นิยายของผมเองแหละ เดี๋ยวมาเริ่มแต่งครั้งหน้า
(ก็แต่งอยู่ดีๆ โปรแกรมปิดเองซะงั้น)

หลอนตั้งแต่ตอนแต่งเลยนะครับ อิอิ

เด๋วแต่งต่อครับวันพรุ่งนี้

หนุกดีคับ

ขอบคุณครับ

หลอนอันดับแรก
ต้นไม้แห้งเสียดสีดังแสบแก้วหู เมื่อลมพัดมาใบไม้แห้งที่อยู่ตามขอบถนนก็ปลิวว่อนที่กระจกหน้ารถสีดำ ซึ่งหลังจากเหตุการณ์ไฟไหม้ในวันนั้น ทำให้อลิซเซียไม่มีผู้ปกครองดูแล ป้าของเธอ “เมลิซ่า ฟอร์ด” จึงรับอุปการะเธอเป็นบุตรบุญธรรม เนื่องมาจากความสงสาร
และอลิซเซียก็กำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยกำลังรอคอยบ้านใหม่ที่อบอุ่นของป้าภายในตัวรถ
รถได้หยุดอยู่หน้าบ้านที่ไหม้เกรียมแทบจะไม่ต่างอะไรกับตอไม้สีดำเพียงไม่กี่ตอ เพราะมีแต่โครงที่ดูไม่แข็งแรง กับเถ้าที่ฟุ้งกระจายเมื่อลมได้พัดผ่านมาที่บริเวณนี้
มาร์ค ฟอร์ด สามีของเมลิซ่าฟอร์ด ลงจากรถและดูตัวบ้านอย่างน่าสลดหดหู่ใจ และเขาก็ได้สังเกตว่าบ้านละแวกใกล้เคียงก็ได้มีรอยดำๆ คล้ายรอยไหม้ ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นผลกระทบจากเหตุการณ์ไฟไหม้ในครั้งนั้น ซึ่งเขาได้คิดว่าเหตุการณ์ในครั้งนั้นถือว่าเป็นจุด่างพร้อยของหมู่บ้านแสก-สการ์นี้เลยก็ว่าได้
เมลิซ่าที่ยืนอยู่คู่กับสามีของเธอได้สังเกตว่าฝนเริ่มตกปรอยๆ สนามหญ้าที่พวกเขายืนอยู่ก็เริ่มจะแฉะเพราะฝน เมลิซ่าจึงสะกิดสามีของเธอให้รีบกลับบ้าน
“คุณคะ กลับบ้านได้แล้วค่ะ ฝนเริ่มจะตกแล้วนะคะ ถ้ายืนตรงนี้นานอาจจะเป็นหวัดได้นะคะ”
“โอเค งั้นกลับกัน” มาร์ค ฟอร์ด วิ่งไปที่รถของเขาและเริ่มสตาร์ทรถของเขากลับบ้าน...บ้านที่อยู่ถัดจากตรงนี้ไปอีกสี่บล็อก

ระหว่างทางของการมุ่งไปสู่บ้าน เมลิซ่ากับมาร์ค ฟอร์ดก็มีการสนทนากัน
“นี่คุณ” มาร์ค ฟอร์ด ถามภรรยาของเขา
“มีอะไรค่ะ?”
“ผมคิดว่าแกจะปรับตัวเข้ากับเราและบ้านของเราไม่ได้แน่ๆ”
“ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้นละค่ะ?” มาร์คทำสีหน้าแบบลำบากใจ ก่อนที่จะหันมาพูดขณะที่ตอนนี้กำลังถือพวงมาลัยอยู่
“ก็ตั้งแต่แกเกิดมาเราทั้งสองคนแทบจะไม่ได้คุยกับอลิซเลยนะ คุยกันก็ตอนอวยพรวันตอนวันเกิดแกเท่านั้นแหละนะ”
“ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดหรอกคะ เธอเป็นคนที่ร่าเริงแจ่มใสมากเลยนะคะ แต่ถ้าเธอปรับตัวไม่ได้จริง ฉันว่า เราก็เอาความอบอุ่นของเราทั้งสองคนเนี่ย ทำให้เธอมีความสุขให้ได้ค่ะ” ถึงแม้ว่าเธอจะพูดอย่างนั้น แต่ใจจริงแล้ว เธอยังไม่รู้แน่ชัดว่าอลิซจะปรับตัวได้จริงรึเปล่า สิ่งที่เธอพูดก็เพียงแค่ปลอบใจเธอและสามีของเธอเท่านั้นเอง
และตอนนั้นเธอก็หันไปหาอลิซที่กำลังวาดรูปบางอย่างด้วยสีเทียน และเธอก็หันไปคุยกับสามีของเธออีกครั้ง
“คุณไม่ต้องห่วงหรอก…แล้วเลิกทำหน้าบูดบึ้งซะที” เมลิซ่ายื่นมือตัวเองไปหยิกแก้มของสามีเธอด้วยความหมั่นเขี้ยว
“คุณป้าคะ” เสียงเล็กน่ารักดังขึ้นมาจากเบาะหลังด้านคนขับ
“มีอะไรจ๊ะ?” เธอหันไปหาหนูน้อยอลิซอีกครั้ง
“หนูมีอะไรจะให้ดูค่ะ” ว่าแล้วเธอก็เอี้ยวไปหยิบบางอย่าง เดาว่าเป็นรูปวาดที่เธอวาดเมื่อตะกี้อย่างแน่นอน
“เดี๋ยวก่อนจ๊ะ” เมลิซ่าขัดเธอก่อนที่เธอจะหยิบภาพมาให้ดูแบบเต็มๆ
“ป้าอยากให้หนูขานป้าเป็น “แม่” จะได้มั้ย เพราะว่าต้อจากนี้ไปแล้ว “แม่”คนนี้จะดูแลหนูเหมือนแม่จริงๆของหนูเลย เผลอๆ อาจจะดีกว่าซะด้วยซ้ำ ได้มั้ยจ๊ะ”
“ค่ะ “คุณแม่”” อลิซพูดพร้อมกับยิ้มให้เมลิซ่าอย่างน่ารัก
“เอาล่ะไหนของที่อยากให้แม่ดู”
“นี่ค่ะ” เธอยื่นให้เมลิซ่าดู เธอถึงกับตต้องตกใจเมื่อได้เห็นภาพที่อลิซวาดขึ้น
To be in หลอนอันดับ 1.5

แต่งได้ดีเลยละครับเนี่ย สู้ๆต่อไปครับ

ขอบคุณครับเฮียเหลา

หลอนอันดับ1.5
เมลิซ่าตกใจกับภาพที่อลิซยื่นให้ดูเป็นรูปที่สวย งามมากจนน่าตกใจ แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเองว่าเด็กแปดขวบวาดเอง เป็นภาพที่มีเมลิซ่าจับมือกับอลิซและสามีของเธออยู่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้านด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มและอบอุ่น แต่หากให้คนที่อายุมากหรือมีความเชี่ยวชาญทางด้านศิลป์จะมองภาพที่อลิซวาดเป็นเพียงแค่ภาพเหยเกภาพหนึ่งเท่านั้น แต่สำหรับคนที่รุ่นราวคราวเดียวกันหรือคนที่มีความรู้ทางด้านศิลป์เพียงนิดจะมองภาพที่เห็นเป็นภาพที่ตระการตาเป็นอย่างมาก
มาร์คหยิบโกโก้ร้อนที่วางอยู่ข้างตัวมาดื่ม เพื่อเพิ่มอุณหภูมิให้กับร่างกายเพราะอากาศเริ่มเย็นตัวลงแล้ว แต่โกโก้กลับเย็นจึงเปิดหน้าต่างรถแทนเพื่อปิดเครื่องปรับอากาศภายในรถไม่ให้หนาวไปกว่านี้
ระหว่างนั้นเองที่รถของพวกเขาได้มาถึงบ้านของเขาแล้ว มาร์ค ฟอร์ดจึงบอกให้เมลิซ่าพาตัวอลิซไปพักข้างในก่อน เพื่ออจะได้เข้าจอดรถได้สะดวกมากขึ้น
เมื่อเมลิซ่าเข้ามาในบ้านกับอลิซแล้ว ภายในตัวบ้านดูสลัวๆ เนื่องจากยังไม่เปิดไฟ แต่เมื่ออลิซเอื้อมมือไปแตะสวิชไฟที่ไล่เลี่ยอยู่บนหัวของอลิซแล้ว ตัวบ้านก็สว่างขึ้น เผยให้เห็นเฟอร์นิเจอร์ที่ดูมีราคา ผนังบ้านที่ทาปิดด้วยสีครีม กับรูปภาพการแต่งงานของมาร์คและเมลิซ่า ฟอร์ดเมื่อสามปีที่แล้ว ตัวอลิซเองดูมีความสุขมากกับบ้านใหม่ของตน ผิดกับความคิดของของเธอและมาร์ค
"ลิซ่า อลิซเป็นอย่างไรบ้าง" มาร์คเอ่ยถามเมลิซ่าหลังจากเก็บรถเข้าโรงรถเรียบร้อยแล้ว
"ก็ดีค่ะ ดูมีความสุขดีค่ะ เห็นไหมค่ะ ฉันบอกแล้วว่าเธอต้องปรับตัวได้"
"แต่เธอปรับตัวเร็วเกินไปนะ แต่ถึงก็ยังไงๆ ก็ดีไม่ใช่เรอะ?"
"ค่ะ ว่าแต่จะให้เธอ..อืมม..หมายถึงอลิซนะคะ จะไปพักที่ห้องไหนคะ ฉันว่าให้นอนที่ห้อ.."
"ห้องนอนเรานี่แหละ"
"เอ่อ ก็ได้ค่ะ ให้ยกกระเป๋าของเธอไปเก็บใส่ตู้เล็กไหมค่ะ"
"ตามใจคุณละกัน ผมไม่เกี่ยง"
"ค่ะ"
"พาอลิซไปอาบน้ำด้วยละ คืนนี้จะนอนเร็วหน่อยเพราะวันพรุ่งนี้ผมจะไปทำงานที่นิวส์ออร์ลีนส์"
"ไกลนะคะนั่น เดี๋ยวฉันจะบอกเธอให้อาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยค่ะ" ว่าแล้วเธอก็เรียกอลิซที่กำลังนั่งดูทีวีรีบไปอาบน้ำที่ชั้นบน พร้อมกับเดินขึ้นไปชั้นบนกับอลิซเพื่อเก็บผ้า
เธอกับอลิซมาถึงห้องนอนแล้ว เมลิซ่าเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนแล้ววางกระเป๋าของอลิซข้างๆตู้เสื้อผ้า ก่อนจะทำการจัดผ้าต่างๆ เข้าไปในตู้เล็ก
"แม่อยู่ที่นี่มานานเท่าไรแล้วคะ?" เด็กสาวที่นั่งอยู่บนเตียง จู่ๆก็เอ่ยถามเมลิซ่าอย่างไม่ทันตั้งตัว ขณะที่เธอกำลังควานหาผ้าขนหนูเพื่อจะยื่นให้เธออาบน้ำ
"ซัก..สามสี่ปีแล้วละ" ความจริงเธอไม่อยากจะพูดเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย เพราะเธอเคยมีประวัติกับบ้านหลังนี้เหมือนเป็นรอยแผลเป็นในใจเลย เธอกับมาร์คไม่เคยจะบอกให้ใครอื่นเลยแม้แต่น้อย
"ค่ะ แล้ว.."
"ไม่ต้องถามอีกเข้าใจมั้ย!!" เธอรำคาญจนหันมาตะคอกใส่อลิซ แต่เมื่อสังเกตเห็นว่าเธอขวัญเสีย เธอจึงขอโทษแล้วยื่นผ้าขนหนูให้เธอไปอาบน้ำ

ฝนตกหนักสาดใส่หน้าต่างที่ปิดอยู่ในห้องนอนของพวกเขา ฟ้าแลบเหมือนกับมีใครมาเปิดปิดไฟเล่น เสียงฟ้าร้องเหมือนกับมีใครมาทุ่มตะกั่วไปๆมาๆ
ปึ้งง
นี่ไม่ใช่เสียงฟ้าร้อง แต่เป็นเสียงบางอย่างที่ดังมาจากชั้นล่าง ซึ่งนั่นทำให้เมลิซ่าตื่นขึ้นมาอย่างน่าตกใจ
และเธอก็ตื่นขึ้นมาแล้วพลิกผ้าห่มออกแล้วเดินไปชั้นล่าง ท่ามกลางความืด เพราะเธอไม่เปิดไฟ และถ้าเธอเปิดไฟ สิ่งที่เธอคิดอาจจะรู้ตัวก็ได้
แอ๊ดด
เสียงบันไดที่ดังขั้นอย่างแผ่วเบาเมื่อเธอย่างเหยียบไปทีละก้าวทีละก้าว เธอหันซ้ายขวาเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อยของบ้านว่ามีสิ่งใดผิดแปลกไปจากเดิมรึไม่ แต่ทว่า
เพล้งง
เสียงหล่นบางอย่างดังมาจากในครัว อาจจะเป็นอลิซก็ได้ เพราะเธอหายตัวไปจากบนเตียงตั้งแต่เธอตื่นขึ้นมาแล้ว เธอค่อยๆ ย่องไปที่ห้องครัว
ครืนนน
เสียงฟ้าร้องยังคงดังตามมาอย่างต่อเนื่อง ช่วยเพิ่มดีกรีความกลัวของเธอไม่น้อยเลยทีเดียว ความมืดเริ่มครอบคลุมตัวเธอ ทันใดนั้นเธอก็เหลือบไปเห็นบางอย่างที่วาววับ เมื่อเธอสังเกตลองเพ่งดีๆ เธอจึงเห็นอลิซกำลังถือมีดที่เปื้อนบางอย่างเป็นสีแดงสดอยู่ด้วยท่ายืนท่ามกลางความมืดที่ยากจะหาความสว่างได้
To be in หลอนอันดับ2

อ่านต่อยังไง