เฮียเหลา พิคเจอร์ส PRESENT
IT!!!

ณ เมืองเล็กๆในรัฐนิวอิงแลนด์ แถบๆกวางตุ้งเขตชายแดนเบอร์ลิน

เด็กน้อยคนหนึ่งกำลังขี่จักรยานตราตะโขงพร้อมร้องเพลงของลุลาในแบบสำเนียงพนมเปญบวกเกรียน
"มองแต่อย่าจ้อบบบบบ เพราะมานจาทามมให้จายฉานนนวายวั่นนน"

ขณะที่แม่ของเด็กน้อยกำลังจะเข้าบ้าน

แม่ "อ้าวลูก จะขี่หาพระแสงทำไมละเว้ยยยย รีบเข้าบ้านได้แล้ว"

เด็กน้อย "ไรแว๊ซซ อุตส่าห์จะเอาจักรยานไปอวดแฟนซักหน่อย"

"อุ๊ย ตุ๊กตาของใคร มอเตอร์ไซค์ทำหล่น"

....."เด็กน้อยยยยยยย"
เด็กน้อย "ใครเรียกคนจ๋วยเนี่ย"

เสียงมาจากทางราวแขวนผ้า

เด็กน้อย "เฮ้ย!!!!!!"

........"ฮายยยยยยยย"

แล้ว "มัน" ก็เคลื่อนตัวมาหาเด็กน้อยโดยยังไม่ทันตั้งตัว!!!!!!!!!

เวลาต่อมา

แม่ "นี่ลูก เมื่อไหร่จะเข้าบ้านเนี่ย!!!!!"

เมื่อหันไปดูพบว่า.........

และเมื่อมองไปแถวๆราวตากผ้า

ว้ายยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!

ต่อมา มูลนิธิอกตัญญูก็มารับศพเด็กน้อย

มีชายคนหนึ่งมาที่เกิดเหตุ
เขาคือใคร!!!!!!!!!!!!!!!!
.
.
.
.
.
.
.
เขาคือ แคปซูลสีฟ้านี่เอง!!

แคปซูลเอื้อมไปหยิบตุ๊กตาหมีของเด็กน้อยผู้เคราะห์ร้าย

แล้วหมวดโอภาสก็มาหา
โอภาส "นี่คุณมาอีกแล้วเหรอ เดี๋ยวท่านสารวัตรได้วีนใส่หรอก"

แคปซูล "ช่างเถอะน่า คดีนี้เหมือนคดีก่อนๆรึเปล่า"
โอภาส "เหมือนกันเด๊ะเลย นี่เด็กรายที่หกแล้วนะ แล้วยังไม่รวมเด็กที่หายอีกเยอะเลย"

แคปซูล "แล้วมีไรอีกไหม"
สารวัตรพิชิต "อะแฮ่มๆ ปากพล่อยอีกแล้วนะ (ไอ้)หมวดโอภาส"
โอภาส T^T

สารวัตรพิชิต "นี่ถามหน่อยเหอะ เมื่อไหร่เอ็งจะเลิกตามติดคดีเนี่ย ไอ้แคป!!!"

แคปซูล "นี่ ไม่สังเกตรึไง เด็กตาย&หายเป็นเบือแบบนี้ ทำไมคดีเจิอกไม่คืบหน้าเลย!!!!!"

สารวัตรพิชิต "เรื่องของพวกกรูครับ มีรายป่ะ"
แคปซูล (คิดในใจ) "ใครยัดมันเข้ากรมตำรวจว่ะเนี่ย!!!!!!!"

สารวัตรพิชิต "และกรุณาจำสำเหนียกตัวเองด้วยว่า คุณเป็นแค่บรรณารักษ์ต๊อกต๋อยคนหนึ่งเท่านั้น ไปได้แล้ว ชิ่วๆ"

แคปซูล "ฮึ่ม ฝากไว้ก่อนนะเมริงงงงงงงง กรูจะไปฟ้องผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ!!!"

หือ อะไรนะ

แคปซูลก้มไปหยิบกระดาษแผ่นนั้น

เป็นรูปของเด็กผู้ชายคนหนึ่ง

"เฮ้ย!!!!!! จริงหรือเนี่ย"

ต่อมาณ ห้องสมุดประจำเมือง

แคปซูลกำลังโทรหาใครบางคน

ขณะเดียวกัน ที่รัฐอิลลินอยส์

ชายคนหนึ่งกำลังนั่งพิมพ์อะไรสักอย่าง

โลมา "สามีคร่า อาหารเสร็จแล้ว จะแดร๊กม้ายยยย!"

โดม "คร้าบ เมียจ๋า จะไปเดี๋ยวนี้แล้ว!!!"

แล้วหนุ่มโดมก็มานั่งทานข้าวแต่โดยดี

โลมา "นี่ บทหนังเรื่องจับคนมาทำกิ้งกือเมื่อไหร่จะเสร็จเนี่ย"
โดม "ก็ตรูปั่นอยู่ มันแต่งยาก!!!!"

กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆ
โดม "อ่า แป๊บนึงนะ เดี๋ยวไปรับโทรศัพท์ก่อน"

โดม "สวัสดีครับ นี่บ้านโดม ตะกายจังครับ"

"นี่ฉันเองแคปซูลสีฟ้า"
โดม "สีฟ้าไหนอ่ะ"
แคปซูล "ที่เมืองเดย์ตั้นไงล่ะ............โดม
.
.
.
มันกลับมาแล้วนะ"

ย้อนกลับไปเมื่อสามสิบปีก่อน
โดม "สัญญาสิ ถ้ามันกลับมา เราทุกคนต้องกลับมาจัดการมันอีกครั้ง"
คนอื่นๆ .............

แคปซูล "นายจำได้รึยัง"
โดม "อ อืม จำได้แล้วล่ะ"

แล้วก็วางสายไป
โลมา "ใครอ่ะที่รัก"
โดม "อ๋อ คนโทรมาผิดนะ"

โดม "ผมขอไปสูดอากาศข้างนอกแป๊บนึงนะ"

โดมรีบปิดประตูทันที

ย้อนกลับไปเมือสามสิบปีก่อน

แม่ของโดมกำลังเล่นเปียโนอยู่

ด้านโดมที่นอนซมกับน้อยชายชือ เด็ก ปะการัง

เด็ก ปะการัง "พี่จ๋า!!! ไปเล่นกับผมข้างนอกน้า"
โดม "เออ...........ดูสภาพตรูก่อนดีกว่ามั้ย"

เด็ก ปะการัง "ไปเล่นด้วยเถอะน้า!!!!!!!!!!!!"
โดม "เฮ้ออออ เหนื่อยจิต"

โดม"เอางี้ ถ้าเอาของเล่นไปจะเลิกเซ้าซี้ไหม""
เด็ก "จ้า.....................ถ้าพี่ใจดีใจจริงน้องนี้อยากได้สี่ร้อย"
โดม "ไม่ได้เว้ย ช่วงนี้ทุนไม่ค่อยมี"

โดม"นี่เรือกระดาษ ไม่ใช่หัวใจกระดาษของอู๋ ธรรพ์ธร"
เด็ฏ "ขอบคุณคร้าบบบพี่"

โดม"เฮ้ยเดี๋ยวๆๆ ยังไม่ได้เชื่อมด้วยกาวตาช้างเลย ช่วยไปหยิบหน่อยสิ"
เด็ก "ที่ไหนก็ได้ เด็กไปได้โม้ดดดด"

โดม "ที่ห้องใต้ดินนะ"
เด็ก"..........ซวยเลยเรา"

แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เด็ก "อูย เอฟเฟคเสียงประตูบ้านเรานี่สุดยอด!!!

เด็ก "เอาเข้าไป ฟิวส์ขาดอีก คอนเซ็ปต์หนังสยองสุดๆ"

อ่าห๊ะ เห็นกล่องใส่กาวแล้ว

แล้วน้องเด็กก็รีบวิ่งมาหยิบอย่างไว

แล้วU-turn กลับขึ้นไป

ต่อมา
โดม"เอาละ เสร็จแล้ว"

โดม "เฮ้ย ดูแลตัวเองดีๆนะ ระวังตกท่อ ตอนนี้เค้ากำลังทำอุโมงค์ระบายน้ำยักษ์อยู่"
เด็ก "ครับผม"

แล้วน้องเด็กปะการังก็ออกมาวิ่งเล่นอย่างสนุกสนานตามประสาเด็ก

แล้วเรือน้อยของน้องเด็กก็ดันไปอยุ่ตรงท่อระบายน้ำ!!

และก็เข้ามาในท่อ

เด็ก "ซวยแล้วเรา ทำไงดีเนี่ย"

แทนแท๊น!!!!
"สวัสดี เด็กน้อย"

เด็ก "อ้าวสวัสดีคุณตัวตลกว่าแต่ไปทำอะไรในท่อน้ำละเนี่ย"
...."อ อ๋อฉันทำงานอยู่2อาชีพ เป็นตัวตลกกับช่างประปานะ บังเอิญท่อแตกไม่มีเวลาเปลี่ยนชุดนะ"

"เฮ้ย ว่าแต่สนใจเอาลูกโป่งป่าว มันลอยได้นะ"

ขอบอกสองอย่างนะ
1.รู้ครับ ว่ามันลอยได้ ผมไม่ได้โง่
2. พ่อบอกให้ไม่รับของจากคนแปลกหน้าและคนหน้าแปลก

"อืม พ่อมันสอนมาดีเจรงๆ เอางี้เดี๋ยวฉันแนะนำตัวดีกว่า"

..."ฉันชื่อว่า เพนนีไวซ์ เธอชื่อเด็ก ปะการังสินะ"
เด็ก "ถูกต้องครับป๋ม"

"เออ ผมต้องไปแล้วละครับ คุณช่างประปา"

เพนนีไวซ์"แล้วนี่ จะเอาเรือคืนไหม"

"นั่นเรือของผมนี่!!!!"

เด็ฏ "ส่งมาให้ผมหน่อยสิครับ"
เพนนีไวซ์ "เออโทษที บังเอิญเกิดมาแขนสั้นง่ะ งั้นคนละครึ่งทางละนน่ะ"

เด็ก"เอางั้นเลยเหรอ"
เพนนีไวซ์ "อยากได้เรือคืนไหมล่ะ"

เด็ฏพยายามเอื้อมมือไปหา
เพนนีไวซ์ "เอาละ อีกนิดนึง อีกนิ๊ดดดเดียว"

แฮ่!!!!!!!!!!! เสร็จตรูละเมริง!!
เด็ก "อะจ๊ากกกกกกกกกก"

"โอ ท่านเทพโปรดจงรับเด็กน้อยคนนี้สู่ดินแดนหนังโหดของท่านด้วยเถิด"
ทุกคน "เอนนนนมา"

หลังจากงานศพ หนุ่มโดมก็เอาสมุดภาพในห้องเด็กมาดู

แล้วก็เปิดดูรูปน้องตนเอง

ปิ๊งๆ

โดม "เฮ้ยยยยย"

สมุดภาพตกที่พื้น

แล้วสมุดก็เปิดเอง!!

มันเปิดไปหน้าสุดท้าย

แล้วมีเลือดไหลออกมา

ฟึ่บ!!!!! สมุดปิดเองโดยปริยาย

โดม "กรี๊ดดดดดดดดดด พ่อจ๋า แม่จ๋า Help Me!!!!"

พ่อ "มีอะไรเหรอลูก"
โดม "ส ส ส สมุดภาพครับมันมีเลือดไหลออกมา!!"

แต่แม่เดินไปหยิบสมุดมาโดยไม่เห็นเลือดเลย

และก็เอาไปเก็บที่เดิม

พ่อ "ลูกเข้ามาทำไม!! ไม่ต้องเข้ามาห้องนี้อีกแล้วนะ"
โดม "ต แต่ว่า"
พ่อ "ไม่มีแต่!!!!!!!!!"

แล้วพวกเขาก็ออกจากห้องไปโดยยังมีรอยเลือดทิ้งไว้ที่มีแต่โดดมเท่านั้นที่เห็น!!!

โดม "ฉันจำได้แล้ว ฉันจำได้แล้ว!!"

_______________________________
เอาละครับ หนุ่มโดมระลึกอดีตได้แล้วจะเป็นอย่างไรต่อไป โปรดติดตาม

นั่งอ่านอยู่คนเดียวเลย กับมาม่าหนึ่งถ้วย (- -")

ดูมาถึงตอน ปิ๊งๆ ร้องก๊ากเลยคะ

ฮามาก

เย้ๆ มาแล้ว ไม่เสียแรงที่โหวตไป -V-

กำลังอ่านนิยายเรื่องนี้อยู่พอดีเลยครับ ใกล้จะจบแล้ว

รอนะ เฮิบ รออยู่

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ชอบเรื่องนี้มาก พาร์กฮามากจ้า

...เพิ่งนึกได้ว่ามีแผ่นอยู่ที่บ้าน แต่ยังไม่เคยเปิดดู
5555+

รอดูหนังสดที่นี่ก่อน แล้วค่อยกลับไปคุ้ยกองหนังในบ้าน
^^

อยากดูอีกใจจะขาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่แหละ หนังที่รอค๊อยยย แง๊บบบบบ !!! T-T

โลมา "ที่ร้ากกก ขึ้นไปนานแล้วนะ ท้องผูกเหรอ"

โดมออกมาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า

โลมา "อ้าว จะไปไหนง่ะ"
โดม "อ๋อ มีธุระเกี่ยวกับเพื่อนเก่าที่บ้านเกิดนะ"

โลมา"อ้าว แล้วเรื่องจับคนมาทำกิ้งกือง่ะ"
โดม "เออน่า ขอทางค่ายยูนิเวอร์เซ็งให้เลื่อนเวลาส่งต้นฉบับไปก่อนได้เปล่าล่ะ"

"มันสำคัญมากเลยเหรอเธอววว์"

"ส ส ส ส ส สำ ค ค คัญมากจริงๆ"

โลมา "เวรกรรม ทำสาละมีติดอ่างอีกแล้ว ว่าแต่ไปกี่วันล่ะ"
โดม "อ๋อ ไปแค่2-3วันแหละจ๊ะ"

โลมา "งั้นให้ฉันไปด้วยนะ"
โดม "โฮ้ย!!! ไม่ได้ๆ"

โลมา "ทำไมอ่ะ หรือว่า......"
โดม "ไม่ใช่อย่างน้านนนนนนนน ผมแค่ไม่อยากให้คุณเป็นอันตรายเท่านั้น"

โลมา "โอเคค่ะ ฉันเข้าใจ"
โดม "แล้วผมจะรีบกลับมา ผมสัญญา"

แล้วโดมก็นั่งแท็กซี่ไป

ต่อมา ที่นิวยอร์ก ซิตี้

ณ ถนนสายแห่งหนึ่ง

น้ำหนึ่ง "อาวววววววละ ถึงแล้วจ้ะเป้ยจ๋า"

เพล้ง!!!!! น้ำหนึ่งเผลอทำรางวัลตกพื้น

เป้ย "อร๊ายยย ป๋าทำรางวัลแตกง่ะ"
น้ำหนึ่ง "เฮ้อออออ มันก็แตกอย่างงี้แหละ"

แล้วน้ำหนึ่งก็เก็บรางวัลขึ้นมา

น้ำหนึ่ง "เอ้า โชเฟอร์ เอารถไปขับที่ไหนก็ได้ อย่าชน อย่าดริฟท์แค่นั้นพอ"
โชเฟอร์ "เซอร์เยสเซอร์!!!!"

น้ำหนึ่ง "เอ้า เป้ยจ๋า นี่ไงบ้านของผ้ม!!!!!!!!"

น้ำหนึ่ง "เป็นงายยยย บ้านผม"
เป้ย "อร๊ายยยย เริ่อค่ะ"

น้ำหนึ่ง "เดี๋ยวขอสร่างเมาแป๊บนะจ๊ะ"

เอื๊อก!!!

บนผนังมีรูปน้ำหนึ่งลงนิตยสาร TIME ในวข้อ
.
.
.
.
.
สถาปนิกที่เมพที่สุดในโลก
(ป.ล. พิมพ์ผิดจาก เทพ เป็น เมพ)

น้ำหนึ่ง "ทำไมตรูสภาพโทรมอย่างงี้เนี่ย +_+"

"เอาล่ะ ผมหายสร่างเมาแล้วก๊าบ"

ยังไม่ทันเริ่มประเดิมกลับโดนขัดด้วยเสียงโทรศัพท์
กริ๊งๆๆๆๆๆๆ
น้ำหนึ่ง "เซ็งเลยแว๊!!!"

น้ำหนึ่ง "สวัสดีคร้าบ นี่น้ำหนึ่งเองครับ"
แคปซูล "ฉันเอง แคปซูลสีฟ้า"

น้ำหนึ่ง "แคปไหนล่ะ"
แคปซูล "จำฉันไมได้เหรอ แคปวูลที่เมืองเดย์ตั้นไง"

น้ำหนึ่ง(เมื่อ30ปีก่อน)
น้ำหนึ่ง "อั่กๆ"
แก๊งค์อันธพาล "เฮ้ยถืบแม่งเลยดีไหมพี่!!"

แคปซูล "แกจำได้ยังเนี่ย"
น้ำหนึ่ง "ก็พอลางๆนะ ว่าแต่มีอะไรเหรอ"

แคปซูล "น้ำหนึ่ง
.
.
.
.
มันกลับมาแล้ว นายต้องมาที่นี่"

แล้วน้ำหนึ่งก็วางสาย

เป้ย "จะไปไหนอ่ะ"
แต่น้ำหนึ่งไมได้ตอบอะไร

น้ำหนึ่งขับเฟอร์รารี่มาที่คอนโมเนียมที่ตนเองเป็นคนออกแบบ

แล้วก็ขึ้นลิฟท์

แล้วก็เดินมาที่ดาดฟ้าพร้อมขวดเหล้า

แล้วมาดูวิวที่ริมดาดฟ้า

ทำให้เห็นวิวถนนรัตนาธิเบศธ์ที่ยุ่งเหยิง

น้ำหนึ่งครุ่นคิดพร้อมกัดนิ้วตนเอง

30ปีก่อน
น้ำหนึ่ง "อา.......ผมชื่อ AguileraAnimato ชื่อเล่นคือน้ำหนึ่งครับ ความฝันของผมคืออยากเป็นสถาปนิกครับ"

ทุคนฟังอย่างตั้งใจ?

แม้แต่แก๊งค์ GG (Gay Generation)
อันได้แก่ กบ แท่งและมอส

ครูอังศณา "เอาละจ๊ะ ขอบคึณที่มาแนะนำตัวนะจ๊ะ น้ำหนึ่ง"

กบ "ช่ายยยยย แลอาจเป็นครั้งสุดท้ายนะหล่อน กร๊ากๆ"

แต่อย่างว่า อย่าได้แคร์สื่อ!!!!!!!!

แล้วสบตามองกับเด็กหญิงคนหนึ่ง
เด็กหญิง..............
น้ำหนึ่ง..............

กบ "เฮ้ย เป็นสถาปนิกนะ อย่าลืมออกแบบโลงศพตัวเองนะเว้ย!!"
แท่ง&มอส "55555555555"

ครูอังศณา "เฮ้ย ไอกบ อย่าลืมไปห้องปกครองนะเพราะดันเอาชื่ออาจารย์ไปโพสลงเฟะบุ๊ค"

กบ "เวรกรรม!!!!!!!!!"
น้ำหนึ่ง "........."

กบ "เตรียมตัวให้ดีเถอะ แกตายแน่!!!!!!!!!!!"

คนข้างหลัง "ฉันว่านายเตรียมทำพินัยกรรมเถอะ รับรอง....."
น้ำหนึ่ง T^T

ต่อมา หลังเลิกเรียน

เด็กหญิง "หวัดดี"
น้ำหนึ่ง (คิดในใจ)เฮือกกกกก

น้ำหนึ่ง "ส ส สวัสดีครับ"
เด็กหญิง "สวัสดี ฉันชื่อว่า โชกี้"
น้ำหนึ่ง (คิดในใจ)แอร๊ย ผู้หญิงอาไร้ชื่อเพราะชะมัด

แต่ว่า!!!!!!
เด็กผู้หญิง"ถอยหน่อยสิ อิลูกภารโรงชั้นต่ำ!!!"

น้ำหนึ่ง "เขาหมายถึงใคร"
โชกี้ "ฉันเองแหละ"
น้ำหนึ่ง (คิดในใจ)ไม่น่าถามเลยเรา

โชกี้"ฉันไปก่อนนะ"
น้ำหนึ่ง "อ อือ"

ด้านน้ำหนึ่งขณะกำลังเดินกลับบ้าน

แท่งกับมอสยืนดักรออยู่

น้ำหนึ่ง "เวรแล้วเรา"

แต่กบก็มาดักตรงข้างหลังกันหนี!!!!

แล้วก็โดนจับล็อกตัวไว้โดยแท่งกับมอส

แท่ง "เฮ้ยลูกพี่ ตื๊บเลยไหมพี่"
กบ "เฮ้ย จำสโลแกนกลุ่มเราไม่ได้เหรอ ต้องตุ๋ยก่อนตื้บนะ"

กบ "เอาละ ไออ้วน ถ้าแกขัดขืนละก็ เตรียมโดนเจี๋ยนได้เลย!!!!"

มอส "พี่จะรุกจะรับอ่ะ"
กบ "ไม่รู้เว้ย"

ปั๊กกกกก น้ำหนึ่งศอกเข่าใส่กบอย่างเร็วจนแคปไม่ทัน

ด้วยความตกใจ แท่งกับมอสเผลอปล่อยมือทำไมน้ำหนึ่งเซถลาล้มลงที่รั้วไม้

ก็เลยกลิ้งเป็นลูกขนุนลงไปตามเนิน

กบ "อย่าคิดว่าแกจะรอด!!!!"
_______________________________

เอาละครับ ทุกอย่างจะเป็นยังไงต่อไป โปรดติดตาม

พอน้ำหนึ่งลุกขึ้นมาได้ก็เห็นท่อน้ำทิ้งอยู่ตรงนั้น

ประจวบเหมาะกับที่กบแอนด์เดอะแก๊งค์รีบตามลงมา

แน่นอน น้ำหนึ่งจึงเลือกซ่อนอยู่ในท่อ
กบ "มันไปไหนแล้วว่ะ"
มอส "ทางโน้นมั้งพี่"

พวกแก๊งค์กบมาทางต้นลำธาร

ซึ่งโดมกับเด็กอีกคนนั่งกินลมชิวๆอยู่

กบ "เฮ้ยพวกแกนะ!!!!"
โดม "มีอะไรในถิ่นฉัน เจ้าตุ๊ดกบ"

กบ "เฮ้ย ขอทำลายเขื่อนมันแป๊บ
โดม ">0<"

กบ "เอาละ กลับมาเข้าเรื่อง พวกแกเห็นเด็กอ้วนๆวิ่งมาแถวนี้รึเปล่า"
เด็ก(อีกคน) "ไม่เห็นอ่ะ"

กบ ไม่เห็นเหรอสาดดดด"

เด็ก(อีกคน) "หงิง"
โดม "ไม่เห็นก็ไม่เห็นไง ถ้าขืนทำไรอีกละก็ ฉันจะฟ้องครูอังศณา!!!!!"

กบ "ได้ หึๆ แล้วเจอกันใหม่"
แท่งกับมอส "เหอๆๆๆ"

หลังจากกบไปแล้ว
โดม "แกเป็นไงบ้าง"
เด็ก(อีกคน) ข่าวดี ยาหอบหืดหมด!!!!"

ด้านน้ำหนึ่งก็ออกมาจากที่ซ่อน

แล้วเดินมาหาพวกของโดม

โดม "เฮ้ย นายฝากเจ้านี่แป๊บนึงนะ เดี๋ยวไปเอายาของมันก่อน"

น้ำหนึ่ง "ได้อยู่แล้ว"

แล้วโดดมก็รีบไป
น้ำหนึ่ง "เฮ้ย โทษทีนะที่ทำให้พวกนายซวย"
เด็ก(อีกคน) "ไม่เป็นไร ฉันก็ซวยตลอดอย่างงี้แหละ"

น้ำหนึ่ง "ว่าแต่ว่า นายชื่ออะไร"
เด็ก(อีกคน) "อ๋อ ฉันชื่อว่าวายุนะ"

น้ำหนึ่ง "เออ กินนี่ไหม"
วายุ "เออ..............ไม่มีอารมณ์จะกิน"

_______________________________

เดี๋ยวมาฉษยต่อตอนกลางคืนนะครับ

จะไหวเหรอน้องเหลา หนังเรื่องนี้มีความยาว 2-3 ชั่วโมงด้วยซ้ำ พี่ดูได้แค่เกือบจบ ขี้เกียจดูว่ะ ตัดแม่งตอนที่ไอ้ตัวตลกมันกลายร่างเป็นแมงมุมยักษ์เลยแล้วกัน จะไหวเรอะท่าน จากความเห็นที่ 197 นี่ยังไม่ถึงไหนเลยนะ เพิ่งตอนแรกๆเอง

ปล.ชอบไอ้ตัวตลกมากอะ ที่มันพูดว่า "บี๊ฟ บิ๊ฟ ริสชี่ บิ๊ฟ บิ๊ฟ" น่ารักมากอะ

เรื่องนี้สนุกดี ชอบบรรยากาศหนังสยองขวัญยุคนี้มาก

ขอบคุณครับผม

พออาการค่อยๆดีขึ้น วายุค่อยๆชันตัวขึ้นมานั่งคุยด้วย
วายุ "ลืมแนะนำตัวเจ้านั่นไป หมอนั่นชื่อโดม"
น้ำหนึ่ง "อ๋อ"

วายุ "เจ้าโดมมีน้องชื่อ เด็ก แต่อย่าไปพูดกับเจ้าโดมเชียวนะ"
น้ำหนึ่ง "ทำไมเหรอ"

วายุ "รู้ข่าวที่มีเด็กหายและตายไปหลายคนรึเปล่า น้องโดมเป็นหนึ่งในนั้น"
น้ำหนึ่ง "อืม เสียใจด้วยนะ"

โดม "เฮ้ย พวกนายรแแป๊บนะ"

น้ำหนึ่ง"ว่าแต่น้องโดมนี่อยู่ในเคสหายหรือตายล่ะ"
วายุ "เคสตาย โหสภาพงี้ แขนขวาถูกกระชากเละเลือดสาดไปทั่ว"
น้ำหนึ่ง"เอิ่ม.............ไม่ต้องพูดก็ได้มั้ง"

วายุ "นี่ ห้ามพูดเรื่องนี้เด็ดขาดนะ เพราะเรื่องนี้มันกระทบต่อจิตใจมันนะ"
น้ำหนึ่ง "อืม โอเค ฉันสัญญา"

โดม "มีอะไรกันหรอ"
น้ำหนึง&วายุ "เปล่าๆ ไม่มีอะไร"

น้ำหนึ่ง "ว่าแต่ว่า พวกนายมาทำอะไรกันล่ะ"
โดม "อ๋อ พวกเรามาสร้างเขื่อนกันนะ ใช่ไหมวายุ เออนี่ ยาหอบหืด"
วายุ "อืม และก็พังไปเมื่อกี๊"

น้ำหนึ่ง "ว่าแต่นายใช้อะไรทำล่ะ"
โดม "พวกเราใช้ก้อนหินใหญ่ๆแถวนี้"

น้ำหนึ่ง "ตามหลักสถาปัตย์นะ ฉันแนะนำว่านายควรใช้แผ่นไม้ยาว2-3ฟุต2แผ่นมาตั้งขวางนะ จะกั้นน้ำได้ดีกว่าเยอะ"
โดม "อืมที่นายพูดก็ถูกนะ"

โดม "ว่าตแนยจะมาไหมล่ะ วันเสาร์นี้"
น้ำหนึ่ง "ได้อยู่แล้ว"

______________________________
เอาละ เดี๋ยวผมค่อยมาฉายต่อนะ

โดม "ว่าแต่พ่อแม่นายอยู่ไหน"
น้ำหนึ่ง "พ่อฉันตายในสงครามเวียดนาม ตอนนี้ฉันกับแม่อยู่กับญาติที่นี่"

น้ำหนึ่ง "ว่าแต่ว่าพ่อพวกนายล่ะ"
โดม "ยังอยู่ครบ 30 ฟันหัก 2 ซี่"
วายุ "พ่อฉันก็ตายแล้วเหมือนกัน"
น้ำหนึ่ง "นี่แหละเพื่อนเอ๋ย ชีวิตล่ะ" ว่าแล้วน่ำหนึ่งก็ปาก้อนกรวดแฉลบลงน้ำ

ต่อมา น้ำหน่งก็มาเขียนอะไรบางอย่างที่ห้องนอน

แดง ไบ่เล่ "เฮ้ยเจ้าหนึ้ง เขียนอะไรอ่ะ"

น้ำหนึ่ง "อ๋อ ทำการบ้านครับพี่"

แดง ไบเล่ "ไหนดูหน่อยสิ"
น้ำหนึ่ง "อย่าดู!!!!!!"

แดง ไบเล่ "โห อะไรเนี่ย
หนึ่งคือหึงเมื่อใครใกล้เธอ สองคือเพ้อเวลาห่างกัน สามคิดถึงเธอทุกวัน เพื่อนกันไม่เป็นแบบนี้ ส่วนข้อสี่คืออยากสบตา ส่วนข้อห้าน่ารักสิ้นดีโห การบ้านแกโคตรเสี่ยวเลย"

น้ำหนึ่ง "บอกว่า ให้เอาคืนมาไง!!!!!!"

น้ำหนึ่ง "ย้ากกกกกก"
แดง ไบเล่ "ช่วยด้วยยยยย น้ำหนึ่งกระทำชำเราผม!!!!"

แม่แดง "หยุดขืนใจลูกฉันนะ!!!!!!!"
น้ำหนึ่ง "ผมแค่ตื้บมันเท่านั้นง่ะ"

แล้วก็ไปแยกทั้งสองคน

ต่อมา
แม่แดง "นี่ ถ้าเธอไม่สอนลูกให้ดีๆละก็ ฉันจะไม่ให้อยู่ที่นี่ เข้าใจ!!!!!!"
แม่น้ำหนึ่ง "อืม โอเค"

ด้านน้ำหนึ่งก็ออกมานั่งขึ้นอืดหน้าบ้าน

แล้วแม่น้ำหนึ่งก็ออกมา

แม่น้ำหนึ่ง "ลูกรอให้แม่มีเงินเก็บอีกนิดนะเราจะได้มีบ้านของตัวเองแล้ว"

น้ำหนึ่ง "ถ้าพ่อยังอยู่คงจะดีกว่านี้"
แม่น้ำหนึ่ง "อืม แต่พ่อตายไปแล้วนะลูก"

"ทำไมเราต้องมาอยู่ที่แบบนี้ ผมเบื่อ ผมอยากกลับไปบ้านเดิม ผมอยากกลับบ้าน!!!!!"
แม่น้ำหนึ่ง "นี่หนึ่ง........"

แต่น้ำหนึ่งๆไม่ฟังอะไรแล้ว กระโดดข้ามระเบียง
แม่น้ำหนึ่ง "ระวังทำระเบียงพัง!!"

แล้วก็รีบขึ้นจักรยานแล้วขี่ออกไป

แล้วก็มาที่ๆเคยเจอโดมกับวายุ

แล้วก็มานั่งอมทุกข์ริมลำธาร

"น้ำหนึ่ง!!!!!!!!!!!!!"
น้ำหนึ่ง "ใครเรียกเราเนี่ย"

น้ำหนึ่งวิ่งมาที่ต้นเสียง

ต้นเสียงมาจากบ่อน้ำเสีย

ที่กลางบึงนั่น มีพ่อของน้ำหนึ่งยืนอยู่!!!!!!!
พ่อน้ำหนึ่ง "สวัสดี ลูกพ่อ"

น้ำหนึ่ง "เหอ พ่อเรามาไง!!!"

พ่อน้ำหนึ่ง "เอาลูกโป่งไหม"
น้ำหนึ่ง "มาไงเนี่ย"
____________________________
ขออาบน้ำก่อนนะครับ

ซูมใกล้ๆอีกนิด
น้ำหนึ่ง "ใช่พ่อเราเหรอเนี่ย!!!"

____________________________~
อาบน้ำแป๊บเดียว

และกางเกงก็เปลี่ยนเป็น!!!!!!!

เพนนีไวซ์ "อ่ะล้อเล่งน่า!!!!!!!"

แว่บ!!!!!!!!!!!!!!!!

น้ำหนึ่ง "เง้อออ ตาฝาดหรอกเหรอเนี่ย"

มีมือโรงกระดูกโผล่มาจากน้ำ

น้ำหนึ่ง "เฮ้อ ตาไม่ฝาดแล้ว!!"

โครงกระดูก "มากับเรา เราลอยได้!!!!!!!"

กลับมา ณ ปัจจุบัน
น้ำหนึ่ง "จำได้แล้ว ฉันจำได้แล้ว!!"

"นี่ๆ ฉันลืมไปได้ยังไง ต้องรีบไปแล้ว ต้องรีบไปแล้ว!!!!!!!!"

ต่อมา ที่บริษัทแห่งหนึ่ง

"ค่ะๆ สักครู่นะค่ะ"

สาวประชสัมพันธ์"เฮ้ย ช่วยไปบอกพี่โชกี้ทีว่ามีคนโทรมาหา"
เจ๊มืด "จ้า!!!"

เจ๊มืด"พี่โชกี้มีคนโทรมาหา!!"

"โอเค เดี๋ยวจะไปรับ"

เอ็ก "ไม่ต้อง เก็บเบอร์โทรไว้แล้วค่อยโทรกลับไป"

โชกี้ "ไม่ต้องๆเดี๋ยวฉันรับเอง"

เอ็ก "บอกว่าไม่ต้องก็ไม่ต้อง!!!!!!"

เจ๊มืด "ได้ค่า!!!!!"

โชกี้ "นี่(ไอ้)เอ็ก"
เอ็ก "โชกี้ฟังผมนะ"

"คุณต้องตั้งสติ ใจเย็นๆ วันนี้สำคัญมากนะ"

เอ็ก"ถ้าเราทำสัญญากับ เหลา คอร์เปอเรชั่นได้ เราก็จะได้กำไรมากขึ้นนะเธอว์"
โชกี้ "ตรูรู้"

เอ็ก "อีกอย่างก็ทำเพื่อคุณนะ"
โชกี้ "อืม"

แล้วทั้งสองก็เดินออกมา

ซึ่งคณะของเฮียเหลารออยู่

เอ็ก "อ่า"
เฮียเหลา "โอเค!!!!!!"
โชกี้&เอ็ก "*O*"

คืนนั้น

เอ็ก "เอ้า ที่ร้าก ฉลองให้แก่เหลาคอร์เปอเรชั่นโหน่ย"
โชกี "สุโค่ย!!!!!!"

เอ็ก"หือ หมดแหละ เดี๋ยวมาแป๊บนะ"

กริ๊งๆ
โชกี้ "หือ ใครโทรมาเนี่ย"

โชกี้ "สาหวัดดีค่า นั่นคราย"
แคปซูล "ฉัน แคปซูลสีฟ้านะ"

โชกี้ "แคปซูลไหน?"
แคปซูล"ก็แคปซูลที่อยู่เมืองเดย์ตั้นไง"

โชกี้ "อ๋อ จำได้แล้วๆ ที่ดำมะเมื่อม"
แคปซูล "เอิ่ม ประมาณนั่นแหละ"

แคปซูล "โชกี้
.
.
.
มันกลับมาแล้ว
โชกี้".................."

เอ็ก "ที่รัก ผมกลับมาแล้ว"

เจอแต่กองเสื้อผ้ากระจัดกระจาย

แล้วมาเจอโก้จัดของอยู่
เอ็ก "อ้าวที่รักจะไปไหนอ่ะ"

เอ็ก "อ้าว จะไปไหนละโชกี้"
โชกี้ "ฉันต้องรีบไปหาเพื่อนเก่านะ"