และแล้วบ้านอันแสนสุขที่อเล็กซ์หวังจะกลับมาใช้ชีวิตสงบสุขก็มีอันต้องแปรเปลี่ยนสภาพไปเป็นนรกแห่งฝันร้ายเสียแล้ว เต็มไปด้วยเหล็ก สนิทและคราบเลือดอย่างที่เห็นนี่ล่ะครับ

พบโคลงปริศนาเขียนไว้ด้วยเลือดบนผนัง

จงเรียนรู้อดีต เพื่อหนีไปสู่อนาคต
เราถูกผูกไว้กับบาดแผล จงรำลึกให้ดี และปลดปล่อยเราให้หมดจด

นั่นคือสิ่งที่เราต้องทำเพื่อออกจากบ้านไปให้ได้ ในช่วงนี้ บ้านของเราจะมีปริศนาอยู่ 4 อย่างด้วยกัน เราจะต้องไขปริศนาเหล่านี้ให้ได้ ปริศนาแต่ละอย่าง จะปลดผนึกตัวอักษรบนประตู 1 ตัว เมื่อปลดผนึกครบ 4 ตัว ประตูก็จะเปิดออกครับ

ปริศนาหน้ากากแห่งอารมณ์
เราจะพบหน้ากาก 3 อันในบ้าน แต่ละอันจะแทนสีหน้าต่างๆดังนี้
หน้ากากเฉยๆ
หน้ากากเศร้า
หน้ากากโกรธ

จากนั้นมาที่ห้องนอนของแม่ เราจะพบศพถูกถลกหนังตรึงไว้กับไม้กางเขน มีคำใบ้เขียนไว้ว่า
เพื่อซ่อนความเศร้า, เธอจึงสวมไว้ด้วยหน้ากากใบนี้

ด้านหลังจะมีอีกศพหนึ่ง คำใบ้เขียนไว้ว่า
เบื้องหลังหน้ากากนี้, หัวใจเธอด้านชา

จากคำใบ้ที่ให้มา ให้เราใส่หน้ากากเฉยๆให้กับศพแรก และใส่หน้ากากเศร้าให้กับศพหลัง ไฟดวงแรกที่ประตูก็จะสว่างขึ้นครับ

(ส่วนหน้ากากโกรธ เป็นไอเทมหลอกครับ ไม่ได้ใช้อะไร พอแก้ปริศนานี้ได้มันก็จะหายไป)

ปริศนาที่สอง
ปริศนามีดแล่เนื้อ

เราจะพบมีดขนาดต่างๆกัน 3 เล่ม กระจายอยู่ทั่วบ้าน

จากนั้นมาที่ห้องล่าสัตว์ของพ่อ ก็จะพบศพของเจ้า Schism ถูกตัดหัวอยู่ (ซึ่งมีดเล่มที่สามคือ Boogeyman Knife ก็เสียบอยู่ที่ศพนั่นแหละ)

ปริศนานี้ไม่ยากเลย แค่เอามีดเล่มต่างๆ วางไว้ที่ตำแหน่งของมัน (ซึ่งดูได้จากรอยขอบมีดบนแท่นวาง) ยกเว้นมีด Boogeyman Knife ที่เป็นมีดเล่มใหญ่ ให้เสียบไว้กับหัวของ Schism ปริศนานี้ก็จบครับ

ปริศนาที่สาม
ปริศนาหน้าต่างสี่บาน

ที่ห้องน้ำชั้นสอง จะพบตุ๊กตาเจ้า Robbie the Rabbit นอนแอ้งแม้งอยู่ในอ่างอาบน้ำ

จากนั้นมาที่ห้องของเราและน้อง จะพบหน้าต่างอยู่สี่บาน
มีคำใบ้เขียนไว้ว่า

ไม่มีใครเห็นเมื่อเจ้านอนร่ำไห้
ข้าอยากจะช่วย แต่กลับซ่อนกายไว้

เข็มของนาฬิกา เดินบอกเวลาแล้วกลับหยุด
โชคชะตาทิ้งข้าไว้ที่นี่ เน่าเปือ่ยไปภายใต้เงามืดที่สุด

ภายใต้เงานั้น ความมืดกักขังข้าดั่งคำสาป
มีเพียงแสงของตะวัน ที่จะปลดปล่อยข้าจากบาป

จริงๆก็ไม่ต้องตีความอะไรมากมาย ในห้องจะมีนาฬิกาอยู่เรือนนึงด้วย ก็ให้หมุนเข็มนาฬิกาไปที่ๆเวลาหยุดเดิน (นั่นคือ 2:06)

หน้าต่างทั้งหมดจะเปิดออก แต่มีเพียงบานเดียวที่แสงส่องเข้ามาได้

เราเก๊าะเอาตุ๊กตาร็อบบี้ไปผึ่งแดดให้แห้ง เท่านี้ไฟดวงที่สามที่ประตูก็จะสว่างขึ้นแล้วครับ

ปริศนาที่สี่จะอยู่บนห้องใต้หลังคา (ที่ๆเคยเป็นห้องลับของพ่อเรา
บนนี้จะเจอเจ้า Schism ทั้งหมดสามตัว

ตัวแรก เจ้านี่พอเห็นเราปุ๊บก็วิ่งเข้ามาตบอย่างบ้าคลั่งดุร้าย

ส่วนตัวที่สองนี่แปลกดี คือมันจะไม่เข้ามาโจมตีเรา เอาแต่นั่งคุดคู้หลบอยู่ใต้หลังคาอยู่นั่นแหละ

และตัวที่สาม ตัวนี้ก็ประหลาดตรงที่ ตอนแรกมันจะนอนแผ่อยู่กับพื้นเหมือนตาย จนเราเข้าไปแตะโดนตัวมันนั่นแหละ มันถึงตื่นขึ้นมาโจมตีเรา (เราเก๊าะสอยมันด้วยปืนลูกซองซะ วะฮ่ะฮ่าๆ)

ปริศนาที่สี่

ปริศนาเหรียญตราสามดวง
เราจะพบเหรียญตรา 3 อัน วางไว้ตามที่ต่างๆในบ้าน

เหรียญตราหัวใจแห่งความมืด : มอบแด่ผู้ที่ทำให้ผู้อื่นเสียใจ
เหรียญตราแห่งความรุนแรง : มอบแด่ผู้กระทำการเลวทราม
เหรียญตราแห่งดาวตก : มอบแด่ผู้ที่ละทิ้งภารกิจหน้าที่

(สังเกตดีๆ เหรียญตราแห่งความรุนแรง มันคือหน้ากากสวมหัวของเจ้า Boogeyman ล่ะ เหอๆๆๆ)

ซึ่งที่ห้องใต้หลังคา ก็จะพบเสื้อเชิ้้ตทหาร แบบเดียวกับที่อเล็กซ์สวมอยู่ ที่กระเป๋าเสื้อจะมีที่ว่างสำหรับติดเหรียญตรา
โดยคำใบ้ของปริศนานี้ไม่ได้อยู่ในห้องเดียวกัน แต่จะอยู่ในเอกสารแจ้งการปลดประจำการของพ่อเรา (ซึ่งผมไม่ได้ลงไว้ เพราะค่อนข้างยาว) นั่นแหละครับคือคำใบ้ที่ต้องตีความเอา โดยในจดหมายระบุไว้ว่า พ่อเราเคยได้รับรางวัลประกาศเกียรติคุณ 3 อย่างคือ

รางวัลผู้นำดีเด่น(ประพฤติดี)
รางวัลหัวใจม่วง(ทำให้ผู้อื่นภาคภูมิใจ)
และรางวัลดวงดาวสีเงิน(ประจำตำแหน่งทหาร)

ปริศนานี้ก็ต้องวางเหรียญตรา 3 ชนิดที่ตรงข้ามกับรางวัลที่พ่อเคยได้ตามลำดับ นั่นคือ เหรียญความรุนแรง เหรียญหัวใจความมืด และเหรียญตราดาวตก จากนั้นไฟดวงที่สี่ที่ประตูก็จะสว่างขึ้นครับ

หมายเหตุ - เหรียญตราทั้งสามชนิดนี้ จะตรงข้ามกับรางวัลประกาศเกียรติคุณของพ่อเราตามรายการดังนี้คือ

เหรีญตราหัวใจความมืด (Heart Of Darkness) <=> รางวัลหัวใจม่วง (Purple Heart)
เหรียญตราแห่งความรุนแรง (Vile Acts) <=> รางวัลผู้นำดีเด่น (Good Conduct Award)
เหรียญตราดาวตก (Fallen Star) <=> รางวัลดวงดาวสีเงิน (Silver Star)

ซึ่งรางวัลทั้งสามชนิดนี้ มีในสารบบของกองทัพสหรัฐฯ ที่มอบให้ทหารจริงๆ ถ้าอยากทราบรายละเอียดเพิ่มเติม ก็ค้นหาจากวิกิพีเดียเอาเองตามสะดวกนะครับ ^^

เมื่อดวงไฟสัญลักษณ์สว่างขึ้นครบ 4 ดวงแล้ว ก็ได้เวลาเปิดประตูออกจากนรกเสียที ตอนนี้ก็จะหมุนพวงมาลัยที่ประตูได้แล้ว

สีสัน พรม และผิวนอกของความนุ่มนวลค่อยๆปลิวไสวกลับมาสู่ที่ของมันดังเดิม และแล้วบ้านนรกก็กลับสู่สภาพบ้านแสนสุขอีกครั้ง

เปิดประตูออกไปสู่...

ก็เมืองเดิมนั่นแหละ ไม่มีอะไรตกใจหรอกครับ หะหะ เพียงแต่ว่าร่างเงาของใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาใกล้

อเล็กซ์เห็นเข้าก็ตะลึงไป....ผู้ที่เดินเข้ามาก็คือ....



นอนล่ะครับ ^^"

อย่าพึ่งนอนนนนนนนน

55555+(บังคับจขกท)

ง่าาาาา อยากรู้ต่อ -_-"

ง๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ทำร้ายจิตใจป้าอ่ะอยากรู้ๆๆๆ

ค้างงงง

อย่าไปนานนะคะ^^

หยุดงี้ คาใจแย่เลย
มาต่อเร็วๆน้า

T-T นอนเฉยเลยย

Y-Y
กำลังติดพันเลยง่า

อ่าว อารมณ์ค้างเลย

อ้าว-0-

ค้างสุดๆเลยค่ะ 55+

ค้่างสุดๆเลยค่ะ

รอนะคะ

/meเข้ามาชะโงกหน้าหา จขกท ... ยังไม่เจอ ถอดหายใจแล้วเดินจากไปเงียบๆ

ขออภัยครับ จริงๆจะต่อตั้งกะเมื่อวานละ แต่เน็ตเน่ามาก โหลดอะไรไม่ขึ้นเลย เง้อออ ช่วงนี้อาจจะมาๆ หายๆ นะครับ เพราะสถานการณ์น้ำที่ไม่น่าไว้วางใจเท่าไหร่สำหรับชาวลาดพร้าว และอินเตอร์เน็ตที่ล่มๆลุยๆ แหง่วๆ เคีรยดๆ ><

ต่อละ คนที่โผล่มาจากหมอกก็คือ...


แอลล์นั่นเอง

โผเข้าจะกอดแอลล์ โรมานซ์ โรมานซ์

ไม่มีทางซะหรอกพ่อหนุ่ม

“แอลล์ ฉันนึกว่าเธอ...”
“หายไปแล้ว”
“อะไรหาย?”
“แม่ฉันหายตัวไป ฉันตามหาทั่วเมืองเลยแต่ไม่เจอ”
“ฉันรู้ว่าหายไปไหน” อเล็กซ์พูด พร้อมกับหยิบจดหมายของพ่อตัวเองให้ดู “ฉันไม่แน่ใจว่ามันหมายความว่ายังไง แต่เราต้องไปที่ไซเลนท์ฮิลล์”

ว่าแล้ววิทยุสื่อสารก็มีเสียงเรียกเข้ามา
“อเล็กซ์ เฮ้ยอยู่รึเปล่า”
“วีลเลอร์ นึกว่าจะไม่ได้ยินเสียงคุณอีกแล้ว”
“เฮ่ย อย่าคิดจะสลัดฉันหลุดง่ายๆนักซี่”
“ดีเลยครับ ผมจะเล่ารายละเอียดให้คุณฟังระหว่างทาง ว่าแต่คุณช่วยเตรียมเรือให้เราได้ไหม เราจะไปที่ไซเลนท์ฮิลล์กัน”

ว่าแล้วทั้งหมดก็นั่งเรือตรวจการชายฝั่งของวีลเลอร์ไปด้วยกัน

วีลเลอร์ เพื่อนพระเอก ก็ต้องรับหน้าที่คนขับไประหว่างที่อีพระนางมันมาจู๋จี๋กัน

“ฉันขอโทษนะ” แอลล์เริ่ม
“ขอโทษเรื่องอะไร เธอไม่ได้ทำอะไรผิดนี่”
“เรื่องวันก่อนไง เรื่องใบปลิวคนหาย”
“ไม่เอาน่า ฉันสิต้องขอโทษ แบบว่า...ที่นี่มันชวนให้นึกถึงวันแย่ๆในอดีตน่ะ”
“รู้มั้ย ฉันไม่เคยรู้เลยนะว่าทำไมเธอถึงไปจากเมือง จู่ๆเธอก็ไปซะอย่างนั้น”

เขินๆกันอยู่พักนึง แอลล์ก็รุกต่อ
“ฉันอาจจะไม่ได้บอกเธอก่อนหน้านี้นะ แต่ฉันดีใจที่เธอกลับมา มีเธออยู่ใกล้ๆแล้วอุ่นใจขึ้นเป็นกอง ทุกอย่างรอบตัวเรามันค่อยๆพังลงทุกที แต่เธอก็ยังก้าวต่อไป”
“ฉันเลือกได้ที่ไหนล่ะ”
“ได้สิ เธอก็แค่ไปจากที่นี่แค่นั้นเอง

วีลเลอร์เห็นหนุ่มสาวจู๋จี๋กันก็อิจฉาต้องขัดขึ้นหน่อย
“อเล็กซ์ ไหนแกรู้อะไรเกี่ยวกับไซเลนท์ฮิลล์บ้าง”
“ก็รู้แค่ว่าผมกับอเล็กซ์โดนบอกเป็นร้อยครั้งเลยว่าห้ามไปที่นั่น”
“แม่ฉันก็บอกเหมือนกันค่ะ” แอลล์เสริม
“เออ พ่อแม่เธอพูดถูกแล้วล่ะ” วีลเลอร์กล่าว “นี่มันโป๊ะเชะไปหมดเลย ทั้งเรื่องคนหาย ทั้งเรื่องปิศาจที่เราเห็นในเชพเฟิร์ดส์เกลน....ไซเลนท์ฮิลล์ทั้งนั้นแหละแกเอ๋ย เมืองนั้นประวัติไม่ดีมาตลอดแหละ ตอนฉันย้ายมาทางตะวันออกนี่ ฉันเคยดูๆงานที่เมืองบราห์มอยู่ช่วงนึง ตอนนั้นมีตำรวจหญิงหายตัวไปที่ไซเลนท์ฮิลล์ ฉันจำชื่อเธอไม่ได้แล้วล่ะ”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?” แอลล์ถาม
“ไม่มีใครรู้ เจอแค่มอเตอร์ไซค์เธอล้มอยู่นอกเมือง แต่ฉันเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับคนที่นั่่นมาว่าพวกเขาไม่ค่อยชอบคนนอกเท่าไหร่ โดยเฉพาะพวกที่ไม่ได้นับถือลัทธิเดียวกันน่ะนะ”
“พวกโองการณ์ (The Order) ล่ะสิ”
“ใช่ พอฉันย้ายมาที่เชพเฟิร์ดส์เกลน พ่อเธอก็บอกฉันว่าฉันจะไม่มีทางได้ไปไซเลนท์ฮิลล์แน่ๆ....แล้วดูตอนนี้สิ ฮาๆ” วีลเลอร์ขำโชคชะตาที่เล่นตลก

* ตำรวจเมืองบราห์มที่หายตัวไป อันนี้เป็นการอ้างอิงถึงตัวละครนึงจากเกมภาคก่อนๆครับ ถ้าเคยเล่นภาคแรกมาจะทราบดี ^^

“เฮ้ยอเล็กซ์ เห็นแสงไฟแล้วว่ะ คงจะถึงท่าเรือแล้วล่ะมั้ง” วีลเลอร์เรียก
“ทำไงดีฮะ?”
“ปิดไฟของเราดีกว่า ฉันไม่ค่อยอยากให้ใครรู้ว่าเรามา”

“อ๊าาาาาาาา” เสียงแอลล์ร้องกรี๊ดขึ้น สองหนุ่มหันขวับทันที

ปรากฏว่าพวกคนของโองการณ์แอบลอบขึ้นมาจับตัวแอลล์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

วีลเลอร์ก็โดนเล่นงานเหมือนกัน

“ปล่อยนะเว้ย!” อเล็กซ์ควักปืนขึ้นขู่ แต่เรือของพวกโองการณ์ก็ถลาเข้ามาชนดังโครม

หล่นลงน้ำป๋อมแป๋มกันไป

เวลาผ่านไป อเล็กซ์ถูกคืล่นพัดมาเกยขึ้นฝั่งจนได้
“หมอกจางๆและควัน คล้ายๆกันจนบางทีไม่อาจรู้ เฮ้ยตูจะมาร้องเพลงพี่เบิร์ดทำไมเนี่ย”

*อันนี้เป็นการยกจากฉบับภาพยนตร์มาใส่ครับ นั่นคือ ในเมืองเชพเฟิร์ดส์ เกลน จะเป็นหมอก แต่ในไซเลนท์ ฮิลล์ จะเป็นขี้เถ้า สื่อถึงสมัยโบราณที่เมืองนี้มีการทำเหมือง (และคนของ The Order ที่ใส่ชุดเหมืองก็ถอดแบบมาจากฉบับภาพยนตร์เป๊ะๆ)

“แอลล์ วีลเลอร์?” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ

ในมืออเล็กซ์กำจี้ห้อยคอของแอลล์ไว้ไม่ปล่อย ฉันจะต้องหาเธอให้พบให้ได้ ส่วนวีลเลอร์ก็ช่างแม่งเหอะ เดี๋ยวมันก็รอด 555

อยู่คนเดียวอีกครั้ง

เมื่อออกจากท่าเรือแล้ว ก็มาโผล่ที่ถนนสายหนึ่ง ซึ่งร้างคนเช่นเดียวกัน ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกมาจากวิทยุสื่อสาร
“อเล็กซ์ ยังอยู่รึเปล่า?”
“วีลเลอร์?” (หมอนี่ตายยากจริงแฮะ)
“เฮ้ยพูดเบาๆ พวกนั้นจับฉันมาขังไว้ที่คุกแห่งหนึ่ง ส่วนแอลล์ก็โดนพาตัวไป และพวกมันก็กำลังจะ...”
เพียงเท่านี้ เสียงก็ขาดหายไป

หาทางมาจนถึงเรือนจำของเมืองจนได้ ที่นี่เราจะพบว่ากำแพงถูกปิดไว้อย่างแน่นหน้า เข้าไปไม่ได้เลย ดูจากร่องรอยที่เห็นคล้ายกับตัวอะไรบางอย่างขนาดยักษ์พยายามจะหาทางพังกำแพงเข้าไป

ในเมืองก็จะพบเจ้า Lurker ค่อยโผล่มาให้ตกใจเล่น และ Feral เดินเล่นอยู่ทั่วไป

วิ่งๆอ้อมมาจนถึงอีกฝั่งของเรือนจำ (เมื่อกี่้เป็นทางเข้าด้านหลังครับ ตอนนี้เป็นด้านหน้า) ตอนนี้วีลเลอร์จะติดต่อมาอีกครั้ง ซึ่งเราก็จะบอกเขาไปว่า ประตูหน้าก็เข้าไม่ได้ เพราะมีการปล่อยกระแสไฟฟามาที่รั้วอยู่ อเล็กซ์จึงจะลองหาทางปิดกระแสไฟฟ้าดู

อเล็กซ์คิดว่าจะใช้วิธีตัดกระแสไฟฟ้าทั้งเมือง และเพื่อการนั้นก็ต้องมาที่สถานีควบคุมน้ำแห่งทะเลสาบโทลูก้า

เข้ามาข้างใน ไหนดูแผนผังซิว่าต้องทำยังไงบ้าง ตรงนี้ในเกมเราจะต้องวิ่งไปปิดวาล์วส่งน้ำตามลำดับครับ และต้องทำภายในเวลาที่กำหนดด้วย มิฉะนั้นระบบวาล์วจะรีเซ็ทและต้องมาหมุนกันใหม่

สภาพภายในนี้ ซึ่งพอเราเข้ามาได้สักพัก ก็จะมีพวกคนของโองการณ์ตามมาด้วย ต้องระวังให้ดี เพราะพวกนี้บางคนก็พกปืนมาเชียว

พอปิดไฟได้สำเร็จ มืดหมด วีลเลอร์ก็ติดต่อเข้ามา

“อเล็กซ์ สรุปว่านายเป็นคนตัดไฟใช่มั้ย ไอ้พวกนั้นมันวิ่งหาที่ซ่อนกันพล่านเลย”
“ใจเย็นวิลเลอร์ ผมกำลังกลับไป”

วูบดับหมด

วิ่งกลับมาจ๊ะเอ๋ตรงบันไดพอดี สอยมันซะให้ร่วง

นี่ก็เช่นกัน

กลับออกมา ตามถนนหนทางก็มืดเช่นกัน วังเวง

พอกลับมาถึงที่ทางเข้า เนื่องจากประตูไฟฟ้าถูกตัดไฟไปแล้ว เจ้า Siam ก็เลยพังประตูออกมาทักทายเราดังนี้แล จัดการมันซะให้ร่วง

วิ่งอ้อมมาเข้าประตูข้าง เห็นรูปนี้แล้วสงสัยเหมือนผมมั้ย ว่าตัดไฟแล้วไอ้ที่สว่างอยู่นั่นมันอะไร?? 55
(ก็ไฟสำรองไงล่ะเฟ้ย เรือนจำมันก็ต้องสำรองไว้สิ อิอิ)

เข้ามาข้างในได้ พังทลายอีกแล้ว ระหว่างนี้เองวีลเลอร์ก็วิทยุมาหา
“อเล็กซ์จ๋า อยู่ไหนแล้วจ๊ะ”
“ผมอยู่ข้างในเรือนจำแล้วครับ”
“ดีมากพ่อหนุ่ม ฉันโดนขังไว้ที่บล็อก B นะ มาช่วยเร็วๆหน่อยปวดขี้มาก!”

สภาพภายใน ซึ่งก็จะพบศพมนุษย์ขาดครึ่งท่อนอยู่ประปราย

ห้องนี้เป็นห้องตรวจการณ์ จะมีโทรทัศน์วงจรปิดอยู่ด้วย พอลองสำรวจดู ก็พบกับ...

เด็กชายจ๊อดวิ่งเล่นอยู่ที่ไหนสักแห่งในนี้

ไปๆมาๆก็เจอกับพวกคนของโองการณ์ที่เฝ้าอยู่ ต้องต่อยกันอีกแล้ว

หลังจากฝ่าดงอีพวกคนเหมืองมา ก็เจอพี่วีลเลอร์จนได้ พี่วีลเลอร์ก็ให้เราช่วยกดสวิทซ์เปิดประตูให้ที

เอ้าเฮ ออกมาได้แล้ว
“แต๊งกิ้วพ่อหนุ่ม ไว้จบเรื่องเมื่อไหร่ไปกรึ๊บกันซะหน่อยดีกว่า”
“เดินไหวมั้ยครับเนี่ย”
“โอ๊ย จะเดินจะวิ่งจะบินก็ได้หมดแหละ อ้วนๆอย่างงี้ช้าหน่อยก็อย่าว่ากันนะ ขอแค่บอกทางออกมาเหอะชั้นไปแน่”

“แล้วแอลล์ล่ะครับ”
“ไม่รู้ว่ะ โดนจับแยกกัน แต่ได้ยินว่ามันจับเธอไปขังไว้ตรงส่วนคุกหญิงนะ”
“งั้นนั่นแหละคือที่ๆเราจะไป”

ทันใดนั้น เจ้า Siam ก็บุกเข้ามาอีกแล้ว...มีความแค้นอะไรกับตูนักหนาเรอะไอ้ตัวนี้

เหวอ

(จะตกใจอะไรกันฟะ ก็ฆ่ามาเยอะแล้วนิ?)

“อเล็กซ์ แกจัดการมันนะ ชั้นจะล่อมันไว้เอง”
“ได้เลยลูกเพี่ย”

แล้วอีกครั้งที่มนุษย์ชนะปิศาจลงอย่างง่ายดาย

พอปราบมันลงได้ วีลเลอร์ก็วิ่งไปเปิดประตูให้

ตามไปโลด พอมีเพื่อนงี้แล้วอุ่นใจแฮะ

พบภาพวาดอีกภาค

เจ้าคือผู้ปกป้องน้องชาย จงจำไว้ให้มั่น มิฉะนั้นบูกี้แมนจะมาล่ามเจ้าไว้กับสายธารแห่งบาป

มาถึงห้องควบคุม ที่นี่วีลเลอร์จะลองแฮ็คระบบควบคุมกล้อง และประตูคุกดู ปรากฏว่าใช้ได้แฮะ

ซึ่งก็เดือดร้อนเราต้องวิ่งไปไหนมาไหนคนเดียวอีกละ โดยวีลเลอร์จะคอยดูผ่านกล้อง และเปิดประตูคุกที่ปิดอยู่ให้เราเอง (ไม่สามารถเปิดรวดเดียวหมดได้ เพราะกลไกของคุกจะออกแบบมาเพื่อป้องกันการหลบหนี ประมาณว่าถ้าประตูนึงเปิด อีกประตูจะปิด เป็นต้น)

เราก็ออกสำรวจต่อไป ตรงไหนที่ประตูปิด วีลเลอร์จะคอยเปิดให้

เอ๊ะนี่มันรอยอะไร และรูอะไรอยู่ตรงผนัง

ฮะแว้ก เจ้า Needler โผล่ออกมา ฮ่าๆ สู้กันในส้วม (ตอนนี้ศัตรูหลักของคุกก็จะมีทั้งพวกคนเหมือง และ Needler ครับ

มาเจอห้องๆนึงที่ใส่รหัสไว้ แต่ตอนนี้แม้แต่แป้นคีย์ก็ใช้การไม่ได้ เราต้องหาทางซ่อมไฟซะก่อน

โดยการไปหาสายไฟ 3 เส้นจากที่ต่างๆดังภาพครับ

เส้นแรก อยู่ที่ไฟหน้ารถ ที่พุ่งทะลุเข้ามาในเรือนจำ
เส้นที่สอง อยู่บนวิทยุที่เปิดทิ้งไว้ในห้องขังห้องนึง
เส้นที่สาม อยู่ในกล่องอุปกรณ์ ในห้องผู้คุม

เสร็จแล้วก็เอามาต่อที่กล่องฟิวส์ ตรงนี้จะเป็นปริศนา คล้ายๆเกม Logic สมัยก่อน คือเราต้องหาทางสลับจับคู่เส้นสายไฟดู ถ้าจับคู่ได้ถูกต้อง ไฟเขียวก็จะสว่างขึ้น เราต้องจับคู่ให้ถูกหมดเพื่อผ่านปริศนานี้

เสร็จแล้วก็มากดรหัสที่ประตู...รหัสอะไรล่ะหว่า?

ไม่ต้องไปหาร่องรอยที่ไหนไกลเลย มีโน้ตแผ่นนึงอยู่ใกล้ๆนั่นแหละ เขียนไว้ว่า

ใครก็ตามที่ได้พบโน้ตแผ่นนี้ ฉันจะช่วยให้เจ้าเปิดประตูสู่อิสรภาพ แต่การจะหนีจากชะตากรรมได้นั้น เจ้าต้องไปพบกับผู้ต้องขังเดี่ยวก่อน หมายเลขนักโทษ 110391-

อืม ตอนเล่นครั้งแรกผมก็พยายามจะตีความ ไปๆมาๆ มันบอกรหัสเรามาโต้งๆแล้วนี่หว่า -_-"

เข้ามาข้างในได้แล้ว อเล็กซ์จะบอกวีลเลอร์ให้รอก่อน ระหว่างนั้นเขาจะสำรวจดูข้างในนี้ไปพลางๆ

และที่สุดทางเดินนั้น ก็มีร่างของผู้เป็นแม่เราถูกตรึงไว้กับอุปกรณ์บางอย่าง....


จบตอนจ้า

ลุ้นๆๆๆๆ ตลกช่วงที่มีหวีดหวานกันด้วย

เรื่องน่ากลัวขนาดนี้ ยังมีอารมณ์หวาน

555+

หนุกหนานๆ

สู้ๆค่ะ รอดูอยู่ อิอิ

อิอิ สนุกจังครับ แต่ถ้าเล่นเองคงเครียดอ่า

คห.100 ขอบคุณครับ ^^

ตำรวจเมืองบราห์มที่หายไป ใช้แล้วครับ เป็นการกล่าวถึง Cybil Bennet ตำรวจสาวในเกมและหนังภาคแรกนั่นเอง โดยชะตากรรมของตัวละครนี้ในฉบับภาพยนตร์กับฉบับเกมจะต่างกันเล็กน้อย แต่ก็ยังพอจะอนุโลมได้ว่าเป็นการ "หายตัวไป" ได้เมหือนกัน

ฉายต่อล่ะครับผม (คราวนี้จะสั้นนิดนึงนะครับ พอดีวันนี้ใช้สายตาเยอะ ค่อนข้างปวดตา ><)

ภาพที่เห็นตรงหน้า บอกไม่ถูกว่าทำให้เขาเกิดความรู้สึกอย่างไรกันแน่

เศร้าสลด?
เจ็บปวด?
โกรธแค้น?
สมน้ำหน้า?

(เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ ค่อนข้างรุนแรงและละเอียดอ่อนนะครับ หากไม่กล้ารับชม ขอให้ข้ามไปที่คห. 113ได้เลย)

มันคือภาพแม่ของเขาถูกตรึงไว้กับเครื่องจักรบางอย่าง แขนทั้งสองถูกมัดไว้เหนือศีรษะ ขาสองข้างถ่วงลง ฟันเฟืองเชื่อมกับกลไกรอบๆ อย่างกับหนังเรื่อง SAW ไม่มีผิด

“แม่...” อเล็กซ์เอ่ยเรียกมารดาเสียงแผ่ว สายตาไม่อยากจะเชื่อว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้เป็นแม่ของตน
“อเล็กซ์...อเล็กซ์ใช่มั้ยลูก...แม่ขอโทษ...”
“แม่...พวกมันทำอะไรกับแม่ ผมจะเอาแม่ลงมานะ” อเล็กซ์ปราดเข้าไปหมายจะปลดร่างของแม่ลงจากเครื่องพันธนาการ

แต่แล้วร่างของผู้เป็นแม่กลับกระตุกอย่างรุนแรงพร้อมกับเสียงดังเป๊าะ....กลไกอะไรสักอย่างถูกกำหนดไว้ให้ขึงตึงร่างของผู้ถูกพันธนาการมากขึ้นเมื่อมีใครพยายามจะปลดมันลง
“โอ้ยยยย” ลิเลียร้องด้วยความเจ็บปวด อเล็กซ์ผงะไป
“ไม่ต้องหว่งนะแม่ ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย”​ เขาพยายามปลอบ

“แม่กับพ่อของลูกน่ะรักลูกมากรู้มั้ย แต่พวกนั้นให้เราเลือกได้แค่คนเดียว” ลิเลียพยายามกล่าวคำแสดงความรู้สึกต่อบุตรชาย
“แม่อย่าเพิ่งพูดเลย เก็บแรงไว้ก่อนเถอะ”
“อเล็กซ์....ช่วยให้แม่พ้นทุกข์ที”

อเล็กซ์หลบสายตาลงต่ำ “ผ...ผมจะทำได้ยังไง”

กร๊อบบบบ เสียงเครื่องจักรขมวดขึงตึงขึ้นอีก
“แม่เจ็บเหลือเกิน.....ช่วยหยุดที”

“ผมทำไม่ได้”

“ได้โปรดเถอะอเล็กซ์...ช่วยแม่ที”
เราจะทำได้ยังไง นี่คือแม่เรา คือคนที่ให้กำเนิดเรามา กำลังวิงวอนขอให้เราช่วยปลิดชีพเธออย่างงั้นรึ...

อเล็กซ์หยิบปืนพกขึ้นมาช้าๆ...

ชะตากรรมของลิเลียขึ้นอยู่กับผู้เล่นแล้วครับ ตอนนี้เป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งของเกมที่จะมีผลต่อฉากจบเลย
- ช่วยให้แม่พ้นจากทรมาน
- ผมทำไม่ได้...

(ตอนเล่นครั้งแรก ผมเลือกข้อหลัง เห็นใจแก เห็นแกนั่งเหม่อนั่งหงอยมาตั้งแต่ต้นเกม ไม่อยากทำอะไร แต่ถ้าเป็นพ่อล่ะก็ ยิงกบาลโลด ฮาๆๆ ดุเรามาตั้งแต่เด็ก)

หากเลือกข้อหลัง...
“ไม่เป็นไรจ้ะอเล็กซ์......แม่รักลูกจ้ะ”



และแล้วเครื่องจักรก็เริ่มทำหน้าที่ของมัน ฟันเฟืองอันเหี้ยมโหดเริ่มหมุน ขมวดเกลียวให้แท่นพันธนาการเคลื่อนที่แยกออก ส่งผลให้ร่างของผู้ที่ถูกพันธนาการถูกดึงยืดออกข้างบนและล่างจนขาดออกจากกัน

“อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”
ลิเลียกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลออกจากร่างลองมากองกับพื้นดิน ก่อนจะแน่นิ่งไป

หากเลือกข้อแรก
“ไม่เป็นไรจ้ะอเล็กซ์.....แม่รักลูกจ้ะ”
(บทพูดเหมือนกันเด๊ะ หะหะ)

ปัง

อเล็กซ์จะใช้ปินพกยิงแม่ตัวเองตาย จากนั้นเครื่องจักรจะเริ่มทำงาน ดึงเอาร่างที่ไร้วิญญาณของลิเลียขาดออกจากกัน เธอเสียชีวิตอย่างสงบไปก่อนหน้านั้นแล้วในเสี้ยววินาทีที่ไกปืนลั่น

และทันทีที่เลือดสัมผัสพื้น โลกทั้งโลกก็เปลี่ยนสู่มิติฝันร้าย.....อีกครั้ง

โอ้อนิจจา เหตุใดหนาโชคชะตาจึงโหดร้ายกับข้าเยี่ยงนี้ ชะเอิงเงยยย

ปาด.....ให้กำลังใจคนฉายตอนดึก

"โอ พระผู้เป็นเจ้า...ทำไมนะ ทำไมเราถึงยิงแม่ เราน่าจะพยายามช่วยแม่สิถึงจะถูก....."

และถ้าเราเลือกไม่ยิงแม่ บทสนทนาก็จะเป็น:

"โอ พระผู้เป็นเจ้า...ทำไมนะ ทำไมเราถึงไม่ยิงแม่ เราน่าจะให้แม่พ้นทุกข์ทรมานสิถึงจะถูก......"

แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป กลับออกมาทางเดิม บรรยากาศรอบกายเปลี่ยนไปเป็นสถานที่ใดไม่มีใครรู้

ที่กลางห้อง มีเครื่องจักรฉุดเอาแท่นอะไรบางอย่างขึ้นมาตั้งไว้

มาทายปริศนากันหน่อยดีกว่าครับ เครื่องจักรตรงกลางจะมีลักษณะเป็นเสาตั้งขึ้นมา ด้านหนึ่งจะเป็นช่องให้ยื่นมือเข้าไปได้ ส่วนอีกสามด้านจะเป็นแผ่นวงกลมสลักสัญลักษณ์เล็กๆไว้ เราจะต้องตีความปริศนาจากบทโคลงที่ให้มา แล้วหมุนสัญลักษณ์ที่ถูกต้องไปไว้ตรงกลางแทนคำตอบครับ

ปริศนาแรก
ข้าเคียงข้างสังฆราชผู้ศักดิสิทธิ์
ไม่ว่าใครก็จะคิดกลัวตัวข้า
แม้เส้นทางจะคดเคี้ยวเลี้ยวไปมา
ฝีเท้าข้าก็มุ่งไปไม่เคยเกรง

ตอบว่า...........?

ปริศนาที่สอง
คนทำไม่อยากซื้อ
คนซื้อไม่ได้ใช้
คนใช้ไม่เคยรู้

ตอบว่า...........?

ปริศนาที่สาม
มีสิ่งใดใครรักมากกว่าชีวิต
กลัวจับจิตยิ่งกว่าความอาสัญ
สิ่งใดที่คนร่ำรวยอยากได้นั้น
สิ่งใดกันคนจนยากนั้นมากมี

แม้เศรษฐีผู้เพียบพร้อมยังร้อนรุ่ม
สิ่งใดที่ผู้ฟุ่มเฟือยไม่ไขว่คว้า
สิ่งใดที่คนตระหนี่ยอมซื้อหา
สิ่งใดหนาคนนำพากับฝาโลง

ตอบว่า...........?


ทิ้งท้ายไว้แค่นี้ล่ะครับ ช่วยมาตอบกันเยอะๆน้า ใครตอบได้.....เก่ง 5555 ขอตัวไปพักสายตาก่อนล่ะครับ ปวดตามากๆเลย พรุ่งนี้จะรีบมาต่อโดยเร็วครับ

ข้อ1 ม้า
ข้อ2 โลงศพ
ข้อ3 ถ้าจำไม่ผิดคือช่องที่เว้นว่างไว้????

เล่นนานและ ชักลืมๆ

แต่กรณีที่ต้องฆ่าแม่นี่ คล้ายๆกับการฆ่าซอมบี้นะ
ถ้าคนที่เรารักโดนกัด ก็ต้องฆ่าก่อนที่จะเป็นซอมบี้
นี่ก็คือ ถ้าเรารู้ดีว่ายังไงก็ช่วยแม่ไม่ได้และแม่ก็กำลังจะตายอย่างทรมาน
ก็ต้องจำใจฆ่าเพราะถ้าไม่ฆ่าแม่ก็ต้องตายอย่างทรมาน เป็นบาปหนากว่าฆ่าอีก

คุณ caragio ทำค้างอีกแว๊ว =..=
ว่าแต่เกมนี้ปริศนาเยอะจริงๆ
(ยากด้วย T^T)

อีกชั่วโมงมาต่อนะครับ ตอนนี้ขอไปเดินย่อยอาหารออกกำลังกายสักครู่ครับ ^^"

เข้ามารออย่างเชื่อมั่น

คุณ caragio เกิน ชั่วโมงแล้วน๊ะค๊ะ T^T"
มันค้างงง ง้างง ง้างงงง~
กรุณามาต่อโดยไว

ปรี๊ดดดดดด !

รอๆๆๆๆๆๆ

มาแล้วเอ้ (ติดนิสัยเลทตลอด ขอโต้ดค้าบบบ T___T)

เฉลย ปริศนาก่อน ตอบถูกกันทุกคนเลย สงสัยจะง่ายไปหน่อย อิอิ
ปริศนาแรก ก็เป็นการบอกใบ้อยู่แล้วว่านี่คือคุณสมบัติของตัวม้าหมากรุก เพราะงั้นคำตอบก็คือ สัญลักษณ์รูปม้าครับ

ปริศนาที่สอง ก็เป็นคุณสมบัติของโลงศพ (คนทำโลงก็ไม่ได้อยากซื้อของตัวเอง คนซื้อโลงก็ไม่ได้ใช้เอง คนใช้โลงเองก็ไม่รู้ตัวเพราะตายแล้ว) เพราะงั้น คำตอบคือสัญลักษณ์รูปโลงศพครับ (ขวาล่าง

ส่วนปริศนาที่สาม อันนี้จะงงๆกันมาก เพราะสัญลักษณ์มีการหลอกๆให้งงนิดๆด้วยครับ

มีสิ่งใดใครรักมากกว่าชีวิต ---> ไม่มีสิ่งใดแล้วที่คนจะรักมากไปกว่าชีวิตตัวเอง
กลัวจับจิตยิ่งกว่าความอาสัญ ---> ไม่มีสิ่งใดเหมือนกันที่คนจะกลัวมากไปกว่าความตาย (อาสัญ)
สิ่งใดที่คนร่ำรวยอยากได้นั้น ---> คนร่ำรวยก็ไม่อยากได้อะไรมากกว่านี้อีกแล้ว
สิ่งใดกันคนจนยากนั้นมากมี ---> คนยากจนจะไปมีอะไร นอกจากไม่มีอะไรเลย

แม้เศรษฐีผู้เพียบพร้อมยังร้อนรุ่ม ---> เศรษฐีผู้พร้อมพรั่งจะไปต้องการอะไรอีก
สิ่งใดที่ผู้ฟุ่มเฟือยไม่ไขว่คว้า ---> คนฟุ่มเฟือยย่อมจะใช้จ่ายนู่นนี่อยู่แล้ว
สิ่งใดที่คนตระหนี่ยอมซื้อหา ---> สิ่งที่คนตระหนี่ถี่เหนียวจะซื้อหา ก็ไม่มีเช่นกัน
สิ่งใดหนาคนนำพากับฝาโลง ---> เวลาตายไปคนเราจะเอาอะไรไปได้? ไม่มี

เพราะงั้น คำตอบของข้อนี้ คือ ไม่มี ครับ (สัญลักษณ์ว่างๆทางล่างซ้าย)

พอตอบถูกแล้วก็แหย่มือเข้าไปในรู

(ถ้าตอบผิด เวลาเอามือแหย่รู จะมีปิศาจตกลงมาแทนครับ)

จากนั้น แท่นตรงกลางก็จะถูกยกขึ้น

ปีนลงไปซะ ไม่รู้จะมีอะไรรออยู่

ลงมา....เฮ้ยใครน่ะ (เล็งปืนยังกะเจมส์บอนด์สมัยปู่ฌอน คอนเนอรี่)

เย้ วันนี้โพสไม่ดึกครับ ^^ (จริงๆมันก็ดึกสำหรับคนทั่วไปอ่ะนะ 555)

“โฮ่ ดีใจที่ได้เห็นหน้านายอีกว่ะ นี่ฉันเกือบสติแตกแหกกระเจิงแล้วนะเนี่ย...อ้าว เป็นอะไรไป?”

วีลเลอร์หยุดเมื่อเห็นอเล็กซ์หน้ามุ่ย

“ผมเจอแม่แล้วครับ แต่ช่วยไว้ไม่ได้”
“เสียใจด้วยนะหนุ่ม และคงต้องขอแจ้งข่าวร้ายว่ะ ฉันเจอไอ้นี่อยู่กับพวกโองการณ์คนนึงน่ะ” วีลเลอร์ยื่นกระดาษรายชื่อแผ่นหนึ่งให้อเล็กซ์ดู “มีชื่อแอลล์อยู่ด้วย”

“งั้นเราต้องรีบแล้วล่ะครับ”
“ลุยกันเลยสหาย”

เฮ พี่วีลเลอร์มาอยู่กะเราอีกแล้ว อุ่นใจอีก แต่ก็หวังว่าจะอยู่นานๆนะคราวนี้

บรรยากาศตอนนี้จะคล้ายๆกับตอนลงไปใน Hell Descent แต่จะไม่มีลาวาร้อนๆเหลืองๆครับ จะเหมือนกับหอสังเกตการณ์อะไรสักอย่างนึง

ระหว่างทาง ก็จะเจอเจ้าพวก Needler โผล่มารบกวนเป็นระยะ

แต่จะกลัวอะไรพี่วีลเลอร์อยู่เป็นเพื่อนเรา วะฮ่ะฮ่าๆๆๆ ทั้งสองตัวล้มลงอย่างง่ายดาย (วีลเลอร์จะคอยยิงปืนช่วยเราครับ)

ผจญภัยไปจนสุดทาง ก็จะพบประตูลงสลักไว้แบบที่เคยพบใน Hell Descent ครับ

เปิดเข้าไป สิ่งที่รอคอยอยู่ก็คือ.....

สนุกมาก!

yummyjung -> ขอบคุณครับ ^^
blackmello -> นอนก่อนได้เลยครับผม เพราะผมก็แคปไปฉายไปเหมือนกัน ก็เลยช้าๆอืดๆ แหะๆ ไว้เจอกันวันพรุ่งครับ ^^

========
สิ่งที่รออยู่ภายในก็คือ ผู้พิพากษาฮอโลเวย์นั่นเอง!

“อเล็กซ์” ฮอลโลเวย์ร้องขอความช่วยเหลือ เธอถูกมัดติดไว้กับเก้าอี้ เตรียมจะรมแก๊สนาซีอยู่รอมร่อแล้ว

“เร็วเข้า นายไปช่วยผู้พิพากษาก่อนที่พวกมันจะรมแก๊สนะ ฉันจะไปหาทางปิดวาล์วเอง” วีลเลอร์สั่ง

“โอ อเล็กซ์ ขอบคุณสวรรค์ พวกเธอเจอฉันได้ยังไง”
“ไว้ค่อยบอกทีหลังครับ ตอนนี้ต้องรีบหนีกันก่อน”

พอช่วยแก้มัดให้ผู้พิพากษาเสร็จ จี้ห้อยคอของแอลล์ก็หล่นลงมาจากกระเป๋าของเรา
“อะไรน่ะ?” ฮอลโลเวย์ถามด้วยความฉงน
“จี้ห้อยคอของแอลล์น่ะครับ เธอบอกว่าเอามาจากคุณ”

“แล้วแอลล์ปลอดภัยรึเปล่า?”
“ยังไม่ทราบครับ เราต้องรีบหาตัวเธอให้เจอโดยเร็วที่สุด จี้ห้อยคอนี่คุณเอาคืนไปก็แล้วกันนะครับ”

ผู้พิพากษาฮอโลเวย์รับมาถือไว้ แล้วแสดงออกสไตล์หนังไทย คือ เดินหันหลังห่างออกมาจากคู่สนทนา แล้วพูดขึ้นเบาๆว่า

“ไม่ใช่ของฉันหรอก นี่ของนอร่า....”

(ไม่มีใครแม่งคุยกันหน้าตรงเลย ในหนังไทยเนี่ย มีแต่หันเข้ากำแพงแล้วรำพึงทั้งนั้น 555)

“นอร่า...?” อเล็กซ์ทวนคำอย่างแปลกใจ พอดีกับที่วีลเลอร์เสร็จกิจพอดี
“เฮ้ ฉันปิดวาล์วแก๊สแล้วน่ะ เรา....ว้ากกก”

ตัวบ้าอะไรโผล่มาอีกฟะเนี่ย??

วีลเลอร์โดนตัวประหลาดดึงเข้าไปภายในแล้ว!!

“วีลเลอร์!!!”
อเล็กซ์วิ่งเข้าไปพยายามจะช่วย แต่ต้านแรงปิศาจไม่ไหว วีลเลอร์ก็ถูกดึงหายวับเข้าไปในรูเรียบร้อย (ยังกะรูทวาร!)

ส่วนผู้พิพากษาฮอโลเวย์ก็ยืนมองจี้ห้อยคอในมือสลับกับปิศาจอย่างงงงวยทำอะไรไม่ถูก อเล็กซ์จึงตะโกนเรียกสติ
“หนีไป! ออกไปก่อนครับ! ผมจะอยู่ช่วยวีลเลอร์เอง ไปเร็ว!”

ระหว่างนั้นวีลเลอร์ก็ร้องโหยหวนมาจากภายในกำแพงตลอด

ผู้พิพากษาฮอโลเวย์วิ่งออกนอกประตูไป...

...ก่ อ น จ ะ หั น ม า ยิ้ ม ห ว า น ใ ห้ เ ร า ห นึ่ ง ที

(คุณไม่ได้คิดไปเองหรอก หึหึ)

แล้วก็ปิดประตูปัง ลงสลักเรียบร้อย หมดทางหนี

เสียงวีลเลอร์ร้องออกมาจากภายในผนัง ค่อยๆออกห่างไปเรื่อยๆ
“เฮ้ยจะทำอะไรวะ! อย่านะเว้ย! อ๊าาากกกกก ม่ายยยยยยยย”

แล้วเจ้าปิศาจก็โผล่ออกมาจากรูทวารที่ผนัง

รูปร่างของมันทำเอาอเล็กซ์ถึงกับผงะไปด้วยความตกใจ

“ร่วมเพศศักดิสิทธิ!!!!”
(Holy Fuck!)

น...นี่....นี่มัน...นี่มัน....!!

ปิศาจตะขาบพยนต์ Human Centipede นี่หว่า!!

บั้นท้ายเซ็กซี่ไม่หยอกนะ

และนี่ล่ะครับคือบอสตัวที่สี่ของเกม มีชื่อว่า อัสฟิกเซีย (Asphyxia) ลักษณะเป็นตะขาบพยนต์อย่างที่เห็นแหละ (คาดว่าอีตา Tom Six ผู้กำกับภาพยนตร์ Human Centipede ก็คงชอบตัวนี้ไม่หยอกทีเดียว ฮาๆๆ)

บอสตัวนี้จะว่าไปก็ดูไม่โหดเท่าไหร่ (เจ๊ Scarlet ดูน่ากลัวกว่าด้วยความว่องไว) แต่จะว่าไปก็จัดการมันไม่ค่อยง่ายอย่างที่คิด เพราะว่าตัวมันยาวมาก เวลาจะฟันแต่ละที มันก็มักจะใช้มือโจมตีเราก่อนทุกครั้ง หรือไม่เราก็ฟันไม่ถึงตัวและโดนมันสวนกลับทุกทีไป

การโจมตีของมันหลักๆก็คือ ใช้มือตบเรา (บางครั้งจะเป็นการทิ้งตัวลงมาทับ), ตวัดหางโจมตี ที่หลบค่อนข้างยากเพราะมันจะตวัดมาทางด้านข้าง กระโดดหลบไม่ค่อยพ้น (ถ้าจะพ้น ก็คือเราโจมตีมันไม่ถึงแล้ว), พ่นแก๊สพิษใส่ ซึ่งจะทำให้เราผงะไปชั่วครู่ และจับตัวเรายกขึ้นบีบคอ ถ้าโดนจับจะต้องกดปุ่มรัวๆ มิฉะนั้นจะพลังลดฮวบๆถึงตายได้เลยทีเดียว

จุดอ่อนของมันจะอยู่ที่หาง (ซึ่งก็หาทางอ้อมหลังไปค่อนข้างยาก เพราะมันก็จะหันตามเราตลอด) อัดมันแรงๆที่บั้นท้ายนี่ล่ะครับ จะทำให้มันบาดเจ็บหนักจนเสียจังหวะไป

แล้วเราก็อาศัยจังหวะนั้นแหละ กระโดดขึ้นหลังมันไปเลย ถ้าสำเร็จ อเล็กซ์จะดึงมือมันออกมาไม่ให้เอาไปปิดปาก (ตรงกันข้ามกับสามัญสำนึกทั่วไป ปกติคือขาดอากาศจะตาย ส่วนเจ้าตัวนี้ ถ้าหายใจเข้าไปจะตาย) มันก็จะแหกปากร้องโหยหวน

จนกระจกหน้าต่างแตกเพล้งๆๆๆไปหมด

และแล้ว อัสฟิกเซียก็ถูกโค่นลงในที่สุด

คราวนี้อเล็กซ์ไม่สลบละ แต่สายตาเหลือบเห็นบุคคลที่ตามหาแว้บๆ

"จอช!"

ไอ้จ๊อดก็วิ่งหนีอยู่นั่นล่ะ ไม่ยอมมาคุยกันซึ่งๆหน้าซะที

กระโดดข้ามกระจกตามไปโดยด่วน

เปิดมา ก็แน่นอนว่าต้องไม่พบเด็กชายจอชอยู่แล้ว มันคือประตูที่จะพาออกจากนรกขุมนี้ไปให้ได้ แต่พอเราเปิดออกไป....

...กลับกลายเป็นประตูสู่นรกขุมถัดไปซะอย่างงั้น

อาคารอะไรสักอย่างตระหง่านอยู่ไกลออกไป

เห็นเด็กชายจอชอยู่ลิบๆ ก็วิ่งตามทันที

แถวนี้ก็จะพบกับ Smog เดินเล่นอยู่สองสามตัว

พอเข้ามาใกล้ๆก็พบว่าเป็นประตูโบสถ์ แต่ข้างๆก็มีเถาวัลย์ลวดหนามเกาะเกี่ยวอยู่เต็มไปหมด แล้วเราจะหวังพึ่งพาสิ่งศักดิสิทธิ์จากสถานที่แบบนี้ได้รึ?

(หมายเหตุ-โบสถ์นี้ก็ถอดแบบมาจากฉบับภาพยนตร์เป๊ะเลยครับ เกมภาคก่อนๆเคยมีฉากในโบสเหมือนกัน แต่เป็นโบสถ์ธรรมดา ไม่ใช่ลวดหนามอะไรแบบนี้)

เข้ามาข้างใน ก็พบว่าเป็นโบสถ์จริงดังคาด มีลานกว้างๆ และที่นั่งสำหรับฟังเทศน์

แถมพกด้วยออร์แกนเครื่องมหึมา

และที่ด้านล่างของออร์แกน ก็มีแท่นอะไรบางอย่างอยู่ ลองเอากริชจิ้มไปดู โอ๊ะ มันกางออกแฮะ

นั่นคือที่ๆเราต้องหาทางไปต่อจากตรงนี้ พอเราเปิดผนึกมันออกแล้ว ประตูที่จะนำไปสู่ปีกสองข้างของโบสถ์ก็เปิดออกด้วย

...พร้อมทั้ง Needler สองสามตัวออกมาเพ่นพ่านกัน

มาเริ่มที่ปีกตะวันออกก่อนเลย ที่นี่จะพบกระจกเงาบานหนึ่ง คล้ายๆกับอ่างล้างหน้า ที่นี่จะพบรูปถ่ายใบสุดท้าย

ใกล้ๆกันก็จะเป็นบ่อน้ำ...เค้าเรียกอะไรล่ะ คล้ายๆเป็นบ่อน้ำมนต์ศํกดิสิทธิ์ของชาวคริสต์น่ะครับ (ใครเป็นคริสเตียนหรือทราบรายละเอียด ช่วยชี้แจงให้ทีจะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ ^^)

บ่อนี้มันปิดอยู่ เราต้องไปหมุนวาล์วเปิดใกล้ๆ ซึ่งพอเปิดปุ๊บก็จะมีพวกแมลงศัตรูบินออกมารบกวน

ภายในก็จะพบกับศพใครสักคนนอนตายอยู่ พร้อมด้วยรูปนูนต่ำสลักเป็นรูปถ้วย

บนชั้นสองจะพบห้องสารภาพบาปอยู่ ใกล้กันมีข้อความเขียนไว้ว่า

ผู้ได้รับพร คือด้วยการไม่เดินบนหนทางแห่งความเลวร้าย
ไม่ยืนบนหนทางแห่งคนบาป
ไม่นั่งบนที่นั่งแห่งการลบหลู่

ในห้องสารภาพบาปอีกฟาก ก็พบเงาใครบางคนนั่งรออยู่แล้ว พออเล็กซ์เข้าไปถึง ผู้ที่อยู่อีกฟากก็สารภาพบาปกับเราทันที

“คุณพ่อโปรดอภัยแก่บาปที่ผมกระทำ นี่ก็สี่ปีแล้วนับแต่ผมมาสารภาพครั้งก่อน
ผมไม่โกรธเคืองที่คุณพ่อไม่ไยดีแก่ผม อาจจะช่วยผมไม่ได้ด้วยซ้ำ
ผมหลงทางจากศรัทธา และจมดิ่งมาไกลเกินกว่าจะกลับตัว”


อเล็กซ์ไม่รู้จะทำยังไง จึงเนียนสวมรอยเป็นหลวงพ่อซะ
“แล้วท่านไปทำสิ่งใดที่เลวร้ายมาหรือ?”
“ผมเป็นพ่อที่แสนเลว ทุกๆวันคือภาระที่แสนน่าเบื่อ ผมเลี้ยงดูลูก อาบน้ำให้ลูก พาลูกเข้านอน
ผมเลี้ยงสุนัขด้วยความรู้สึกดีกว่านี้ด้วยซ้ำไป และพ่อลูกชายอีกคนของผมเกิดมา ลูกคนแรกก็กลายเป็นคนแปลกหน้าในบ้านตัวเองไปทันที”

“หลวงพ่อว่าท่านให้ความรักแก่บุตรได้ทุกเมื่อนะ” อเล็กซ์กล่าว

“ผมรักลูกชายของผมทั้งคู่แหละหลวงพ่อ แต่ผมต้องตัดสินใจเลือก และการที่จะมีชีวิตอยู่กับทางเลือกนั้นได้
ก็มีแต่จะต้องทำให้ลูกคนหนึ่งไม่รู้สึกรักผมเท่านั้น ผมต้องให้แน่ใจว่าเขาจะไม่รู้สึกมีความสุข หรือรู้สึกกระหายจะมีชีวิตอยู่ต่อไป หลวงพ่อต้องเข้าใจผมนะครับ ผมแค่อยากจะให้ทุกอย่างมันง่าย...ทั้งกับเขาและกับผม
และด้วยความเห็นแก่ตัวนี้ หลวงพ่อจะให้อภัยผมได้หรือไม่?”

ถึงตรงนี้ คงจะพอเดาได้นะครับว่าคนที่มาสารภาพบาปก็คือพ่อเราเองนั่นแหละ สรุปสั้นๆก็คือ พ่อเรามีเหตุผลบางอย่าง ที่ต้องเลี้ยงดูลูกสองคน โดยที่ให้ความรักแก่แค่คนเดียว (ซึ่งก็คือจอช) ส่วนเราเองนั้นถูกเลี้ยงมาเพื่อให้ไม่มีความสุข เพราะอะไรสักอย่างที่ยังบอกไม่ได้

และเราก็จะต้องเลือกครับว่าจะอภัยให้หรือไม่ ซึ่งการตัดสินใจตรงนี้ก็จะเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ส่งผลต่อฉากจบของเกมเลย
- พระเจ้าจะอภัยแก่ท่าน
- กับคนบางคน พระเจ้าก็ไม่สนใจหรอก
(จริงๆบทสนทนาทั้งหมดจะยาวกว่านี้นะครับ แต่ผมรวบให้สั้นลง)

รอบแรกที่เล่น ผมเลือกไม่ให้อภัยครับ หนอยแน่ะ 555

ซึ่งไม่ว่าจะยังไง พ่อเราก็จะยอมรับ และบอกว่ามีของจะให้เราด้วย

“ผมไม่ต้องการอะไรจากคุณ” อเล็กซ์กล่าว

พอออกมาดู ก็พบว่าคนที่อยู่อีกฝั่งหายตัวไปซะแล้ว ทิ้งไว้แต่เพียงรูปนูนต่ำสลักเป็นคนคุกเข่าเท่านั้น

มาต่อกันที่ปีกฝั่งตะวันตกบ้าง ที่นี่จะพบรูปปั้นขนาดใหญ่ แต่แขนสองข้างของรูปปั้นถืออะไรบางอย่าง และยกขึ้นบังหน้าไว้ ทำให้มองไม่ออกว่ารูปปั้นแสดงสีหน้าอย่างไรอยู่

อ้อลืมบอกไป ก่อนหน้านี้เราจะพบเทียนไขที่ยังไม่ได้จุดอยู่เล่มนึงด้วยครับ ก็เอามาวางไว้ที่ฐานซะ

พอวางเทียนปุ๊บ รูปปั้นก็ขยับลดแขนสองข้างลงมาทันที เผยให้เห็นสีหน้าเศร้าโศกเสียใจ (จริงๆจะบอกว่าหลอนนะเฮ้ย ขยับได้แบบเนี้ย)

และก็ได้รับรูปนูนต่ำสลักเป็นรูปเทียนไขมาด้วย

ขณะนั้นเอง เสียงของแอลล์ก็ดังขึ้นมาในวิทยุ

"อเล็กซ์....ช่วยด้วย!"

รอก่อนนะจ๊ะ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ!

ถัดมาจะพบภาพวาดสามภาพเรียงกัน ภาพแรกเป็นรูปหญิงสาวสวย ภาพต่อมาเป็นภาพของต้นไม้ และภาพสุดท้ายเป็นภาพของชายหนุ่มที่พยายามจะเอื้อมมือไปหาหญิงสาว แต่โดนรากไม้พันเกี่ยวไว้

ให้ใช้มีดกรีดที่รูปชายหนุ่ม ก็จะพบกับรูปนูนต่ำสลักเป็นรูปต้นไม้มา

จากนั้นที่ชั้นสองของโบสถ์ ก็จะพบกระจกแก้วสีวาดเป็นเหตุการณ์ทหารนักรบถูกแทงด้วยดาบของเพชฌฆาต

ที่ใต้ภาพของนักรบผู้ถูกแทง ก็พบรูปนูนต่ำสลักเป็นรูปดาบวางอยู่

พอเก็บรูปนูนต่ำมาปุ๊บ เจ้า Siam ตัวหนึ่งก็กระโจนทะลุกระจกเข้ามาหาเรา และไล่เราไปจนตกขอบทางเดิน โชคดีที่ยังเกาะไว้ได้ทัน

แต่ไม่ต้องเกาะหรอก เพราะยังไงก็ตกลงมา วะฮ่ะฮ่าๆๆ จริงๆมันคือขอบของออร์แกนยักษ์ที่เราเห็นจากชั้นหนึ่งนั่นเอง

เคราะห์ซ้ำกรรมซํด ตกลงมาไม่พอ เจอ Siam อีกตัวโผล่มาจากข้างหลังอีก

เป็นอันว่าเราต้องสู้กับเจ้า Siam สุดโหดพร้อมกันถึงสองตัว! แต่ดำเนินเกมมาจนขนาดนี้แล้วนี่ คงไม่ยากเกินไปที่จะเอาตัวรอดชิมิ?

(แต่ตอนผมเล่น ตรงนี้ก็ตายไปราวๆสองรอบเหมือนกัน หะหะ)

พอชนะปุ๊บเราก็มาสำรวจที่ออร์แกนกันเลย ได้รูปนูนต่ำมาครบห้าอันแล้วนิ ตรงนี้ในแต่ละด้านของแท่นวาง จะมีคำสลักไว้ 5 คำดังนี้

ก็ให้เราจับคู่รูปนูนต่ำที่ได้มา เข้ากับความหมายของแต่ละด้าน

Penitence = รูปชายคุกเข่า (ได้มาจากการสำนึกผิดของพ่อเรา)
Vengeance = รูปดาบ (ได้มาจากรูปทหารที่โดนฆ่าตาย)
Desire = รูปต้นไม้ (ได้มาจากรูปชายที่เอื้อมมือคว้าหญิงสาว)
Sorrow = รูปเทียนไข (ได้มาจากรูปปั้นหน้าเศร้า)
Sacrifice = รูปถ้วย (ได้มาจากผู้สละตนในบ่อน้ำ)

เมื่อใส่รูปนูนต่ำทั้งหมดได้ถูกต้อง ประตูลับหลังออร์แกนก็จะเลื่อนเปิดออก เผยให้เห็นร่างของใครบางคนที่ถูกมัดตรึงไว้เบื้องหลังนั่นก็คือ....

...อดัม เชพเฟิร์ดนั่นเอง!!

“พ่อ...”
“อเล็กซ์...ลูกมาทำอะไรที่นี่?”
“ผม....ผมมาช่วยโจชัวร์”
“ลูกช่วยน้องไม่ได้หรอก...รีบหนีไปซะดีกว่านะ”
“เลิกทำมาเป็นสั่งผมซะทีพ่อ! พ่อไม่รู้หรอกว่าผมทำอะไรได้แค่ไหน!” อเล็กซ์หมดสิ้นความอดทน
“จะเกลียดพ่อก็ไม่เป็นไรหรอกนะ พ่อไม่ว่าอะไร”
“ผมไม่ได้เกลียดพ่อหรอก ผมไม่คิดเรื่องพ่อมาตั้งนานแล้วล่ะ”
“พ่อไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายลูกเลยอเล็กซ์ พ่อต้องตัดสินใจเลือก และตอนนี้ พ่อก็ต้องรับผลกรรมนั้นแล้ว...เราทุกคนต้องรับกรรมที่ก่อเอาไว้” อดัมกล่าวน้ำเสียงเศร้า “ถึงกระนั้นลูกก็ยังสวมสร้อยทหารของพ่อไว้ ลูกตั้งใจใช่มั้ย?”

อเล็กซ์ก้มลงมอง Dog Tag ของตน

“พูดอะไรของพ่อน่ะ นี่สร้อยของผมต่างหาก ผมเป็นทหาร...แบบที่พ่อต้องการไง”
“อเล็กซ์....ลูกไปอยู่โรงพยาบาลมา”
“ก็ใช่ไง ผมบาดเจ็บจากสนามรบนี่”

“ไม่ใช่..." ผู้เป็นพ่อตอบ

....ลูกไปอยู่โรงพยาบาลโรคประสาทต่างหาก"


!!!!!

“ไม่จริง...." อเล็กซ์เอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ผู้เป็นพ่อเผย "ผมเป็นทหารต่างหาก ผมปกป้องประชาชนนะ”
“ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุครั้งนั้น เราก็ส่งลูกไปอยู่ที่นั่นเอง....หลังจากคืนนั้น...หลังจากพ่อให้แหวนนี้แก่น้อง” อดัมให้อเล็กซ์ดูสร้อยร้อยแหวนที่เคยมอบให้กับโจชัวร์

อเล็กซ์เอื้อมมือคว้าสร้อยนั้นมา
“สร้อยนี่มันอะไรกันพ่อ? พ่อทำอะไรไปน่ะ? โจชัวร์อยู่ที่ไหน!?”

เบื้องหลังร่างของอดัม บูกี้แมนปรากฏกายขึ้นพร้อมดาบเล่มยักษ์ในมือ เดินเข้ามาอย่างช้าๆ

“อเล็กซ์ลูกเอ๋ย....ยกโทษให้พ่อด้วย”

“ม่ายยยยยยยยย!!!!”
ขาดคำ ดาบของบูกี้แมนก็เสียบทะลุร่างของผู้เป็นพ่อทันที

บูกี้แมน ผู้ลงทัณฑ์อย่างไม่เคยปราณีใคร มันออกแรงเพียงนิด ดาบก็ยกขึ้นผ่ากลางร่างของอดัมอย่างง่ายดาย

ว่าแล้วมันก็เดินจากไป ทิ้งไว้เพียงร่างไร้วิญญาณของอดัม เชพเฟิร์ด ที่บัดนี้ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน กลายเป็นเศษซากสิ้นใจอยู่หน้าผู้เป็นลูกชายเท่านั้นเอง...

มาต่อแล้วๆๆ จขกทเก่งมักๆๆ

ว่าแต่ว่างง คือหักมุมหรอว่า อีตาพระเอกเราไม่ได้เป็นทหาร แต่เป็นบ้า

คิดไปเองว่าเป็นทหาร - -" แล้วเฮียวีลเลอร์แกจะรอดมั้ยนี้ ???

ส่วนอีเจ๊ผู้พิพากษานั้นทำไมเจ๊ทำงี้อะ~! แล้วก็เศร้าเนอะคราวนี้พ่อตาย

ต่อหน้าอีกแล้ว ....

ขอบคุณมากๆค่ะ สนุกมากๆเลย

รอดูต่อ อิอิ

pea -> อีกไม่นานความจริงจะปรากฏครับ ฮี่ๆๆ
pakoros -> สรุปว่าไม่สนเราครับ เหตุผลจะอธิบายในกระทู้ถัดไปเน่อ
p-zom -> เข้าสู่ช่วงท้ายละครับ ^^

เกิน 200 คห.ละ แตกกระทู้ล่ะนะคร้าบบบ

สนุกๆชอบๆ ^^

สนุกมากๆ ^_^

สนุกมากก อ่านแล้วจิตดีอ่ะ
เป็นเราหนีเตลิดไปไหนต่อไหนแล้ว
ขอบคุณมากครับ