั้ว มารตี เดินเข้าหลังเวทีด้วยความรู้สึกเปี่ยมสุข
ปานชะนี รีบวิ่งเข้ามาโอบกอด
"ป้ารู้หนูทำได้" ปานชะนีบอกนักแสดงในสังกัดตัวเอง
"ค่ะป้า ตั้วภูมิในตัวเอง ตั้วงามดุจเพชรแท้" ตั้วบอก
บุคลากรต่างๆก็พากันเข้ามาแสดงความยินดีกับเธอด้วยกันทั้งสิ้น
"ผมนึกว่าหลอดลมคุณจะขาดแล้วนะนั้น"
"ใช้ปากได้เก่งมากๆค่ะน้องตั้ว"
"ยินดีด้วยนะสาวน้อย คืนนี้เธอครอง"
ปานชะนี รีบวิ่งเข้ามาโอบกอด
"ป้ารู้หนูทำได้" ปานชะนีบอกนักแสดงในสังกัดตัวเอง
"ค่ะป้า ตั้วภูมิในตัวเอง ตั้วงามดุจเพชรแท้" ตั้วบอก
บุคลากรต่างๆก็พากันเข้ามาแสดงความยินดีกับเธอด้วยกันทั้งสิ้น
"ผมนึกว่าหลอดลมคุณจะขาดแล้วนะนั้น"
"ใช้ปากได้เก่งมากๆค่ะน้องตั้ว"
"ยินดีด้วยนะสาวน้อย คืนนี้เธอครอง"
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!
ปลื้มค่ะ ในที่สุดก็ได้บทที่ใกล้เคียงกับวัยยย
ถึงจะออกมานิดนุงก็เถอะ อิอิ
มาหนึ่งมาจูบปากที เป็นการแสดงความขอบคุณ ของประเทศคลับสยองงง
จรุฟฟฟ
ปลื้มค่ะ ในที่สุดก็ได้บทที่ใกล้เคียงกับวัยยย
ถึงจะออกมานิดนุงก็เถอะ อิอิ
มาหนึ่งมาจูบปากที เป็นการแสดงความขอบคุณ ของประเทศคลับสยองงง
จรุฟฟฟ
เหอะๆ ตั้ว ได้เป็นดาว สมใจอยากแล้ว
ชาติชัยเองก็มาแสดงความยินดีให้สาวน้อยตั้ว มารตี
"ยอดเยี่ยมที่สุดเลยครับ เห็นไหมว่าไม่มีอะไรที่คุณต้องกังวล สิ่งอัปมงคลในละครเรื่องนี้ไดแปรเปลี่ยนเป็นนิมิตรหมายที่ดีของดาวดวงใหม่ที่สุกสกาวของวงการละครแล้ว"
"น้อมรับค่ะ... เออคุฯชาติชับค่ะไม่ทราบว่าตอนที่ไฟตก คุณชาติชัยได้ยินเสียงกรีดร้องไหมค่ะ ตั้วได้ยินค่ะ" ตั้วถาม เลิกคิ้ว ทำปากจู๋ห้อยๆ ด้วยความฉงน
"ไม่นิครับ อ่อ คืนนี้มีปาร์ตี้นะ มาไหม" ชาติชัยถาม
"ขอคิดดูก่อนนะค่ะ" ตั้วยักไหล่ เหลือตามองเพดานด้วยความไม่แน่ใจ
"ยอดเยี่ยมที่สุดเลยครับ เห็นไหมว่าไม่มีอะไรที่คุณต้องกังวล สิ่งอัปมงคลในละครเรื่องนี้ไดแปรเปลี่ยนเป็นนิมิตรหมายที่ดีของดาวดวงใหม่ที่สุกสกาวของวงการละครแล้ว"
"น้อมรับค่ะ... เออคุฯชาติชับค่ะไม่ทราบว่าตอนที่ไฟตก คุณชาติชัยได้ยินเสียงกรีดร้องไหมค่ะ ตั้วได้ยินค่ะ" ตั้วถาม เลิกคิ้ว ทำปากจู๋ห้อยๆ ด้วยความฉงน
"ไม่นิครับ อ่อ คืนนี้มีปาร์ตี้นะ มาไหม" ชาติชัยถาม
"ขอคิดดูก่อนนะค่ะ" ตั้วยักไหล่ เหลือตามองเพดานด้วยความไม่แน่ใจ
ตั้ว มารตี ปลีกตัวกลับไปยังห้องแต่งตัว เพื่อเปลี่ยนชุด
ก๊อกๆๆๆ
"ใครค่ะ" ตั้ว มารตีเดินไปหมุนลุกบิดประตู
ชายหนุ่มที่ยืนอยู่หลังบานประตู เหงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ
ใบหน้าหล่อเหลา แต่ไม่เกลี้ยงเกลาด้วยหนวดเคราที่เลี้ยงไว้หรอมแหรมบริเวณจอนลามมายังคา
ภายใต้กรอบแว่น สายตาสีเหล็กของเค้าจดจ้องมายังใบหน้าแสนอ่อนหวานของตั้ว มารตี
"สวัสดีครับผมร้อยตำรวจ อัครินทร์ ผมประทับใจการแสดงของคุณมาก จะเป็นการรบกวนไหมครับ ถ้าผมจะขอลายเซ็นท์คุณไว้หน่อย" ชายหนุ่มถาม
ก๊อกๆๆๆ
"ใครค่ะ" ตั้ว มารตีเดินไปหมุนลุกบิดประตู
ชายหนุ่มที่ยืนอยู่หลังบานประตู เหงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ
ใบหน้าหล่อเหลา แต่ไม่เกลี้ยงเกลาด้วยหนวดเคราที่เลี้ยงไว้หรอมแหรมบริเวณจอนลามมายังคา
ภายใต้กรอบแว่น สายตาสีเหล็กของเค้าจดจ้องมายังใบหน้าแสนอ่อนหวานของตั้ว มารตี
"สวัสดีครับผมร้อยตำรวจ อัครินทร์ ผมประทับใจการแสดงของคุณมาก จะเป็นการรบกวนไหมครับ ถ้าผมจะขอลายเซ็นท์คุณไว้หน่อย" ชายหนุ่มถาม
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 17:46 โดย AguileraAnimato
ตั้ว มารตี เซนลายเซนท์ให้แฟนละครของเธอด้วยความงง
"แปลกใจเหรอครับที่มีแฟนละครเป็นตำรวจ" ชายหนุ่มถาม
"นิดหน่อยค่ะ ตั้วกลัวววว" เธอตอบแล้วยื่นกระดาษที่เซนให้เค้า
"ขอบคุณครับ อ่อ ผมมีดอกกุหลาบให้คุณด้วยนะครับ อาจจะเหี่ยวไปหน่อย เพราะผมเผลอนั่งทับตอนเข้าส้วมตะกี้ รับไว้ด้วยนะครับ" ร้อยตำรวจ อัครินทร์กล่าวเสร็จก็จากไป
ปล่อยให้สาวน้อยงงๆด้วยความปลื้มใจ
"แปลกใจเหรอครับที่มีแฟนละครเป็นตำรวจ" ชายหนุ่มถาม
"นิดหน่อยค่ะ ตั้วกลัวววว" เธอตอบแล้วยื่นกระดาษที่เซนให้เค้า
"ขอบคุณครับ อ่อ ผมมีดอกกุหลาบให้คุณด้วยนะครับ อาจจะเหี่ยวไปหน่อย เพราะผมเผลอนั่งทับตอนเข้าส้วมตะกี้ รับไว้ด้วยนะครับ" ร้อยตำรวจ อัครินทร์กล่าวเสร็จก็จากไป
ปล่อยให้สาวน้อยงงๆด้วยความปลื้มใจ
ยังไม่ทันที่บานประตูจะปิดสนิท ตั้มก็เดินเข้ามา
"ตั้มจ้ะ เมื่อกี้มีตำรวจหาตั้วแหละ" ตั้วบอก
"ใช่ๆๆ ตะกี้ตอนอุบัติเหตุไฟตก มีคนถูกฆ่าด้วยนะ" ตั้มบอก
"คุณพระ" ตั้วตกใจ ยกมือซ้ายขึ้นทาบอก มือขวาปิดปาก
"แต่ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ตั้มจะอยู่ข้างๆตั้วเอง" ตั้มบอก
"จ้ะ งั้นคืนนี้เราโดดงานพาร์ที้ย์ไปสังสรรค์เฉพาะเราสองดีกว่านะ" ตั้วอมยิ้ม
"ตั้มจ้ะ เมื่อกี้มีตำรวจหาตั้วแหละ" ตั้วบอก
"ใช่ๆๆ ตะกี้ตอนอุบัติเหตุไฟตก มีคนถูกฆ่าด้วยนะ" ตั้มบอก
"คุณพระ" ตั้วตกใจ ยกมือซ้ายขึ้นทาบอก มือขวาปิดปาก
"แต่ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ตั้มจะอยู่ข้างๆตั้วเอง" ตั้มบอก
"จ้ะ งั้นคืนนี้เราโดดงานพาร์ที้ย์ไปสังสรรค์เฉพาะเราสองดีกว่านะ" ตั้วอมยิ้ม
ตั้ว มารตี เหลือบตามองไปด้านนอก เธอเห็น
วรรณภา วงศ์คำเหลา แวะมาทักทายชาติชัย
วรรณาแว่บหันมามองตั้ว มารตี ด้วยสายตาจิกประสงค์ร้าย
วรรณภา วงศ์คำเหลา แวะมาทักทายชาติชัย
วรรณาแว่บหันมามองตั้ว มารตี ด้วยสายตาจิกประสงค์ร้าย
ซักพักนึง พนักงานก็เดินเข้ามาในห้องแต่งตัว
"สำหรับคุณตั้ว มารตีครับ ของขวัญจากคุณวรรณภา"
"สำหรับคุณตั้ว มารตีครับ ของขวัญจากคุณวรรณภา"
ตั้ว มารตี แกะกล่องออกดู เป็นบรั่นดีขวดเล็ก
มีการ์ดแนบมาด้วยเขียนว่า
"ขอให้โชคดีนะจ้ะ นังชิงชัง"
มีการ์ดแนบมาด้วยเขียนว่า
"ขอให้โชคดีนะจ้ะ นังชิงชัง"
ตั้ว รตีเปิดฝาออก
ตั้มลองดมกลิ่นของมัน
"อี๋ เหม็นยังกะน้ำจากปลักขี้ควาย เอาไปทิ้งเหอะ"
แล้วทั้งสองก็นำบรั่นดีพิษไปเททิ้งที่อ่าง
ตั้มลองดมกลิ่นของมัน
"อี๋ เหม็นยังกะน้ำจากปลักขี้ควาย เอาไปทิ้งเหอะ"
แล้วทั้งสองก็นำบรั่นดีพิษไปเททิ้งที่อ่าง
ทันใดนั้นตั้มก็เริ่มหายใจไม่ออก
"สารพิษไม่ ค๊วกกกแค๊กกกก" ตั้มเอามือมากุมที่คออย่างทุรนทุุราย
"ตั้มเป็นอะไรไปนะ ตั้ม" ตั้ว มารตีกรีดร้อง
"สารพิษไม่ ค๊วกกกแค๊กกกก" ตั้มเอามือมากุมที่คออย่างทุรนทุุราย
"ตั้มเป็นอะไรไปนะ ตั้ม" ตั้ว มารตีกรีดร้อง
มาติดตามต่อปายยยย
"ล้อเล่นจ้ะ เด็กโง่ อิอิ" ตั้มหัวเราะที่หลอกควายสำเร็จ
ตัดภาพไปยังห้องของบุคคลลึกลับ
มันอัดเทปการแสดงสดของตั้ว มารตี ไว้
มันอัดเทปการแสดงสดของตั้ว มารตี ไว้
มันนึกย้อนภาพไปยังอดีต
ขณะที่ย่องเข้าไปหาหญิงสาวนางนึงในห้องที่หลับใหลอยู่บนเตียง
ขณะที่ย่องเข้าไปหาหญิงสาวนางนึงในห้องที่หลับใหลอยู่บนเตียง
มันเงื้อมีดทรงใบโพธิ์ขึ้นมา
แล้วจัดการ......
ความคิดของเจ้าฆาตกรลึกลับตัดกลับมายังปัจจุบัน
มันเปิดหีบสมบัติส่วนตัวออก
เผยให้เห็นมีดใบโพธิเล่มเดิมที่เคยใช้จัดการเหยื่อในอดีต
บัดนี้มีดเล่มนี้จะถูกใช้งานอีกครั้งนึง
มันเปิดหีบสมบัติส่วนตัวออก
เผยให้เห็นมีดใบโพธิเล่มเดิมที่เคยใช้จัดการเหยื่อในอดีต
บัดนี้มีดเล่มนี้จะถูกใช้งานอีกครั้งนึง
มันยกมีดใบโพธฺขึ้นมาแล้วกรีดลงไปยังตำแหน่งร่างกายของตั้ว มารตี บนจอ
หวาดเสียวววววววววววววว
กลางดึกคืนนั้น ณ ห้องเก็บ prop ในโรงละคร
บรรดาอีกาทั้งหลายต่างพากันตื่นตระหนก ขยับปีก กรีดร้องไปมา เมื่อสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวของวิ่งมีชีวิตที่มีเจตนามุ่งร้ายกำลังย่างกรายเข้ามาในห้องนี้ยามวิกาล
บรรดาอีกาทั้งหลายต่างพากันตื่นตระหนก ขยับปีก กรีดร้องไปมา เมื่อสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวของวิ่งมีชีวิตที่มีเจตนามุ่งร้ายกำลังย่างกรายเข้ามาในห้องนี้ยามวิกาล
เจ้าฆาตกรจัดการทุบกระจกตู้เสื้อผ้า แล้วนำชุดของLady macbeth ออกมา
บรรดานกรู้ ต่างส้งเสียงเตือนภัย และทำหน้าที่คุ้มครองปกปักษ์รักษาทรัพย์สินของละคร
มันพยายามใช้จงอยปากสีนิลที่แข็งแกร่งเหมือนหินจิกจกให้กลอนของกรงหลุดจากสลักออกมา
มันพยายามใช้จงอยปากสีนิลที่แข็งแกร่งเหมือนหินจิกจกให้กลอนของกรงหลุดจากสลักออกมา
ความพยายามเป็นผลสำเร็จ
บรรดาองค์รักษ์สีดำขลับต่างกันกึ่งเดินกึ่งกระพืออกมา
พลางสลับส่งเสียงกรีดร้องไปทั่ว
บรรดาองค์รักษ์สีดำขลับต่างกันกึ่งเดินกึ่งกระพืออกมา
พลางสลับส่งเสียงกรีดร้องไปทั่ว
บุคคลลึกลับใช้มีดใบโพธิกรีดทำลายเสื้อผ้าของ Lady Macbeth จนขาดวิ่น
อีกาตัวนึงบินถลามาเกาะยังโต๊ะที่บุคคลลึกลับกำลังสร้างความเสียหาย
มันส่งเสียงร้องด้วยความไม่พอใจ
"แคว้ก แคว้ก"
มันส่งเสียงร้องด้วยความไม่พอใจ
"แคว้ก แคว้ก"
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 18:31 โดย AguileraAnimato
เจ้าคนลึกลับรำคาญเสียงรบกวนจากอีกา
จึงเอามีดใบโพธิปาดเข้าให้
ตุ๊บ
น่างอันไร้วิญญาณและกล่องเสียงร่วงตกลงมายังพื้น
จึงเอามีดใบโพธิปาดเข้าให้
ตุ๊บ
น่างอันไร้วิญญาณและกล่องเสียงร่วงตกลงมายังพื้น
บรรดาเหล่านกกาพากันอึ่งเอ็ดตะโรโกลาหน
เมื่อพบว่าพวกพ้องต้องตายลง
พวกมันพากันบินไปรอบห้องด้วยความโกรธแค้น ส่งเสียงร้องสำเนียงเสียงสัตว์ด้วยความบ้าคลั่ง
เมื่อพบว่าพวกพ้องต้องตายลง
พวกมันพากันบินไปรอบห้องด้วยความโกรธแค้น ส่งเสียงร้องสำเนียงเสียงสัตว์ด้วยความบ้าคลั่ง
บุคคลลึกลับสติแตกต่อวงล้อมของปักษาสีดำ
"เก่งนักเหรอ ไอ้พวกสัตว์ปีก" มันคว้าหมับไปที่อีกาตัวที่อยู่ใกล้ แล้วเอามีดปากคออีกาเคราะห์ร้ายด้วยความบ้าคลั่ง
"เก่งนักเหรอ ไอ้พวกสัตว์ปีก" มันคว้าหมับไปที่อีกาตัวที่อยู่ใกล้ แล้วเอามีดปากคออีกาเคราะห์ร้ายด้วยความบ้าคลั่ง
อีกหนึ่งชีวิตที่ร่วงโรยลงไป จากฝีมือมนุษย์ใจมืดมนเสียยิ่งกว่าขนของอีกา
จากความโกลาหน รวนรัดซัดเซ ทำให้บุคคลลึกลับชนตู้ที่ตั้งอยู่ในห้องจนล้มลงมา
เสียงดังปัง!!!
แสงไฟนีออนจาห้องด้านข้างติดขึ้น เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าอีกไม่นานคนที่อยู่ห้องด้านข้างรับรู้ถึงสภาพสันตะโรในห้องprop และกำลังจะเข้ามาตรวจตราในอีกไม่ช้า
เสียงดังปัง!!!
แสงไฟนีออนจาห้องด้านข้างติดขึ้น เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าอีกไม่นานคนที่อยู่ห้องด้านข้างรับรู้ถึงสภาพสันตะโรในห้องprop และกำลังจะเข้ามาตรวจตราในอีกไม่ช้า
บุคคลลึกลับรีบวิ่งหนีออกจากห้อง แล้วปิดประตูอย่างรวดเร็ว ไม่ทันการที่บรรดานกกาที่โกรธแค้นบินไล่หลัง หวังจะลงจงอยปากจิกให้หลังเป็นรู
ค่ำคืนนี้ช่างน่าอาดูรนัก เพื่อนพ้องปักษาสีนิลของเราต้องสิ้นชีพลงถึง 3 นาย
แรงอาฆาตนี้จะต้องถูกชำระล้าง
สายตาของเหล่าอีกาเบิกโพล่งด้วยโทสะบันดาล แรงแค้นปรับให้รูม่านตาขยายออกด้วยความคั่งแค้น
พวกมันจดจ้องไปยังราตรีนิจนิรันด์ รอคอยวันเวลาที่จะถลาโฉบจัดการอหังการที่กล้ามาลองดี
แรงอาฆาตนี้จะต้องถูกชำระล้าง
สายตาของเหล่าอีกาเบิกโพล่งด้วยโทสะบันดาล แรงแค้นปรับให้รูม่านตาขยายออกด้วยความคั่งแค้น
พวกมันจดจ้องไปยังราตรีนิจนิรันด์ รอคอยวันเวลาที่จะถลาโฉบจัดการอหังการที่กล้ามาลองดี
ที่รังรักของตั้ม
ชายหนุ่มหญิงสาวชันกายลุกจากเตียง ด้วยวิกฤติไฟเหลืองจากเส้นทางการจราจรของตั้ว มารตี
"ตั้วขอโทษนะ แต่อีกเส้นทางนึงก็ไม่สะดวก นิ่วอุดตัน" ตั้วเอามือจับแก้มด้วยความอับอาย
"ไม่เป็นไรหรอกตั้ว เรายังเหลือ หู จมูก ปาก นิน่า" ตั้มบอก แล้วเอานิ้วกลางแยงจมูกตั้ว
"ไม่ได้นะ ถ้าจมูกอักเสบจะหายใจลำบากตอนร้องเพลง" ตั้วดึงนิ้วกลางตั้มออกจากรูจมูกตัวเอง
ชายหนุ่มหญิงสาวชันกายลุกจากเตียง ด้วยวิกฤติไฟเหลืองจากเส้นทางการจราจรของตั้ว มารตี
"ตั้วขอโทษนะ แต่อีกเส้นทางนึงก็ไม่สะดวก นิ่วอุดตัน" ตั้วเอามือจับแก้มด้วยความอับอาย
"ไม่เป็นไรหรอกตั้ว เรายังเหลือ หู จมูก ปาก นิน่า" ตั้มบอก แล้วเอานิ้วกลางแยงจมูกตั้ว
"ไม่ได้นะ ถ้าจมูกอักเสบจะหายใจลำบากตอนร้องเพลง" ตั้วดึงนิ้วกลางตั้มออกจากรูจมูกตัวเอง
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 18:56 โดย AguileraAnimato
ตั้มลุกขึ้นสวมกางเกงยีนส์ด้วยความเซ็ง
เค้าจัดการเก็บจักรยานเสือภูเขาเข้าอู่ให้เรียบร้อย
"หิวน้ำไหม เดี๋ยวไปหยิบมาให้" ตั้มบอก
"จ้ะ ตั้วขอน้ำนางเอกนะ เหล้าขาวเพียวริคุ" ตั้วบอกแล้วเอานิ้วชี้เขี่ยริมฝีปากล่างเบาๆ
เค้าจัดการเก็บจักรยานเสือภูเขาเข้าอู่ให้เรียบร้อย
"หิวน้ำไหม เดี๋ยวไปหยิบมาให้" ตั้มบอก
"จ้ะ ตั้วขอน้ำนางเอกนะ เหล้าขาวเพียวริคุ" ตั้วบอกแล้วเอานิ้วชี้เขี่ยริมฝีปากล่างเบาๆ
ตั้มพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินออกจากห้อง ไปยังครัว
ตั้ว มารตี ตะโกนคล้อยหลัง
"อย่าลืมบดฝิ่นลงไปให้ด้วยนะ"
แล้วจึงสวมชุดนอนที่ซื้อจากห้างเทสโก้
ก่อนจะเกลือกกลิ้งบนแท่นบรรทมอย่างสบายอารมณ์
ตั้ว มารตี ตะโกนคล้อยหลัง
"อย่าลืมบดฝิ่นลงไปให้ด้วยนะ"
แล้วจึงสวมชุดนอนที่ซื้อจากห้างเทสโก้
ก่อนจะเกลือกกลิ้งบนแท่นบรรทมอย่างสบายอารมณ์
ทันใดนั้น ก็มีมือที่สวมใส่ถุงมือดำโผล่มาปิดปากเธอจากด้านหลัง อย่างรวดเร็วจนเธอไม่ทันจะเล็ดลอดเสียงใสๆของตัวเองออกมาขอความช่วยเหลือ
มันจับเธอหงายตัว แล้วปิดปากเธอด้วยเทปกาวจากร้านศึกษาภัณฑ์พาณิชย์
แล้วจับตั้วมัดมือไพล่หลัง
แล้วลากตั้ว มารตี ไปยังเสาหินอ่อน จับร่างของเธอมัดเข้ากับเสา
ตั้ว มารตี รูม่านตาขยายด้วยความหวาดกลัว
เธอพยายามเยื้อริมฝีปากบนและล่างออกจากแรงเหนี่ยวของเทปกาวที่ผนึกเอาไว้
พยายามจะกรีดเสียงร้องออกมา
เธอพยายามเยื้อริมฝีปากบนและล่างออกจากแรงเหนี่ยวของเทปกาวที่ผนึกเอาไว้
พยายามจะกรีดเสียงร้องออกมา
เจ้าฆาตกรหัวเราะด้วยความชั่วร้าย ก่อนจะดึงแผงสก๊อตเทปที่มีแท่งสีเงินยาวเรียวแปะติดกันออกมา
มันหยิบขึ้นมาในระยะประชิดกับดวงตาของเธอที่เบิกโพล่งอย่างน่ากลัวราวกับลูกตาดำจะทะลักระเบิดออกมาด้วยความตื่นตระหนก
บางสิ่งที่เหมือนขนตาปลอมกำลังจะเข้ามาแปะยังบริเวณหนังตาล่างของเธอ
มันหยิบขึ้นมาในระยะประชิดกับดวงตาของเธอที่เบิกโพล่งอย่างน่ากลัวราวกับลูกตาดำจะทะลักระเบิดออกมาด้วยความตื่นตระหนก
บางสิ่งที่เหมือนขนตาปลอมกำลังจะเข้ามาแปะยังบริเวณหนังตาล่างของเธอ
ตั้ว มารตี สำนึกได้ด้วยสัมปัชชัญญะที่ยังหลงเหลืออยู่ท่ามกลางประสาทกลางสติสำนึกที่ใกล้จะแตกร้าว
บัดดนี้ด้วยระยะประชิดจนความสยองแทบจะแยงตาเธอจนทะลุเป็นรู
ขนตาปลอมสีเงินแท้จริงคือเข็มเย็บผ้าอันแหลมคม ที่ถูกแปะไว้กับเทปใส มันถูกแปะไว้ใต้หนังตาล่างของเธอ ประหนึ่งกันสาดที่คอยตำแยงตำยองเปลือตาเธอไว้ไม่ให้กระพริบปิดตาเข้าหากัน
บัดดนี้ด้วยระยะประชิดจนความสยองแทบจะแยงตาเธอจนทะลุเป็นรู
ขนตาปลอมสีเงินแท้จริงคือเข็มเย็บผ้าอันแหลมคม ที่ถูกแปะไว้กับเทปใส มันถูกแปะไว้ใต้หนังตาล่างของเธอ ประหนึ่งกันสาดที่คอยตำแยงตำยองเปลือตาเธอไว้ไม่ให้กระพริบปิดตาเข้าหากัน
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 19:28 โดย AguileraAnimato
ดวงตาของตั้ว มารตี กลอกกลิ้งไปมา เธอพยายามควบคุมไม่ให้เปลือกตากระพริบเข้าหากัน เพราะมิฉะนั้น เปลือกตาอาจฉีกขาดด้วยแรงแทงทะลุของเข็มเย็บผ้า
ตั้ว มารตี หวาดกลัวตัวสั่น เธอได้แต่บอกตัวเองขอไม่ให้ร่างกายสั่นเทิ้ม เสียจนลูกตาของเธอกระดอนนูนออกมาสัมผัสกับกันสาดด้านหน้า......
ตั้ว มารตี หวาดกลัวตัวสั่น เธอได้แต่บอกตัวเองขอไม่ให้ร่างกายสั่นเทิ้ม เสียจนลูกตาของเธอกระดอนนูนออกมาสัมผัสกับกันสาดด้านหน้า......
คนร้ายหยิบกระจกใบเล็กออกมา แล้วส่องให้ตั้ว มารตี มองดูสภาพดวงตาติดกันสาดของตัวเอง
"อย่าพยายามจะหลับตาหนี นี้คือความจริงที่แกจะต้องเปิดตายอมรับ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตรงหน้า โดยที่ไม่สารถหลบหนีไปได้ หึหึ"
"อย่าพยายามจะหลับตาหนี นี้คือความจริงที่แกจะต้องเปิดตายอมรับ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตรงหน้า โดยที่ไม่สารถหลบหนีไปได้ หึหึ"
นี่ล่ะ ชอบฉากที่มันเอาเข็มมาติดตาที่สุดเลย
ตั้ว มารตี เบิกตาขึ้นด้วยความฝืนใจ
เธอเกร็งจนล้าที่เปลือกตา จนมันกระตุกย้อยเสียดเอาเข็มแทงเข้าไปยังริมขอบหนังตาบนด้านใน
เธอเกร็งจนล้าที่เปลือกตา จนมันกระตุกย้อยเสียดเอาเข็มแทงเข้าไปยังริมขอบหนังตาบนด้านใน
มันบ้ามากอ่ะ คิดได้ไง อิอิ
แก้ไขล่าสุด: 8/11/2552 19:35 โดย ด.ญ.เฮนิเด้
เราก็ชอบเหมือนกันครับคุณ rain
เราว่าเป็นฉากซาดิซด์ที่ครีเอทมากๆอ่ะ
ดาริโอ เคยให้สัมภาษณ์ว่าฉากนี้ เป็นเหมือนกับวาระซ่อนเร้นจากตัวเค้าที่ต้องการบอกพวกเซนเซอร์ หรือคนที่ดูหนังสยองแล้วชอบปิดตา ประมาณว่า "นี้คือความจริงที่พวกเอ็งต้องดู นี้คือผลงานที่ตูสร้าง อย่ามาทำสำออย หลบเลี่ยง ปกปิดจากความอำมหิตที่เกิดขึ้นตรงหน้าให้ยากเลย"
ป.ล. ยังมีหนังอีกเรื่องที่มีฉากที่สื่อถึงการบีบบังคับให้จำยอมทนดูเหตุการณ์ต่อหน้าโดยใช้เครื่องมือทรมาน
เรื่อง clockwork orange ของ สแทนลี่ย์ คูบลิค เคยดุไหมครับ
เราว่าเป็นฉากซาดิซด์ที่ครีเอทมากๆอ่ะ
ดาริโอ เคยให้สัมภาษณ์ว่าฉากนี้ เป็นเหมือนกับวาระซ่อนเร้นจากตัวเค้าที่ต้องการบอกพวกเซนเซอร์ หรือคนที่ดูหนังสยองแล้วชอบปิดตา ประมาณว่า "นี้คือความจริงที่พวกเอ็งต้องดู นี้คือผลงานที่ตูสร้าง อย่ามาทำสำออย หลบเลี่ยง ปกปิดจากความอำมหิตที่เกิดขึ้นตรงหน้าให้ยากเลย"
ป.ล. ยังมีหนังอีกเรื่องที่มีฉากที่สื่อถึงการบีบบังคับให้จำยอมทนดูเหตุการณ์ต่อหน้าโดยใช้เครื่องมือทรมาน
เรื่อง clockwork orange ของ สแทนลี่ย์ คูบลิค เคยดุไหมครับ
"เหล้าขาว เพียวริคุ มาแล้วครับ คนสวย แต่ฝิ่นหมดนะ เลยบดใบกระท่อมลงไปแทน" ตั้มร้องตะโกนมาแต่ไกล
เสียงฝีเท้าของชายหนุ่มดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เค้ากำลังจะก้าวเข้ามาในห้องนี้แล้ว
ตั้ว มารตี พยายามกรีดร้องด้วยความสยอง เลือดในตัวเย็นเฉียบเมื่อนึกถึงสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นต่อหน้าของเธอจะจะ อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง!!!
เสียงฝีเท้าของชายหนุ่มดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เค้ากำลังจะก้าวเข้ามาในห้องนี้แล้ว
ตั้ว มารตี พยายามกรีดร้องด้วยความสยอง เลือดในตัวเย็นเฉียบเมื่อนึกถึงสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นต่อหน้าของเธอจะจะ อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง!!!
คนลึกลับคนนั้นต้องเป็น ตาตั้มมหนุ่มน้อยวัยละอ่อนๆๆ แน่ๆๆเลยย
บานประตูเปิดออก
ดวงตาของ ตั้ว มารตีเริ่มปรับโฟกัสผ่านขนตาปลอมต่อร่างของตั้มที่กำลังเดินเข้าใกล้มาหาเธอ
ดวงตาของ ตั้ว มารตีเริ่มปรับโฟกัสผ่านขนตาปลอมต่อร่างของตั้มที่กำลังเดินเข้าใกล้มาหาเธอ
"ตั้ว นั้นคุณทำอะไรอ่ะ อ่อชอบแบบจับมัดก็ไม่บอก" ตั้มหัวเราะคิกคัก เตรียมพร้อมจะถอดกางเกงยีนส์ออก
ตั้มเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ
แล้วเค้าก็พบความผิดปกติ
"นั้นเธอเอาเข็มมาติดเป็นขนตาปลอมทำไมอ่ะ" ตั้มถาม
แล้วเค้าก็พบความผิดปกติ
"นั้นเธอเอาเข็มมาติดเป็นขนตาปลอมทำไมอ่ะ" ตั้มถาม
ฉับพลัน มีดใบโพธิก็พุ่งเสียบเข้ามาใต้คางทันที
ทะลุเข้าไปยังช่องปาก
เลือดสีแดงฉานผสานกับน้ำลายใสๆ รวมกันเป็นเมือกเหลวข้นไหลทะลักออกมา พร้อมๆกับเสียงกรีดร้องราวโคถูกเชือด
เลือดสีแดงฉานผสานกับน้ำลายใสๆ รวมกันเป็นเมือกเหลวข้นไหลทะลักออกมา พร้อมๆกับเสียงกรีดร้องราวโคถูกเชือด
ตั้มจ๊ะ ซื่อจริงรึแกล้งจ๊ะเนียนเชียว
ฮ่าๆๆๆ เดาผิดดด
ตั้ว มารตี ตกใจต่อสภาพตั้มข้างหน้า เธอไม่อาจหลับตาลงได้ เธอทำได้แค่เพียงยืนจ้อง จ้อง จ้องดู ความเสียวสยองข้างหน้าอย่างจำยอม
ด้วยเข็มที่ตั้งตระหง่าน คอยจ้องที่จะเสียดสอด
เปลือกตาที่เกร็งจนอ่อนล้า
ด้วยเข็มที่ตั้งตระหง่าน คอยจ้องที่จะเสียดสอด
เปลือกตาที่เกร็งจนอ่อนล้า
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!
บักตั้ม บักเจ๊อะ ตายซะ ฮ่วย!!
เจี๋ยวอ่า เอาเข็มง้างตาไว้งั้น ตาโดนลม ปวดตาตายเลย ฮือๆๆๆ ไอ้ฆาตกร ใจร้าย อำมหิต ...
T_T
บักตั้ม บักเจ๊อะ ตายซะ ฮ่วย!!
เจี๋ยวอ่า เอาเข็มง้างตาไว้งั้น ตาโดนลม ปวดตาตายเลย ฮือๆๆๆ ไอ้ฆาตกร ใจร้าย อำมหิต ...
T_T
ตั้มล้มลงกองกับพื้นด้วยความเจ็บปวด แต่ฆาตกรไม่ปราณี มันยั้งคมมีดปักแทงลงยังร่างเด็กหนุ่มอย่างระห่ำจนเลือดสาดกระเซ็น
ความเจ็บแสบทรมานจากการต้องง้างเปลือกตาทำให้ดวงตาของตั้ว มารตี แสบไปหมด
น้ำตาที่ไหลริน ผสานไปกับเลือดที่ปะทุเป็นจุดๆใต้เปลือกตา
เธอได้แต่หวังให้หนังโหดตรงหน้าจบสิ้นเสียที เธอไม่อาจทนดูต่อไปแล้ว
น้ำตาที่ไหลริน ผสานไปกับเลือดที่ปะทุเป็นจุดๆใต้เปลือกตา
เธอได้แต่หวังให้หนังโหดตรงหน้าจบสิ้นเสียที เธอไม่อาจทนดูต่อไปแล้ว
ฆาตกรกระชากผมตั้มที่ไร้วิญญาณยกขึ้นมาให้ตั้ว มารตี ดูชัดๆ
"เป็นไง เห็นชัดดีไหม"
"เป็นไง เห็นชัดดีไหม"
ฆาตกรเดินเข้ามาหาตั้ว มารตี ที่ยังช๊อกกับภาพที่เกิดข้นต่อหน้า
มันเดินเข้ามาจับหน้าอกอันอวบอั๋นของเธอ ก่อนที่จะปลดเชือกที่ข้อมือให้แล้วจากไป...
มันเดินเข้ามาจับหน้าอกอันอวบอั๋นของเธอ ก่อนที่จะปลดเชือกที่ข้อมือให้แล้วจากไป...
ตั้ว มาตี เมื่อรู้ว่าปลอดภัยแล้วก็รีบแก้เชือกที่พันตามตัวออก แล้วลอกกันสาดขนตาปลอมออกอย่างรวดเร็ว
จากนั้นเธอจึงสวมเสื้อคลุมแล้วออกมาจากพื้นที่การแสดงสดของหนังโหดตรงหน้า
สายฝนด้านนอกโปรยปรายออกมา แต่ไม่ได้ช่วยดับให้ความกลัวของเธอหายไปเลยแม้แต่น้อย เธอรีบจ้ำก้าว จ้ำก้าวออกไป....
สายฝนด้านนอกโปรยปรายออกมา แต่ไม่ได้ช่วยดับให้ความกลัวของเธอหายไปเลยแม้แต่น้อย เธอรีบจ้ำก้าว จ้ำก้าวออกไป....
หง่ะ มัน ช่างสรรหา วิธี ฆ่า นะ ปราณีต เจงๆเลย
อืมอืม
ไอเดียบรรเจิด
ไอเดียบรรเจิด
ตั้ว มารตีวิ่งเข้าไปยังตู้โทรศัพท์ เธอติดต่อหาสถานีตำรวจ แจ้งเรื่องคดีฆาตกรรมของตั้ม
หลังจากนั้นจึงโทรเรียกชาติชัยให้มารับเธอ
"ผมอยู่แถวนั้นพอดี เดี๋ยวจะแวะไปรับนะ" ชาติชัยบอก
หลังจากนั้นจึงโทรเรียกชาติชัยให้มารับเธอ
"ผมอยู่แถวนั้นพอดี เดี๋ยวจะแวะไปรับนะ" ชาติชัยบอก

ซักพักรถของชาติชัยก็มาถึง
"ป่ะ ฝนตก รีบขึ้นรถเร็ว เดี๋ยวปอดบวม" ชาติชัยบอก
"ป่ะ ฝนตก รีบขึ้นรถเร็ว เดี๋ยวปอดบวม" ชาติชัยบอก

clockwork orange คลาสิคมากกกกกกก ชอบสุดๆ
อะ ปิ๊ง ๆๆ...
ชอบบบบบ....
ชอบบบบบ....

"ตาคุณเป็นอะไรรึเปล่า ดูแปลกๆนะ" ชาติชัยสังเกตถึงความผิดปกติ จากการกลิ้งกลอกของดวงตา และรอยแผลบริเวณเปลือกตา
"อ๋อ แสงไฟจากเวทีนะค่ะ" ตั้ว มารตี เฉไฉ
"ช่วยเปิดฮีทเทอร์หน่อยได้ไหมค่ะ ตั้วหนาววว"
"ว่าแต่ตาคุณเป็นอะไรรึเปล่า" ชาติชัยยังคงซักไซร้
"ตั้วบอกไม่ได้ค่ะ ไม่ได้" ตั้วยืนยัน
"อ๋อ แสงไฟจากเวทีนะค่ะ" ตั้ว มารตี เฉไฉ
"ช่วยเปิดฮีทเทอร์หน่อยได้ไหมค่ะ ตั้วหนาววว"
"ว่าแต่ตาคุณเป็นอะไรรึเปล่า" ชาติชัยยังคงซักไซร้
"ตั้วบอกไม่ได้ค่ะ ไม่ได้" ตั้วยืนยัน

เข้ามาชมด้วยคน...สนุกดีครับ
"ปัญหาเรื่องรักๆใคร่ๆซินะ" ชาติชัยหัวเราะหงึกๆหงักๆ
"ตั้วไม่เข้าใจเลย ทำไมเวลาผู้หญิงมีปัญหาอะไรหน่อย ผู้ชายก็ต้องทึกทักเอาว่าเป็นแต่เรื่องรักๆใคร่ๆ... เปลี่ยนเรื่องพูดดีกว่า มาคุยเรื่องคุณแทนแล้วกัน ก่อนหน้านี้คุณเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ใช่ไหมค่ะ" ตั้ว มารตีถามกลับ
"ใช่ครับ ผมเป็นอดีตผกก.หนังสยองขวัญ... อ่ะ ถึงหอคุณแล้ว เดี๋ยวผมขึ้นไปส่งนะ" ชาติชัยหมุนพวงมาลัย
"ตั้วไม่เข้าใจเลย ทำไมเวลาผู้หญิงมีปัญหาอะไรหน่อย ผู้ชายก็ต้องทึกทักเอาว่าเป็นแต่เรื่องรักๆใคร่ๆ... เปลี่ยนเรื่องพูดดีกว่า มาคุยเรื่องคุณแทนแล้วกัน ก่อนหน้านี้คุณเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ใช่ไหมค่ะ" ตั้ว มารตีถามกลับ
"ใช่ครับ ผมเป็นอดีตผกก.หนังสยองขวัญ... อ่ะ ถึงหอคุณแล้ว เดี๋ยวผมขึ้นไปส่งนะ" ชาติชัยหมุนพวงมาลัย

เมื่อขึ้นไปบนห้องพัก สาวน้อยก้เริ่มเปิดปากเล่าเรื่องเหตุการณ์ฆาตกรรมให้ชาติชัยฟัง
"แล้วตั้วก็วิ่งออกมา ตั้วกลัววววววววววววววววววว" สาวน้อยสะอึกสะอื้น
"แล้วตั้วก็วิ่งออกมา ตั้วกลัววววววววววววววววววว" สาวน้อยสะอึกสะอื้น

"พี่ชาติเชื่อไหมค่ะ ฆาตกรที่ตั้วเจอในวันนี้ มันเหมือนกับฆาตกรที่ตั้วเคยฝันเห็น ในวัยเด็ก มันเหมือนจริงมากๆ" ตั้วพูดเสียงสั่นเครือ

ชาติชัยเดินไปรอบห้อง เค้าพยายามใช้ความคิด
ผู้กำกับหนุ่มเลิกผ้าม่านหน้าต่างแล้วมองออกไปข้างนอก
"คุณมีแฟนรึเปล่า" เค้าถาม
"เปล่าค่ะ" ตั้ว มารตีตอบ
"อาจจะมีใครซักคนหมั่นไส้คุณอยู่" ชาติชัยตั้งข้อสัณนิฐาน
"มาดูนี้ซิ ตรงตู้โทรศัพท์นี้ มีผู้ชายคนนึงยืนอยู่พร้อมส่องกล้องมาที่ห้องคุณ" ชาติชายกวักมือเรียกตั้ว
แต่เมื่อหันกลับมาดูอีกที ชายคนนั้นก็ไปเสียแล้ว
ผู้กำกับหนุ่มเลิกผ้าม่านหน้าต่างแล้วมองออกไปข้างนอก
"คุณมีแฟนรึเปล่า" เค้าถาม
"เปล่าค่ะ" ตั้ว มารตีตอบ
"อาจจะมีใครซักคนหมั่นไส้คุณอยู่" ชาติชัยตั้งข้อสัณนิฐาน
"มาดูนี้ซิ ตรงตู้โทรศัพท์นี้ มีผู้ชายคนนึงยืนอยู่พร้อมส่องกล้องมาที่ห้องคุณ" ชาติชายกวักมือเรียกตั้ว
แต่เมื่อหันกลับมาดูอีกที ชายคนนั้นก็ไปเสียแล้ว

ต๊ายยยย ล่ะ
เปน จ๊าว เปนแส้
ขึ้นห้องปู้ชาย จ๊อง ต่อ จ๊อง ด้ายจะได๋....
เปน จ๊าว เปนแส้
ขึ้นห้องปู้ชาย จ๊อง ต่อ จ๊อง ด้ายจะได๋....
ตั้ว มารตีสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว
"ผมอยู่เป็นเพื่อนคุณได้นะ" ชาติชัยเสนอ
"แล้วมีใครรอคุณอยู่ที่บ้านรึเปล่าค่ะ" ตั้วถาม
"ก็มีนะ อืม..." ชาติชัยอึดอัดนิดหน่อย
ตั้วเห็นสีหน้าของเค้า จึงตอบกลับไปว่า
"ตั้วกลัวววว แต่ตั้วอยู่คนเดียวได้ค่ะ ตั้วจะล๊อกกุญแจห้อง" เธอให้คำมั่น
"แต่ก่อนไป กอดตั้วหน่อยได้ไหมค่ะ กอดแน่นๆนานๆนะค่ะ หงิงๆๆ"
ยังไม่ทันที่ชาติชัยจะอ้าวงแขน ตั้ว มารตีก็รีบสอดเรือนร่างเธอเข้าใต้วงแขนที่โอบรัดทันที
"อุ่นจัง งุงิ"
"ผมอยู่เป็นเพื่อนคุณได้นะ" ชาติชัยเสนอ
"แล้วมีใครรอคุณอยู่ที่บ้านรึเปล่าค่ะ" ตั้วถาม
"ก็มีนะ อืม..." ชาติชัยอึดอัดนิดหน่อย
ตั้วเห็นสีหน้าของเค้า จึงตอบกลับไปว่า
"ตั้วกลัวววว แต่ตั้วอยู่คนเดียวได้ค่ะ ตั้วจะล๊อกกุญแจห้อง" เธอให้คำมั่น
"แต่ก่อนไป กอดตั้วหน่อยได้ไหมค่ะ กอดแน่นๆนานๆนะค่ะ หงิงๆๆ"
ยังไม่ทันที่ชาติชัยจะอ้าวงแขน ตั้ว มารตีก็รีบสอดเรือนร่างเธอเข้าใต้วงแขนที่โอบรัดทันที
"อุ่นจัง งุงิ"

หลังจากกอดกันซักพัก ชาติชัยก็ขอตัวกลับก่อน
ตั้ว มารตีเดินไปส่งที่ประตู
เธอแว่บลอดมองผ่านตาแมวก่อน
"เอ๊ะ นั้นใครนะ พวกเธอเป็นใคร"
ตั้วตะโกนถามด้วยความสงสัย
ตั้ว มารตีเดินไปส่งที่ประตู
เธอแว่บลอดมองผ่านตาแมวก่อน
"เอ๊ะ นั้นใครนะ พวกเธอเป็นใคร"
ตั้วตะโกนถามด้วยความสงสัย

"ต๊ายๆๆๆๆ อีน้องขา เจ๊ก็เพื่อนข้างห้องไงค่ะ อยู่กันมายังไง ไม่รู้ว่าเพื่อนข้างห้องเป็นใครบ้าง" หญิงสาวนางนั้นตอบกลับ
"แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะใคร" ตั้วถามต่อ
"มันไม่ใช่ธุระอะไรของน้องนะค่ะ วุ้ย" หญิงสาวตอบแล้วเดินจากไป
"แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะใคร" ตั้วถามต่อ
"มันไม่ใช่ธุระอะไรของน้องนะค่ะ วุ้ย" หญิงสาวตอบแล้วเดินจากไป

"โอเค สรุปว่าไม่มีอะไรแล้วนะ ผมไปก่อนล่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะ" ชาติชัยบอกลา

ทันทีที่ชาติชัยออกไป ทั้งห้องก็กลับมาอยู่ในภวังค์ความเงียบ ที่มีเพียงแต่เสียงเพลงโอเพร่าที่ดังมาจากวิทยุตัวเก่งของตั้ว มารตี
เธอเดินกลับเข้าห้องนอนตัวเอง โดยไม่รู้เลยว่ามีเงาลึกลับเคลื่อนไหวอยู่ด้านนอกผ่านช่องระบายอากาศ
เธอเดินกลับเข้าห้องนอนตัวเอง โดยไม่รู้เลยว่ามีเงาลึกลับเคลื่อนไหวอยู่ด้านนอกผ่านช่องระบายอากาศ

ตั้ว มารตีทานยาแก้ปวดก่อนเข้านอน
ทันใดนั้น โทรศัพท์ก้ดังขึ้น
เฮือก~ เธอถอนหายใจ ด้วยใจที่ตกหายไปที่ตาตุ่มตะกี้
"สวัสดีค่ะ คุณชาติชัยใช่ไหมค่ะ" ตั้วถาม
เธอถามซ้ำอีกสองครั้ง แต่ไม่มีเสียงตอบกลับจากปลายสาง
อีก 5 วินาที สัญญาณก็ถูกตัดไป หลังจากคู่สนทนาที่เงียบงันวางหูลง
ทันใดนั้น โทรศัพท์ก้ดังขึ้น
เฮือก~ เธอถอนหายใจ ด้วยใจที่ตกหายไปที่ตาตุ่มตะกี้
"สวัสดีค่ะ คุณชาติชัยใช่ไหมค่ะ" ตั้วถาม
เธอถามซ้ำอีกสองครั้ง แต่ไม่มีเสียงตอบกลับจากปลายสาง
อีก 5 วินาที สัญญาณก็ถูกตัดไป หลังจากคู่สนทนาที่เงียบงันวางหูลง

ตั้ววางหูโทรศัพท์ลงด้วยความกลัว
"ฉันไม่น่าเล่นเรื่อง Mecbeth เลย" เธอร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว
"มันต้องเป็นอาถรรพ์บทละครเรื่องนี้แน่ๆ" ตั้วกดหน้าตัวเองซุกหมอนร้องไห้
"ฉันไม่น่าเล่นเรื่อง Mecbeth เลย" เธอร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว
"มันต้องเป็นอาถรรพ์บทละครเรื่องนี้แน่ๆ" ตั้วกดหน้าตัวเองซุกหมอนร้องไห้

เอาแล่วๆๆๆ ยัยตั้ววววววว
บรรยากาศเก่า ๆ กำลังจะกลับมา
นั้น ๆๆๆๆ......
ปิดตา ปิดตา ....
บรือ๐๐๐
ปิดตา ปิดตา ....
บรือ๐๐๐

ที่บ้านของชาติชัย เค้านอนอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนเตียง
โดยมี วรรณภา วงศ์คำเหลา ในชุดนอนยืนอ่านบทวิจารณ์โอเปร่า macbeth จากสื่อพิมพ์ต่างๆให้ฟัง
"ดาวรุ่งพุ่งแรง ตั้ว มารตี ชะนีอัปสร"
"ดาราเกิด แต่เวทีไม่บรรเจิด"
"อีกหนึ่งความล้มเหลวของผู้กำกับที่หันมาเอาดีด้านอุปรากร"
"กลับไปทำหนังผีแบบเดิมดีกว่านะคุณ"
"แหม คำวิจารณ์ไม่ค่อยดีเลยนะค่ะ จะมีดีก็เฉพาะส่วนของนังเด็กนั้น" วรรณภากระแหนะกระแหน
"ช่างมันซิ มันก็แค่คำพูดในนสพ. มันทำไรผมได้ที่ไหนล่ะ" ชาติชัยตอบ
โดยมี วรรณภา วงศ์คำเหลา ในชุดนอนยืนอ่านบทวิจารณ์โอเปร่า macbeth จากสื่อพิมพ์ต่างๆให้ฟัง
"ดาวรุ่งพุ่งแรง ตั้ว มารตี ชะนีอัปสร"
"ดาราเกิด แต่เวทีไม่บรรเจิด"
"อีกหนึ่งความล้มเหลวของผู้กำกับที่หันมาเอาดีด้านอุปรากร"
"กลับไปทำหนังผีแบบเดิมดีกว่านะคุณ"
"แหม คำวิจารณ์ไม่ค่อยดีเลยนะค่ะ จะมีดีก็เฉพาะส่วนของนังเด็กนั้น" วรรณภากระแหนะกระแหน
"ช่างมันซิ มันก็แค่คำพูดในนสพ. มันทำไรผมได้ที่ไหนล่ะ" ชาติชัยตอบ

"อุ๊ยต๊ายยย นิถ้าวรรณไม่ได้ยินจากปากคุณ วรรณแทบไม่เชื่อเลยนะค่ะ ว่าคุณคิดแบบนี้" วรรณภา ดาราโอเปร่ารุ่นใหญ่ที่แอบคบอย่างลับๆกับชาติชัย แจ๋นใส่
"ครั้งก่อนตอนนักวิจารณ์ออกมาด่าละครคุณ แต่ดันชมเฉพาะนักแสดง คุณยังโกรธใหญ่เลยนิค่ะ ที่ใครๆก้เอาแต่หันไปชื่นชมนักแสดง" วรรณภานั่งลงข้างๆชาติชัย
"แต่ทำไมคราวนี้คุณกลับอารมณ์ดี ไม่ใส่ใจล่ะ... อย่าบอกนะว่าอยากจับอีเด็กนั้นมาทำเมียอีกคน" วรรณภาเบ้ปาก
"ครั้งก่อนตอนนักวิจารณ์ออกมาด่าละครคุณ แต่ดันชมเฉพาะนักแสดง คุณยังโกรธใหญ่เลยนิค่ะ ที่ใครๆก้เอาแต่หันไปชื่นชมนักแสดง" วรรณภานั่งลงข้างๆชาติชัย
"แต่ทำไมคราวนี้คุณกลับอารมณ์ดี ไม่ใส่ใจล่ะ... อย่าบอกนะว่าอยากจับอีเด็กนั้นมาทำเมียอีกคน" วรรณภาเบ้ปาก

เช้าวันต่อมาที่ห้องprop ณ โรงละคร
ร้อยตำรวจอครินทร์เดินมาดเท่เข้ามาเพื่อสอบถามข้อมูล
หลังจากที่ได้รับแจ้งเรื่องคดีฆาตกรรมนายตั้ม ผู้ช่วยผู้กำกับ คณะละครโอเปร่า เมื่อคืนนี้
"ทางตำรวจพบขนนกเปื้อนรอยเลือดบนพรมในห้องของคุณตั้ม" รต. อครินทร์พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
"เราชันตรสูตรศพแล้วพบว่าผู้ตายเสียชีวิตระหว่างตี1-ตี2..."
เค้าหยุดพูดนิดนึง ก่อนจะม้วนตัวหันกลับไปถาม ชาติชัยที่นั่งอยู่ข้างหน้า
"ผมอยากทราบว่าใครอยู่กับคุณตั้มเป็นคนสุดท้าย" รต. อครินทร์ถาม
ชาติชัยกุมขมับ เค้าไม่อยากให้เรื่องนี้สาวไปถึงตัวตั้ว มารตี
ร้อยตำรวจอครินทร์เดินมาดเท่เข้ามาเพื่อสอบถามข้อมูล
หลังจากที่ได้รับแจ้งเรื่องคดีฆาตกรรมนายตั้ม ผู้ช่วยผู้กำกับ คณะละครโอเปร่า เมื่อคืนนี้
"ทางตำรวจพบขนนกเปื้อนรอยเลือดบนพรมในห้องของคุณตั้ม" รต. อครินทร์พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
"เราชันตรสูตรศพแล้วพบว่าผู้ตายเสียชีวิตระหว่างตี1-ตี2..."
เค้าหยุดพูดนิดนึง ก่อนจะม้วนตัวหันกลับไปถาม ชาติชัยที่นั่งอยู่ข้างหน้า
"ผมอยากทราบว่าใครอยู่กับคุณตั้มเป็นคนสุดท้าย" รต. อครินทร์ถาม
ชาติชัยกุมขมับ เค้าไม่อยากให้เรื่องนี้สาวไปถึงตัวตั้ว มารตี

แต่แล้วพนักงานคนนึงก็พูดขึ้นมา
"อ๋อ ฉันนึกออกแล้วค่ะ เค้าออกไปกับยัยตั้ว นี้แหละค่ะคุณตำรวจ"
"อ๋อ ฉันนึกออกแล้วค่ะ เค้าออกไปกับยัยตั้ว นี้แหละค่ะคุณตำรวจ"

ตั้ว มารตี ที่ฟังอยู่ด้านบนจากบันไดห้องข้าง รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

รต. อัครินทร์หันไปสอบสวนฝ่ายดูแลอีกาต่อ
"คุณพอจะบอกผมได้ไหมว่า มีอีกากี่ตัวที่ถูกฆ่าไปเมื่อคืนนี้"
"สามครับ และผมรู้ด้วยว่าใครเป็นคนทำ นังวรรณภานั้นแหละ มันเกลียดอีกา เคยเอารองเท้าเขวี้ยงใส่ด้วย"
"คุณพอจะบอกผมได้ไหมว่า มีอีกากี่ตัวที่ถูกฆ่าไปเมื่อคืนนี้"
"สามครับ และผมรู้ด้วยว่าใครเป็นคนทำ นังวรรณภานั้นแหละ มันเกลียดอีกา เคยเอารองเท้าเขวี้ยงใส่ด้วย"

"ไม่จริ๊งๆๆๆ ไม่มีใครนักแสดงคนไหนกล้าฆ่าอีกาหรอกครับ มันเป็นสัตว์ที่อาฆาตนะครับ" ฝ่ายแคสติ้งรีบออกมาปกป้องวรรณภา
"ดูๆแล้ว ละครเรื่องนี้มีแต่เรื่องร้ายๆบังเอิญเกิดประจำเลยนะครับ" รต. อัครินทร์เสนอความคิดเห็น
"ไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอกครับคุณตำรวจ ละครเรื่องนี้มันถูกสาปตั้งแต่แรกแล้ว ผมเชื่อในเรื่องพวกนี้" ฝ่ายแคสติ้งออกมาโต้กลับ
"ดูๆแล้ว ละครเรื่องนี้มีแต่เรื่องร้ายๆบังเอิญเกิดประจำเลยนะครับ" รต. อัครินทร์เสนอความคิดเห็น
"ไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอกครับคุณตำรวจ ละครเรื่องนี้มันถูกสาปตั้งแต่แรกแล้ว ผมเชื่อในเรื่องพวกนี้" ฝ่ายแคสติ้งออกมาโต้กลับ

รต.อัครินทร์ทำหน้าเจื่อนๆ แล้วหันไปหา ชาติชัย ผกก.ละครเวทีที่ผันตัวมาจากวงการหนังสยองขวัญ
"ผมดูหนังคุณมาเยอะนะครับ คุณชาติชัย คุณดูเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้มาก" รต. ตะล่อมแหย่
"ผมรู้ว่าคุณหมายความว่ายังไง" ชาติชัยฟุดฟิดจมูกด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย
"อย่าเอาเรื่องภาพยนตร์มาเกี่ยวข้องกับความจริงเลยดีกว่าครับคุณตำรวจ" ชาติชัยตอบกลับ
ทั้งสองจ้องหน้ากัน
"เออนิๆๆๆๆ พี่ชาติ เขยิบหน่อย เจ๊ต้องเอาชุดหนูตั้วไปซ่อม ดูซิ โบว๋แหว่งเพดานโหว่หมดเลย ขืนใส่ทั้งยังงี้มีหวังนมต้มหกพอดี" ป้าหญิงใหญ่ หัวหน้าฝ่ายคอสตูมหยิบชุดlady Macbeth ของตั้ว มารตีออกไป
"ผมดูหนังคุณมาเยอะนะครับ คุณชาติชัย คุณดูเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้มาก" รต. ตะล่อมแหย่
"ผมรู้ว่าคุณหมายความว่ายังไง" ชาติชัยฟุดฟิดจมูกด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย
"อย่าเอาเรื่องภาพยนตร์มาเกี่ยวข้องกับความจริงเลยดีกว่าครับคุณตำรวจ" ชาติชัยตอบกลับ
ทั้งสองจ้องหน้ากัน
"เออนิๆๆๆๆ พี่ชาติ เขยิบหน่อย เจ๊ต้องเอาชุดหนูตั้วไปซ่อม ดูซิ โบว๋แหว่งเพดานโหว่หมดเลย ขืนใส่ทั้งยังงี้มีหวังนมต้มหกพอดี" ป้าหญิงใหญ่ หัวหน้าฝ่ายคอสตูมหยิบชุดlady Macbeth ของตั้ว มารตีออกไป

โห ขนเอาชื่อเล่นชื่อจริงคนในคลับมาเยอะเชียว
ต่อไปต้องเอาชื่อพ่อชื่อแม่มาล้อกันละ 55
ต่อไปต้องเอาชื่อพ่อชื่อแม่มาล้อกันละ 55
สวัสดีค่ะทู้กกกโคน!!!!!!!!!
แวะเข้ามาทักบ้าง อะไรบ้าง
แปะโป้งไว้ก่อง เด๋วมาตามเก็บเค่อะ 555
แวะเข้ามาทักบ้าง อะไรบ้าง
แปะโป้งไว้ก่อง เด๋วมาตามเก็บเค่อะ 555
มารอชมตอนจบ ขอรับ
ฉากขนตาปลอมสีเงินหวาดเสียวมากมาย บรึ๋ยๆๆ แสบตาแทนน้องตั้วเลยล่ะ
มารอด้วยคน ต่อแถวๆๆๆๆๆ
ต่อๆ มานั่งแถวเดิมละ แว่บบบบบบบ
รอๆๆ ได้ข่าวว่าจะมาฉายต่อ
กลับมาฉายต่อล่ะครับ
(รู้สึกมือตกไปเยอะเลยแหะเรา)
------------------------------------------------------
ป้าหญิงใหญ่นำชุด Lady Macbeth มาซ่อมที่ห้องตัดเย็บ
(รู้สึกมือตกไปเยอะเลยแหะเรา)
------------------------------------------------------
ป้าหญิงใหญ่นำชุด Lady Macbeth มาซ่อมที่ห้องตัดเย็บ

"ป้าหญิงใหญ่ค่ะ เกิดอะไรกับชุดตั้วเหรอค่ะ" ตั้ว มารตีแวะเข้ามาหา
"กรรมของเวรจริงๆ หนูตั้ว ไอ้มือบอนที่ไหนไม่รู้มันมากรีดชุดหนูซะเยินเลย" ป้าหญิงใหญ่ตอบ
"กรรมของเวรจริงๆ หนูตั้ว ไอ้มือบอนที่ไหนไม่รู้มันมากรีดชุดหนูซะเยินเลย" ป้าหญิงใหญ่ตอบ

"เหนื่อยใจจริงๆ เดี๋ยวป้าคงต้องเลาะพวกพลอยออก แล้วค่อยเย็บไปใหม่ เฮ้อออ" ป้าหญิงใหญ่บ่น มือก็สาละวนเลาะพลอยออกจากชุด
"ป้าหญิงใหญ่ค่ะ ตั้วขอตัวไปข้างนอกแปบนึงนะค่ะ เดี๋ยวกลับมาช่วยซ่อมค่ะ" ตั้วพูด แล้เดินออกไป
"ป้าหญิงใหญ่ค่ะ ตั้วขอตัวไปข้างนอกแปบนึงนะค่ะ เดี๋ยวกลับมาช่วยซ่อมค่ะ" ตั้วพูด แล้เดินออกไป

ป้าหญิงใหญ่ก้มตรวจตราบริเวณที่เป็นรอยโหว่ แล้วค่อยๆใช้คัตเตอร์กรีดเอาด้ายที่เย็บพลอยกับชุดออก
แกร๊ง ครืด~
เสียงของวัตถุตกกระทบลงพื้น
ป้าหญิงใหญ่เหงยหน้าขึ้นมาจากงานที่ทำ
"เสียงอะไรนะ"
แกร๊ง ครืด~
เสียงของวัตถุตกกระทบลงพื้น
ป้าหญิงใหญ่เหงยหน้าขึ้นมาจากงานที่ทำ
"เสียงอะไรนะ"

ตั้ว มารตี เดินออกมาโทรศัพท์ เธอรีบกดเบอร์โทรผู้จัดการส่วนตัวที่คุ้นเคยด้วยความเคยชิน
"สวัสดีค่ะ ปานชะนี แสงรวีรุ่งโรจน์ ตัวแทนจัดจำหน่ายนักแสดงค่ะ" เสียงแก่หง่อมของปานชะนีรับสาย
"ป้าปานชะนีค่ะ นี้ตั้วเองนะค่ะ" ตั้วรีบพูดด้วยความกระวนกระวาย
"อ้าว ตั้วเองเหรอลูก นิๆๆ ป้าว่าจะโทรหาเราอยู่พอดีเลย รู้ไหมตอนนี้เสี่ยที่ดูไบเค้าติดต่อมาว่าอยากให้เราไปแสดงโอเปร่าที่ฮาเร็มเลยนะ" ป้าปานพูดด้วยความตื่นเต้น
"ป้าไม่เอาหรอก ตั้วรับแขกดูไบไม่ไหวหรอก ที่โทรมาคือ ตั้วมีเรื่องอยากปรึกษา ตั้วรู้สึกว่ามีคนโรคจิตตามล่าตั้วอยู่" ตั้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"โทรหาตำรวจนะ แล้วก็ระวังตัวไว้อย่าอยู่คนเดียว เดี๋ยวเย็นๆป้าแวะไปหา" ป้าปานชะนีพูดจบก็วางสาย
"สวัสดีค่ะ ปานชะนี แสงรวีรุ่งโรจน์ ตัวแทนจัดจำหน่ายนักแสดงค่ะ" เสียงแก่หง่อมของปานชะนีรับสาย
"ป้าปานชะนีค่ะ นี้ตั้วเองนะค่ะ" ตั้วรีบพูดด้วยความกระวนกระวาย
"อ้าว ตั้วเองเหรอลูก นิๆๆ ป้าว่าจะโทรหาเราอยู่พอดีเลย รู้ไหมตอนนี้เสี่ยที่ดูไบเค้าติดต่อมาว่าอยากให้เราไปแสดงโอเปร่าที่ฮาเร็มเลยนะ" ป้าปานพูดด้วยความตื่นเต้น
"ป้าไม่เอาหรอก ตั้วรับแขกดูไบไม่ไหวหรอก ที่โทรมาคือ ตั้วมีเรื่องอยากปรึกษา ตั้วรู้สึกว่ามีคนโรคจิตตามล่าตั้วอยู่" ตั้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"โทรหาตำรวจนะ แล้วก็ระวังตัวไว้อย่าอยู่คนเดียว เดี๋ยวเย็นๆป้าแวะไปหา" ป้าปานชะนีพูดจบก็วางสาย

ทางฝั่งของป้าหญิงใหญ่ ขณะที่เธอกำลังเลือกเฟ้นหาพลอยมาเย็บเข้ากับชุด
สายตามืออาชีพของคนที่ทำงานด้านคอสตูมของเธอ ก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง
"สร้อยทองนี้มัน...."
สายตามืออาชีพของคนที่ทำงานด้านคอสตูมของเธอ ก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง
"สร้อยทองนี้มัน...."

ปึ๊ง~
เสียงของกรรไกรตัดผ้าด้ามใหญ่ที่วางไว้บนผ้าลินินสีขี้ม้าอ่อนๆ ตกลงกับพื้น ด้วยสายลมที่พัดเข้ามาในห้อง
เสียงของกรรไกรตัดผ้าด้ามใหญ่ที่วางไว้บนผ้าลินินสีขี้ม้าอ่อนๆ ตกลงกับพื้น ด้วยสายลมที่พัดเข้ามาในห้อง

"ใครนะ?" ป้าหญิงใหญ่ตกใจ นึกว่ามีใครบุกรุกเข้ามา
เงียบ
ไม่มีเสียงตอบรับจากสิ่งมีชีวิตใดใด
"อืม คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง"
เงียบ
ไม่มีเสียงตอบรับจากสิ่งมีชีวิตใดใด
"อืม คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง"

ป้าหญิงใหญ่กลับมาสนใจที่สร้อยทองอีกครั้งนึง
"โอ้! สร้อยทองนี้มัน"
ตั้ว มารตี เดินกลับมาพอดี
"ตั้ว หนูมาดูนี้ซิ" ป้าหญิงใหญ่กวักมือเรียกเธอ พร้อมชูสร้อยทองให้ดู
"ทองแท้จ้ะหนู ป้าว่าป้าไม่เคยใช้ของแท้เย็ยใส่เลยนะ"
ป้าหญิงใหญ่บอก
"ของๆหนูรึเปล่า แอบเย็บเองซินะ" ป้าหญิงใหญ่ถาม แววตาเลิกลั่ก
"ไม่ใช่หรอกค่ะป้า เอ๊ะ! เป็นไปได้ไหมว่า คนที่มากรีดชุดนี้เผลอทำมันตกไว้" ตั้วให้ข้อสัณนิฐาน
"โอ้! สร้อยทองนี้มัน"
ตั้ว มารตี เดินกลับมาพอดี
"ตั้ว หนูมาดูนี้ซิ" ป้าหญิงใหญ่กวักมือเรียกเธอ พร้อมชูสร้อยทองให้ดู
"ทองแท้จ้ะหนู ป้าว่าป้าไม่เคยใช้ของแท้เย็ยใส่เลยนะ"
ป้าหญิงใหญ่บอก
"ของๆหนูรึเปล่า แอบเย็บเองซินะ" ป้าหญิงใหญ่ถาม แววตาเลิกลั่ก
"ไม่ใช่หรอกค่ะป้า เอ๊ะ! เป็นไปได้ไหมว่า คนที่มากรีดชุดนี้เผลอทำมันตกไว้" ตั้วให้ข้อสัณนิฐาน

"ดูบนตัวป้ายซิ มันสลักอะไรไว้ด้วย เป็นคำจารึก หรือวันที่อะไรซักอย่าง" ป้าหญิงใหญ่บอก

เอิ๊กกก~ก มาตอนใกล้จะฉายจบ อายจัง -///-
ขอดูด้วยคนนะคะ
ขอดูด้วยคนนะคะ
ทั้งสองช่วยกันเพ่งอ่าน
"อู๊ย! ปวดตาจริง แก่แล้วก็งี้แหละหนู ว่าแต่ตั้วเห็นไหม" ป้าหญิงใหญ่ถาม ขณะกระพริบตาปี๋ๆ ด้วยความแสบตาื เนื่องจากใช้สายตาเพ่งมากไปหน่อย
"มันเลือนลางมากค่ะป้า ป้ามีแว่นขยายไหมค่ะ" ตั้วบอก
"เออๆๆมีๆๆๆๆ" ป้าหญิงใหญ่บอก
"อู๊ย! ปวดตาจริง แก่แล้วก็งี้แหละหนู ว่าแต่ตั้วเห็นไหม" ป้าหญิงใหญ่ถาม ขณะกระพริบตาปี๋ๆ ด้วยความแสบตาื เนื่องจากใช้สายตาเพ่งมากไปหน่อย
"มันเลือนลางมากค่ะป้า ป้ามีแว่นขยายไหมค่ะ" ตั้วบอก
"เออๆๆมีๆๆๆๆ" ป้าหญิงใหญ่บอก

ยังไม่ใกล้จบหรอกครับคุณ sweet aged
------------------
ป้าหญิงใหญ่เดินดุ่มๆ ไปตามจักรเย็บผ้า แล้วเปิดลิ้นชักหาแว่นขยาย
"อันนี้ก็ไม่มี ตัวนั้นก็ไม่เจอ มันไปไหนนะ" ป้าหญิงใหญ่บ่น พลางเกาหัวแคว่กๆ
"เดี๋ยวป้าไปดูอีกห้องก่อนนะ หนูตั้วก็ช่วยหาในนี้ไปด้วยล่ะ" ป้าหญิงใหญ่บอก
"ค่ะป้า" ตั้ว มาตี ขานกลับ
------------------
ป้าหญิงใหญ่เดินดุ่มๆ ไปตามจักรเย็บผ้า แล้วเปิดลิ้นชักหาแว่นขยาย
"อันนี้ก็ไม่มี ตัวนั้นก็ไม่เจอ มันไปไหนนะ" ป้าหญิงใหญ่บ่น พลางเกาหัวแคว่กๆ
"เดี๋ยวป้าไปดูอีกห้องก่อนนะ หนูตั้วก็ช่วยหาในนี้ไปด้วยล่ะ" ป้าหญิงใหญ่บอก
"ค่ะป้า" ตั้ว มาตี ขานกลับ

ตั้ว มารตี เดินหาแว่นขยายไปพลางๆ
เธอเดินผ่านตู้โชว์ที่มีหุ่นนางแบบใส่ชุดกิโมโน
"ปวดหัวจัง" ตั้ว มาตีบ่น เธอมีอาการปวดหัวอยู่เนืองๆ
เธอเดินผ่านตู้โชว์ที่มีหุ่นนางแบบใส่ชุดกิโมโน
"ปวดหัวจัง" ตั้ว มาตีบ่น เธอมีอาการปวดหัวอยู่เนืองๆ

ทันใดนั้น มือมฤตยูในถุงมือหนังสีดำ ก็โผล่พรวดมาจากด้านหลัง อุดปากเธอไว้

ไอ้โม่ง หรือบุคคลลึกลับ หรือคนโรคจิต หรือฆาตกรโรคจิต
มันนั้นเอง มันกลับมาอีกครั้ง
"หึหึ เมื่อคืนนี้สนุกไหม นังโสเภณีบนเวทีโอเปร่า พวกแกนิมันเป็นนังหญิงงามเวทีแพทศยาทั้งนั้น" มันกระซิบบอก
มันนั้นเอง มันกลับมาอีกครั้ง
"หึหึ เมื่อคืนนี้สนุกไหม นังโสเภณีบนเวทีโอเปร่า พวกแกนิมันเป็นนังหญิงงามเวทีแพทศยาทั้งนั้น" มันกระซิบบอก

ลงชื่อตามดูอยู่
...
...
อีกห้องนึง ป้าหญิงใหญ่ก็กำลังใช้แว่นขยายที่เจอส่องอ่าน
คำจารึกบนส้อยทองคำแท้
คำจารึกบนส้อยทองคำแท้

"ป้าเห็นแล้ว มันเป็นวันที่ ดูท่าจะเป็นจารึกครบรอบอะไรซักอย่าง" ป้าหญิงใหญ่เดินกลับมาที่ห้อง
"ตั้ว หนูหายไปไหนจ้ะ" ป้าหญิงถาม
ตั้วหายไปไหนนะ
"ตั้ว หนูหายไปไหนจ้ะ" ป้าหญิงถาม
ตั้วหายไปไหนนะ

ป้าหญิงใหญ่กวาดสายตาฝ้าฟางของตัวเองไปรอบห้องๆ
เธอไปสะดุดกับหุ่นลองเสื้อตัวนึงในตู้กระจก
ทำไมใส่ชุดเฉิ่มๆ เหมือนเลหลังตะวันนาเลยนะ หุ่นตัวนั้น
แล้วใครเอาเทปกาวไปแปะปากหุ่นอีกล่ะนิ
ป้าหญิงใหญ่คิดขณะเพ่งสายตามองไปที่หุ่นตัวนั้นอย่างพินิจพิเคราะห์
คุณพระ! นั้นมันหนูตั้ว นิ!!
เธอไปสะดุดกับหุ่นลองเสื้อตัวนึงในตู้กระจก
ทำไมใส่ชุดเฉิ่มๆ เหมือนเลหลังตะวันนาเลยนะ หุ่นตัวนั้น
แล้วใครเอาเทปกาวไปแปะปากหุ่นอีกล่ะนิ
ป้าหญิงใหญ่คิดขณะเพ่งสายตามองไปที่หุ่นตัวนั้นอย่างพินิจพิเคราะห์
คุณพระ! นั้นมันหนูตั้ว นิ!!

ป้าหญิงใหญ่ตะลึง
ต่อสิ่งที่เห็นตรงหน้า
ก่อนที่ป้าจะคิดออกว่าควรเดินเข้าไปแก้มัด บางสิ่งบางอย่างก็เตรียมพุ่งเข้าหาป้าจากทางซ้ายมือ!!!
ต่อสิ่งที่เห็นตรงหน้า
ก่อนที่ป้าจะคิดออกว่าควรเดินเข้าไปแก้มัด บางสิ่งบางอย่างก็เตรียมพุ่งเข้าหาป้าจากทางซ้ายมือ!!!

อ๊ะ ยังมาทันฉาย สด มั๊ยเนื่ยะ
รวดเร็วดุจผี เจ้าฆาตกรโหด โผล่มาจากด้านขวาของป้าหญิงใหญ่ แล้วตะครุบเอาสร้อยทองคำไป

สร้อยทองคำกระเด็นมาตกใต้โต๊ะ

ฆาตกรรีบก้มลง แล้วควานหยิบสร้อยไป

แต่เรื่องเงินๆทองๆ ไม่มีใครจะเร็วไปกว่าป้าหญิงใหญ่
สาวแก่ อาศัยความหง่อม แอบด้อมๆมอง
แล้วตะครุบเอาไปทันควัน
"ฮิๆๆๆๆ เสร็จตูล่ะ" ป้าหญิงใหญ่ยิ้มแป้น
สาวแก่ อาศัยความหง่อม แอบด้อมๆมอง
แล้วตะครุบเอาไปทันควัน
"ฮิๆๆๆๆ เสร็จตูล่ะ" ป้าหญิงใหญ่ยิ้มแป้น

ป้าหญิงใหญ่หัวเราะร่าเหมือนวานรได้แก้ว
แล้วหันหลังวิ่งหนีไป
แล้วหันหลังวิ่งหนีไป

ฆาตกรหยิบเตารีดซิงเกอร์ขนาดเท่ารองเท้าส้นตึกขึ้นมา

แล้วปาไปที่ก้นกบของป้าหญิงใหญ่
พลั๊ก~
พลั๊ก~

หนีงานมาเข้าโรงงงงง
ขอที่นั่งแอบๆ หน่อย
ตื่นเต้นจังเลยยยยยย
>0<
ขอที่นั่งแอบๆ หน่อย
ตื่นเต้นจังเลยยยยยย
>0<
หญิงวัยทอง บิดตัวเป็นรูปตัว S ด้วยความเจ็บปวด
เธอยืดร่างส่วนบนขึ้นด้วยความเคล็ดยอก จากศูนย์ถ่วงช่วงเอวที่แปล๊บเหน็บหน่วงจากก้นกบ
เมื่อถูกของแข็งที่ไว้นาบผ้า ป๊าบเข้าให้ที่
จนโหนกตูดเคลื่อน
เธอใช้มือยันบั้นเอวไว้ ก่อนจะเหนี่ยวตะโพกไว้ แล้วครวญคราง
"แอนลีนโกลด์ ช่วยด้วย ฮือๆๆ"
เธอยืดร่างส่วนบนขึ้นด้วยความเคล็ดยอก จากศูนย์ถ่วงช่วงเอวที่แปล๊บเหน็บหน่วงจากก้นกบ
เมื่อถูกของแข็งที่ไว้นาบผ้า ป๊าบเข้าให้ที่
จนโหนกตูดเคลื่อน
เธอใช้มือยันบั้นเอวไว้ ก่อนจะเหนี่ยวตะโพกไว้ แล้วครวญคราง
"แอนลีนโกลด์ ช่วยด้วย ฮือๆๆ"

ตั้ว มารตี เบิกตาโพล่งด้วยความตื่นเต้นเสียวซ่าน
ขนตาปลอมสีเงินที่ติดเป็นกันสาดยังคงทำหน้าที่ข่มขู่เธออย่างดี ในการเตือนระลึกไม่ให้ปิดตาหนีจากหนังโหดตรงหน้า
ขนตาปลอมสีเงินที่ติดเป็นกันสาดยังคงทำหน้าที่ข่มขู่เธออย่างดี ในการเตือนระลึกไม่ให้ปิดตาหนีจากหนังโหดตรงหน้า

ตั้วคะ ชาติที่แล้ว เอาอะไรทำกรรมคะเนี่ยยยย
โดนตาหลอดดดดด
โดนตาหลอดดดดด
ป้าหญิงใหญ่พยายามชันตัวขึ้นเพื่อขยับหนี แต่โหนกตูดเสียดุลย์ ทำให้เธอล้มลงกองกับพื้นด้วยความเจ็บปวด
"อโร๊ยยยยย" เธออุทานเบาๆๆ
พยายามควงตะโพกให้หมุนเป็นมอเตอร์เรือหางยาวไถตัวไปให้ได้ แต่ก็ไม่ไหว
"อโร๊ยยยยย" เธออุทานเบาๆๆ
พยายามควงตะโพกให้หมุนเป็นมอเตอร์เรือหางยาวไถตัวไปให้ได้ แต่ก็ไม่ไหว

ป้าหญิงเหลียวหัวไปด้านหลังแล้วตะโกนเรียกคนร้าย
"อยากได้นักใช่ไหม ไอ้สร้อยนี้ อยากได้ก้ไปเอา"
เธอตะโกนแล้วปาสร้อยทองไปข้างหน้า
"อยากได้นักใช่ไหม ไอ้สร้อยนี้ อยากได้ก้ไปเอา"
เธอตะโกนแล้วปาสร้อยทองไปข้างหน้า

ป้าหญิงใหญ่ต้องสุ้เขานะคะ อย่ายอมแพ้
เจ้าฆาตกรรีบวิ่งไปเก็บสร้อยที่ป้าหญิงใหญ่ปาไปข้างหน้า
ป้าหญิงใหญ่ถือโอกาสตอนนี้ ค่อยๆรวบกำลังลมปราณลุกขึ้นมา โดยหยิบเตารีดไปด้วย
ป้าหญิงใหญ่ถือโอกาสตอนนี้ ค่อยๆรวบกำลังลมปราณลุกขึ้นมา โดยหยิบเตารีดไปด้วย

ป้าหญิงซุ่มย่องมาจากด้านหลังฆาตกร มือถือเตารีดไว้
"ขอลองดูหน่อยซิว่าจะหน้าหนาแค่ไหน ไอ้สันดร"
เธอยกเตารีดขึ้นมา หันด้านที่ไว้นาบผ้า กระแทกใส่หน้าฆาตกรทันที
"ขอลองดูหน่อยซิว่าจะหน้าหนาแค่ไหน ไอ้สันดร"
เธอยกเตารีดขึ้นมา หันด้านที่ไว้นาบผ้า กระแทกใส่หน้าฆาตกรทันที

ไ้อ้ฆาตกรถุงมือดำทรุดลงกับพื้นทันที
ป้าหญิงใหญ่หัวเราะร่า แล้วถ่มน้ำหมากรดโม่งมัน
ก่อนจะคว้าสร้อยทองกลับไป
"สำเร็จแล้วๆๆๆฮิๆๆ"
ป้าหญิงใหญ่หัวเราะร่า แล้วถ่มน้ำหมากรดโม่งมัน
ก่อนจะคว้าสร้อยทองกลับไป
"สำเร็จแล้วๆๆๆฮิๆๆ"

ป้าหญิงใหญ่ลุกขึ้นเตรียมจะไปแก้มัดให้ตั้ว มารตี
แต่ก็ก้าวขาถอยหลังกลับ
มีอย่างนึงที่ฉันควรทำก่อน หึ!
แต่ก็ก้าวขาถอยหลังกลับ
มีอย่างนึงที่ฉันควรทำก่อน หึ!

ภายใต้หมวกโม่งฆาตกรยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง
ป้าหญิงใหญ่ค่อยๆก้าวเท้าอย่างเบาที่สุด
ราวกับแมวย่อง
เธอกลัวว่าแม้เพียงนิ้วโป้งกระทบพื้นเบาๆ ก็อาจปลุกให้มันตื่นได้
ตื่นก่อนที่เธอจะได้ถอดโม่ง เปิดโปงความจริง
ป้าหญิงใหญ่ค่อยๆก้าวเท้าอย่างเบาที่สุด
ราวกับแมวย่อง
เธอกลัวว่าแม้เพียงนิ้วโป้งกระทบพื้นเบาๆ ก็อาจปลุกให้มันตื่นได้
ตื่นก่อนที่เธอจะได้ถอดโม่ง เปิดโปงความจริง

พลึ่บ~
หมวดโม่งสีดำถูกกระชากออก
ป้าหญิงใหญ่ตาเบิกโพล่งด้วยความตกใจ
ราวกับมีบวบก้อนใหญ่อุดคอหอย
ราวกับมีเม็ดทรายเป็นล้านๆไหลไปตามหลอดลม
พยายามจะเปล่งเสียงออก
แต่ถูกสกัดกั้นไว้ด้วยอารามแห่งความงุนงงระคนตกใจ
เธอช๊อก!!! เลือดในกายแข็งตัวฉับพลัน
ต่อใบหน้าที่นอนนิ่งอยู่เบื้องล่าง
คนๆนี้
คนๆนี้ เองเหรอนี้?!!
หมวดโม่งสีดำถูกกระชากออก
ป้าหญิงใหญ่ตาเบิกโพล่งด้วยความตกใจ
ราวกับมีบวบก้อนใหญ่อุดคอหอย
ราวกับมีเม็ดทรายเป็นล้านๆไหลไปตามหลอดลม
พยายามจะเปล่งเสียงออก
แต่ถูกสกัดกั้นไว้ด้วยอารามแห่งความงุนงงระคนตกใจ
เธอช๊อก!!! เลือดในกายแข็งตัวฉับพลัน
ต่อใบหน้าที่นอนนิ่งอยู่เบื้องล่าง
คนๆนี้
คนๆนี้ เองเหรอนี้?!!

ตั้ว มารตี ส่งเสียงอู้อี้
เธอเองก็สงสัย แต่ลึกๆในใจ เธออยากเตือนป้าหญิงใหญ่ให้ออกมาไกลๆจากบุคคลอันตรายเช่นนี้
เธอเองก็สงสัย แต่ลึกๆในใจ เธออยากเตือนป้าหญิงใหญ่ให้ออกมาไกลๆจากบุคคลอันตรายเช่นนี้

ป้าหญิงใหญ่ เก่งมั่กๆ
ป้าหญิงใหญ่หันไปมองที่ตั้ว มารตี
เธอเรียกสติ และความกล้ากลับมาได้แล้ว
"หนูตั้ว ป้าไม่อยากเชื่อเลย ตั้งแต่ป้าเกิดมา ป้าไม่เคยเจอเรื่องตกใจแบบนี้มาก่อน
ป้าอาจจะเคยช๊อคตอนรู้เรื่อง ลาบไก่ใส่ตับหมู
หรือหลงป่ากลางเมือง แต่เรื่องนี้ทำให้ป้าตกใจยิ่งกว่า
คุณพระคุณเจ้า ลูกช้างสาบานเลยนะเจ้าค่ะ
ว่าลูกช้างไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ว่าคนเราทุกวันนี้จะเป็นแบบนี้ได้
นี้แหละนะที่โบราณเค้าว่ารู้หน้าไม่รู้ใจ
รู้ไส้ไม่รู้พุง ดีนะที่ป้าไม่มีพุง เพราะใส่โอนามิทุกวันก่อนนอนวันละ 20 นาที เฮ้อๆๆๆ
พูดอีกก็ถูกอีก ถูกจนไม่อยากจะทำใจเชื่อเลย
....แล้วต่อไปอิฉันจะเชื่อใครได้อีกล่ะเนี้ย
เห็นๆปกติกันอยู่ ใครจะรู้ว่าวันนึงมันจะลุกมาเป็นฆาตกรซะเอง
หนูตั้วจ้ะ ป้าว่าหนูต้องระวังตัวแล้วล่ะ หนูยิ่งเป็นเด็กสาว
อยู่ตัวคนเดียว นิรีบหาแฟนเร็วๆล่ะ จะได้มาช่วยคุ้มครอง...
ระวังตัวไว้นะหนู อนาคตหนุก็ยังมีอีกไกล
ได้เป็นนางเอกดาวรุ่งพุ่งแรง อย่าให้ต้องจบชีวิตก่อน
วัยอันควรเพราะคนโรคจิตเลย... ป้าแนะนำนะ คราวหลัง
ออกจากบ้านพกสเปรย์พริกไทย หรือคัตเตอร์ไว้บ้างก็ดี
เอาไว้ป้องกันตัว เราเป็นผู้หญิง สมัยนี้ต้องรู้จักป้องกันตัว
สังคมสมัยนี้อันตรายกว่าสมัยโบราณมากๆ
ไม่รู้อากาศมันร้อย เศรษฐกิจมันแย่จนผู้คนมันพากันวิปริตชิทแตกรึไง
คนเรานิ เห็นหน้าตาดีๆ ไม่ยักกะรู้ว่าจิตใจอำมหิตถึงเพียงนี้
ไม่รู้ชาติที่แล้วทำกรรมทำเวรอะไรไว้นะ ถึงต้องมาเจอคนแบบนี้ จบงานนี้ฉันคงต้องไปเข้าวัด วิปัสนา
ปล่อยหอยนางรมสะเดาะเคราะห์บ้างแล้ว
เฮ้อๆๆๆๆๆ กรรมของเวรแท้ๆเลย
ฆาตกรดันเป็น......"
ป้าหญิงใหญ่ยังไม่ทันจบประโยค ฆาตกรก็ฟื้นขึ้นมา บีบคอเหี่ยวๆของป้าไว้
"อร๊วกกกอแร๊ยยย" ป้าหญิงใหญ่กรี๊ด เหมือนค่างแว่นโดนเชือดไปตุ๋นยาจีน
เธอเรียกสติ และความกล้ากลับมาได้แล้ว
"หนูตั้ว ป้าไม่อยากเชื่อเลย ตั้งแต่ป้าเกิดมา ป้าไม่เคยเจอเรื่องตกใจแบบนี้มาก่อน
ป้าอาจจะเคยช๊อคตอนรู้เรื่อง ลาบไก่ใส่ตับหมู
หรือหลงป่ากลางเมือง แต่เรื่องนี้ทำให้ป้าตกใจยิ่งกว่า
คุณพระคุณเจ้า ลูกช้างสาบานเลยนะเจ้าค่ะ
ว่าลูกช้างไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ว่าคนเราทุกวันนี้จะเป็นแบบนี้ได้
นี้แหละนะที่โบราณเค้าว่ารู้หน้าไม่รู้ใจ
รู้ไส้ไม่รู้พุง ดีนะที่ป้าไม่มีพุง เพราะใส่โอนามิทุกวันก่อนนอนวันละ 20 นาที เฮ้อๆๆๆ
พูดอีกก็ถูกอีก ถูกจนไม่อยากจะทำใจเชื่อเลย
....แล้วต่อไปอิฉันจะเชื่อใครได้อีกล่ะเนี้ย
เห็นๆปกติกันอยู่ ใครจะรู้ว่าวันนึงมันจะลุกมาเป็นฆาตกรซะเอง
หนูตั้วจ้ะ ป้าว่าหนูต้องระวังตัวแล้วล่ะ หนูยิ่งเป็นเด็กสาว
อยู่ตัวคนเดียว นิรีบหาแฟนเร็วๆล่ะ จะได้มาช่วยคุ้มครอง...
ระวังตัวไว้นะหนู อนาคตหนุก็ยังมีอีกไกล
ได้เป็นนางเอกดาวรุ่งพุ่งแรง อย่าให้ต้องจบชีวิตก่อน
วัยอันควรเพราะคนโรคจิตเลย... ป้าแนะนำนะ คราวหลัง
ออกจากบ้านพกสเปรย์พริกไทย หรือคัตเตอร์ไว้บ้างก็ดี
เอาไว้ป้องกันตัว เราเป็นผู้หญิง สมัยนี้ต้องรู้จักป้องกันตัว
สังคมสมัยนี้อันตรายกว่าสมัยโบราณมากๆ
ไม่รู้อากาศมันร้อย เศรษฐกิจมันแย่จนผู้คนมันพากันวิปริตชิทแตกรึไง
คนเรานิ เห็นหน้าตาดีๆ ไม่ยักกะรู้ว่าจิตใจอำมหิตถึงเพียงนี้
ไม่รู้ชาติที่แล้วทำกรรมทำเวรอะไรไว้นะ ถึงต้องมาเจอคนแบบนี้ จบงานนี้ฉันคงต้องไปเข้าวัด วิปัสนา
ปล่อยหอยนางรมสะเดาะเคราะห์บ้างแล้ว
เฮ้อๆๆๆๆๆ กรรมของเวรแท้ๆเลย
ฆาตกรดันเป็น......"
ป้าหญิงใหญ่ยังไม่ทันจบประโยค ฆาตกรก็ฟื้นขึ้นมา บีบคอเหี่ยวๆของป้าไว้
"อร๊วกกกอแร๊ยยย" ป้าหญิงใหญ่กรี๊ด เหมือนค่างแว่นโดนเชือดไปตุ๋นยาจีน

แก้ไขล่าสุด: 9/11/2552 19:40 โดย AguileraAnimato
ป้าหญิงใหญ่กรี๊ดดดด
"ปล่อยก่อน ฉันย่างงงไม่ได้บอกเลยว่าแกเป็นแฆตกลอนนน"
"อแร๊ยยย หายใจ๋ม่ะอ๊วกกก" ป้าหญิงใหญ่กระเสือกกระสน
กางเล็บออก พยายามตะกุย แต่ก็ไม่อาจต้านแรง
บีบรัดของฆาตกรได้
ป้าหญิงใหญ่ตาเหลือกกกก
"ปล่อยก่อน ฉันย่างงงไม่ได้บอกเลยว่าแกเป็นแฆตกลอนนน"
"อแร๊ยยย หายใจ๋ม่ะอ๊วกกก" ป้าหญิงใหญ่กระเสือกกระสน
กางเล็บออก พยายามตะกุย แต่ก็ไม่อาจต้านแรง
บีบรัดของฆาตกรได้
ป้าหญิงใหญ่ตาเหลือกกกก

แก้ไขล่าสุด: 9/11/2552 19:44 โดย AguileraAnimato
ฆาตกรหยิบหมวกโม่งกลับมาใส่ตามเดิม...
แล้วคว้ากรรไกรด้ามยักษ์แทงเข้าที่ใต้กึ่งกลางราวนมป้าหญิงใหญ่
"อแร๊ยยยยยยยย" ป้าหญิงใหญ่กรีดร้อง
แล้วคว้ากรรไกรด้ามยักษ์แทงเข้าที่ใต้กึ่งกลางราวนมป้าหญิงใหญ่
"อแร๊ยยยยยยยย" ป้าหญิงใหญ่กรีดร้อง

ดวงตาของพยานใบ้ เหลือกกระเสือกกระสนอย่างเจ็บปวด
เมื่อเห็นมหรสพเลือดเดือดเล่นอยู่ตรงหน้า
เมื่อเห็นมหรสพเลือดเดือดเล่นอยู่ตรงหน้า

ป้าหญิงนอนหงายอยู่บนพื้น
สติของเธอเลื่อนลอยไปพน้อมความเจ็บปวดที่เข้าทาบ
ไปทั่วทั้งร่าง
สองมือกระเสือกกระสนไปยังธาตุอากาศเบื้องบน
สร้อยทองที่อยู่ในกำมือค่อยๆไหลร่วง
ยามเมื่อฝ่ามืออ่อนแรงจะกำเอาไว้
สติของเธอเลื่อนลอยไปพน้อมความเจ็บปวดที่เข้าทาบ
ไปทั่วทั้งร่าง
สองมือกระเสือกกระสนไปยังธาตุอากาศเบื้องบน
สร้อยทองที่อยู่ในกำมือค่อยๆไหลร่วง
ยามเมื่อฝ่ามืออ่อนแรงจะกำเอาไว้

หง่ะ ป้าใหญ่ ไป ซะแระ
สร้อยทองคำร่วงไหลเข้าไปในช่องปากของป้าหญิงใหญ่

เวรแท้ๆ สร้อยเข้าไปอยู่ในปากอีแก่นิอีก
ฆาตกรตัดสินใจเอากรรไกรล้วงเข้าไปในช่องปากป้าหญิงใหญ่
เพื่อคีบเอาสร้อยออกมา
ฆาตกรตัดสินใจเอากรรไกรล้วงเข้าไปในช่องปากป้าหญิงใหญ่
เพื่อคีบเอาสร้อยออกมา

มันสอดนิ้วหูกรรไกร
แล้วตัดฉับๆ ขณะที่คมด้ามของกรรไกรล้วงลึกเข้าไปในช่องปาก
เสียงฉึบๆ ของบรรดาเนื้อเยื่อกระผุงแก้ม และตุ่มลิ้นที่ถูกฉีกจากคมกรรไกร รินไหลกองปนเปกับน้ำลายภายในช่องปากนั้น
แก๊งๆ
เสียงกรรไกรตัดฉับกระทบกับเนื้อฟัน
ฉับๆๆ แต่พยายามจะล้วง จะแทง จะตัดเท่า
ก็ดูเหมือนว่าปลายกรรไกรไม่โดนสร้อยทองคำเลย
แล้วตัดฉับๆ ขณะที่คมด้ามของกรรไกรล้วงลึกเข้าไปในช่องปาก
เสียงฉึบๆ ของบรรดาเนื้อเยื่อกระผุงแก้ม และตุ่มลิ้นที่ถูกฉีกจากคมกรรไกร รินไหลกองปนเปกับน้ำลายภายในช่องปากนั้น
แก๊งๆ
เสียงกรรไกรตัดฉับกระทบกับเนื้อฟัน
ฉับๆๆ แต่พยายามจะล้วง จะแทง จะตัดเท่า
ก็ดูเหมือนว่าปลายกรรไกรไม่โดนสร้อยทองคำเลย

ฆาตกรเลยตัดสินใจล้วงหาเองซะเลย

ปาดขวา!!
ต๊ายตาย ปากป้าใหญ่ เสียดุลหมดแย้ววววว
ดูเอามือล้วงเป็นตูดไก่วันขอบคุณพระเจ้าเชียว!!
กริ๊ดดดดดดดดด เจี๋ยวววว!!!
ต๊ายตาย ปากป้าใหญ่ เสียดุลหมดแย้ววววว
ดูเอามือล้วงเป็นตูดไก่วันขอบคุณพระเจ้าเชียว!!
กริ๊ดดดดดดดดด เจี๋ยวววว!!!
แก้ไขล่าสุด: 9/11/2552 20:19 โดย ยำใหญ่ใส่แหลก
ตั้ว มาตีพยายามเหลือกตาดำมองลงต่ำ
เพราะความรุนแรงที่เกินรับ
แต่เข็มที่แปะไว้ก็ยังคอยเกาะเกี่ยวติ่งเปลือกตาไว้ จนเลือดออกเป็นจุดๆ
เพราะความรุนแรงที่เกินรับ
แต่เข็มที่แปะไว้ก็ยังคอยเกาะเกี่ยวติ่งเปลือกตาไว้ จนเลือดออกเป็นจุดๆ

ฆาตกรตัดสินใจตัดเสื้อผ้าป้าหญิงใหญ่จนขาดวิ่น
แต่ไม่ใช่เพราะอารมณ์พิศวาสอยากเห็นนมสาวแก่
มันสูดหายใจลึกเตรียมพร้อมจะกรีดชำแหละ
เพื่อหาสร้อยทองคำกลับคืนมา
แต่ไม่ใช่เพราะอารมณ์พิศวาสอยากเห็นนมสาวแก่
มันสูดหายใจลึกเตรียมพร้อมจะกรีดชำแหละ
เพื่อหาสร้อยทองคำกลับคืนมา

ฆาตกรตัดฉับๆ อย่างลำบากมือ
ด้วยความเหี่ยวย่นเหมือนหนังปลาอินทรีย์เหี่ยวๆ
มันพยายามตัดต่อไป จนชั้นหนังกำพร้าหลุดออกจากกัน
เลือดค่อยไหลออกมาทีละนิด บางส่วนพุ่งเลอะกรรไกร
ไขมันเก็บสะสมในตัวสีครีมคาราเมลปริซึมออกมาทีละนิดๆ
แผ่นเนื้อสีชมพู่อมเทาของหญิงแก่ค่อยหลุดออกจากกัน เป็นรอยบาก ฆาตกรแหวะมันออกจากกัน
เปิดดูช่องท้องข้างใน
ด้วยความเหี่ยวย่นเหมือนหนังปลาอินทรีย์เหี่ยวๆ
มันพยายามตัดต่อไป จนชั้นหนังกำพร้าหลุดออกจากกัน
เลือดค่อยไหลออกมาทีละนิด บางส่วนพุ่งเลอะกรรไกร
ไขมันเก็บสะสมในตัวสีครีมคาราเมลปริซึมออกมาทีละนิดๆ
แผ่นเนื้อสีชมพู่อมเทาของหญิงแก่ค่อยหลุดออกจากกัน เป็นรอยบาก ฆาตกรแหวะมันออกจากกัน
เปิดดูช่องท้องข้างใน

แสงสีทองด้านๆ
ส่องกระทบกับแสงสลัวในห้อง
ฆาตกรดีใจที่บัดนี้ สร้อยทองเสร็จนี้ก็อยู่ในมือของมัน
แม้จะเปื้อนเลือดอีแก่นี้ไปบ้างก็ตาม
ส่องกระทบกับแสงสลัวในห้อง
ฆาตกรดีใจที่บัดนี้ สร้อยทองเสร็จนี้ก็อยู่ในมือของมัน
แม้จะเปื้อนเลือดอีแก่นี้ไปบ้างก็ตาม

บะหมี่เป็ดที่กินไว้ตอนกลางวันลำเลียงตัวกลับขึ้นมาจุกที่คอหอย
สาวตั้ว มารตี พยายามจะหุบปากตัวเองไว้
แต่ความสยองตรงหน้าทำให้เธออยากจะแหกปากกรี๊ด
ระบายอารมณ์แขยงในใจออกมา
สาวตั้ว มารตี พยายามจะหุบปากตัวเองไว้
แต่ความสยองตรงหน้าทำให้เธออยากจะแหกปากกรี๊ด
ระบายอารมณ์แขยงในใจออกมา

ตั้ว มารตี เอ๊ย ตายๆ ไปซะเถอะ จะได้ไม่ ทรมาน ลูกกะตา
กริ๊ดดดดดดดดดดด
ทำไมทำกับช้านแบบนี้!!!
ไม่ข่มขืนก่อนฆ่าละย๊ะ!!
ทำไมทำกับช้านแบบนี้!!!
ไม่ข่มขืนก่อนฆ่าละย๊ะ!!
ฆาตกรเดินมาหาตั้ว มารตี พร้อมชูสร้อยทองคำที่มันได้ให้ดู

มันกระซิบข้างหูเธอ
"วันนี้ฉันยังอยากเล่นสนุกกับแกก่อน คนแบบแก
ถ้าฉันอยากจะฆ่าจริงๆ เมื่อไรก็ได้ หึหึ"
มันพูดแล้วใช้กรรไกรตัดเชือกให้เธอ
จากนั้นจึงหนีไป
"วันนี้ฉันยังอยากเล่นสนุกกับแกก่อน คนแบบแก
ถ้าฉันอยากจะฆ่าจริงๆ เมื่อไรก็ได้ หึหึ"
มันพูดแล้วใช้กรรไกรตัดเชือกให้เธอ
จากนั้นจึงหนีไป

ก๊ากๆ ป้าใหญ่ ฆ่าไม่ข่มขืน นี่เสียสถาบันสตรี ใช่ม๊ะ
ตั้ว มารตี หลังจากวิ่งออกไปอ้วก เธอก็เจอ รต.อัครินทร์
ที่เดินสืบคดีอยู่
"มีอะไรรึเปล่าครับ หน้าตาตื่นมาเชียว" รต. อัครินทร์ถาม
เค้าทักทายเธอ ด้วยการจับมือตามมารยาทชาวตะวันตก
ที่เดินสืบคดีอยู่
"มีอะไรรึเปล่าครับ หน้าตาตื่นมาเชียว" รต. อัครินทร์ถาม
เค้าทักทายเธอ ด้วยการจับมือตามมารยาทชาวตะวันตก

"มือคุณไปโดนอะไรมาครับ" ตำรวจหนุ่มถาม
เมื่อเห็นรอยแผลจากการที่ถูกเชือดมัดจนถลอก
"เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ" ตั้ว มาตี เลี่ยงตอบ
"อาถรรพ์ละครเหรอครับ หรือว่า...เกิดเหตุร้ายแบบเมื่อคืนอีก" ตำรวจหนุ่มล่อถาม
เมื่อเห็นรอยแผลจากการที่ถูกเชือดมัดจนถลอก
"เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ" ตั้ว มาตี เลี่ยงตอบ
"อาถรรพ์ละครเหรอครับ หรือว่า...เกิดเหตุร้ายแบบเมื่อคืนอีก" ตำรวจหนุ่มล่อถาม

แก้ไขล่าสุด: 9/11/2552 21:14 โดย AguileraAnimato
สาวน้อยสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินตำรวจหนุ่มพูดเช่นนั้น
ภาพติดตาศพอันเละเทะของตั้ม และป้าหญิงใหญ่ยังรบกวนจิตใจอยู่
"ค่ะ ใช่ค่ะ ฆาตกรมันออกสังหารเหยื่ออีกแล้ว
ครั้งนี้เป็นป้าคนดุแลคอสตูม" ตั้วพูดด้วยเสียงหวาดกลัวจับจิต
"แล้วทำไมคุณไม่เคยเล่าให้ตำรวจฟังเลย ทั้งเรื่องนี้ และเรื่องนายตั้ม" รต.อัครินทร์ซัก
"เพราะตั้วกลัวไงค่ะ" ตั้วพูดพลางลูบไล้แขนที่เต็มไปด้วยขนยุ่บยั่บของตำรวจหนุ่มอย่างเบามือ
"โอเค คุณไม่ต้องกลัวนะ ทางตำรวจสัญญาว่าจะนำตัวผู้กระทำผิดไปรับโทษโดยเร็วที่สุด แต่ทั้งนี้ก็ต้องได้รับความร่วมมือจากคุณด้วย" ตำรวจหนุ่มพูด
"คุณจำหน้าเค้าได้ไหม"
"ไม่เลยค่ะ เค้าใส่หมวกโม่งคลุมตลอดเวลา" ตั้วตอบ
"ไม่เป็นไร ถ้างั้นตอนนี้เวลาอยู่ในห้อง ก็ล๊อกกุญแจดีๆล่ะ เดี๋ยวผมจะส่งผู้ช่วยมาช่วยคุ้มครองอีกทีนะ จำไว้นะ อย่าเปิดให้คนแปลกหน้า นอกจากผู้ช่วยผม
หมู่สิริรัตน์"
"ค่ะ" ตั้วผงกหัวแล้วเดินจากไป ขึ้นไปยังห้องของตัวเอง
ภาพติดตาศพอันเละเทะของตั้ม และป้าหญิงใหญ่ยังรบกวนจิตใจอยู่
"ค่ะ ใช่ค่ะ ฆาตกรมันออกสังหารเหยื่ออีกแล้ว
ครั้งนี้เป็นป้าคนดุแลคอสตูม" ตั้วพูดด้วยเสียงหวาดกลัวจับจิต
"แล้วทำไมคุณไม่เคยเล่าให้ตำรวจฟังเลย ทั้งเรื่องนี้ และเรื่องนายตั้ม" รต.อัครินทร์ซัก
"เพราะตั้วกลัวไงค่ะ" ตั้วพูดพลางลูบไล้แขนที่เต็มไปด้วยขนยุ่บยั่บของตำรวจหนุ่มอย่างเบามือ
"โอเค คุณไม่ต้องกลัวนะ ทางตำรวจสัญญาว่าจะนำตัวผู้กระทำผิดไปรับโทษโดยเร็วที่สุด แต่ทั้งนี้ก็ต้องได้รับความร่วมมือจากคุณด้วย" ตำรวจหนุ่มพูด
"คุณจำหน้าเค้าได้ไหม"
"ไม่เลยค่ะ เค้าใส่หมวกโม่งคลุมตลอดเวลา" ตั้วตอบ
"ไม่เป็นไร ถ้างั้นตอนนี้เวลาอยู่ในห้อง ก็ล๊อกกุญแจดีๆล่ะ เดี๋ยวผมจะส่งผู้ช่วยมาช่วยคุ้มครองอีกทีนะ จำไว้นะ อย่าเปิดให้คนแปลกหน้า นอกจากผู้ช่วยผม
หมู่สิริรัตน์"
"ค่ะ" ตั้วผงกหัวแล้วเดินจากไป ขึ้นไปยังห้องของตัวเอง

บนห้องพัก
ตั้ว มารตี หยอดยาหยอดตาลงบนลูกนัยน์ตาตัวเอง
แก้อาคารระคายเคืองจากเหตุการณ์ฆาตกรรม
อ๊อด~
เสียงอ๊อดดังขึ้น
"ค่ะ กำลังไปค่ะ" เธอตะโกน
ตั้ว มารตี หยอดยาหยอดตาลงบนลูกนัยน์ตาตัวเอง
แก้อาคารระคายเคืองจากเหตุการณ์ฆาตกรรม
อ๊อด~
เสียงอ๊อดดังขึ้น
"ค่ะ กำลังไปค่ะ" เธอตะโกน

เธอรับโทรศัพท์ที่ต่อสายแบบอัตโนมัติจากนอกห้องเข้ามาภายในห้อง
"ผมหมู่สิริรัตน์ครับ รต.อัครินทร์สั่งให้ผมมาเฝ้าคุ้มครองคุณ"
"ผมหมู่สิริรัตน์ครับ รต.อัครินทร์สั่งให้ผมมาเฝ้าคุ้มครองคุณ"

ตั้ว มารตี ปลดล๊อกประตูให้
เธอหันกลับมาหาบุคคลที่เดินเข้ามา
ด้วยความชุ่มชื่นจากยา ทำให้ดวงตาของเธอเฉอะแฉะ
พร่ามัวไม่สะดวกในการมองเห็นชั่วคราว
"นั่งพักก่อนนะึค่ะ ถ้าหิวก็หาขนมกินได้ตามสะดวกเลยค่ะ แต่ขนมหม้อแกงในถาด อย่ากินนะค่ะ จะเอาไปใส่บาตร" ตั้วบอก ชายตรงหน้าที่อ้างว่าเป็นหมู่สิริรัตน์
เธอหันกลับมาหาบุคคลที่เดินเข้ามา
ด้วยความชุ่มชื่นจากยา ทำให้ดวงตาของเธอเฉอะแฉะ
พร่ามัวไม่สะดวกในการมองเห็นชั่วคราว
"นั่งพักก่อนนะึค่ะ ถ้าหิวก็หาขนมกินได้ตามสะดวกเลยค่ะ แต่ขนมหม้อแกงในถาด อย่ากินนะค่ะ จะเอาไปใส่บาตร" ตั้วบอก ชายตรงหน้าที่อ้างว่าเป็นหมู่สิริรัตน์

หมู่สิริรัตน์เดินเข้าไปพักในห้องที่จัดไว้รับแขก
ส่วนตั้ว มารตี ก็กลับเข้าห้องตัวเอง
เธอเปิดคาซเซ็ตท์เพลงโอเปร่าฟังเพื่อคลายความเครียดในใจ
"หมู่ไม่ว่าอะไรนะค่ะ ถ้าฉันจะเปิดเพลงฟัง" ตั้วถาม
"ตามสบายครับ คิดเสียว่าเป็นบ้านของคุณ" หมู่ตอบ
ส่วนตั้ว มารตี ก็กลับเข้าห้องตัวเอง
เธอเปิดคาซเซ็ตท์เพลงโอเปร่าฟังเพื่อคลายความเครียดในใจ
"หมู่ไม่ว่าอะไรนะค่ะ ถ้าฉันจะเปิดเพลงฟัง" ตั้วถาม
"ตามสบายครับ คิดเสียว่าเป็นบ้านของคุณ" หมู่ตอบ

ซักพักนึง เสียงออดก็ดังขึ้น
"ป้าปานชะนีแน่ๆ" ตั้ว มารตีนึก
"อย่าลืมดูที่ตาแมวก่อนเปิดประตูให้ใครนะครับ" หมู่สิริรัตน์สั่งขณธโซ้ยฝอยทองเข้าปาก
"ค่ะๆๆๆ" ตั้ว มารตีรับปาก
แล้วส่อง
"ใช่จริงๆด้วย"
"ป้าปานชะนีแน่ๆ" ตั้ว มารตีนึก
"อย่าลืมดูที่ตาแมวก่อนเปิดประตูให้ใครนะครับ" หมู่สิริรัตน์สั่งขณธโซ้ยฝอยทองเข้าปาก
"ค่ะๆๆๆ" ตั้ว มารตีรับปาก
แล้วส่อง
"ใช่จริงๆด้วย"

ตั้ววว มะคิดจะทำอะไรให้มากกว่านี้หน่อยเหรออ
"หนูตั้ว ป้ามาแล้วค่ะ อู๊ย อ่านจากนสพ. บนรถทัวร์ ข่าวน่ากลัวมากกก" ป้าปานชะนีเล่าให้ฟัง
"ใช่ค่ะป้า มันน่ากลัวมากจริงๆ" ตั้ว มารีตอบ
"มิน่าตำรวจเค้าถึงต้องคอยเฝ้าหนูนะ ตอนแรกเค้าก็ไม่ให้ป้าขึ้นมาหรอก จนป้าต้องบอกว่าป้าเป็นผู้จัดการหนู" ป้าป่านบอก
"เหรอค่ะ มีตำรวจเฝ้าอยู่ข้างล่างเหรอค่ะ" ตั้ว มารตีเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
"ใช่จ้ะ ชื่อหมู่สิริรัตน์นี้แหละ" ป้าป่านตอบ
ตั้ว มารตี หน้าซีดทันที!!!
"ใช่ค่ะป้า มันน่ากลัวมากจริงๆ" ตั้ว มารีตอบ
"มิน่าตำรวจเค้าถึงต้องคอยเฝ้าหนูนะ ตอนแรกเค้าก็ไม่ให้ป้าขึ้นมาหรอก จนป้าต้องบอกว่าป้าเป็นผู้จัดการหนู" ป้าป่านบอก
"เหรอค่ะ มีตำรวจเฝ้าอยู่ข้างล่างเหรอค่ะ" ตั้ว มารตีเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
"ใช่จ้ะ ชื่อหมู่สิริรัตน์นี้แหละ" ป้าป่านตอบ
ตั้ว มารตี หน้าซีดทันที!!!

ตั้ว มารตีสะกิดบอกป้าปานชะนีให้เงียบๆ แล้วกระซิบบอกเรื่องชายที่อ้างตัวว่าเป็นหมู่สิริรัตน์
ป้าปานชะนีขนลุก
ทั้งสองค่อยๆย่องไปยังห้องรับแขก
อย่างเบาๆ
เบา...
เบา..
ที่สุด
เมื่อถึงสุดขอบกำแพงของโถงทางเดิน ที่ถูกเจาะเป็นประตูห้อง
ทั้งสองก็ค่อยๆชะโงกหน้าเข้าไปดู......
ชายคนนั้น...
แต่ว่าไม่มีอะไรเคลื่อนไหวในห้องเลย นอกจากควันบุหรี่ที่ลอยอวลอยู่!!!
เค้าหายไปไหน?!!
ป้าปานชะนีขนลุก
ทั้งสองค่อยๆย่องไปยังห้องรับแขก
อย่างเบาๆ
เบา...
เบา..
ที่สุด
เมื่อถึงสุดขอบกำแพงของโถงทางเดิน ที่ถูกเจาะเป็นประตูห้อง
ทั้งสองก็ค่อยๆชะโงกหน้าเข้าไปดู......
ชายคนนั้น...
แต่ว่าไม่มีอะไรเคลื่อนไหวในห้องเลย นอกจากควันบุหรี่ที่ลอยอวลอยู่!!!
เค้าหายไปไหน?!!

ขอตัวไปทำอย่างอื่นก่อนนะครับ ประมาณตี2ตี3 จะกลับมาใหม่
ว่าจะแตกกระทู้ด้วยแหละ
ว่าจะแตกกระทู้ด้วยแหละ
ง่ะ ค้างเลยยยย = ="
เหอะๆ ง้านไป พักมั่ง เด่ว ค่อยมาตามต่อ
สองสาวต่างวัยพากันตกใจ
ถ้าตำรวจอยู่ด้านล่าง งั้นชายที่เข้ามาในห้องนี้ก็อาจจะเป็นฆาตกรโรคจิต
"ตั้ว ทำไมหนูไม่ดูให้ดีก่อนเปิดประตูให้คนนอกหึ" ป้าปานชะนีเอ็ด
ถ้าตำรวจอยู่ด้านล่าง งั้นชายที่เข้ามาในห้องนี้ก็อาจจะเป็นฆาตกรโรคจิต
"ตั้ว ทำไมหนูไม่ดูให้ดีก่อนเปิดประตูให้คนนอกหึ" ป้าปานชะนีเอ็ด

"เราควรทำไงดีค่ะป้าปานชะนี" ตั้ว มารตีถาม เสียงเหมือนจะร้องไห้
ป้าปานชะนีมองเข้าไปในห้อง
โทรศัพท์
ตั้งอยู่ตรงนั้น ที่พื้น
"แจ้งตำรวจ โทรแจ้งตำรวจที่กรมเลย" ป้าปานชะนีแนะ
"แต่ตั้วไม่กล้าเข้าไป บางทีมันอาจจะหลบอยู่ในห้องก็ได้" ตั้วตอบ
ป้าปานชะนีมองเข้าไปในห้อง
โทรศัพท์
ตั้งอยู่ตรงนั้น ที่พื้น
"แจ้งตำรวจ โทรแจ้งตำรวจที่กรมเลย" ป้าปานชะนีแนะ
"แต่ตั้วไม่กล้าเข้าไป บางทีมันอาจจะหลบอยู่ในห้องก็ได้" ตั้วตอบ

แปล๊บ~~~
เสียงประกายไฟดังแปล๊บขึ้น จากรอยรั่วของสายไฟเมนหลัก
แปล๊บๆๆ
เสียงประกายไฟดังแปล๊บขึ้น จากรอยรั่วของสายไฟเมนหลัก
แปล๊บๆๆ

ไฟดับ
"คุณพระ!!!" ตั้วอุทาน กรีดนิ้วปิดปากด้วยความตกใจ
"ป้าค่ะ หนีออกจากห้องดีกว่า ลางร้ายมากๆไฟดับแบบนี้" ตั้ว มารตีชี้แนะ
"คุณพระ!!!" ตั้วอุทาน กรีดนิ้วปิดปากด้วยความตกใจ
"ป้าค่ะ หนีออกจากห้องดีกว่า ลางร้ายมากๆไฟดับแบบนี้" ตั้ว มารตีชี้แนะ

สองสาวรีบรุดไปที่ประตูห้อง เตรียมเผ่น
ทันใดนั้นป้าปากก็กระชากตั้ว มารตีกลับมาก่อนที่จะเปิดประตูออกไป
"เดี๋ยวนะ หนูตั้ว ว่าแต่ตกลงคนในห้องนี้ เป็นคนร้าย หรือตำรวจกันแน่ หนูเห็นชัดไหม" ป้าปานชะนีถามอีกที
"ตั้วก็ไม่แน่ใจค่ะป้า ถ้าเกิดเค้าเป็นตำรวจจริงๆ แล้วคนข้างล่างที่อ้างตัวเป็นตำรวจ เสือกเป็นคนร้ายล่ะค่ะ" ตั้วเริ่มสับสน เธออยากจะโขกหัวตัวเองกับขอบฝาชักโครกจริงๆ
ที่ไม่ได้ดูให้ดีก่อน
"ตกลงจะอยู่หรือจะไปดีค่ะป้า" ตั้ว มารตีถาม
ป้าปานชะนีลนลาน มองหาทางรอด
ทันใดนั้นป้าปากก็กระชากตั้ว มารตีกลับมาก่อนที่จะเปิดประตูออกไป
"เดี๋ยวนะ หนูตั้ว ว่าแต่ตกลงคนในห้องนี้ เป็นคนร้าย หรือตำรวจกันแน่ หนูเห็นชัดไหม" ป้าปานชะนีถามอีกที
"ตั้วก็ไม่แน่ใจค่ะป้า ถ้าเกิดเค้าเป็นตำรวจจริงๆ แล้วคนข้างล่างที่อ้างตัวเป็นตำรวจ เสือกเป็นคนร้ายล่ะค่ะ" ตั้วเริ่มสับสน เธออยากจะโขกหัวตัวเองกับขอบฝาชักโครกจริงๆ
ที่ไม่ได้ดูให้ดีก่อน
"ตกลงจะอยู่หรือจะไปดีค่ะป้า" ตั้ว มารตีถาม
ป้าปานชะนีลนลาน มองหาทางรอด

แก้ไขล่าสุด: 10/11/2552 07:35 โดย AguileraAnimato
"มานี้ๆๆ มาหลบในครัวก่อน" ป้าปานชะนีรีบจูงมือตั้ว มารตี วิ่งเข้าไปหลบในห้องครัวด้านขวามือแล้วล๊อกประตู

ทั้งสองเข้ามาหลบในห้องครัวที่บัดนี้แสงสว่างจากหลอดไฟทั้งห้องชุดดับลง
มีเพียงแสงสะท้อนจากด้านนอกที่เชื่อมกับแผ่นกระจกอะคลีลิคในห้อง
ย้อมให้ห้องเป็นสีเขียว ราวกับตกอยู่ในดวงตาของมังกรร้าย (ให้ฟีลห้วงนรกแห่งสีสัน แบบ suspiria เลย)
ป้าปานชะนีเปิดตู้ เธอมองหามีด
"เราคงต้องไว้ใช้ป้องกันตัวเองบ้างแล้ว" ป้าปานชะนีพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว
มีเพียงแสงสะท้อนจากด้านนอกที่เชื่อมกับแผ่นกระจกอะคลีลิคในห้อง
ย้อมให้ห้องเป็นสีเขียว ราวกับตกอยู่ในดวงตาของมังกรร้าย (ให้ฟีลห้วงนรกแห่งสีสัน แบบ suspiria เลย)
ป้าปานชะนีเปิดตู้ เธอมองหามีด
"เราคงต้องไว้ใช้ป้องกันตัวเองบ้างแล้ว" ป้าปานชะนีพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว

เสียงโทรศัพท์ที่เชื่อมต่อกับอาคารภายนอกดังขึ้น....
กริ๊งๆๆๆ
ปานชะนีมองลอดผ่านรูกุญแจห้องครัว เพื่อดูว่าจะมีใครเดินออกมารับไหม
หากไม่มีก็แสดงว่าในห้องชุดนี้มีเพียงเธอและตั้ว มารตี เพียงสองคนเท่านั้น
...นั้นหมายถึงปลอดภัย
กริ๊งๆๆๆ
ปานชะนีมองลอดผ่านรูกุญแจห้องครัว เพื่อดูว่าจะมีใครเดินออกมารับไหม
หากไม่มีก็แสดงว่าในห้องชุดนี้มีเพียงเธอและตั้ว มารตี เพียงสองคนเท่านั้น
...นั้นหมายถึงปลอดภัย

เสียงฝีเท้าเดินบนพรมดังขึ้น และมาหยุดที่หน้าประตู
มือของผู้ชายคนนึง รับโทรศัพท์ขึ้นมา
"มันยังอยู่ในห้องนี้เหรอ" ปานชะนีคิด
"โชคดีนะเนี้ย ที่หนีมาหลบกันก่อน"
ชายคนนั้น ที่ยังไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นตำรวจจริงๆ หรือคนร้ายปลอมตัวมา พูดผ่านโทรศัพท์1-2ประโยค ก็วางหู แล้วเดินออกไปข้างนอก
มือของผู้ชายคนนึง รับโทรศัพท์ขึ้นมา
"มันยังอยู่ในห้องนี้เหรอ" ปานชะนีคิด
"โชคดีนะเนี้ย ที่หนีมาหลบกันก่อน"
ชายคนนั้น ที่ยังไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นตำรวจจริงๆ หรือคนร้ายปลอมตัวมา พูดผ่านโทรศัพท์1-2ประโยค ก็วางหู แล้วเดินออกไปข้างนอก

เมื่อเห็นชัดว่าชายคนนั้นออกจากห้องไปแล้ว
ปานชะนีก็ปลดล๊อกประตูห้องครัวแล้วเดินออกมา
"ตั้ว หนูไปโทรศัพท์หาตำรวจซะ" เธอสั่ง
ปานชะนีก็ปลดล๊อกประตูห้องครัวแล้วเดินออกมา
"ตั้ว หนูไปโทรศัพท์หาตำรวจซะ" เธอสั่ง

ตั้ว มารตี นั่งยองๆที่พื้น ความหวาดกลัวยังคงเกาะกุมพื้นที่ส่วนนึงในใจเธออยู่
เธอไม่กล้าเหยียบย่างเข้าไปในห้องรับแขก
จึงนั่งยองๆแล้วค่อยๆสาวสายโทรศัพท์เข้ามาหาตัวเอง
เธอไม่กล้าเหยียบย่างเข้าไปในห้องรับแขก
จึงนั่งยองๆแล้วค่อยๆสาวสายโทรศัพท์เข้ามาหาตัวเอง

ออด~~
เสียงออดดังขึ้น
ปานชะนีตกใจ ใครนะ ใครกด
ฆาตกร หรือตำรวจ...
เธอก้มลองมองผ่านตาแมว เพื่อดูหน้าของผู้มาเยือนชัดๆ
เสียงออดดังขึ้น
ปานชะนีตกใจ ใครนะ ใครกด
ฆาตกร หรือตำรวจ...
เธอก้มลองมองผ่านตาแมว เพื่อดูหน้าของผู้มาเยือนชัดๆ

สิ่งที่อยู่ด้านหลังบานประตูนั้น
คือดวงตาของผู้มาเยือนที่ส่องจ้องกลับมา!!!
คือดวงตาของผู้มาเยือนที่ส่องจ้องกลับมา!!!

"คุณเป็นใคร" ปานชะนีถาม
"ผมเป็นตำรวจ หมู่สิริรัตน์ไง เปิดประตูให้ผมเข้าไปหน่อย" ชายคนนั้นสั่ง
"จริงเหรอ ฉันไม่แน่ใจ" ปานชะนีลังเล
"นี้ไง มีตรา มีบัตรด้วยนะ" ชายคนนั้นยื่นหลักฐานให้ดู
"ผมเป็นตำรวจ หมู่สิริรัตน์ไง เปิดประตูให้ผมเข้าไปหน่อย" ชายคนนั้นสั่ง
"จริงเหรอ ฉันไม่แน่ใจ" ปานชะนีลังเล
"นี้ไง มีตรา มีบัตรด้วยนะ" ชายคนนั้นยื่นหลักฐานให้ดู

แก้ไขล่าสุด: 10/11/2552 16:40 โดย AguileraAnimato
"ไม่เชื่อ ของพวกนั้นทำปลอมแถวถนนข้าวสารก็ได้" ป้าปานชะนีตะโกนตอบ
"โผล่หน้าคุณมาก่อน ไม่งั้นฉันไม่เปิดประตูให้" เธอยื่นคำขาด พยายามก้มเพ่งจนตาแทบจะทะลักออกจากเบ้า
"โผล่หน้าคุณมาก่อน ไม่งั้นฉันไม่เปิดประตูให้" เธอยื่นคำขาด พยายามก้มเพ่งจนตาแทบจะทะลักออกจากเบ้า

ทางฝั่งตั้ว มารตี ก็ค่อยๆสาวสายโทรศัพท์เข้ามาหาตัวเอง
"อีกนิดๆๆๆ" เธอพูดในใจ
"แล้วจะได้ต่อโทรศัพท์หาตำรวจ"
"อีกนิดๆๆๆ" เธอพูดในใจ
"แล้วจะได้ต่อโทรศัพท์หาตำรวจ"

"เร็วๆ โผล่หน้าออกมายืนยันตัวเองซะ" ป้าปานชะนีสั่งชายลึกลับที่ยืนอยู่หลังบานประตู

ชายลึกลับยังคงเฉยต่อคำสั่ง
"อ่ะ ผมมีปืนด้วยนะ ของคู่กายตำรวจเชียวนาคุณ"
เค้าชูปืนที่พกติดตัวขึ้นมาให้ดู
"อ่ะ ผมมีปืนด้วยนะ ของคู่กายตำรวจเชียวนาคุณ"
เค้าชูปืนที่พกติดตัวขึ้นมาให้ดู

ต่อจากนี้ไป 1 นาทีกว่าๆ
เราขอให้คุณรับชมบทสรุปของฉากนี้ด้วยตาคุณเอง
ผ่านภาพเคลื่อนไหว จากหนังเรื่องนี้
ไม่ได้คิดจะโกงนะ แต่คิดว่ามันเป็นหนึ่งในฉากคลาสสิคที่มีการออกแบบได้น่าสนใจฉากนึงของวงการหนังสยองเลย
(ป.ล. เดี๋ยวขอตัวไปเรียนก่อนล่ะครับ คงต้องกลับมาแตกกระทู้ฉายต่อตอนเย็นๆ - - บายๆๆ)
เราขอให้คุณรับชมบทสรุปของฉากนี้ด้วยตาคุณเอง
ผ่านภาพเคลื่อนไหว จากหนังเรื่องนี้
ไม่ได้คิดจะโกงนะ แต่คิดว่ามันเป็นหนึ่งในฉากคลาสสิคที่มีการออกแบบได้น่าสนใจฉากนึงของวงการหนังสยองเลย
(ป.ล. เดี๋ยวขอตัวไปเรียนก่อนล่ะครับ คงต้องกลับมาแตกกระทู้ฉายต่อตอนเย็นๆ - - บายๆๆ)
ต่อกันที่กระทู้นี้เลย http://www.horrorclub.net/ForumDetails.aspx?ForumID=291
ความคิดเห็นนี้ได้แตกไปยังกระทู้ #291
แก้ไขล่าสุด: 4/8/2554 20:10 โดย AguileraAnimato
อุ๊ยยย ย
แอบเห็นนิวมูน^^
แอบเห็นนิวมูน^^
เพิ่งมาดูวันนี้ สุดยิดมากๆ
คนแปล แปลดีมากๆ จริงๆนะ.....
คนแปล แปลดีมากๆ จริงๆนะ.....
Function Used time : 0:00:00:00.046