คือเรื่องเกิดประมารต้นปีนี้ค่ะ วันนั้นไปร่วมฉลองงานแต่งของน้องเถาว์ที่เรียนพยาบาลที่เดียวกันมา กก็สนุกสานเฮอาตามภาษา กินจนอิ่มแปล้ ก็เดินทางกลับบ้านประมมาณ 4 ทุ่ม ก็ไม่ดึกมานัก...แต่ทางเข้าไปงานแต่งค่อนข้างไกล และไม่ชำนาญทางเท่าที่ควร ขากลับจึงใช้เวลาค่อนข้างนาน กว่าจะถึงถนนมใหญ่ก็เกือบ 5 ทุ่ม คือเราเป็นคนขับรถเอง ส่วนแฟนนั่งข้างๆ ก็ขับไปคุยไป ฟังเพลงไปแบบปกติ แต่ถนนช่วงแกลง-ระยองน่ะค่อนข้างมืด ไฟน้อย โค้งเยอะ และมักมีอุบัติเหตุข้างทางให้เห็นบ่อยๆ.....คืนนั้นค่อนข้างรถน้อย ขับมาจนเกือบๆถึงแยกก่อนแยก สองสลึง เราก็เห็นเหมือนผู้หญิงสวมชุดขาว ยืนกลางถนน เหมือนจะข้ามถนนก็ไม่ข้าม เราเลยหยุดพูดแล้วก็เพ่งไปบริเวณที่เห็นนานมากๆ.....แต่พอมาถึงจุดนั้นจริงกลับไม่เห็นว่ามีใครอยู่.....เราเลยเงียบไม่กล้าเล่าให้แฟนฟังตอนนั้น จนแฟนถามว่าเป็นอะไรไป ทำไมหยุดพูด(ทั้งๆที่พูดมาตลอดทาง) เราบอกว่าเด๋วเล่า เค้าไม่กล้าเล่าตอนนี้ และไม่กล้ามองกระจกหลังด้วย ก็ขับมาจนเกือบถึงระยองแล้ว เลยถามแฟนว่าก่อนถึกงแยกสองสลึง เค้าเห็นคนจะข้ามถนนเปล่า เค้าก็บอกว่าไม่เห็นมีใคร เราเลยยิ่งเแป้วววว เพราะเราเห็นคนเดียว ขนลุกทั้งตัว แต่ก็ไม่กล้าเล่า จนกลับถึงบ้าน แต่ก็พยายามใช้หลักวิทยาศาสตร์มาหาคำตอบ ทั้งเรื่องแสง เรื่องการหักเหของเงา เรื่องของมุมอับต่างๆ แต่ ณ วินาทีนั้นเราคิดว่าเป็นคนจะข้ามถนนจริงๆ...........ทุกวันนี้ยังคาใจอยู่


แต่ถึงเป็นเรื่องลึกลับอะไรก็ตาม เราขอขอบคุณ ที่เค้ามาเตือน เพราะถนนเส้นนั้นเกิดอุบัติเหตบ่อยมากๆ ระหว่างที่เราเดินทางวันนนั้น พอเราเริ่มกลัวเราเลยขับรถช้าลงมากๆ คือประมาณ 80 กม./ชม. จาก 110 แต่พอผ่านจุดนั้นมามีอุบัติเหตน่ากลัวถึง 3 แห่ง มองในแง่ดีเค้าอาจมาเตือนเรานะ..........