ตอนที่1 ทัวร์หฤหรรษ์
นางเอกที่เพิ่งเลิกกับแฟนมาหมาดๆ พร้อมเพื่อนรักสองคนซึ่งเป็นแฟนกัน กำลังอยู่ระหว่างท่องเที่ยวยุโรป และเจ้าภาพมาดเพลย์บอยที่พาเที่ยวและออกเงินให้ครั้งนี้คือพระเอกซึ่งเป็นพี่ชายแท้ๆของเพื่อนเธอนั่นเอง..... ในขณะที่ไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวไหนต่อดี พระเอกก็เสนอว่า “ไปเชอร์โนบิลกันมั้ย?” ตอนแรกทุกคนพากันคัดค้านเพราะกลัวสารกัมมันตรังสีที่ค้างอยู่ในเมือง แต่พอเจ้าภาพบอกว่าจะไปแค่สองชั่วโมง ไม่โดนสารทำร้ายหรอก ทุกคนเลยเห็นเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นและยอมไปเที่ยวกันตามแผน

ตอนที่2 ขอต้อนรับสู่เมืองร้าง ‘พริพยาท’
เมื่อไปถึงจุดนัดพบ กลุ่มพระเอกได้พบกับลูกทัวร์คู่รักอีกสองคน ด้วยความที่พระเอกเป็นคนเฮฮา ลุยๆ สนุกสนานพวกเขาจึงสนิทกันอย่างรวดเร็ว...... ตาลุงไกด์ทัวร์ทหารเก่าเคยพานักท่องเที่ยวทัวร์เมืองนี้มาแล้วหลายครั้ง แต่ครั้งนี้ เมื่อไปถึงประตูเมืองกลับมีทหารยามเฝ้าอยู่สองนาย แถมบอกว่าไม่อนุญาตให้เข้า เพราะในเมืองมีการซ่อมบำรุงอยู่อีก..... ในขณะที่คณะทัวร์กำลังเซ็งเป็ดกันอยู่นั้น ลุงไกด์ก็ขับรถลัดเลาะมาทางป่าเขาใช้ทางลัดพาเข้าเมืองจนได้..... ระหว่างทางลุงไกด์แกก็จะเล่าว่า นั่นเป็นทะเลสาบ นี่คือต้นไม้กัมมันตรังสี เพื่อนสาวของนางเอกเองก็สังเกตเห็นว่า ระหว่างทางไม่มีนกเลยสักตัว...

ตอนที่3 ลางร้ายตั้งเค้า...
คณะทัวร์ได้เข้าไปสำรวจอพาร์ทเม้นต์คนงานเก่ากัน แต่พอไปถึงทางเข้าก็พบว่ามีศพสุนัขแห้งตายอยู่ ท่ามกลางความสงสัย ลุงไกด์ก็บอกไปว่าแถวนี้ไม่น่าจะมีหมา แต่มันคงพลัดจากป่ามาแล้วหิวตาย???.... ตั้งแต่เตาปฏิกรณ์ระเบิด ผู้คนในเมืองต้องหนีตายกันภายในชั่วข้ามคืน ตึกคนงานที่พวกเขาไปสำรวจยังมีของเก่าๆเหลืออยู่มากมาย โต๊ะ เตียง ตุ๊กตา กรอบรูป ซึ่งคงปนเปื้อนสารกัมมันตรังสีหมดแล้ว... ในขณะที่ทุกคนกำลังถ่ายรูปเล่นกันอยู่นั้น ก็มีเสียงดังเหมือนข้าวของตกดังมาไกลๆ และตอนนั้นเอง...หมีสีน้ำตาลตัวใหญ่! ก็วิ่งผ่านหน้าพวกเขาไป! มันมาจากไหนไม่มีใครรู้.... ลงมาสำรวจบนพื้นดิน ชิงช้าสวรรค์ กับเครื่องเล่นในสวนสนุก บ่งบอกว่าพวกเขากำลังจะจัดงานคาร์นิวัลต้อนรับฤดูใบไม้ผลิกัน แต่ยังไม่ทันได้จัด........ หลังจากถ่ายรูปเล่นกันสนุกสนานก็ถึงเวลากลับ ก่อนที่จะมืดค่ำ... แต่เมื่อไปถึงรถก็พบว่าสายไฟ หัวเทียน ที่ใช้สตาร์ทรถถูกบางอย่างกัดขาดจนเละไปหมด! หมดทางซ่อมโดยสิ้นเชิง...... วิทยุสื่อสารก็เดี้ยงสนิท จะเดินกลับไปหาพวกทหารยามก็อีกตั้ง20กิโลฯ! แถมตอนนี้ก็มืดแล้ว ข้างนอกก็เย็นลงทุกที (ทำไมเอ็งไม่ไปก่อนมืดล่ะคร้าบบ ตอนรู้ว่าสายไฟซ่อมไม่ได้มันยังไม่มืดเล้ยย - -“) ทุกคนหัวเสียกันเป็นที่สุดโดยเฉพาะน้องชายของพระเอกที่ไม่อยากมาแต่แรก (จริงๆแล้วเขาต้องการกลับไปให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะขอเพื่อนนางเอกแต่งงาน) ในขณะที่ทุกคนกำลังอารมณ์บ่จอย บางอย่างก็เข้าจู่โจมรถของพวกเขา!

ตอนที่4 สัตว์ประหลาด?
ตัวอะไรสักอย่างพยายามจะพังเข้ามาในรถ! ท่ามกลางความตกใจ พระเอกเป็นคนเดียวที่เรียกสติทุกคนให้กลับคืนมาบอกให้อยู่ห่างๆกระจกไว้ และเงียบ! อะไรบางอย่าง? จากไป เหลือเพียงความเงียบที่ไม่น่าไว้ใจ... ลุงไกด์ผู้มีส่วนรับผิดชอบเต็มๆ อยู่ๆก็ควักปืนออกมา แล้วบอกว่าจะออกไปดูลาดเลา (เพื่อออ??? มืดขนาดนั้นคงมีคนผ่านมาอะ = =) น้องชายพระเอกด่าว่าพระเอกเป็นตัวซวย ทำให้เขาต้องเจอเรื่องพวกนี้ และขอออกไปกับลุงไกด์ด้วยโดยสั่งห้ามพระเอกตามมา เด็ดขาด.... พระเอกซึ่งกำลังสลดใจที่โดนน้องชายด่าอยู่ได้แต่มองตามหลังน้องออกไปในความมืด นางเอกกับเพื่อนสาวได้แต่ลุ้นเพราะช่วยอะไรไม่ได้ คู่รักสองคนก็ได้แต่มองตาปริบๆ(-_-^).... แต่แล้ว สถานการณ์ก็เลวร้ายขึ้นเมื่อทุกคนได้ยินเสียงปืนดังก้อง พร้อมกับเสียงร้องของน้องพระเอก!! พระเอกของเราไม่รอช้าวิ่งออกไปตามน้องชาย... สักพัก..เขาก็กลับมาพร้อมกับน้องชายที่ขาซ้ายมีแต่รอยแผลเหวอะหวะเห็นกระดูก เหมือนกับโดนสัตว์ป่าขย้ำ และได้ข่าวจากน้องชายว่าลุงไกด์อดีตทหารสุดล่ำบึ้กที่น่าจะรอดจนถึงฉากสุดท้าย ได้โดนสัตว์อะไรไม่รู้ลากไปแล้ว!! และสิ่งนั้นก็โจมตีเขาด้วยแต่พี่ชายมาพอดี....

ตอนที่5 ความหวังยังมี
พวกเขารอจนถึงรุ่งเช้า... พระเอก นางเอก และเพื่อนร่วมทีมชายอีกหนึ่งคนได้ให้เพื่อนสาวทั้งสองคน เฝ้าน้องชายที่เดินไม่ได้ไว้ในรถ ส่วนพวกเขาจะออกไปหาความช่วยเหลือ แต่เพราะไม่รู้เส้นทาง พระเอกจึงคิดว่าน่าจะไปตามหาลุงไกด์ นางเอกเสนอว่าลุงไกด์คงไม่รอดชัวร์ ข้ามคืนแบบนี้ ไม่หนาวตายก็โดน’ไอ้ตัวนั้น’กินไปแล้ว แต่กระทาชายทั้งสองไม่แคร์สื่อ แถมบอกว่าจะไปเอาปืนที่อยู่กับลุงมาใช้ด้วย นางเอกจึงต้องตามใจ - -“ ..... พวกเขาทั้งสามใช้วิทยุสื่อสารพูดไปเรื่อยๆ จนเจอกับวิทยุสื่อสารอีกอันตกอยู่บนพื้นกับรอยเลือดที่เหมือนบางอย่างถูกลากไปตามพื้นเข้าไปในตึก และตามคาด.. พวกเขาตามไปเรื่อยๆจนเจอกับศพเละๆสดๆของลุงไกด์ มาพร้อมกับสัตว์ประหลาดที่กำลังจะเข้ามากินซากศพพอดี (เรื่องนี้ไม่เห็นสัตว์ประหลาดเป็นรูปเป็นร่างสักตัว เห็นแต่แว้บๆ เอ๊ะ! นั่นตัวอะไร? - -“) พวกนักสำรวจก็เก็บปืนมา แล้วหนีสิคะอยู่ทำไม! พอหนีกลับมาที่รถได้ก็พยายามจะหาทางออกจากเมืองโดยจะเดินเท้าไป เพราะคิดว่าอยู่ไม่ได้แล้ว! (ทำไมไม่คิดงี้ตั้งแต่เช้าแล้วฟระ! มันจะเย็นแล้วเฟร้ยย) คู่รักทั้งสองตามพระเอกนางเอกออกมา น้องชายพระเอกจะขออยู่ในรถเพราะตัวเองเดินไม่ได้ ไปก็เป็นตัวถ่วงเปล่าๆ เพื่อนนางเอกก็ขออยู่ในรถกับแฟน ทั้งสี่คนจึงทิ้งวิทยุสื่อสาร และปืนไว้ให้ก่อนออกเดินทาง.... เดินไปพักใหญ่ก็โชคดี เจอสุสานรถ มีรถยนต์มากมายจอดเรียงรายอยู่ ถึงแม้รถจะใช้ไม่ได้เพราะแบตเตอร์รี่พังหมดแล้ว แต่พวกคู่รักก็โชคดีค้นเจอสายไฟที่จะใช้ซ่อมรถได้พอดี!!

รออ่านต่อนะครับ ^^
ที่บ้สนผมคงไม่เข้าอ่ะ

นอนดึกจังเลยค่ะ ^^ สกิลการพิมพ์แย่เลยช้าหน่อยนะคะ อิอิ
_____________________________________



ตอนที่6 หายนะ
วอ.1 เรียก วอ.2 เพื่อนนางเอกรับสายบอกว่ายังอยู่สบายดี พวกนางเอกพระเอกดีใจกันใหญ่จะได้กลับบ้านเสียที แค่กลับไปซ่อมรถ.... ในขณะที่กำลังดีใจอยู่นั้น ฝูงหมาพันธุ์อัลเซเชี่ยน(น่าจะพันธุ์นี้จริงๆนะ - -)ขนปุกปุยน่ารักตัวเบ้อเริ่มก็วิ่งเข้ามาหมายขย้ำพวกพระเอก พวกพระเอกพากันหนีข้ามแม่น้ำมาจนรอดพ้นเงื้อมมือพวกมะหมาที่อยู่ดีๆก็ไม่วิ่งข้ามน้ำเล็กๆแถมตื้นตามมาซะงั้น (ตอนที่วิ่งข้ามฝั่งอยู่สะพานมันผุจนคู่รักตกไปในน้ำทั้งคู่ ฝ่ายชายโดนบางอย่างในน้ำกัด แต่ก็แค่นั้นอะ ไม่เห็นมีไรเกิดขึ้น - -) .......... หายนะมาแล้ว.. เมื่อทั้งสี่กลับไปถึงรถแต่กลับเห็นเพียงเศษซากรถที่กระจัดกระจาย ล้อไปทาง ถังน้ำมันไปทาง เหมือนโดนอะไรมาพังจนเละไปหมด เหลือแต่วิดีโอที่บันทึกภาพขณะเกิดเหตุไว้ ตั้งแต่รถโดนทุบ... โดนคว่ำ... จนเพื่อนสาวของนางเอกโดนอุ้ม! ที่เห็นนั่นมือมนุษย์แน่นอน!.....ตอนนี้ก็มืดแล้วด้วย.. พวกเขาทำอะไรไม่ได้อีกแล้วจึงออกตามหาเพื่อนสาวที่คิดว่าน่าจะมีชีวิตรอดอยู่... พวกเขาเข้าไปในตึกตึกหนึ่งซึ่งมืดสนิท มีเพียงแสงไฟฉายที่นางเอกเก็บได้บนซากรถเท่านั้นนำทาง.... แต่แล้วอยู่ๆเพื่อนสาวคนสนิทของนางเอกก็วิ่งสวนออกมาจากตึก!สภาพเธอเหมือนคนใกล้บ้าเต็มที (โอ้วว ปาฎิหารย์ชัดๆ - -“) พวกเขาช่วยกันจับเธอไว้ แล้วพาออกจากตึก ระหว่างทางก็ดึงแผนที่ข้างฝาผนังมาด้วย (ทำไมไม่หาแผนที่ตั้งแต่แรกก!!) เพื่อนนางเอกบอกว่าแฟนเธอโดนกลุ่มคนเอาตัวไป(?) นางเอกปลอบไปว่า เธอรู้ว่าพระเอกรักน้องชาย แต่ถ้าตายกันหมดก็ไปช่วยน้องไม่ได้ พรรคพวกทั้งห้าจึงเริ่มหาทางออกกันท่ามกลางความมืด และกระสุนที่มีเหลืออยู่ไม่กี่นัด...

ตามอ่านอยู่นะคะ
อ่าน ๆ ดูแล้ว ท่าทางเนื้อเรื่องจะไม่น่ากลัวเหมือนที่โฆษณา

นู๋ก้อยู่นะคะ

ส่วนตัวดูแล้วมันแนวลุ้นมากกว่า แต่ออกแนวแบบว่า นี่เราจะลุ้นไปทำไมก๊านนน -[]-!!! ขอแก้ไขนิดนึงนะคะ ข้ามไปฉากหนึ่ง
___________________________________

ตอนที่7 หนี!
ไม่รู้ว่าแผนที่มั่ว คนงง มันมืด หรืออ่านแผนที่กันไม่เป็น พวกคู่รักที่เป็นคนดูแผนที่กลับพาหลงไปที่ไหนไม่รู้ซะงั้น - -“ พวกเขาเดินวนจนมาถึงห้องห้องหนึ่ง... พระเอกพบเต๊นท์กับข้าวของเก่าๆกระจัดกระจาย และที่สำคัญ เขาเจอแหวนเพชรที่น้องชายของเขากำลังจะขอเพื่อนนางเอกแต่งงานด้วย! พระเอกตะโกนชื่อน้องชายลั่นไปหมด (จะตะโกนทำไมฟระ! เดี๋ยวมันก็แห่กันมา หลายทีละนะ -*-!) ..แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา นอกจากอะไรบางอย่างที่ขยับ และส่งเสียงครางเบาๆอยู่ในเต๊นท์นั่น.... เขารวบรวมความกล้าเปิดดู! แต่ยังไม่ทันจะแตะเลยด้วยซ้ำ ทารกหน้าตาน่าเกลียดเหมือนหลุดออกมาจากเรื่อง the exorcism ก็คลานออกมาจู่โจมพวกเขาอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องหามันแล้วน้องชาย... วิ่งหนีกันป่าราบ - -“ จนมาหยุดพักกันในโรงงานแห่งหนึ่ง ทั้งหิวทั้งเหนื่อย เพื่อนสาวของนางเอกนั่งพิงอยู่กับระเบียงซึ่งบันไดนั้นทอดยาวลงไปยังชั้นใต้ดินอันมืดมิด...... พวกนางเอก,พระเอก สาละวนอยู่กับการดูแผนที่ สักพัก สายตาของพระเอกก็เหลือบไปเห็นร่างร่างหนึ่ง ยืนอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์ แสงสาดส่องไปที่ร่างน้อยๆของเด็กผู้หญิงผมสั้นกระเซิงหลอนๆในชุดแขนตุ๊กตาเก่าๆมอซอ เธอยืนหันหลังให้เงียบๆ ไม่เดิน.. ไม่ส่งเสียง.. แม้ว่าพวกเขาจะตะโกนเรียกเท่าไหร่เธอก็ไม่หัน... ขณะที่พระเอกกำลังจะเข้าไปแตะตัวเธอนั้นเอง... เพื่อนสาวของนางเอกก็กรีดร้องออกมา! ก่อนที่ใครๆจะทันหันไปดู ก็พบว่าเธอไม่อยู่ที่เดิมแล้ว!! มีใครบางคนลากเธอลงไปข้างล่าง (ก็จะไปนั่งพิงระเบียงทำไมเล่า!!) พวกนางเอกวิ่งตามร่างเพื่อนสาวที่ผ่านหน้าไปแว้บๆลงไปเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว... พวกเขาเดินไปเรื่อยๆอย่างหมดหวัง แต่ก็เจอแสงที่ดูเหมือนทางออกจากตัวโรงงานนี้ ยังไม่ทันได้ดีใจ พวกกลุ่มคนชุดดำ หัวโล้น ลักษณะอาการเหมือนสัตว์ป่า วิ่งเข้าหาพวกนางเอกอย่างไม่ประสงค์ดี พวกเขาได้แต่หนีลึกเข้าไปในตัวอาคาร ฝ่ายคู่รักชายที่มีปืนได้แต่ยิงคุ้มกันให้.... พระเอกหนีลึกลงไปจนเจอทางตัน ประตูสุดจะหนัก เปิดแทบไม่ออกขวางไว้ แต่ด้วยอารามตกใจ พี่แกช่วยกับนางเอกเปิดประตูได้อย่างง่ายดาย แต่ก็ดันประตูไว้ได้ไม่นาน... คู่รักชายหญิงเข้ามาช้า พระเอกและนางเอกไม่สามารถดันประตูไว้ได้ ฝ่ายหญิงเข้ามาทันพอดีก่อนประตูปิด แต่ฝ่ายชายโดนพวกกลุ่มคนที่ทำตัวเหมือนซอมบี้ดึงไว้ เลยโดนขังอยู่ข้างนอกพร้อมกับฝูงคนกินคน

มันจะมีพวกวอนๆเนาะ สู้ๆนะคะคุณพลอยด์ นู๋รออ่านอยู่น้าๆๆ จุฟๆๆ

ใช่ๆ บางทีเห็นพวกวอนๆแล้วหงุดหงิดมากเลย :P ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ใกล้จบแล้วๆ มีเก้าตอนนะคะ <) ผ่านห้องนี้ไปพวกเขาพบกับทางลงไปอุโมงค์ใต้ดิน (คิดว่าน่าจะคล้ายๆกับทางหนีไฟใต้ดินที่ขุดไว้สำหรับเหตุฉุกเฉิน เพราะมีบันไดออกไปบนพื้นอาคารอีกแห่งด้วย) กลุ่มคนประหลาดกำลังตามมา รู้ได้จากเสียงฝีเท้าและเสียงอื้ออึงไกลๆ.... พระเอกแมนมากเจอบันไดปุ๊บปีนก่อนเพื่อนเลย ทิ้งให้นางเอกกับหญิงสาวเพื่อนใหม่ปีนตามหลังมา นางเอกปีนขึ้นไปบนพื้นสำเร็จ แต่คนที่ตามหลังมา ไม่ หญิงสาวโดนลากไป(ทำอะไรไม่รู้ ในหนังก็ไม่บอก กินรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ส่วนตัวคิดว่าน่าจะเอาไปเป็นอาหาร เพราะพวกนี้อาศัยอยู่ตามอาคารแน่นอน... อ้อ! แล้วลืมบอกไปว่า ตอนแรกที่เพื่อนรักของนางเอกโดนลากไปอีกรอบนั้น พวกนางเอกตามลงไปแล้วเจอศพของทหารยามด้วย เลือดยังสดๆเลย.... นั่นแปลว่า หมดทางหนีอย่างสิ้นเชิง....) ตอนนี้คู่รักของเราก็โดนซิ่วไปแล้ว.... เหลือแต่พระเอกกับนางเอกที่ยังรอดอยู่ด้วยเกียรติภูมิของตัวเด่นของเรื่อง......- -..

ตอนที่9 จุดจบ
...................ทางก็เปลี่ยว มืดก็มืด ทั้งสองได้พยายามหนีออกไปจากอาคาร แต่ทั้งที่เหมือนจะเจอทางออก พวกเขาก็มักเจอะกับกลุ่มคนประหลาดไล่ตามมาทุกครั้ง พวกมันไล่ต้อนทั้งสองเข้าไปในอาคารเตาปฎิกรณ์ ผิวหนังเริ่มถูกกัมมันตรังสีเผาไหม้เป็นแผล พระเอกมองอะไรไม่ชัดอีกแล้ว ผลจากกัมมันตรังสีได้ทำร้ายพวกเขาทีละน้อย เขาได้แต่เดินตามนางเอกไปเรื่อยๆ นางเอกเดินไปจนเกือบสุดทางก็พบร่างของเพื่อนรักนอนสิ้นลมอยู่ในสภาพที่ไม่โดนอะไรแทะเลย(เป็นไปได้ไง๊!! รึมันหนีมาได้ห๊ะ!) นางเอกเสียใจมากแต่ก็ต้องทำใจเดินต่อไป.... ในที่สุด! พระเอกที่ตาฝ้าฟางเกือบจะมองอะไรไม่เห็น กับนางเอกที่เริ่มหมดแรง ก็ได้เดินออกมาจากอาคารเตาปฎิกรณ์ได้สำเร็จ! แต่ทันทีที่ขึ้นมาพ้นจากบันได กลุ่มทหารอาวุธครบมือพร้อมชุดหน้ากากกันแก๊สพิษก็เล็งปืนมาที่ทั้งคู่!? เสียงตะโกนของพวกทหารสั่งให้หยุด อย่าขยับ! พร้อมกับยิงขึ้นฟ้า ขู่ นางเอกทรุดลงนั่งด้วยความอ่อนล้าไม่ขยับไปไหน แต่พระเอกที่มองไม่เห็นอะไรแล้ว กลับยกมือขึ้นตะโกนขอความช่วยเหลือ แถมยังเดินเข้าไปหาพวกทหารเรื่อยๆ.....ผลก็คือ.. เขาโดนยิงเข้ากลางอกไปเต็มๆ!!! ตายสนิทชัวร์ๆ = =” (จะเดินเข้าไปทำม๊ายยย นางเอกก็แทนที่จะบอกให้เค้าหยุดเดินก่อนน้ออ -*-) นางเอกค่อยๆคลานเข้าไปหาศพพระเอก เธอร้องไห้อย่างหมดอาลัยตายอยากก่อนหมดสติไป........
................”หน้าฉันแสบร้อนไปหมด” ทันทีที่ได้สติ เธอพบว่าตัวเองนอนอยู่ในรถของทีมแพทย์ พวกเขาถามถึงเพื่อนเธอ และถามว่ามาทำอะไร ซึ่งเธอก็ตอบไปทั้งหมดอย่างคนยังมีสติดีว่า เธอมาทัวร์ และเพื่อนก็ตายหมดแล้วจากการโดนทำร้าย... ตอนนั้นมีเสียงแว่วๆจากพวกทหารคุยกันว่า จับพวกคนไข้กัมมันตรังสีที่หนีออกไปมาได้ครบแล้ว คนอเมริกันที่เหลือไม่รอด..... นางเอกถูกเข็นไปตามทาง...ที่คาดว่าน่าจะเป็นโรงพยาบาล ตลอดทางเธอได้แต่ถามว่าที่นี่ที่ไหน? จะพาฉันไปไหน?.... เพราะเธอคงรู้สึกแปลกใจที่ผนังโรงพยาบาลเป็นปูนซีเมนต์ดาดๆ ไม่มีการทาสีให้สวยงามสะอาดตาแต่อย่างใด แถมห้องบางห้องที่ถูกเข็นผ่านมาก็มีแต่ลูกกรงเล็กๆที่ช่องประตู และไม่มีลูกบิดประตู!...... เตียงคนไข้มาหยุดอยู่ที่ห้องห้องหนึ่งพวกเขาหิ้วเธอลงจากเตียง แล้วเปิดประตูออก.... นางเอกเห็นสภาพภายในห้องเท่านั้นแหละ เธอพยายามดิ้นหนีสุดชีวิตทันที แต่แรงของเธอที่เป็นผู้หญิงอีกทั้งยังอ่อนล้าเต็มทน ก็ไม่สามารถสู้แรงผู้ชายสองคนได้เลย... หมอกับผู้ช่วยผลักเธอเข้าไปในห้องมืดๆ แล้วปิดประตูลง..........
“เฮ้....นั่นใครน่ะ?” เสียงนางเอกถามออกไปแบบหวาดๆ... ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา... แต่ ‘พวกมัน’! (คิดว่าน่าจะเป็นผู้ป่วยกัมตรังสี พวกเดียวกับกลุ่มคนประหลาดที่ไล่ล่าพวกนางเอกตลอดเรื่อง แต่สภาพดีกว่า คือยังมีผมแล้วเสื้อผ้าอยู่บ้าง ไม่ใช่ผิวสีเนื้อๆชมพูๆคล้ายๆเอเลี่ยนเหมือนกลุ่มแรก) เข้ามารุมทึ้งเธอทันที! (ดูไม่ออกว่าโดนรุมกัดกินรึยังไง? เพราะภาพมันมืดๆ สว่างเป็นบางจุด แบบหลอกๆตาคนให้ผ่านๆไป) จบด้วยเสียงนางเอกที่กรีดร้องลั่นดังออกมาจากห้องมืดๆ....
จบบริบูรณ์..........เอวังด้วยประการฉะนี้แล - -…

เอ....

แล้วบรรดาเหยื่อเหตุการณ์เชอร์โนบิล และบรรดาญาติๆของเหยื่อเชอร์โนบิล

เขาดูหนังเรื่องนี้ แล้วจะโกรธกันไหมเนี่ย

เล่นบอกว่า เหล่ามนุษย์กินคนทั้งหลาย คือเหยื่อ (ผู้ป่วย) ที่ได้รับสารพิษจากเชอร์โนบิล

จริงๆแล้วเหมือนเรื่อง Hill Have Eyes นะ เพราะมนุษย์กินคนเกิดจากผู้ได้รับสารพิษเหมือนกัน

แต่เรื่องนั้นสมมุติสถานที่ที่ไม่มีจริงขึ้นมา แต่เรื่องนี้ดันเล่นโยงกับเมืองที่มีจริง ผู้ป่วยที่มีตัวตนในนั้นจริงๆ

...................หลังจากนั้นนางเอกเป็นยังไงบ้างไม่รู้ พวกทหาร กับทีมแพทย์นั้นจับนางเอกไปไว้ห้องนั้นทำไมไม่รู้... กลุ่มคนกลุ่มนั้นโดนสารกัมมันตรังสีจนเปลี่ยนรูปร่างไปงั้นหรือ? แล้วไหงโดนจับไปรวมกันในห้องนั้นซะงั้นอะ? หรือบางทีกองทัพอาจจะกำลังทำการทดลองอะไรบางอย่างอยู่ ซึ่งให้ใครรู้เรื่องนี้ไม่ได้!? เลยไม่ปล่อยนางเอกกลับไป!? ปริศนาเยอะแฮะเรื่องนี้.........
++ขอวิจารณ์หน่อยนะคะ บางอย่างก็ไม่เมคเซ้นส์ซะเกินไป ขอยกตัวอย่างการ์ตูนของคุณ จุนจิ อิโต้ (มีฉายในกระทู้ของเวป horror นี้เหมือนกันลองหาอ่านกันได้ค่ะ) ซึ่งเค้าก็ดำเนินเรื่องแบบ อ่านไปเถอะ อย่าคิดมาก.. แต่บางอย่างซึ่งไม่มีที่มาที่ไปในการ์ตูนของเขากลับเป็นเสน่ห์และจุดขายที่ดี ซึ่งตัวเราเองก็ชอบผลงานของเขามากๆๆ.... แต่กับเรื่องนี้.... ปีศาจ สัตว์ประหลาด แทบไม่เห็นเป็นตัวเป็นตนเลย รู้แต่ว่ามันมีอยู่ มาแต่เสียง ตัวไม่เห็น รู้อีกที อ้าว... โดนลากไปกินซะละ... อ้าว หนีรอดแล้วเหรอ... ศพคนก็เละดีนะ แต่ฉายแบบผ่านๆอะ มองไม่ออกว่าเป็นศพคนเลย พวกคนประหลาดก็เห็นหน้าไปชัด ไม่รู้ว่าซอมบี้รึเปล่า รึว่ามันกินคนรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ เด็กทารกที่คลานมาเร็วเหมือนติดล้อเสก็ตนั่นฟันแหลมมาก(ดูออกอยู่ตัวเดียว - - แต่ก็ไวมากๆ ชนิดว่ากะพริบตาแล้วอาจมองไม่ทันสัตว์ประหลาดเลยทีเดียว) น่ากลัวไม่สุด ตกใจไม่สุด ถึงจะดำเนินเรื่องไม่น่าเบื่อ มีให้ลุ้น แต่มันไม่ให้อย่างที่เราหวังเลย อย่างตอนที่พวกพระเอกเจอเด็กผู้หญิงยืนอยู่แล้วจะเอามือไปแตะ เราก็หวังอยู่ว่ามันจะต้องน่ากลัวมากแน่ๆต่อจากนี้ไป... จะเจออะไรก็ไม่รู้แหละ แต่ต้องทำให้เราตื่นเต้นได้... แต่ปรากฏว่าไม่เลย... ปล่อยให้เด็กมันยืนอยู่เฉยๆ ไม่หันหน้ามาดูซะหน่อยเล้ยย(เอามายืนทำไมเนี่ย - -)... รู้สึกพูดว่า “อะไรว้า” ในใจบ่อยมากๆ ก็เพราะว่าอะไรที่เอามายำๆรวมกันในเรื่องนี้ ไม่ค่อยปะติดปะต่อกันเลยล่ะมั้ง เลยไม่เมคเซ้นส์? หมีมาจากไหน วิ่งผ่านไปเฉยๆเงี้ย? หมาเอามาวิ่งไล่คนขำๆ? รถถูกคว่ำ คนโดนเอาไป เอาไปทำไรอะ? ผู้หญิงกลับมาแล้วถูกเอาตัวไปอีก และพบอีกทีในสภาพที่ไม่ได้โดนทึ้งโดนแทะแต่อย่างใด? เด็กทารกคลานเร็วติดจรวดมาได้ไง? ลูกของคนประหลาดพวกนั้นเหรอ? แสดงว่าตรงนั้นคือรังของพวกมันเลยสินะ.. แต่ทำไมไม่เห็นมีพวกมันสักตัวเลยล่ะ แถมเห็นในเรื่องมีแค่ห้าหกคน หมาในเรื่องก็พันธุ์ดีๆทั้งน้านน แบบที่เห็นแล้ว เอ๊ะนั่นมันหมาตำรวจนี่นา! อะไรบางอย่างในน้ำที่ลุ้นว่าน่าจะได้เห็นตอนคนตกลงไปในน้ำ ก็ไม่ได้เจออะไรเลย น้ำนิ่งๆงั้นแหละ -__-“ เรื่องบทน่ารำคาญวอนหาเรื่อง และโง่โดยไม่จำเป็นของตัวละครตัดไป เพราะมีแทบทุกเรื่อง เห็นประจำ ไม่ถือสาละกัน ฮึ่มม - -“
...........โดยรวมจะว่าผิดหวังก็คงไม่เท่าไหร่ ไม่ถึงขนาดว่าเสียดายเงินที่เข้าไปดู... เพราะให้คะแนนฉากอันสวยงามของสถานที่ ความแปลกนิดๆของการดำเนินเรื่อง อย่างการถ่ายภาพ และการเล่นกล้องต่างๆ ตัวละครหน้าก็ตาดี เมคอัพดี แสดงดี กลัวเป็นกลัว เจ็บเป็นเจ็บ กรี๊ดเป็นกรี๊ด
ถ้าให้คะแนน(ความเห็นส่วนตัวนะคะ) เต็ม 10 ให้ 5 ค่ะ

คุณ demonbug1 นั่นสิคะ น่าคิดเหมือนกันนะ ถ้าญาติเค้าหายไปนี่ เค้าจะคิดมั้ยเนี่ยว่ารัฐบาลเอาตัวไปขังไว้แบบนี้ 555

ขอบคุณจ้าาา ที่เอามาแชร์
...

อยากให้มีกระทู้แบบน้บ่อยๆ สปอยด้วย วิจารณ์ด้วย เพราะบางเรื่อง

ก็ไม่มีโอกาศได้ดู ขอบคุณ จขกท มากๆที่สปอย!! ^^

อ่านดูแล้ว ขอเผาฟิมได้มะคะ ทิลเลอน่าดูเชียว เม็ดแน่

เพิ่งไปดูมาวันนี้ค่ะ... รู้สึกเสียดายมากที่ ตัวละครบางตัวได้พูดประโยคบางประโยคที่น่านำพามาสู่จุดไคลแมกซ์ของเรื่องได้แก่... "ธรรมชาติกำลังมาเอาคืน"...ที่ยูริพูดออกมา... แล้วไงต่อ สรุปเป็นเพราะคนป่วยเนี่ยนะ? แล้วรู้สึกว่าเนื้อเรื่องส่วนใหญ่ ไม่ต้องบอกว่าเกิดที่เชอโนบิลก็ได้... ต่อให้บอกว่าเกิดที่สวนสนุกร้างก็ไม่แปลก... น่าจะขุดเอาความเป็ยเชอโนบิลมานำเสนอได้มากกว่านี้เนอะ...

ก็นาสนุกดีนะ

ช่ายๆ อยากให้เสนอในด้านวิญญาณที่ทรมานอยู่ในเชอร์โนบิล เสนออะไรที่มันเป็นเชอร์โนบิลมากกว่าสัตว์ประหลาดอะไรก็ไม่รู้ง่ะ

ตอนดูพอจะเดาออกบ้างบางส่วน ตั้งแต่น้องพระเอกโดนกัดแล้ว ว่าไม่ใช่หมาแน่ๆ แต่ก็สนุกดีนะ เพียงแต่คนข้างๆผมสะดุ้งเว่อร์ไปหน่อยเท่านั้นเอง

ขอบคุณมากค่ะ ^^

โอเค ไม่ต้องเสียตังค์ไปดูละ

ดีที่ไม่ไปดู เดาไม่ผิดเลยจริง ๆ

อยากดูแนวหนังผีแบบ Silent Hill มากกว่า

ขอบคุณครับ ประหยัดตังไปอีกเรื่อง

Big Thanks