หลังจากความเจ็บช้ำในการสูญเสีย กานดามณีไปของติ ชีวิตที่มืดมนก็ไม่เท่ากับความมืดมิดแห่ง Silent Hill ในมิติตอนกลางคืน ไปทางไหนทางก็ปิด ไม่ก็ทางขาด

อ้าว! คุณพยาบาลไม่ได้เข้าเวรเหรอ ออกมาเดินโต๋เต๋ อะไรตรงนี้ครับ (แนะนำว่าให้หนี อย่าบวกเลยเพราะมันมากันเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จริงๆ)

เดินทะลุ อุโมงค์ไป ยาวๆ ชิวๆ ได้บรรยากาศดีเจงๆ

เข้าประตูเลยติ ไปโลด

โอ้โห มีปีศาจ อยู่ข้างล่างลูกตรงใต้ตรีนเราด้วย มีลิ้นที่แหลมคมคอยเลียติ เลียทะลุรูตระแกรงกันเลยทีเดียว ต้องวิ่งผ่านไปให้เร็วเท่สวด ไม่งั้นอาจโดนเจาะไข่ก็เป็นได้

แถวนี้แน่ๆที่มีปริศนา

มีจดหมายถึงเรา พร้อมกับประแจหนึ่งดุ้น จดหมายบอกให้เราไปเปิดกล่อง
แล้วไปหาคำตอบต่อที่พิพิธภัณฑ์…. แหมลึกลับจริงๆ

ช่วงนี้เป็นช่วงทัวร์ ตะลุยทั่ว เมืองกุยบุรี วิ่งมาราทอนได้อีก วิ่งจนถึงสวนที่เราเจอกับกานดามณี
พูดถึง กานดามณี แล้วน้ำตาจะไหล ToT

อ่อ...อนุสวรีย์ของคุณ แพทริก ที่ตายเพื่อประชาชนนี่เอง
อนุสวรีย์ปลัดขิก

ข้างหลังมีหลุมด้วยนะเนี่ย ขุดดูของดี เผื่อจะได้พระกรุ...ที่รอดมาได้ถึงตอนนี้เพราะหลวงปู่เณรคำแท้ๆเลยนะเนี่ย

ขุด ๆ ๆ ขุดเป็นหมาเลยนะติ เอ้ย

นี่ก็อีกซ่อนไว้แน่นหนาเชียว อย่าบอกนะว่าเป็น เส้นขน ถ้าเป็นขนอีก ตรูจะเลิกเล่นเลยเอ้า !!

ใช้ประแจเปิด จะได้ขน เอ้ย!! กุญแจ เย้...ดีใจจังได้เล่นต่อ

แล้วติก็มาราธอนเดี่ยว อีกไกลโขเพื่อมายังพิพิธภัณฑ์ กุยบุรี
ระหว่างทางต้องพบปะแฟนคลับอย่าง คุณพยาบาลขาถ่าง น้องตุ๊กตายางแขนด้วน และน้องใบเตย อาสยอง อย่างอุ่นหนาฝาคลั่ง แล้วแต่ว่าติอยากจะแจกลายเซ็นด้วย คมแฝก ท่อแปป หรือปืน ถ้าวิ่งหนี แฟนคลับจะหาว่าหยิ่ง แล้วจะตามโพสไปด่าถึงอินสะตาแกรม

โอ้ ถึงฝั่งฝันแล้วเรา ใช้กุญแจที่ได้มาเปิดเข้าไปเลย รีบๆเข้าไป เดี๋ยวแฟนคลับตามมา

ทางเข้า ตกแต่งได้ วินเทจ มากมาย

หึ้ย! นี่มันรูปไอ่พีระมิดหื่น นี่หว่า

ดูเต็มๆ ‘ในวันที่มีแต่หมอกปกคลุม เค้ายังคงเป็นผู้ตัดสินชะตา ’ ( ไอ่พิรามิดหื่นเป็นผู้พิพากษา เหรอเนี่ย!?! )

บรรยากาศหลอนใช้ได้เลยทีเดียวเชียว

มีรูปหลุมดำ ลึกจนสุดหยั่งถึง

ชายคนนั้นเป็นผู้ก่อตั้งโรงบาลที่เราพึ่งลุยกันมา มันอาจเป็นคนๆที่ยัดกุญแจลิฟต์ในรูส้วมแน่ๆเลย คนเนี้ย

โอ้โห รูสยอง แค่ทางเข้าก็ไม่น่าเข้าแล้วววว

บันไดนี้วิ่งลง ลง ลง ลง ลงเท่าไหร่ก็จะไม่จบสิ้น ~~~ อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้ บอกที ~~~

ร้องเพลงฉบับเต็มจบเมื่อไหร่จะถึงประตูพอดี ถ้าไม่ละความพยายามไปก่อน

มีเอกสารเขียนไว้...ระบุเวลาย้อนไปเมื่อเกือบสองร้อยปีก่อนแล้ว มีตอกบัตรหมายเลขนักโทษ
เอ....หรือว่า.....พิพิธภัณฑ์จะเป็นคุกเก่าแก่ของเมืองกุยบุรี ก็...เป็น...ด้ายยยยยยย

แลดูมีแต่สนิมเขรอะ แบบนี้มิสเตอร์มัสเซินก็เอาไม่อยู่

เห้ย!!! นี่มันหลุมในตำนาน ที่เราเห็นในรูปภาพเมื่อกี้นี้ เอาไงต่อดีวะ

ติพยายามรวบรวมกำลังใจเอาไปรวมไว้ที่ตาตุ่ม ติต้องกระโดดลงไปจริงๆใช่ไหมเนี่ย

กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง.....ขอเวลาทำใจ เพราะกลัวจนเยี่ยวไหลออกเป็นทางแล้ว

ฮึบ !!! ติโครตเฉ๋ง กล้า มว๊ากกกกก

ลงมาแบบปลอดภัย ก็บอกแล้วว่าได้หลวงปู่เณรคำนี่แหละที่ช่วยไว้

สำรวจไปรอบๆบ่อ ก็จะเจอแต่กำแพงธรรมดา ถ้าเราพยายามต่อไป สำรวจรอบๆกำแพงก็จะเจอจุดนึงที่แตกต่าง
ณ จุดๆนี้เราน่าจะทำลายกำแพงได้นะเนี่ย

เอา คมแฝก ที่เจิมและลงอาคมจากพระถังซัมจั๋ง ฟาดเข้าไปให้กำแพงแตก

โอ้โห!!! คมแฝกเรา มีพลังการทำลายล้าง ได้เทียบเท่ากระบองของเฮ้งเจีย เลยที่เดียว ณ จุดๆนี้

โผล่มาก็มีพนักงานต้อนรับ ... น้องใบเตย อาสยอง ที่เรารู้จักมักจี่ กันเป็นอย่างดี

เข้าห้องนี้แหละเพราะมันเข้าได้อยู่ห้องเดียว

ดูจากสภาพห้องไม่น่าจะผ่านการประเมิน 5 ส.

เดินตรงไปแล้วพบกับ อ้าว...ทางตันซะงั้น
ดูดีๆ เหมือนมุมห้องหับจะแปลกๆนะ ว่าไม๊!?!

เรามาเข้าห้องอีกห้องดีกว่า ตันอีกละ แต่เจอแกจุน กุญแจ นะฮะ

เห้ย !อย่าทำงี้ดิ อยู่อยู่ก็มืดไปหมดเลย เห้ยมีเสียงวิทยุดังด้วยอ่า.....แสดงว่ามีผีเข้ามาแล้วววววว
เอ้าไฟฉาย อมตะ กุไม่อมตะหว่ะ ดีที่เก็บถ่านมาจากโรง’บาล เปลี่ยนถ่านเลยดีกว่า

ว๊ากกกกกก แมงสาบเต็มไปหมดเบย!!!!

เห้ยๆ ประตูเข้าได้ ออกไม่ได้นี่หว่า นี่เราต้องกดเลขรหัสผ่านด้วยอ่ะ เลขไรวะเนี่ยยยยย
แมงมันเริ่มแทะตรีนตูแล้ววววว ไอ่ปุ่มขาวๆนั่นแหละ เดาเอา สามเลข สลับกันไปมาตามกฎความน่าจะเป็น
แบบนี้มั่วเท่านั้นไม่บทตายตัว ถ้าออกไปได้จะ ถวายราเมน เซ่น เทพมังกรเลยเอ้า

ยะหู้ !!!! ออกได้แล้วโว้ย ว่าแต่จะไปทางไหนต่อ แหะ

หลังจากเดินวนไป-มา มานานในที่สุดก็พบว่าให้ใช้กุญแจที่ได้มากับประตูห้องที่ตำแหน่งมันแปลกๆ

มันเป็นรูอีกแล้ว จะต้องให้ติกระโดดลงรู อีกกี่รูกันแน่ เค้าไม่ใช่ตัวตุ่นนะ

เอาวะ โดดก็โดด...รวบรวมกำลังใจไว้ที่ตุ้มซึ่งเป็นจุดศูนย์ถ่วง ฮึบ!

ยะหู้....ยิบปี้….

ตุ๊บ!!! กระดูกตูดแตก สงสัยกำลังใจที่จุดศูนย์ถ่วงจะมากเกินไป

ส่องไฟไปทางซ้าย

ส่องไฟไปทางขวา.....เห้ยยยยย!!

ไอ่เอ็ดดี้ ตลาดแตก.... มันถือปืนทำไมวะ

ไฟฉายพลังตะวันสาดแสงเดือน ส่องกราดซะเอ็ดแสบตาไปหมดเลย

เอ็ดดี้ – “ รุ้ปะเพ่...ว่าการฆ่าคน มันไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยยยยย ” หน้าไอ้เชี่ยนี่แมร่งจิตมาก

เอ็ดดี้ – “ แค่ยัดปากกระบอกปืนใส่หัวไอ่พวกสวะนั่น แล้วก็....ตู๊ม!!!”

เฮ้ย!!! นั่นมัน ... นั่นมันศพคนตาย ไอ่เอ็ดดี้ ตลาดแตก เมิงสติแตกไปแล้วใช่ไหมเนี่ย

ฐิติ – “ เอ็ด นอ นอ นอ น้องฆ่าเค้าทา ทา ทำไมมมม”
เอ็ดดี้ – “นั่นมันไม่ใช่ความผิดของผมนะพี่...มันเข้ามา มันทำให้ผมต้องทำอย่างงี้อ่ะ!!!”
ฐิติ – “ เอ็ด ใจเย็นๆก่อนเอ็ด เล่าให้พี่ฟังหน่อยว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

เอ็ดดี้ – “มันไม่ได้ทำไรเลย มันแค่ตามมาข้างหลังผม แต่สายตามันเยาะเย้ยผมอ่ะ! ก็เหมือนกับคนอื่นๆนั่นแหละ!!!”
ฐิติ – “ นี่เมิงฆ่าคนเพราะว่าเค้าแค่มองหน้าเมิงเนี่ยนะ” ไอ่เชี่ยนี่โรคจิตนี่หว่า

เอ็ดดี้ – “ห้าๆๆ"

เอ็ดดี้ – “ฮิฮิฮิ... นายเชื่อเหรอไง...ฉันแค่อำ พี่เล่นแค่นั้นเอง พี่ติ!!! ไอ่หมอนั่นมันตายก่อนที่ฉันจะเข้ามาแล้ว..สาบานได้” ...อ้อเอ็ดมันแหย่เราเล่นนี้เอง ตกใจหมด

บอกแล้วครับว่าติเป็นคนเชื่อคนง่ายครับ ใครบอกอะไรผมก็เชื่อหม๊ดดดด...
ฐิติ – “ อ้าว...แล้วน้องจะออกไปข้างนอกนั่นคนเดียวเหรอไง ”
เอ็ดดี้ – “ ก็ม่ายรู้สินะ....” พูดเสร็จมันก็หนีไปออกจาก จุดๆนี้ (กุใช้คำว่า ณ จุดๆนี้กับ ก็ม่ายรู้สินะ เยอะมว๊ากกกก)

ไอ่ศพนี้กินน้ำแดงตราไก่แดงแล้วสำลักน้ำแดงตาย ถุย!...มันมีรูกระสุนเจาะกระโหลก จนสมองทะลักเลยตะหากเล่า

ขอเวลาสำรวจหน่อย....เก็บแผ่นศิรารูปหมูตะกละได้ เอามาฟาดหัวผีได้ ... ที่ไหนกันเล่า

หูยยยยคุก น่ากลัวแสรดดด มีเสียงโครมคราม เสียงคราง ตลอดเลยอ่า...

แมร่มตามกุมาอยู่ได้ กระทืบแม่ม ในคุกนี้น้องใบเตยเยอะมาก

นี่คือห้องขังแบบ Original แคบได้อีก สนิมเขรอะ ส้วมเต็ม

น้องใบเตยถูกขังอยู่ในคุกก็มี น้องเค้าสามารถพ่นกรดไหลย้อนแสบร้อนที่กลางอกขึ้นมาได้ ให้ระวังให้ดี หรือทางที่ดีควรซื้อกลาวิสค่อนให้น้องเค้าไป

ในห้องขัง ห้องนี้สงสัยเป็นห้องของเณรแอร์มาก่อน ดูมันเล่นของ ยันต์เยินเต็มไปหมด เราเลยเก็บตุ๊กตาเทียนไข เอาไว้ทำ คุณไสย ใส่ไอ่พีระมิดหื่น

ออกมาสนามอันกว้างใหญ่ด้านนอก พบว่ากลางสนามมีแท่นอะไรก็ไม่รู้วางอยู่ มีสัญลักษณ์ ไอ่พีระมิดหื่นสองตัวเฝ้าคนที่ถูกจับแขวนคออยู่ “รึไม่ว่า...ที่ตรงนี้...อาจเป็นลานประหาร....ก็เป็นได้.....”

ลองกดสำรวจดูพบว่ามีรูสี่เหลี่ยมสามรู รอให้มีอะไรเหลี่ยมๆมาเสียบ ...งงไม๊ ถ้าไม่งงก็จะรู้ว่าแผ่นศิราหมูตะกละจะต้องมาเสียบ ณ จุดๆนี้เป็นแน่แท้ ( ป้ายมันเขียนบอกว่าบาป สามประการ)

วิ่งกลับที่เดิมดีกว่า อยู่ตรงนี้กลัวไอ่พิระมิดมันมาแฮป

โอ้คุณพระ ศิลปะเกิดได้กับทุกๆพื้นที่จริง

รูปนี้ ‘438 คน’ เมิงต้องการอะไรจากสังคม กุไม่เข้าใจ

ไฟไหม้... โอเคๆ กุพยายามจะเข้าใจเมิงก็แล้วกัน พ่อศิลปิน กุเห็นสีแม่มเยอะแยะ เมิงใช้แค่สีแดงสีดำ ไอ่ห่านจิก

นี่มันนิทรรศการภาพเขียนรึไง ไอ่ฟาย!! แล้วนี่รูปอะไร...รูปผู้หญิงบิน อะไรดลจิตดลใจเมิงให้วาดวะเนี่ย

วันนี้ ติมาทัวร์คุกฮะ เจอแผ่นศิราเผด็จการ(ไอ่พวกชอบกดขี่ข่มเหงคนอื่น)

เข้ามาในห้องๆนี้เป็นทางแคบมาก เจอใบเตยตลอดเวลา

มีคนทิ้งแผ่นศิราอีกอันในอาบห้องน้ำ ศิราอันนี้คือผู้หญิงเย้ายวน มาเย้ายวนในส้วมเนี่ยนะ

กลับไปลานประหาร เอาศิราทั้งสามไปยัดรู --- เห้ย!!! มีเสียงผู้ชายกรีดร้อง น่ากลัวยิ่งนัก หรืออาจจะเป็นเปรตวัดสุทัศน์ก็เป็นได้

พอกลับไปที่ประตูมีใครมาแขวนเกือกม้าให้ติด้วย แฮะ พึ่งจะรู้นะเนี่ยว่าผีมีจริง ถุย

ห้องคุยกับผู้ต้องหา ~แค่กระจกใสบางๆที่กั้นตรงกลางเท่านั้น ได้แค่เพียงเห็นหน้ากันแต่ไม่มีวันได้จายยยยย~~ เห้อ
เกือบลืมเก็บไฟแช็ค เอาไว้สูบ แอลเอ็มเขียวปอด-เอารูปปอดที่ซอง (ไม่เอารูปฟันหน่ะ มันหยะแหยงงงง)

ขอติแวะขี้หน่อยนะครับ ไม่ได้ขี้มาหลายวันแล้ว

ท่อขี้ปริศนาอันนี้น่าสนใจเลยทีเดียว เพราะเห็นฝาเปิดแต่ไม่มีที่จับ

ดังนั้นเราจึงเอาไฟแช็คลนตุ๊กตาเทียน ให้ละลายลงในรูที่เปิด จากนั้นเสียบเกือกม้าไว้เป็นที่จับ โอ้โห... เมก้าเคบเวอร์ ฉลาดสวดๆ

โดดอีกแล้วครับท่าน ครั้งนี้ติจะไม่รวบรวมกำลังใจใดๆทั้งสิ้น ติจะขอกระโดดท่อขี้ฆ่าตัวตายแล้ววววว

อ้าวยังไม่ตาย...แล้วติมาอยู่ที่ไหนแล้วครับนี่

เปิดมาห้องนี้เจอตีน เป็นอันดับแรก

ศพเต็มไปหมดเลย ส่วนใหญ่เพิ่งจะตาย ห้องนี้กลิ่นเหม็นเน่ามากกกกกกก

กุรู้เลยว่าจะต้องทำอะไรต่อไป คือกูโดดมาเป็นพันบ่อได้แล้วนะเนี่ย

คือแบบถ้าติออกไปจากที่นี่ได้ ติเป็นหมันแน่ เพราะไข่แบนตลอดๆเลย ลงท่านี้ประจำ

เอ...มีประตูเดียว เดี่ยวๆเลย ลุยเลยละกัน

เอาอีกละ กุเพิ่งโดดตะกี้นี้เองนะ ไข่ยังไม่หายบวมเลย เอาวะ คราวนี้กุจะโดดเพื่อกานดาวสีละกัน

สู่ขอบจักรวาลอันไกลโพ้นนนนนนน

ตุ๊บ!!! โอยยย ถ้านับความลึกจากที่กุโดดมา นี่แมร่งคงเป็นแกนโลก

ว้าว ใครมาสร้างลิฟต์ที่แกนโลก

ลงลิฟต์ งืดดดดดดดดด งืดดดดดดด งืดดดดดดดดดด งืดเป็นร้อยครั้งได้ ยาวนานมาก

ถึงซะที ณ จุดๆนี้ คงเป็นแกนของแกนโลก

บริเวณนี้ไม่น่ากลัวเท่าไหร่เนอะ แต่จะมีลักษณะเป็นเขาวงกต ต้องจำทางให้แม่น เนื่องจากไร้ซึ่งแผนที่

มีคนขึงเส้นลวดกั้นทางนี้เอาไว้

มีน้องใบเตยทุกที่ ติเลยไม่รู้สึกเหงาแต่อย่างใด เพราะได้ออกกำลังกายกล้ามแขน

เจอทางที่มีบันไดลิงลงไปด้วย ติไปอยู่แล้ววว

แสรด ตูดไอ่พีระมิดหื่น มันจะมาสับกุแล้นนนน วิ่งหลบไปอีกทางละกัน

เห้ยใต้ตะแกรงเจอไอ่ลิ้นแหลม แทงทะลุไข่อีกแล้ววววว หนีพีระมิดเจอไอ่ลิ้นแหลม ปัดโถ่!!

ว้าวหนีเข้าประตู โลดดด

ห้องนี้แอบน่ากลัว มีใบพัดข้างบนหัว หมุนติ้วๆๆ

เห้ย!!! นี่มันห้องของไอ่พีระมิดหื่น นี่มีดของมัน แฮปมาเป็นของๆเราเลยดีกว่า มิน่าตอนอยู่โรงบาลมันใช้หอก เพราะมันลืมมีดไว้ตรงนี้

นี่มัน เป็นฆาตกรโรคจิตด้วยนี่หว่า สภาพห้องเหมือนดูสิงหาสับ

หนีออกมาที่เดิม แต่เจอทางใหม่ ลงไปดีกว่า

เหมือนเป็นทางระบายน้ำเล็กๆ

นี่มันแท่นอะไรกันนี่

ห้องนี้เป็นห้องเหมี่ยมเหลี่ยมที่สามารถปรับหมุนได้ ตามแท่นข้างหน้านั้น ปรับเพื่อให้ได้ทางอีกทางหนึ่ง

ปรับแท่นไอ่หนวด เรื่อยจนกว่าจะเจอทางเข้า

กลับเข้าห้องๆนั้น ครั้งที่ร้อย ว้าวคราวนี้เจอทางลงแล้ว

เห้ย !!! ไม่จริง ...... นั่นมัน นั่นมัน......

กานดามณี ณี ณี ณี

ฐิติ – “ณี....คุณยังมีชีวิตอยู่” ติกล่าวด้วยวาจาอันปลื้มปิติ และแปลกใจ“ผมนึกว่าไอ่พีระมิดหื่นมันฆ่าข่มขืนคุณไปแล้ว…คุณเจ็บมากไหม หะ”

กานดามณี – “ นี่คุณพูดอะไร ของคุณ”

ฐิติ – “ นี่ณี...ก็ไอ่พีระมิดมันกระซวกคุณไส้ไหล เลือดไหลพรั่งพรูเป็นโลหิตเลยนะ”
กานดามณี – “ กระซวกฉันเหรอ! นี่ติ....คุณหมายความว่าไง” ณีทำหน้างง กุก็งงเหมือนกันหว่ะ
ฐิติ – “ ก็...ก็ มันตามไล่ล่าเราสองคน ตอนที่อยู่โรงบาลไง”

กานดามณี – “ นี่คุณพูดเรื่องบ้าอะไรเนี่ย ฐิติ”
ฐิติ – “ เห้...เดี๋ยวนี่คุณจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ หรือว่าความจำสั้นแต่อันนั้นฉันยาว”

กานดามณี – “ ฐิติที่รัก...เกิดอะไรขึ้นกับคุณรึเปล่า เกิดอะไรขึ้นหลังจากเราแยกกันที่ห้องโถงยาวๆนั่น... จำฉันสับสนกับคนอื่นหรือเปล่า”
ฐิติ – “ กานดามณี !!! ” ณีมันลักลอบขายยาคุมรึป่าว มันเลยโดยจับเข้าคุก

กานดามณี – “ ฐิติ คุณบอกว่าคุณจำได้ทุกเรื่อง แต่คุณลืมเรื่องเทปวีดีโอที่เราทำกัน นั่นไปรึป่าว ฉันหวังว่ามันคงจะอยู่ที่เดิมนั่นนะ”
ฐิติ – “คุณรู้เรื่องนั้นได้ยังไง คุณไม่ใช่กานมณี ใช่ไหม” ติงงปนสงสัย

กานดามณี – “ ฉันไม่ใช่ กานดาวสี ของคุณ”
ฐิติ – “แล้วคุณคือ กานดามณี รึเปล่า ?”
กานดามณี – “ ใช่ ถ้าคุณอยากให้ฉันเป็น” มันพูดอะไรของมันเนี่ย
ฐิติ – “ ทั้งหมดที่ผมต้องการ มันคือคำตอบจากคุณ !! ” ติเริ่มมีน้ำโห

...

กานดามณี – “ ไม่สำคัญคัญหรอกว่าฉันจะเป็นใคร แต่ฉันอยู่ที่นี่เพื่อคุณแล้วนะคะ ฐิติ... ดูนี่สิฉันหน่ะของจริงนะเคอะ หุหุหุ”

กานดามณี – “คุณไม่อยากสัมผัสแนบชิด กับฉันเหรอ”
ฐิติ – “ ผม คือ..ผมไม่รู้”
กานดามณี – “งั้นทำไมไม่เข้ามาหาฉัน ... ในนี้หล่ะคะ”
ฐิติ – “ โอเค...งั้นคุณรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวผมไปหา ”

ถึงยังงงไม่หาย แต่ณีมันนั่งอ้ารอเราแล้ว เรื่องอื่นติจะไม่สนละ เราจะเข้าไปสัมผัสแนบสนิท ศิษย์ส่ายหน้ากับกานดามณีเท่านั้น

โอโห ชีนั่งบนเตียงรอเราเข้ามาวู้ฮู แล้วววว

สนุกดีค่ะ มาให้กำลงใจ รอตอนต่อไปอยู่นะคะ ^ ^

มาตามอ่านต่อแล้วจ้า ขำมาก 5555555555555555

บางภาพพากย์ซะเราหัวเราะเสียงดังออกมาเลย

รอพาร์ทต่อไปจ้า
ปล. กานดามณีควงทิงมากกกกก

เคยรู้ตอนจบแต่ไม่เคยรู้รายละเอียดเลยค่ะ
ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่เอามาให้ดู

ขยันมากครับ ชื่นชม

ถ้าใครได้ใช้ชีวิตอยู่ที่โรงบาล หรือไม่ก็ มีโอกาศได้ไปโรงบาลบ่อยๆ บอกตรงๆจะเข้าใจอารมณ์ของ พี่เจมส์ ซันเดอร์แลนด์ นะครับ ปล.ตอนจบบอกตรงๆผมร้องไห้เลยครับมันเศร้ามาก

ชอบคำบรรยายนี่แหละ คิดได้ไง 555 ขอบคุณครับ

พาร์ทสี่จะเป็นพาร์ทจบ ยาวมากมาย ให้เวลาไปนั่งทำสักพักนะจ๊ะอีกไม่นานละคะ

ไปที่พาร์ทสุดท้ายกัลเบย