The Midnight Meat Train (2008)


จากผู้กำกับ อาซูมิ สาวน้อยหน้านิ่ง ที่เป็นนักฆ่าเลือดเย็น ริวเฮย์ คิตามูระ เรื่องนี้ดัดแปลงมาจากนิยายสยองปนลึกลับเหนือธรรมชาติ ของ ไคล์ฟ บาร์เกอร์ และยังเป็นผู้อำนวยการสร้างหนังเรื่องนี้อีกด้วย

อ่านบทวิจารณ์หนังเรื่องนี้ ที่เขียนโดย คุณพี่สมเกียรติ ชินตระกูลวัฒนะ ถูกใจประโยคที่พี่เขาบอกว่า "ใครดู Frontier(s) ได้จนจบ ย่อมดูหนังสยองขวัญทุกเรื่องในโลกได้โดยง่าย" Frontier(s) เป็นหนังที่ชอบมากเรื่องนึง ไม่มีอะไรมาก เพราะมันทำออกมาได้เลือดสาด โหด ดิบ สะใจเกินจะเอ่ย นั่นเอง

สำหรับ The Midnight Meat Train ส่วนตัว หากไม่มีการใช้มุมกล้อง อันแปลกตา มาช่วยในฉากลงค้อน คะแนนความโหดที่ให้ ก็คงได้แค่ 7 เต็ม 10 แต่เพราะในเรื่องนี้ ผู้กำกับ สรรหามุมกล้องที่กดดัน และกระตุ้นให้คนดู คล้อยตามได้ ประหนึ่งตัวเองเป็นเหยื่อสังหารของฆาตกรโหดซะเอง จึงได้คะแนนความโหดไปเกือบเต็ม

เนื้อหาหลักๆ ก็อย่างที่หลายๆคนเคยอ่านจากในเรื่องย่อ ลีออน ช่างภาพหนุ่ม ต้องการถ่ายภาพให้ได้อารมณ์ความรู้สึก ตามอย่างที่ ซูซาน ฮอฟฟ์ เอเย่นต์ใหญ่ในวงการศิลปะ ต้องการ เขาตระเวนถ่ายภาพความจริงซะยิ่งกว่าจริงในตอนกลางคืน ของเมืองที่เขาอยู่ จนกระทั่งได้ไปพบเข้ากับ สิ่งที่เขาไม่ควร แม้แต่จะอยากรู้ และมันก็นำเขาไปสู่หายนะ...

มองกันดีๆแล้ว การที่เขาต้องไปประสบพบเจอสิ่งบ้าๆแบบนั้น เป็นเพราะ เขาต้องการหารูปภาพใหม่ เพื่อเป็นที่น่าพอใจของเอเย่นต์ เขาถ่ายภาพตอนกลางคืน เพื่อหวังจะได้ความเป็นจริงของเมือง เขาได้พบกับความจริงของเมือง เข้าอย่างจัง ความจริงที่คนมีอำนาจอย่างตำรวจของเมือง ช่วยกันปกป้อง

เขาจะไม่เจอเหตุการณ์เหล่านั้น ถ้า "เขาควรจะแสดงตัวตนของเขาให้เอเย่นต์พอใจให้ได้ ดีกว่ามานั่งถ่ายภาพอะไรตามใจคนอื่น แต่ไม่ใช่ตัวตนของเขาเอง" หรือถ้าเขาเลือกที่จะทำตามความต้องการของคนอื่น "เขาไม่ควรแส่กับความจริงของเมือง" ใช่หรือไม่



เชื่อว่า มนุษย์ทุกคน ต้องการแสดงออกความมีตัวตนของตัวเอง หากทำงานศิลปะ ก็ต้องการแสดงให้เห็นถึงจุดยืนของตัวเอง หรือเอกลักษณ์ของงานที่ทำ ลีออนไม่ผิดที่จะทำตามใจ ซูซาน เอเย่นต์รายใหญ่ผู้กว้างขวาง เหตุเพราะคนเราไม่มีสิทธิเลือก เมื่อมีโอกาสก็ต้องรีบคว้าเอาไว้ เพราะเขามีคนรักที่ต้องรับผิดชอบอีกหนึ่งชีวิตด้วย แต่จะทำอย่างไรละ ที่ทำตามคนอื่นแล้ว เราไม่เสียตัวตนของเรา

ลีออนเริ่มเสียตัวตน เมื่อเขารู้ความลับที่ลึกกว่าเดิม เขาสะกดรอยตาม คนที่เขาคาดว่าจะเป็นฆาตกร ชายคนนี้ กลางวันมีอาชีพแล่เนื้อ ส่วนกลางคืนถือค้อนร่อนไปร่อนมา ในรถไฟใต้ดิน ลีออน ถลำลึกเกินไป จน มายา แฟนสาว เริ่มกลัวและหาทางออกเอง

ตั้งแต่ต้นเรื่อง ที่เกิดคดีคนหายสาบสูญ ลีออนเอาหลักฐานไปให้ตำรวจ แต่ก็เงียบ พอมายา หาทางออกให้ลีออน และก็ไปแจ้งตำรวจ เรื่องก็เงียบอีก แบบนี้มันแน่ยิ่งกว่าแช่แป้ง ว่าเรื่องราวคนหาย ไร้ซึ่งศพและซากร่างกาย ตำรวจมีเอี่ยว หรือไม่ก็ปิดข่าวให้ชัวร์

สุดท้ายของเรื่องราว ลีออน ได้ภาพถ่ายที่ดิบ จริง เป็นที่ถูกใจซูซาน และคนชอบศิลปะคนอื่นๆ เรียกว่าเขามาถูกทางแล้ว และต่อไปจะประสบความสำเร็จมากขึ้นแน่นอน ถ้าเขาไม่อยากรู้เรื่องราวมากเกินไป เขาย้อนกลับไปที่รถไฟใต้ดินอีกครั้ง และพบว่า มายา แฟนสาวกำลังตกอยู่ในอันตราย เขาต่อสู้กับคนแล่เนื้อ ที่ร่างบึกและหน้านิ่งเหลือเกิน (แสดงโดย วินนี่ โจนส์ อดีตนักกีฬาฟุตบอล สโมสร Wimbledon) จนในที่สุด เป็นอย่างไร ต้องติดตามชมกันค่ะ

The Midnight Meat Train ให้คนดูเก็บกลับไปคิด 2 เรื่อง คือ ในการทำงาน เราควรเป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุด หากต้องปรับเปลี่ยนแนวทางเดินของตนเอง ก็ขอให้ยังคงความเป็นตัวตนเอาไว้ และการเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ก็ใช่จะเป็นวิธีของคนขี้ขลาดเสมอไป

วนิดา แก่นจันทร์