“ ฐิติ สุริยะการ” (JAME SUNDERLAND) พระเอกของเรื่อง ถึงหน้าตาไม่หล่อเท่า ณเดช แต่ความขี้เหร่ก็ไม่น้อยไปกว่า โรนันนินโย่ นะครับ เค้าลูบหน้าและมองตัวเองในกระจก

ฐิติสุดลมหายใจเอา ออกซิเจนเข้าให้เต็มปอด ท่าทางมีเรื่องกลัดกลุ้มสุมอยู่ในอก

“กานดาวสี --- อ่านว่า กาน-ดา-วะ-สี--- ( Mary ) ... นี่คุณอยู่ในเมืองนี้จริงเหรอ” ฐิติพึมพรำอยู่คนเดียวในส้วมร้างแห่งหนึ่ง

“ ในความฝันของฉัน...ฉันเห็นแต่เมืองแห่งนั้น--- Silent hill --- ฐิติ คุณสัญญากับฉันว่าคุณจะพาฉันมาที่นี่อีกครั้งคุณจำได้ไหม....แต่คุณก็ไม่ทำตามคำสัญญา และตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่แล้ว ในที่ที่พิเศษของเราไงคะ คุณฐิติ ฉันรอแต่คุณคนเดียวเท่านั้น ”

“ ผมได้รับจดหมายจากกานดาวสี ภรรยาของผม มันน่าขำสิ้นดี ...จะเป็นไปได้ยังไงหล่ะในเมื่อเธอตายไปเพราะไอ้โรคเฮงซวยนั่นมาตั้งหลายปีแล้ว ...คนตายเขียนจดหมายไม่ได้หรอกน่า...” ฐิติบ่นกับตัวเองพร้อมทั้งอาการงงกับคำถามที่ไม่สามารถมีใครตอบได้ “ แล้วทำไมผมยังตามหา กาน อยู่หล่ะ” ติยังบ่นไม่เลิก

“.....ที่ที่พิเศษ.... มันที่ไหนกันหน่ะ กาน อาจเป็น Park หรือเป็นที่ทะเลสาบนั่น ที่ไหนสักแห่งใช่ไหมเนี่ย เราสองเคยมีความสุขกันอยู่ที่นั่น ใช่แล้ว...เธออาจจะรอเราอยู่ที่ทะเลสาบ รอเรามาหาอยู่ ก็เป็นได้… แต่เธอยังมีชีวิตอยู่จริงๆเหรอเนี่ย ”

เข้าไปดูในรถแลมโบปาโปลากีนี สีฟ้าของของเรา เราก็จะพบกับผีแท่น---แผนที่ นี่เอง เราจะไปพบกานดาวสี เธอรอเราอยู่ที่ทะเสสาบ

วิ่งผ่านป่าเขาลำเนาไพร หมอกหนาจุงเบย ( คือบรรยากาศในเกมส์จะหมองมัวแบบนี้ทั้งเกมส์)

เห้ย!!! บ่อน้ำ... จะมีผีน้องซามาร่า กระดึบมาหาเราอ่ะป่าว

กระดาษสีแดง แผ่นนั้น....จุดเซฟนี่เอง เหมือนเราจะรู้สึกมึนตึ๊บและก็อยากพักผ่อน ซะงั้น

ประตูเปิดไว้ ผมขอผ่านโดยไม่ได้รับอนุญาตละกันนะครับ

ว้าว!! สนามเด็กเล่น

เฮ้ย!!ไม่ใช่ละ นี่มัน ฮวงซุ้ย ฐิติแอบมองสาวนิรนามที่กำลังทำอะไรกับหลุมศพอยู่ไม่รู้ หรือว่าเธอกำลังจะทำเหมือนหนัง Nekromantik ไม่ใช่ละ!!!

“อุ้ยตาย ฉันไม่ได้ทำอะไรนะฉันแค่...” สาวนิรนามเอ่ยขึ้นท่าทางตกใจเล็กน้อยถึงปานกลาง

ฐิติ – ผมขอทวด ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้ควนผู้หญิงตวกใจไปหรอกนะครับ แค่ต้องการถามทางไปเมือง Silent hill หน่อย ผมคิดว่าผมหลวงเทียง(หลงทาง)แล้ว
สาวนิรนาม – เอิ่ม... คุณเป็นญาติแอนนา ชวนชื่นรึป่าวคะ ... คือทางหน่ะตรงไปตามถนนนั่นหล่ะ ผ่านฟาร์ม ทะลุถนนไปเรื่อยๆคะ ที่นี่มีแต่หมอกเต็มไปหมดหน่ะ แต่ฉันว่า.......คุณไม่ควรจะไปที่นั่นนะ มันมีบางอย่างที่แบบว่า (ก๊อม่ายรุ้สินะ)......ผิดปกติหน่ะ แบบว่า คือ..คือมันอธิบายยากคะ บางทีอาจเป็นอันตรายก็ได้นะคะคุณ คือมันไม่ใช่แค่ไอ่หมอกนั่นแต่มันยัง...(น้ำเสียงกระวนกระวาย)
ฐิติ(ตัดบท) --- เอ่อ...ผมเข้าใจหล่ะ คือผมจะระวังตัวละกันนะครับ

สาวนิรนาม – ฉันไม่ได้โกหกนะคะ
ฐิติ – ผมเชื่อคุณครับ แต่ผมไม่หวั่นเกรงอันตรายใดๆหรือ แม้วันมามาก ผมต้องตามหาคนๆนึงที่สำคัญกับผมมาก ผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้พบเธอคนนั้นอีกครั้ง

สาวนิรนาม – ฉันก็ตามหาแม่เหมือนกันคะ…ฉันคิดว่าบางทีพ่อกับพี่ชายฉันอาจอยู่ใน Silent hill ก็ได้นะคะ แค่ยังหากันไม่เจอเท่านั้นเอง … โทษทีคะนั่นมันไม่ควรให้คุณเก็บมาเป็นปัญหาของคุณเลย
ฐิติ – ไม่เป็นไรครับ ^^ ผมหวังว่าผมคงจะเจอพวกเค้านะครับ

ฐิติเดินจากสาวนิรนามไปและวิ่งมาเรื่อยๆ ผ่านฟาร์มแห่งหนึ่ง เพื่อที่จะเลาะเข้าถนนใหญ่

วิ่งๆๆๆๆ จากถนนเล็กเพื่อมุ่งสู่ถนนใหญ่

ถึงถนนใหญ่ที่เต็มไปด้วยหมอก

หึ้ย....นาก ลืมใส่กาบมะพร้าวอีกแล้ว ใช่ไหม

เหยดดดด !!! ตัวอะไรแว๊บๆ เดินหนีไปนั้นหน่ะ

ตามไป ตามรอยซอสมะเขือเทศ ถุย รอยเลือดไป ตกลงจะมาตามหาเมียหรือมาล่าท้าผีเนี่ย

ลองตามไอ่เงานั้นมันน่าจะเป็นไกด์ ตามไปในซอย มันคงอายถ้าเกิดเจอเราในที่ที่คนพลุกพล่าน

มีเสียงแปลกๆ น่าจะดังมาจากวอร์คกี้ทอร์กกี้ ลองเข้าไปเก็บดูดีกว่า

เหมือนมีเงาปริศนามาทาบหลังตู

เช็ดโด้!!! ตัวอะไรหวะเนี่ย ...เต้น รก อก เหมือน น้องใบเตยเลย

เอานี่แหละวะ คมแฝก แหวกชิมิ จัดการมันเลย

หวดแม่ม มันเลย ฟาด ฟาด ฟาด

นี่เราฆ่าตัวอะไรลงไป มัน....มันไม่ใช่คนแน่นอน

วิทยุดัง ---- แซดๆๆ ... ติ ขา... ติ ช่ว... ฉั ด้วยยยยย ติ....ฉั.....ฆ่... คืดดดด แซดดดดดดดดๆๆๆๆ -- อ้าววิทยุมันพังแล้ว ไหงมันใช้ได้หว่า

กลับออกมาที่ถนนใหญ่ พร้อมคมแฝก คู่บารมี บนถนนเต็มไปด้วยน้องใบเตย
ปัดโถ่ ทางปิดบ้าง ทางขาดบ้าง ติดทุกทางแล้วจะไป Park ยังไงหล่ะทีเนี้ยะ...

รถคันนี้น่าสนใจ ลองเข้าไปสอยของดีกว่า

มีกระดาษอุดม แผ่นน้อยเขียนว่าให้ไปเจอกันที่ Neely Bar เอ้า...ไปก็ไป

ในบาร์ที่ห่อด้วยหนังสือพิมพ์ มีตัวหนังสือเลือดเขียนไว้ There was a hole here it's gone now…
(คำว่า Hole ส่วนตัวดิฉันคิดว่าเป็นหลุม ที่คาบเกี่ยวโลกปกติและโลกของ Silent hill ในภาค 4 The room เนื่องจาก ภาค 1และ 3 กับ 2 และ4 จะมีความเกี่ยวข้องกัน ส่วนภาค 2 และ4 นั้นเกี่ยวข้องกันเล็กน้อยเท่านั้นเอง)

ในบาร์มีแผนที่เน่าๆ แผ่นนุง ท่าทางอยากบอกให้ฐิติไปทางซอย ที่มีเครื่องหมาย “ ? ”

เข้ามาสุดซอยแล้วครับ ตามคำบอกของแผนที่เน่าๆ ติเป็นคนเชื่อคนง่ายครับ

พระคุณเจ้าช่วย !!! มีคนไม่หายใจ นอนจมกองเลือดอยู่ ติเลยค้นกระเป๋าคนตายดูเผื่อเจอของดี และแล้วก็ได้กุญแจอพาตเมนท์ พร้อมหลวงปู่เณรคำ รุ่นกูรวยมึงจน ว่าแต่อพาตเมนท์ มันอยู่พิกัดใดในเมืองพิศวงแห่งนี้นะ

ลองไปตามแผนที่ และก็ถึงแล้ว อพาทเมนท์ คุณป้า

สำรวจที่ทิ้งขยะ ไม่เห็นจะมีไรเลย ติเซ็งนะครับ

ติ ลองเข้าไปในตึกเลยดีกว่า จะชักช้าอยู่ไม่ได้ เดี๋ยวกานดาวสีคอยนาน

ในอพาทเมนท์บรรยากาศมืดมนมาก

ขึ้นบันไดชั้นสองเจอทางเดินแคบๆ มีไฟสว่างเป็นช่วงๆด้วย ( การไฟฟ้ายังทำงานอยู่?!? )

ระหว่างทางเดินเราก็จะเดินกระทบไหล่น้องใบเตยเป็นพักๆ แล้วแต่จะจัดการว่าจะหนีหรือจะลุย และน้องใบเตยสามารถพ่นกรดจากกลางอกใส่เราได้ (ตัวนี้เห็นในหนังภาคแรก ที่พ่นกรดใส่ตำรวจหญิงซีบิล)

ในห้องซักรีดมี รางทิ้งขยะอยู่ ลองเข้าไปสำรวจดู

รางทิ้งขยะ มันมีก้อนอะไรแปลกๆ ติดอยู่นี่นา

เข้ามาในห้องๆนึง ที่ไม่ได้ล็อค หรือลูกบิดประตูไม่ได้แตก หรือประตูที่ไม่มีไม้กั้น บลาๆๆ

มีชุดๆนึงวางเด่นเป็นสง่า กลางลำแสงจากแหล่งกำเนิดแสงที่ไม่ทราบที่

หึ้ย!! ชุดนี้มันดูคุ้นๆ เหมือนชุดของกานดาวสี แล้วก็มีไฟฉายที่ถ่านไม่มีวันหมดอีกด้วย ถ้าเราหยิบไอ่ตัวที่นอนอยู่ตรงนั้นมันจะตื่นแน่ ดังนั้นเราจึงฉกไฟฉายอมตะนั้นมาเป็นของตัวเอง

และเราก็ทำความรู้จักกับน้องตุ๊กตายางมือด้วน ด้วยคมแฝก

ออกจากห้องลองเสื้อ ก็เข้ามาในอีกมุมลองเข้ามาในห้องนี้กันเพราะมันเข้าได้

ในห้องมีตัวอักษรเขียนอยู่

ติว่ามันคงเป็นคำใบ้ปริศนา H--M--S

ฝั่งตรงข้ามมีนาฬิกาเจ้าคุณปู่ ณ จุดจุดนี้ ( H- เข็มชั่วโมง ,M- เข็มนาที ,S – เข็มวินาที )

อยากจะร้องไห้อยากหยุดวันเวลานี้ไว้.... แต่ฐิติเข้าไปปรับเข็มนาฬิกาไม่ได้อ่ะ ก็อุตส่าห์มีคำใบ้ให้แล้วหง่ะ

ฐิติวิ่งขึ้นชั้นบนสุดพบกับลูกกรง ซึ่งอีกฝั่งติเห็นว่ามีกุญแจอยู่จึงก้มลงไปเก็บ แบบสุดแขน

เอื้อมยังไงก็เอื้อมไม่ถึง

มีเท้าปริศนา มาเตะกุญแจให้ห่างไปอีก เลวมาก มันเป็นคราย

โอ้ยยยยย มันกระทืบมือฐิติด้วยอ่ะ ติเจ็บจุงเบย

หึ้ย นังเด็กเวน หัวเราะเยาะอีก นังนี่เห้ยวิ่งหนีทำไม ไฟว้กัน อ่ะป่าว ไฟว้กัน แสรดดดด โด่ไม่แน่จิงนี่แสรดดดด

เข้ามาที่ห้องๆนึง เจอปืนครับ แต่ไม่มีใบอนุญาตพกปืน ตำรวจจะจับอ๊ะป่าว

--( เสียงคำราม )--เห้ยเสียงไรวะ!!! ลองตามไปดูต้นเสียงดีกว่า

ณ จุดๆนี้มีพลังงานบางอย่าง ที่ติสามารถรับรู้ได้ รู้สึกขนลุกไปหมดทั้งตัวเลยครับ

แค่ลูกกรงบางๆ ที่กั้นตรงกลางเท่านั้น

หนีไปห้องข้างๆดีกว่า เห้ย ทีวีเปิดอยู่ แล้วก็มีคราบเลือดเป็นทางเลย !!!

ติดตามต่อวันพรุ่งนี้ ต่อพาร์ทเดิมคะ

เย้ๆๆๆ รออยู่นะ

เสร็จแล้ว รอเกมอื่นด้วยยยยยย

ติดตามค่ะๆ ฝันดีนะคะจขกท.

น่าติดตาม

สนุกดีจ้า จะรอดูตอนต่อไปนะคะ

เนื่องด้วยผมไม่เคยเล่น จึงดูเพลินๆเพราะตัวผมเองก็ไม่กล้าเล่น

อยากเล่นนานแล้วคะ แต่แอบกลัว ขอนั่งดูแล้วกันนะคะ อิอิ รอคะ

ขอบคุณค้าบ รอติดตามตอนต่อไป

เคยเล่นน่ากลัวแต่......ค้าง!!!!

โอ้พระคุณเจ้า ... นั่นมันศพคน เพิ่งตายสดๆร้อนๆเลยนี่หว่า!!!

เก็บกุญแจห้อง 202 ที่วางอยู่บนชั้นของไอ่ห้องที่มีศพหน้าทีวีนั่นแหละ

ห้อง 202 ในอดีตน่าจะเป็นของนักสะสมผีเสื้อ เพราะมีซากผีเสื้อเต็มไปหมด และมีรูปริศนาซึ่งเต็มไปด้วยน้ำเขียว

ลองเอามือไปคลำสำรวจรูปริศนา เริ่มจากการส่องแล้วก็ล้วง

ได้กุญแจไขนาฬิกาเจ้าคุณปู่มา ดู๊ดู ใครมันช่างคิดเอากุญแจมาซุกในรู

กลับมาที่ห้องนาฬิกาแล้วก็ไขกุญแจปรับเวลาซะ

ให้ปรับเวลาตามนี้ แกร๊ก เสียงแห่งความสำเร็จ

มีตัวอักษรปรากฏขึ้นที่ข้างนาฬิกาไม่ต้องสนใจ เราลองพลักนาฬิกาออกไปดีกว่า

ฮึบ

ผ่านรูมาทะลุอีกห้องนึง เป็นทางผ่าไปอีกฟากได้

เจอบันได เดินขึ้นไปบนสุด เข้าประตู

ลองเปิดห้องนี้ดู

แล้วพบกับ ...

Three some...

หลบที่ตู้เสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวมันจะตุ๋ยตูดตูเป็นรายต่อไป

...

ไอ่หัวพีระมิด มันลากศพน้องตุ๊กตายางมาด้วย

เห้ยยย มันเดินเข้ามาแล้วอ่ะ!!!

พี่พีระมิดส่ายหัวพลาง โชว์ท่า ควิโยมิ
-- ควี ควี ควีโยมี ควี ควี ควีโยมี ~~

~~โช โก มอ ฟิน ฮัน โชกัก ชี คยอ นก โค~~
โค โซ ฮัน อูยู ฮันซานนึน คีดา รยอ โย~~

~~ โอปา ฮาโก นาฮาโก กก มาจูอันชาซอ ~~
ซอโร ซนบาตัก วีเอ เยปึน นักซอรึลฮา จโย ~~

~~ ซอโร ซนบาตัก วีเอ เยปึน นักซอรึลฮา จโย ~~
(เมิงต้องการสื่อสาร 'ไร กะกู) -- ฐิติคิดในใจ

ติเห็นท่าไม่ดีละ

ควักปืนออกมายิ่งหมดแม็ก เพื่อเป็นการให้กำลังใจพี่พีระมิดแทนเสียงปรบมือ

...

พิระมิดเฮดถึงกับทรุด เมื่อได้รับกำลังใจอย่างแรง
~ ฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนเธออย่ายิง ล้มตัวลงคุกเข่ากอดขาตัวเองไว้ ~~

เสียงฝีเท้าพี่แกเดินหนีไปแล้ว ...
พี่พีระมิดเป็นโจรข่มขืนแล้วฆ่าเหรอเนี่ย!!!

ในตู้ที่เราซ่อนมีกุญแจให้เก็บ

บรรดาศพตุ๊กตายางที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศ ตายอย่างมีความสุขสนุกสนาน

เจอหนังสือแนะนำสถานที่ท่องเที่ยว
--เมือง Silent hill – สวยงามและเงียบสงบ(ตรงไหนเนี่ย)
ได้ข่าวว่าแถวบ้านกุเรียก เมืองห่าผี

เข้าห้องที่ไปยังสวนของตึก ห้องชั้นล่างสุดที่ล็อคไว้ แต่เรามีกุญแจแล้วหนิ

ทะลุมายังตึกอีกฟาก เข้าห้อง 101

ศพที่ตู้เย็น เพิ่งตายนี่หว่า ---เฮ้ย... นี่เราได้ยินเสียงคนอ้วกนี่ เสียงมาจากห้องน้ำ
–ฮุ้แหวะ แหวะๆๆ--

ไอ่อ้วนนี่เองที่อ้วก ท่าทางจะเห็นศพเลยทนไม่ได้ (กุก็จะอ้วกที่ได้เห็นตูดเมิงเหมือนกันแหละ)

อ้วน – “ ฉันไม่ได้ฆ่าเค้านะโว้ย มันเป็นศพก่อนหน้านี้แล้ว ฉันสาบานเลยว่าฉันไม่เคยฆ่าใครเลย ให้ตายเถอะ แหวะแหวะ อูแหวะ "
ฐิติ – “ ผมชื่อฐิติ สุริยะการ เออน้องพอจะรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับที่ นี่ แล้วๆ ผมเห็นไอ่ตัวหัวพีระมิดด้วย มันตามเข่นฆ่าผู้คน น้องเห็นมันรึป่าวอ่ะ”

อ้วน – “ ผมชื่อเอ็ดดี้ ตลาดแตก ครับพี่ติ ที่พี่ถามมาผมไม่รู้ไม่เห็นไรทั้งนั้นแหละ”
ฐิติ – “ งั้นก็ดูแลตัวเองดีๆละกันเอ็ดดี้”
เอ็ดดี้ -- “ ครับ แหวะ ผม เอิ่มมม ผม งั้นแหวะ ดูแลตัวเองดีๆด้วยเช่นกัน อู้วววแหวะ”
(สงสัยมันแพ้ท้อง ท้องโตเชียวเมิง)

เก็บน้ำผลไม้เป็นแพ็คเลย หนักมาก เอาไปทำอะไร

อ่อ...เอาแพ็คน้ำมาโยนใส่รางขยะเพื่อดันไอ่ก้อนปริศนานั่น โครม!! แล้วรีบกลับไปดูทืทิ้งขยะนอกตึก ที่เคยสำรวจแล้วไม่มีอะไรในตอนก่อนเข้าตึก

เจอเหรียญชายแก่ (ก่อนหน้านี้เคยเจอเหรียญงูตามทางแล้วด้วย) และเจอเอกสาร ระบุเรื่องชายโรคจิตที่ฆ่าเด็กตาย สองคน ฆาตกรชื่อ Walter Sullivan ( ตัวร้ายในภาค 4) ต่อมา Sullivan ได้ปลิดชีพตัวเองลงโดยการใช้ช้อนตักซุปทิ่มคอหอยตัวเองทะลุ จนเลือดทะลักและขาดเลือดจนตายในที่สุด บางคนบอกว่าเค้าเป็นบ้า บางคนบอกว่าเค้าดูไม่เหมือนคนที่จะสามารถฆ่าเด็กได้เลย

เข้าประตูทางหนีไฟที่ได้กุญแจมาแล้ว

แม่เจ้าโว้ย…เกือบตกตึก เมิิงเล่นกะกุอย่างนี้เลยเหรอ

ข้ามฝั่งไปที่ตึกอีกตึกนึง มาเข้าห้องใครไม่รู้

เข้าไปดูส้วม ... ในชักโครกเหมือนมีอะไรอุดอยู่ เอิ่มมม แต่ที่รู้คือมีภูเขาทอง

พ่อนักล้วง ล้วงกระทั่งชักโครก --- ได้รหัสตู้เซพมา พร้อมขี้ที่ติดมือมา

เปิดตู้เซฟที่อยู่ในห้องเดียวกันนั่นแหละ ได้แค่กระสุนปืน

หน้าห้อง 209 ที่ล็อคอยู่ มีข้อความจากกระดาษแผ่นน้อย เขียนว่ากุญแจห้องอยู่ที่ไหน

เข้าไปในห้องๆนึงซึ่งมีตู้ที่ดูเหมือนที่ใส่เหรียญ และมีคำใบ้บอกว่าเหรียญควรจะอยู่ตำแหน่งใด จริงๆแล้วไม่มีใครตีความได้หรอกคะ ใช้บทสรุปกันทั้งนั้นสำหรับปริศนานี้

เข้ามาอีกห้อง ตรงไปที่ประตูสีขาวบานนั้น

อ้าว ใครมานอนอ่อยเหยื่ออยู่ตรงนี้

นี่มันสาวนิรนามคนที่พบกันที่ ฮวงซุ้ย นี่นา กำลังถือมีดอยู่ สงสัยอยากปอกสับปะรส เห้ย ไม่ใช่แลดูเหมือนเธอกำลังคิดสั้น
สาวนิรนาม – “ โอ้.. คุณนี่เอง” เสียงของเธอดูเหนื่อยอ่อน หมดอาลัยตายอยากมาก
ฐิติ – “ ครับ ผมฐิติไง ”
สาวนิรนาม – “ แองเจอล่า ”

ฐิติ – “ ผมไม่รู้ว่าคุณวางแผนจะทำอะไร แต่มันน่าจะมีทางออกที่ดีกว่านี้นะ ”
แองเจอล่า – “ จริงเหรอ.... แต่...คุณเองก็เหมือนกันกับฉันไม่ใช่เหรอ ”
ฐิติ – “ ไม่หรอก ผมต่างจากคุณ ”

แองเจอล่า – “ คุณกลัวไม่ใช่เหรอ” (เสียงสูง) …. “ ฉัน..ฉันขอโทษ ”(เสียงเพลียเหมือนเดิม)

ฐิติ – “ ไม่เป็นไรครับ … ว่าแต่ว่าคุณตามหาแม่อยู่ไม่ใช่ เหรอ เธอไม่ได้อยู่ที่อพาทเมนท์นี้หรอกเหรอ ”
แองเจอล่า – “ ฉันไม่รู้หรอก”
ฐิติ – “ แต่คุณรู้ว่าแม่คุณอยู่ในเมืองนี้นี่ ”
แองเจอล่า – “ คุณพูดว่าไงนะ ” ขึ้นเสียง

แองเจอล่า – “ คุณรู้ได้ยังไง หะ” ขึ้นเสียง
ฐิติ – “ อ้าวก็คุณ มาอยู่ที่นี่ ผมก็ต้องคิดว่า...คุณคิดว่าแม่คุณอยู่ที่นี่หน่ะสิ ” ( อินี่ท่าจะเพี้ยน)

แองเจอล่า – “ โอ้ ฉันเหนื่อยมากเลย” “ โทษทีนะ คุณบอกว่าจะมา ตามหา คนคนนึงไม่ใช่เหรอ”

ฐิติ – “ เธอชื่อ กานดาวสี เป็นภรรยาของผมหน่ะ ”

นี่รูป ดูชัดๆ ( ติคงจะรักกานมากจนพกรูปและจดหมายของเธออยู่ในกระเป๋าตลอดเวลาเลย)

แองเจอล่าส่ายหัว ไม่เคยเห็นบุคคลในภาพ
ฐิติ – “เธอตายไปแล้วหล่ะแต่ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงคิดว่าเธอยังอยู่ที่นี่ แต่...ไม่ต้องกังวลไปหรอก ผมไม่ได้เป็นบ้า หรอกนะครับ อย่างน้อยผมก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น ”

แองเจอล่าท่าทางกลัวฐิติ เหมือนว่าติบ้าไปแล้ว “ ฉันต้องไปตามหาแม่แล้วหล่ะ” แองเจอล่าอยากออกไปให้ห่างจากติ
ฐิติ – “ ให้ผมไปด้วยกันกับคุณไหม เมืองนี้มันอันตราย ผมรู้แล้วว่าคุณไปตามหาชื่อแม่ตามป้ายหลุมศพที่ฮวงซุ้ยนั่น”
แองเจอล่า – “ ไม่.....ไม่เป็นไรฉันไปของฉันเองได้ ฉันจะทำให้คุณเสียเวลาเปล่าๆ”

ฐิติ – “ แล้วมีดนั่นหล่ะ ”
แองเจอล่า – “ ฉันฝากไว้ที่คุณได้ไหม ถ้ามันยังอยู่กับฉัน ฉันไม่แน่ใจนักว่าฉันจะคิดสั้นอีก”
ฐิติ – “ ได้อยู่แล้ว ” ติเข้าไปหยิบมีดจากแองเจอล่า

ม่ายยยยยยยย !!

แองเจอล่า – “ ฉันขอโทษ...ฉันมันไม่ดีเอง ได้โปรดอย่า......” แองเจอล่าวางมีดทิ้งเอาไว้ ข้างๆมีเหรียญนักโทษ

กลับไปที่มีตู้ใส่ห้องเหรียญ

ใส่เหรียญให้ตรงช่องตามนี้จะได้กุญแจมา

ไขกุญแจเข้าประตูสุดท้ายที่ยังเข้าไม่ได้ แล้วจะเจอกับ...

เห้ยพี่พิระมิด บังคับให้น้องใบเตย อมนกเขาอยู่ 18+ อีกแล้ว

ฆ่าน้องเตยทำไม!!! ไอ่พีระมิดหื่น

อ้าว พี่พีระมิดหันมา งานเข้าละตรู มันฟันตรูแน่ (ฟันแบบเอามีดยักษ์ฟันนะครับ สับขาดกันเลยทีเดียวเชียว)

กรรมของเวร ประตูเปิดไม่อ๊อก!! มันมาแว้ววววว
(ครึดๆๆๆ เสียงลากมีดยักษ์)

ยิงปืนอย่างเดียวครับท่านแลกกับกระสุนเกือบทั้งหมดที่เรามี คมแฝกเราสู้ไม่ไหว มีดมันใหญ่กว่า โดนมันสับขาดแน่เพราะติไม่เคยสักยันต์อาจารย์หนูกันภัย หนังไม่เหนียวพอที่จะลับคมมีดมันได้

พอมันแพ้แล้วมันจะลากมีด ดำน้ำหนีจากเราไป ถ้ามันหนี ไม่ต้องยิงแล้ว.....ไม่ดีมันจะเปลืองกระสุน

ลงตามมันไปเลย แบบนี้มันต้องไฟว้ เซ่ ไม่แน่จริงนี่หว่า โด่...

กลับมาสู่บรรยากาศข้างนอกอีกครั้งนึง และกลับมาใช้คมแฝกตามเดิม

อ้าว นังเด็กที่มันกระทืบมันเรานี่หว่า มันฮัมเพลงอยู่ในคอด้วย ~ อืม อื้อ อืม ฮึ้มอื่ม ~~

ฐิติ – “ เฮ้ย เอ็งอ่ะ ”

ท่าทางมัน ตวดอวด ตวดจวย

ฐิติ – “ นี่เอ็งเป็นเด็กที่กระทืบมือข้า ใช่ป่าว”
เด็ก – “ ก็ไม่รู้สินะ....บางทีอาจเป็นฉันก็ได้ ” (ยียวนมากนังนี่)

ฐิติ – “ เด็กตัวกระจิ๋วอย่างเอ็งมาทำอะไรในเมืองแบบนี้ หน่ะ”
เด็ก – “ นี่ตาบอดหรือยังไง ”
ฐิติ – “ แล้วนั่นจดหมายอะไร ที่เอ็งถืออยู่อ่ะ”

เด็ก – “ ไม่ใช่เรื่องของแก... แกมันไม่รัก พี่กานดาวสี ” แล้วเด็กก็โดดข้ามกำแพงจากไป

ฐิติ – “ เอ้ยเดี๋ยว เอ็งรู้จักกานได้ยังไง เฮ้ย เดี๋ยวก่อน ” มันไปซะละ

รอตอนสองอยุ่นะจ๊ะ

ยังไม่มีเวลาชม
แต่มาโพสต์ให้กำลังใจ จขกท ก่อนครับ

รอดูอยู่ค่าาา

สนุกดีจ้าเพราะตัวเราเองคงเล่นไม่ได้เล่นแน่ๆ ขอบคุณค่ะที่เอามาแชร์

พากย์ฮามาก ชอบๆค่ะสนุกดีรอติดตามต่อนะคุณเน็ต

ปล คุณเน็ตแอบน่ารัก หุหิ

เคยนั่งเล่นกับเดอะแก๊งถึงฉากทรีซั่ม แล้วก็กลัวกันหมดเลิกเล่น

ภาคนี้นี่สุดติ่งจริงๆ เป็นภาคที่ผมชอบมากที่สุดในบรรดาทุกภาค สยองฉากตอนเดินลงทางใต้ดินที่อยู่ใต้ทะเลสาป (มั้ง) ที่ยาวโคตรๆจนคิดว่าโดนเกมหลอกให้เดินวนแล้วสินะ แต่กลายเป็นว่า อ้าว แม่งบันไดมีที่สิ้นสุดด้วย 555

ฉากที่อยู่ในคุกใต้ดินก็หลอนประสาทเหมือนกัน ที่มีน้ำเจิ่งนอง มีเสียงน้ำหยดติ๋งๆ คลอกับเสียงหายใจฟืดฟาดๆ ^^

ไปยัง กระทู้ฉายเกม Silent Hill 2 (Part 2) ได้เลยคะ

สนุกมากเลยคับ อ่านแล้วไม่เครียด

ขอบคุณมากนะคะ
จขกท. น่าร้ากก ตามต่อค่าาาา

ขอบคุณมากครับ ฮาสุดๆ ชอบภาคนี้ที่สุดเหมือนกัน (ภาคอื่นเวียนหัวกะโลกสนิม)

ว้าวๆ เพิ่งเห็น ขอบคุณมากครับที่ช่วยฉาย ผมจะได้ไม่ต้องทำต่อ (เพิ่งนั่งแคปรูปไปได้นิดเดียวเอง ไม่ค่อยว่างเบย แหะๆ)