ก่อนอื่นต้องขอบคุณทางเว็บที่เอื้อเฟื้อบัตรชมเรื่องนี้ผ่านการร่วมสนุกนะครับ ^^

จริงๆโครงเรื่องก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไรมาก ซ้ำๆ เหมือนที่เคยผ่านตามาแล้วกับหนังแนวๆนี้หลายเรื่อง คือเมืองเล็กๆในงานฉลอง ที่มีตัวประหลาด/เชื้อไวรัส/ปรสิต/อะไรสักอย่างที่มันก่อให้เกิดเหตุแพร่ระบาดใส่ชาวเมือง และแน่นอนว่าทั่นเจ้าเมือง(เทศมนตรี) ก็ต้องเห็นแก่ตัวไว้ก่อน คือปิดข่าว โอ๊ยไม่มีอะไรหรอก เรื่องเล็ก อย่าโวยวายเกินเหตุได้ป่ะ ไอ้พวกนี้ชอบปลุกกระแสว่ะ ฯลฯ แล้วก็แน่นอนอีกว่าพอเป็นแบบนี้ สุดท้ายก็ล่มจมกันหมด

เพียงแต่หนังใช้วิธีเล่าโดยการทำเป็นฟุตเตจต่างๆมาเรียงร้อยกัน (ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหม่อีกแล้วในสมัยนี้) โดยมีนางเอกซึ่งเป็นนักข่าวที่รอดชีวิตมาจากเหตุการณ์ในเมืองนั้น (เหตุการณ์ในเรื่องเกิดขึ้นเมือ่ปี 2009 ส่วนนางเอกมาเล่าเอาปีนี้) นำเอาคลิปและข้อมูลต่างๆมาเล่าให้คนดูได้ทราบ โดยบอกว่าเป็นข้อมูลที่รัฐบาลพยายามปกปิดไม่ให้ประชาชนทราบ

จะว่าไป The Bay ก็เหมือนลูกผสมเทคนิคหลายๆอย่างที่ฮิตๆกันในหนังสยองสูตรสำเร็จเอามารวมๆกัน ถ้าจะเห็นภาพง่ายๆนะครับ:
ปรสิต+เมืองเล็กๆ+Outbreak+Reality Footage = The Bay

หนังเริ่มเรื่องด้วยภาพการเฉลิมฉลองอย่างสดใสตามสูตร และค่อยๆเปลี่ยนเป็นความน่าสะพรึงกลัวทีละน้อย (ซึ่งเรารู้อยู่แล้วล่ะตั้งแต่ดูตัวอย่าง) อันนี้แอบชอบตรงที่กราฟความน่ากลัวมันค่อยๆเพิ่มขึ้นและค่อนข้างจะเปลี่ยนได้อย่างไม่กระโดดเกินไป เช่นเดียวกับลำดับเวลาในเรื่องที่เริ่มตั้งแต่ตอนเช้า เรื่อยไปจนถึงกลางคืน ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นภายในวันเดียว (แต่ฟุตเตจมีการนำของเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นมาเสริมด้วย)

น่าเสียดายที่สุดท้ายแล้วหนังเรื่องนี้ไม่ได้ทำออกมาให้ประทับใจอะไรเลย มันเหมือนกับรถไฟเหาะที่ค่อยๆไต่สูงขึ้นเรื่อยๆ....เรื่อยๆ.....แล้วก็....ยังครับ ยังไม่ตัดจบ แต่ค่อยๆแล่นลงมาด้วยความเร็วเท่าขาขึ้นนั่นแหละ แล้วก็....จอด...จบเรื่องครับ (จริงๆตัดจบแบบอึ้งๆอาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ)

การอธิบายที่มาที่ไปของปรสิตตัวต้นเหตุในเรื่องทำได้ดีนะครับ มีเหตุผลดี และคำพูด+ข้อมูลที่หนังเคยเล่าไว้ก็มีการตัดย้อนให้ดูด้วยเผื่อคนดูจะลืม จนปะติดปะต่อได้ว่าอ๋ออออ ไอ้เจ้าตัวนี้มันคืองี้ๆๆนี่เอง แต่แล้วก็...แค่นั้นแหละครับ พูดตรงๆคือมันสมจริงไปหน่อย จนไม่สนุกอ่ะ ไม่มีการกลายพันธุ์จนรู้สึกว่ามันเป็นหนังสยองขวัญ เหมือนเรารู้ว่าเชื้อไวรัสอีโบล่ามันน่ากลัวขนาดไหน แต่เราไม่ได้สยองจนขนลุกไปกับมัน เรายังรู้สึกว่ามันอยู่ในขอบเขตที่คุมได้ ไม่ได้มาคุกคามเราจนรู้สึกกดดันอะไร

อีกอย่างนึงที่ไม่ค่อยชอบก็คือ ไหนๆหนังก็ใช้ฟุตเตจมาเล่าเรื่องแล้ว กลับใส่เสียงประกอบเข้ามาทั้งดนตรี เอฟเฟคต์ต่างๆ โดยเฉพาะเสียงเอฟเฟคต์แบบ "ตุ้งแช่" นี่แหละ ที่เอามาเป็น Jump Scare จนเสียอารมณ์ไปเลย เทียบกันแล้วหนังอย่าง Paranormal Activity ที่จังหวะตกใจ ใช้แค่เสียงธรรมชาติในตัวฟุตเตจ (เช่นของตก, ลมพัด, ฯลฯ) บวกกับเสียงอุทานโอ้วชิท โอวฟัค ของตัวละครยังดูเป็นธรรมชาติและให้ความรู้สึกร่วมไปด้วยมากกว่า

แอบเสียดายครับ จากตัวอย่างหวังไว้นิดๆว่าจะน่ากลัวกว่านี้ กลายเป็นว่าหนังเรื่อยๆ เอื่อยๆ ไม่ถึงกับง่วง แต่ไม่สุดน่ะครับ มันยังไม่พีค จนน้องที่ไปดูด้วยบอกว่า "ตกลงนี่มันหนังสารคดีรักโลกใช่มั้ยคะ" ^^" ดูแล้วก็คิดงั้นจริงๆแหละครับ เสื้อผ้าหน้าผมนางเอกก็มาแนวนักสิ่งแวดล้อมอะไรงั้นเลย หะหะ

5.5/10 ครับ (ให้เท่า imdb เลยผม)

ปล. ความแหวะให้ 6/10 มีเลือดมีชิ้นส่วนปานกลาง พอจะกล้อมแกล้มได้อยู่