"ผมหวังว่าเราคงจะลัลล้ากันไปได้จนตลอดรอดฝั่งนะ คุณวิกานดา"

และแล้ว อนิรุตกับวิกานดา ก็ได้เริ่มเดินทางไปสู่ City of the dead อะไรที่จะรอเขาและเธออยู่กันแน่!!

ปกติแล้ว คนฉายก็จะต้องถือโอกาสหายตามไปด้วย แต่เนนื่องจากเพิ่งฉาย ก็เลยต้องฉายต่อไปจ้าาา..

ขณะเดียวกันภายในเมือง..

นุจรีย์ถูกพบ นอนตัวแข็ง อ้าปากกว้าง

อยู่ข้างๆกองหนอนน้อย

"คุณหมอนพพร ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เราจะตามจับตัวคนร้ายมาให้ได้"

ชายคนนี้คือ สมคิด

เค้าเป็นทั้งสัปปะเหร่อและช่างแต่งหน้าศพ

สมคิดบรรจงแต่งหน้านุจรีย์ อย่างสุดฝีมือ

โอ้ ท่านเทพฉายหนังแล้ว ชาบูชาบู

ท่ามกลางความเศร้าโศกของครอบครัว

แต่เมื่อทุกคนกลับไปแล้ว..

สมคิดก็ออกลาย!!

"แหม..ตายไปก็ไม่ได้ใช้ คิดขอละกัน"

"เส้นมันใหญ่ ดึงยากจัง"

และกรรมก็ตามทัน "อร้ายยยยยยย!!"

"มือช้านนนนนนน"

น่าเสียดายที่เสียงร้องโหยหวนของสมคิดไม่สามารถทะลุผ่านหมอกอันหนาทึบออกไปให้ใครได้ยิน

ที่บ้าน..สุธี น้องชายนุจรีย์ กำลังนั่งทำใจกับการสูญเสียพี่สาว

มีบางอย่างแอบมองสุธีจากนอกห้อง

จนสุธีรู้สึกตัว

ยินดีต้อนรับจ้าาา ขออำภัยเพิ่งเหลือบมาเห็นท่านผู้ชม
...

"ใครแอบอยู่ตรงนั้นอ่ะ..ออกมานะ"

"สุธีไม่กลัวหรอกนะ สุธีเป็นผู้ชาย คุณพ่อบอกว่าลูกผู้ชายต้องกล้าหาญ.."

"จ๊ะเอ๋!!"

"อ้าาาาาาาาาา"

เมื่ตาต่อตามาประสาน..

สุธี ก็ขอลาก่อนนนนน

"คุณยายคร้าบบบบบบบ"

"พี่นุจรีย์..เค้า..เค้ามาหาสุธี โฮๆ"

"โถ..หลานตา คงคิดถึงพี่สาวมาก"

หมายถึง สุธี ใช่มั้ยครับ อิๆ

อีกด้านหนึ่ง ที่บ้านลลิตา ขณะที่เธอกำลังสร้างสรรค์ผลงานดีมีคุณภาพ

เธอได้ยินเสีงแง้วๆ ดังมาจากข้างบน

ลลิตาไม่รอช้า..รีบเปิดประตูออกไป

โทรหาคุณหมอนพพรดีกว่า เรื่องไรจะขึ้นไปดูคนเดียว

"เอ่อ..นี่มันตี2แล้วนะครับคุณลลิตา.."

"ได้โปรดเถอะค่ะ คุณหมอ.." (น้ำเสียงออดอ้อนเต็มที่..)

กำลังจะจบตอนพอดีจ้าาา
...

"ได้ครับๆ ผมจะรีบไป"

ขณะเดียวกัน ชาตรี ก็กำลังหลบหนีหัวซุกหัวซุน

ชาตรีแอบเข้ามาหลบในโรงรถ

ชาตรีเข้าไปนอนในรถ เขาต้องการเพียงทีซุกหัวนอนให้ถึงตอนเช้าเท่านั้น

มาฉายต่อจ้าาา
...

ที่บ้านของลลิตา..

"ขอบคุณนะคะคุณหมอ ที่อุตสาห์มา"

"หามิได้ครับ เพื่อคุณลลิตายังไงผมก็ต้องมา"

"อุ้ยตาย..เค้าเขิลมะใช่เหรอ.."

"ดื่มอะไรซักหน่อยนะคะ..เผื่อจะขาดสติ อิๆ"

"เดี๋ยวผมขอเอาน้ำแข็งมาเติมซัก 2 ก้อน"

"ชะอุ้ย!!"

"ป้าสมศรีนี่นา"

"ป้าสมศรีจริงๆด้วย..ปกติต้องเป็นป้าหนมนี่นา"

"ทำไมเหรอคะคุณหมอ แล้วแกเป็นใครกัน?"

"แกตายไปเมื่อ 3 วันที่แล้วครับ!!"

"อ๊ยตายว้ายกรี๊ด..ลลิตากลัวจัง ขอซบหน่อย"

หมอนพพรพาลลิตาออกมาจากห้องครัว

"มันแปลกมาก..ศพของป้าสมศรีมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"

ไม่ทันขาดคำ มีเสียแง๊ววววววววมาจากด้านนอก

"นั่นใครอยู่ข้างนอก ชั้นมีปืนนะเฟร้ย"

หมอนพพรกับลลิตากลับมาที่ห้องครัว

ป้าสมศรีหายไปแล้ว!!

"ป้าสมศรี..เจ้าซิไปไส??"

ทันใดนั้นก็มีเสียง แง๊ววววววววว ดังมาจากข้างบน

"ว๊ายๆ ลลิตากลั๊วกลัวค่ะ"

"โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวครับ พักซักแป๊ป เดี๋ยวเราขึ้นไปดูกันว่ามันมีอะไรกันแน่"

ทั้งสองคนไม่ทันได้สังเกตุว่า มีใครบางคนแอบอยู่ด้วย!!

ทั้งสองคนขึ้นไปข้างบน

"คุณลลิตาสบายใจได้แล้ว มันไม่มีอะไรผิดปกติเลย"

ไม่ทันขาดคำ

"อ้าว..งานเข้าแล้วตรู"

เพล้ง!!!!!!!!!!!!

"ว้ายๆ กลัวๆ"

พรึบ!! แสงไฟสว่างขึ้นมาอีกครั้ง

"อ้าว..ไฟมาแล้วเหรอ แม้..เสียดายๆ"

เศษกระจกที่แตกกระเด็นไปปักอยู่ที่ผนังมากมาย

และมีเลือดค่อยๆไหลออกมาจากผนัง

"โอ้..พระเจ้า!!"

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่??

ด้านนอก ดูเหมือนเมฆหมอกแห่งความชั่วร้ายกำลังปกคลุมทั้งเมืองอยู่

เช้าแล้ว..วันนี้วิภามีนัดกับแฟนหนุ่ม เธอกำลังจะเอารถ

เธอเห็นใครบางคนอยู่ในรถ

"เราเองอ่ะ วิภา"

"ชาตรี เกิดอะไรขึ้นกับนุจรีย์อ่ะ?"

โดยไม่ทันคาดคิด สมศักดิ์ พ่อของ วิภา ก็โผล่มาเห็นเข้าพอดี

"ไอ้ชาตรี มาหลบอยู่นี่เองเรอะแก!!"

"หลบไปซะ!!วิภา"

"แกจะหนีไปไหนไอ้ฆาตกร!!"

"แกฆ่านุจรีย์ไปแล้ว แกยังจะมาฆ่าวิภาลูกสาวชั้นอีกใช่มั้ย?"

"ปละ..เปล่านะครับ ผมมไม่ได้ฆ่าใครทั้งนั้น.."

แต่ความโกรธชังทำให้ สมศักดิ์หูอื้อตาลาย ไม่ได้ยินไม่ได้ได้ฟังชาตรีแม้แต่น้อย

มิหนำซ้ำตาเจ้ากรรมดันเหลือบไปเห็นของบางอย่าง..

สว่านไฟฟ้า..

"มานี!!"

"เหวอ..จะทำไรผมอ่ะ"

"อย่าทำผมเลย..ปล่อยผมไปเถอะ.."

"ได้โปรดเถอะ..อย่าทำอะไรผม ปล่อยผมเถอะ ผมกลัวแล้ว.."

สมศักดิ์ไม่ได้ใส่ใจในเสียงร้องขอความกรุณาของชาตรีแม้แต่น้อย

ความโกรธเกลียด ได้เปลี่ยนสมศักดิ์ให้เป็นปีศาจร้ายไปแล้ว!!

"อ้าคคคคคค"

ชาตรีแผดร้องเสีบงโหยหวนด้วยความเจ็บปวด!!

และเงียบเสียงลงไปพร้อมกับสว่านที่ทะลุผ่านศรีษะออกมา..

มาฉายต่อจ้าาา
...
ทางด้านหมอนพพรกับลลิตาก็มาที่เก็บศพ เพื่อมาตรวจสอบศพของป้าสมศรี

"กิ๊งก่อง!!"

"ไม่มีใครอยู่ สงสัยจะไปที่สุสานกัน"

"เราตามไปดูที่สุสานกันเถอะ.."

วิญญาณที่ต้นสนนี้..สำหรับความเป็นอมตะ
ห่างไกลจากความพินาศดับสูญ
พวกเจ้า..เหล่าผู้อาศัยภายใต้รัตติกาล
เชิญเข้ามาสู่..ดันวิช

"ใช่แล้วค่ะคุณอนิรุต ที่นี่แหละค่ะ วิกานดาจำป้ายนี้ได้"

อนิรุตกับวิกานดานั่นเอง ทั้งคู่ได้เดินทางมาถึงสุสานแล้ว

ทางด้านหมอนพพร ก็มาถึงที่สุสานพอดี

หมอนพพรได้ยินเสียงคนเรียก

"เอ่อ..เรามีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือหน่อยครับ"

"เรื่องอะไรครับ?"

"เอ่อ..มันอาจจะฟังดูแปลกๆไปหน่อย.."

"ถึงจะไม่น่าเชื่อ แต่มันเป็นความจริงแน่นอนค่ะ วิกานดาคอนเฟิร์ม"

"ก็ลองเล่ามาแล้วกันครับ ช่วงนี้เองผมก็เจออะไรแปลกๆมาเหมือนกัน"

"เรื่องราวก็เป็นแบบนี้แหละครับ.."

"เอ่อ..เป็นอึ้งงงง"

"เหมือนที่ลลิตาเห็นในนิมิตรเลยค่ะ เเล้วเราจะทำยังไงกันดีคะ?"

"วิกานดาคิดว่า วิญญาณของนักบวชคนนั้นจะเป็นประตูเชื่อมเมืองนี้กับนรก"

"เราต้องทำลายวิญญาณของนักบวชคนนั้นให้ได้ค่ะ"

ทันใดนั้นก็บังเกิดลมกรรโชกแรงขึ้น

พร้อมกับมีของแถมมากับสายลม

มากันเป็นพายุ

โดนกันทั่วหน้า(จริงๆ)

แล้วลมก็สงบลงอย่างปุ๊ปปั๊ปเหมือนตอนที่มันมา

เหลือไว้แต่แขกไม่ได้รับเชิญกระดุ๊กกระดิ๊กอยู่เต็มพื้น

รับสายด้วยครับ..รับสายด้วยครับ

"ฮัลโหล"

"รอเดี๋ยวนะ พ่อจะไปเดี๋ยวนี้เลย"

"บ้านผมงานเข้าซะละ"

ทั้ง 4 รีบไปที่บ้านหมอนพพร

"โอ๋ๆ นิ่งซะๆ"

"ผมว่าเรารอช้าไม่ได้แล้วนะ ไม่งั้นจะมีคนตายเพิ่มขึ้นอีก"

"ลลิตตาคุณพาสุธีกลับไปก่อนนะ ผมกับคุณวิกานดาและคุณอนิรุธจะจัดการเรื่องนี้กันเอง.."

หมอนพพร วิกานดา และ อนิรุธ เข้าไปดูที่เก็บศพ

เหลือแต่โลงว่างเปล่า!!

อีกด้าน ลลิตาพาสุธี กลับมาบ้าน

บรรยากาศช่างอึมครึมเหมาะแก่การปรากฎตัวของเหล่าปีศาจเหลือเกิน

"รีบเข้าบ้านดีกว่า"

"เอ๊ะ..ใครมาเล่นหัว ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง"

"อร้ายยยยยย เอามือออกจากหัวช้านเดี๋ยวนี้น้าาาา"

"ไม่เฟร้ยยยยยย"

"ว้ายๆๆๆ ใครก็ได้ช่วยลลิตาด้วย"

"สุธีก็คงช่วยไม่ไหวละครับ"

โพล๊ะ!!

"จำไว้เลยสุธี ไม่ยอมช่วยชั้น.."

"อยู่ไม่ได้แล้ววววว"

"โอย..แทบขาดใจ"

"แต่บรรยากาศมันยังวังเวงชอบกล.."

"จ๊ะเอ๋!!"

"เห็นกันชัดๆหน่อย อิๆ"

"ฮือ..ไม่ต้องชัดขนาดนั้นก็ได้"

"ปีะป๋าอยู่ไหน ช่วยสุธีด้วยยยย"

สุธีหันหลังเตรียมโกยรอบสอง

ป๊ะป๋านี่เอง โผล่มาตามคำเรียกร้อง

"สุธีหลบไป เดี๋ยวป๊ะป๋าจัดการเอง.."

"โชคดีที่ตอนเรียน เราลงวิชาเลือก ไล่ผี EX401 ไว้"

"ขั้นแรกต้องสำรวมจิตใจให้มั่นคง"

"แล้วก็ภาวนา ชาบู ชาบู"

"ปีศาจ จงสลายไป!!"

"เวิร์คมั้ยเนี่ย?"

เวิคร์จ้าาาา

สลายหายไปเหลือแต่กลุ่มควันลอยคละคลุ้งอยู่..

มาฉายต่อจ้าาา
...
ท่ามกลางความมืดมิดในยามราตรี รถคันหนึ่งก็วิ่งมาจอดที่หน้าสุสาน

สองหนุ่ม หนึ่งสาว แก้งค์ปราบผีนั่นเอง

หมอนพพรเป็นพลชี้เป้า

ที่นี่แน่นอน

เอ้า ฮุยเล่ฮุย

"เฮ้อ..ทำไมสาวสวยน่ารักน่าทนุถนอนอย่างวิต้องมาทำเยี่ยงนี้ด้วย.."

ใต้ฝาหินเป็นบันไดลงไปสู่ความมืดมิด

ด้านล่างเต็มไปด้วยโครงกระดูก

และแล้วก็มาพบ..

เปิดโลงศพเอาร่างมันมาทำลายซะ!!

"ผ่างงงงงง"
ไร้ศพของนักบวชเทพฯมังกร..แต่มีช่องทะลุต่อไปอีก

ต้องตามกันต่อไป!!

ทันใดนั้นวิกานดาและอนิรุธรู้สึกถึงบางสิ่ง

ใครบางคนในความมืด

นั่นมัน..

ลลิตานี่นา!!

ร่างของลลิตาค่อยๆกลืนหายไปในความมืด

และ..หวยมาออกที่อนิรุธ

"ว้ากกกกก ตรูกะแย้วววว"

คว้าหมับเข้าให้!!

ขยี้ซะ..

"อะจ๊ากกกกกกกกกกกก"

รายต่อไป..บังอาจมาเจ๊าะแจะกะกิ๊กชั้น

อร้ายยยย แค่โดนจ้องก็ออกอาการตาแดงๆให้เห็น

ฮือ..เค้าปล่าวน้าาาา

อะ..ไม่ได้การ กิ๊กเก่าจะทำร้ายกิ๊กใหม่

คว้าอาวุธข้างกายมา บริกรรมคาถา

โหสินะ กิ๊กเก่า

จึ๊กเข้าให้

อร้ายยยย คนใจร้าย..ได้ใหม่แล้วลืมเก่า..

โถ่..ลลิตา พี่หมอขอโทดดดด

เหลือกันแค่2คนก็ต้องฝ่าฟันกันต่อไป

จนกระทั่งมาถึง..

ห้องลับใต้สุสาน!!

เป็นไปได้ยังไงนี่??

เอ๊ะ..มีเสียงอะไรก็อกแก็กอยู่ด้านหลัง

แขกไม่ได้รับเชิญโผล่มากันเพียบบบบ!!

อร้ายยยยย กัวๆๆ

กัวเหมือนกัน เผ่นดีกว่า

จ๊ะเอ๋..

หวาย!!โผล่มาแย้ววววว

ฮี่ๆ สบตาให้กัน ปิ้งๆๆปิ้ง!!

โอ๊ะ..หลวมตัวไปสบตา..แย่แล้วซี!!

น้ำตาเริ่มไหล..

เป็นสายโลหิต..

เห็นท่าจะไม่ได้การ..ต้องเจออาวุธในตำนาน เศษไม้ปักหลุมฝังศพ เก็บมาจากพื้นสดๆร้อนๆ

บริกรรมคาถาแล้วจึกเข้าให้!!

เป็นรูโบ๋เชียว..

นี่..ตรูต้องมาสิ้นชื่อเพราะไม้ผุๆนึ่..จริงๆเร้ออออ

พรึบ!!

โชคดีนะที่มันตายง่าย

โอ้ยยยยย ยังมาเหยียบย่ำซ้ำเติมกันอีกกกกก

เมื่อลูกพี่ติดไฟ ลูกน้องก็ติดตามด้วย

สุดท้ายก็เหลือเพียงกองขี้เถ้ากองหนึ่ง

ด้านบนสุสาน สุธีกำลังรอคุณพ่อด้วยใจระทึกพลัน

คุณหมอกับวิกานดาค่อยๆโผล่ขึ้นมา

คุณพ่อมาแล้ววววววววว

สุธีลูกรัก ปะป๋ามาแว้ววววว

เอ้ยยยยยยยยย!!

ประตูนรก..เปิดออกแล้ว!!

ขอขอบคุณเจ้ใหญ่ที่อุตสาห์นำมาฉายให้ดู

และขอขอบคุณผู้ชมทุกท่านที่อุตสาห์ติตามชมจ้าาา
...
เทพมังกรอวยชัยทุกท่านจ้าาา

จบแบบนี้จริงจ้าาา

คงต้องไปตีความต่อกันเอาว่าหมายถึงยังไงกันแน่

หรือว่ามันสายไปแล้ว ต่อให้ทำลายนักบวชไปประตูนรกก็ยังเปิดอยู่ดี

อะไรประมาณนี้จ้าาา
...

เทพฯพอลแอบมาอวยชัยแทนเทพมังกร อิๆ

จบแค่นี้!
ขอบคุณที่นำมาฉายให้ชมน่ะค่ะ

จบกันงี้เลยเรอะ เศร้าง่ะ - -
ขอบคุณมากค่ะ ^^

ขอบคุณมากคับแต่ตกใจ คห.25 มาก--

ขอบคุณมาก เป็นอะไรที่คลายเครียดดีจิงๆ บทและการกำกับของท่านเทพฯ สุดยอด