ขอเล่าประสบการณ์การดูหนังสยองขวัญที่ระทึกที่สุดในชีวิต+เรื่องผีที่บ้านของผม

ได้คุยกับท่านกิมหยง(www.gimyong.com)เมื่อคืนก่อน ที่ว่าอยากให้ผมเล่าเรื่องเกี่ยวกับประสบการณ์ผีให้ฟัง เป็นประสบการณ์เจอผีแบบจะๆ ได้ครับ รับปากแล้วก็จะเล่าให้ฟัง……………กี่หนนะเหรอ 2 มั๊ง(ชักไม่แน่ใจ) ครั้งแรกก็ตอนดู VDO ครั้งที่ 2 ก็ตอนเข้าห้องน้ำ(ที่บ้านหลังปัจจุบัน)

ครั้งแรก(ผมว่าน่าจะบังเอิญ) เรื่องนี้เกิดขึ้นในราวปี พ.ศ.2538 ได้(จำเอาจากปีที่ผมเรียน ปวช.ปี 3 )ช่วงนั้นกลางคืนว่างมากๆ นอนดึกได้เพราะผมเรียนรอบบ่าย ได้เช่าหนังสยองขวัญมาดูเรื่องหนึ่ง ราคา 20 บาทจากร้านวัฒนาศิลป์(ข้างห้างจุลดิสหาดใหญ่) หนังเรื่องนี้มีชื่อว่า Thinner ซึ่งใช้ชื่อภาคภาษาไทยว่า “ไม่เชื่ออย่าลบหลู่” พอดีกลางคืนหลังจากเขียนแบบตกแต่งภายในเสร็จ ราวตี 1 ได้(มั๊ง)เลยหยิบหนังเรื่องนี้ขึ้นมาดู เอามาดูในครัว(เพราะทีวีอยู่ในครัว) ตอนนั้นหนังยังเป็นม้วน VDO อยู่เลย ดูไปได้ราวครึ่งเรื่องถึงฉากที่ยิปซีแก่สาปแช่งพระเอก พี่แกพูดว่า…………ไม่เชื่ออย่าลบหลู่!!!!

ปรากฏไฟดับครับ ลืมบอกไปอย่างในห้องครัวที่ผมนั่งดูหนังอยู่นั่นเวลาราวตี 2 ได้มั๊งครับ หน้าต่าง 4 บานปิดหมด พอไฟดับมันเลยมืดสุดๆ ผมเลยนั่งนิ่ง…………….เวลาผ่านไปราว 20 วินาที ไฟมาครับท่าน!!! ผมเริ่มลังเล แต่ก็น่ะ……………ดูต่อ(ว่ะ)อยากรู้ตอนจบ เลยดูหนังเรื่องดังกล่าวต่อ เวลาผ่านไปราว 10 นาที ถึงฉากที่ตัวเอกอ้อนวอนยิปซีแก่ พี่แกพูดอีก……………ไม่เชื่ออย่าลบหลู่!!!! อยากจะบ้าตาย ไฟดับครับ(ดับตรงคำพูดนี้อีกแล้ว สาบาน!!!)

ภายในห้องครัวมันจะมืดขนาดไหนคิดดูกันนะครับ ไม่มีแสงไฟ ไม่มีแสงอะไรลอดออกมาจากหน้าต่างแม้นเพียงบานเดียว(เพราะปิดหมดทุกบาน)…………ผมนั่ง นั่ง นั่ง เวลาผ่านไปราว 2 นาที(ผมนั่งอยู่ในความมืด) เหงื่อเริ่มแตก ไม่กล้ามองไปข้างหลัง สุดท้ายตัดสินใจลุกขึ้นยืน เดินไปที่เตาแก๊ส จุดไฟเปิดแก๊ส

แม่เจ้า…………เชื่อรึเปล่าครับ พอผมจุดไฟที่แก๊ส ไฟฟ้ามันก็มา(เหมือนมันแกล้งผมเลยนะนี่) เลยตัดสินใจกดม้วน VDO ออกมา นั่งมองมันอยู่เกือบ 10 นาที สุดท้ายลองดูอีกที(ถ้าคราวนี้ไฟดับอีกเข้านอน ฮา)……………สุดท้ายก็ดูจบครับ เป็นประสบการณ์ดูหนังสยองขวัญที่ระทึกขวัญที่สุดในชีวิตของผม
^ _ ^

ครั้งที่สอง(คราวนี้จะๆ * ^ *)
หลายคนที่มาเที่ยวบ้านผมมักบอกว่าบ้านผมเจ้าที่แรง คนเฒ่าคนแก่ก็ว่ากันว่าเจ้าที่บ้านผมแรงนะ หลายคนได้มาเจอจะๆกับตาว่าเจ้าที่ที่บ้านผมเป็นชายแก่ใส่เสื้อ-กางเกงสีเขียว ไว้หนวดเคราขาวยาวมาจนถึงหน้าอก หลายคนที่เคยมาค้างที่บ้านผมเขาว่าเคยเจอกันนะ ส่วนผมน่ะไม่เคยๆๆๆๆ นานๆสักครั้งที่ผมจะได้ยินเสียงคนเดินอยู่หน้าห้องนอนในตอนกลางคืน………………

จริงๆนะ นานๆสักครั้งที่ผมจะได้ยินเสียงคนเดินอยู่หน้าห้องนอน บางครั้งก็เดินอยู่หน้าห้องนอนติดต่อกันหลายๆคืน เสียงดังฟังชัด บางครั้งก็เป็นเสียงเอานิ้วมือมาเคาะราวจับบันไดที่เป็นอลูมิเนียม บางครั้งก็ได้ยินเป็นเสียงคนเปิด-ปิดห้องน้ำตอนกลางดึก ผมกลัวรึเปล่าน่ะเหรอ? ไม่ๆๆๆ…..แค่สงสัยน่ะ เลยเปิดประตูออกมาดู บางครั้งก็เปิดไฟออกมาดู นานๆเข้าก็แอบเปิดประตูออกมาดู(แบบไม่เปิดไฟ ไม่ใช้ไฟฉาย)ขอดูแบบมืดๆจะๆมันนี่แหล่ะ เดินสำรวจบ้านจนเหนื่อย ก็ไม่เจอใคร ผมเลยเข้าใจเอาเองว่า เขาทำหน้าที่ของเขา เราทำหน้าที่ของเรา อยู่ร่วมกัน……ประมาณนั้น

จนอยู่มาคืนหนึ่ง…………..ราวเที่ยงคืนครึ่ง คืนนั้นบ้านผมนอนกันดึก ผมกำลังเขียนรายงานการวิจัยอยู่ ออกจากห้องนอนก็ไปคุยกับน้องชายห้องข้างๆ แล้วเดินลงชั้นล่างว่าจะเข้าห้องน้ำซะหน่อย ปรากฏห้องน้ำปิดประตู(แต่ไม่เปิดไฟ) ได้ยินเสียงคนกดชักโครกชัดเจน 1 ครั้ง เลยไปล้างหน้าที่อ่างล้างจานในครัว เสร็จจึงเดินไปคุยกับน้องสาว เดินไปหน้าบ้าน คุณพ่อ-แม่นั่งดูข่าวการชุมนุมของเสื้อเหลืองอยู่(ASTV)…………..เฮ๊ยยยยยย!!!!

ผมคิดในใจ(เฮ๊ยยยยย) บ้านผมมีกัน 5 คน ผมยืนอยู่ น้องชายนั่งดูทีวี น้องสาว พ่อ แม่ ดูทีวี…….แล้วใครอยู่ในห้องน้ำฟะ? คิดได้ดังนั้นจึงรีบเดินไปดู ปรากฏประตูห้องน้ำเปิดออก…….…….ไม่มีใครข้างใน!!!

ปล. จนบัดนี้ผมยังไม่กล้าบอกคนในบ้านเลย ว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น(กลัวคนในบ้านตกใจ) ไม่กลัวนะ…..เรายังอยู่ด้วยกันอย่างสันติ ^ _ ^