แก้ไขนะครับ ลิงค์ที่ให้ไปมีปัญหาครับ ใช้ Link นี้แทนนะครับ
http://justmegawatt.com/images/comics/armyofone.html

ผมอ่านดูแล้วงงๆอ่านะ ยังไงใครอ่านแล้วเข้าใจมาบอกผมด้วยนะ ^^

เรื่องก็ประมาณว่า เกิดคดี"ฆ่าเย็บศพ"(อ่านดีๆนะจ๊ะ)ขึ้น พระเอกของเราซึ่งเป็นโรค"ฮิโคโมริ"(ชอบเก็บตัวในห้อง)ได้ออกจากโรงเรียนกลางคัน มาอาศัยอยู่ในห้องตัวเอง 7ปี ได้รับบัตรเชิญให้ไปงาน"ฉลองการก้าวสู่ผู้ใหญ่"(ประเพณีที่ชาวญี่ปุ่นทุกคนเมื่ออายุครบ20จะต้องเข้าเพื่อเหมือนการยืนยันว่า "เค้าโตละนะตะเอง") จากนางเอกสาวสวย(ที่เคยแอบปิ๊ง) ซึ่งในแต่ละวันช่วงดึกๆจะมีโฆษณาทางวิทยุแปลกๆดังออกมา แถมกลางวันยังมีเครื่องบินโปรยใบปลิวอีก และยิ่งผ่านไปๆ ผลงานการออกแบบของฆาตกรยิ่งอลังการขึ้นเรื่อยๆ แถมเพื่อนเก่าแต่ละคนโดนจับไปทำผลงานอีก ซึ่งสุดท้ายแล้ว..........

ขอคุณ คุณnaeman มากๆครับ ผมอ่านก็เข้าใจประมาณนี้ มาไม่แน่ใจตอนที่มันเย็บศพติดกันซะเวอร์เป็นหลายสิบศพ ไอ้เราก็สงสัยว่าถ้าผู้หญิงเป็นฆาตกรจริงๆ ไปเอาเรี่ยวแรงจากไหนมาขนศพกัน

เรากลับไม่คิดว่าผู้หญิงเป็นฆาตกรนะ (หมายถึงจะไปก่อเหตุทั้งเรื่อง)

แต่เดาว่า คนร้ายในเหตุการณ์นี้ อาจเป็นใครก็ได้ ที่ฟังเพลง แล้วเหมือนอินกับเพลง หรือไปคลิ๊กกับเนื้อหาที่พูดถึงกันอยู่ด้วยกัน จนเกิดอาการทางประสาทแล้วดันลงมือก่ออาชญากรรมตามเนื้อเพลง

แต่ประเด็นที่ว่าใครเป็นฆาตกรก็อาจจะไม่สำคัญเท่า ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากนี้


นั้นคือ

ตัวคดีที่เกิดขึ้นมันได้ทำให้เกิดวาทกรรมที่ว่า ";รวมกันเราตาย ถ้าอยากปลอดภัย ก็ต้องแยกกัน" เพราะฉะนั้นเมื่อประชากรในเมือง เลือกที่จะอยู่แบบตัดขาดจากกัน จึงอาจจะทำให้มีใครบางคนที่ได้รับผลกระทบตรงนี้ เกิดเหงาขึ้นมา ว้าเหว่ คลุ้มคลั่งจนต้องหาคนมาอยู่ด้วยกัน stay together
ซึ่งมันก็อาจจะมองได้ว่าเป็นพฤติกรรมเลียนแบบ ที่สั่งสมมาเรื่อยๆ จากการหวาดกลัวกับภาพข่าว จากการได้รับข้อมูลมากไป จนสุดท้ายเมื่อเราควบคุมมันไม่ได้ เราก็กลายเป็นส่วนนึงของการก่ออาชญากรรมรูปแบบนี้

แต่พอเกิดการกระทำมากกว่า 1 ครั้ง มันก็ทำให้ความกลัวเพิ่มมากขึ้น ส่งผลให้เรายิ่งหวาดระแวงแล้วแยกจากกันมากขึ้น ผลที่ได้คือยิ่งแยกกันก็เหมือนไปจุดชนวนความอ้างว้างในใจให้ต้องออกไปเย็บคนมาอยู่ด้วยกันอีก แล้วมันก็กลายเป็นวงจรแบบนี้แหละ

ซึ่งไอ้อาการป่วยไข้ทางสังคมแบบนี้มันก็กระจายตัวไปรอบๆ เหมือนเชื้อโรค เป็น syndrome แบบนึงที่แทรกขึ้นมาในสังคม จากคนนึงไปอีกคนนึง (คิดว่านางเอกก็เป็นคนนึงที่ตกอยู่ในภาวะยิ่งเหงายิ่งเย็บนะ)



พยายามอธิบายให้ฟังเป็นเหตุเป็นผล

สงสัยมากว่าคนกว่า 500 คนในหอประชุมหายไปในพริบตาได้อย่างไร

แล้วทำยังไงให้ศพออกมาพิสดารขนาดนั้น แถมเปลือยหมดด้วย

คือตอนท้ายนั้นจะเห็นฉากที่เครื่องบินโปรยกระดาษ "ด้วยกันตลอดไป" ลงมา
โดยที่ตอนแรกพวกตัวเอกของเราเข้าใจว่าเครื่องบินของรัฐบาลที่ออกมากวาดล้างลัทธิ

เหมือนจะโดยนัยอยู่แล้วครับว่าเป็นฝีมือของรัฐ
ส่วนนางเอกของเราไม่ได้เป็นต้นเหตุทั้งหมดหรอก
แต่โดนล้างสมองไปกับความคิด All in One ต่างหาก

...

ไหนๆ ก็ไหนๆ ขอแวะโปรโมทงานแปลของผมเองด้วยนะครับ
คิดว่าจะได้ฤกษ์ลงให้อ่านกัน ในวันแห่งความรักเนี่ยแหละครับ ^^



ขอพรีวิวซักหน้านะ
ตอนนี้กำลังปรับแก้ขนาดกับตัวอักษรนะครับ
มันยังไม่โอเคเท่าไหร่
...

ขอบคุณมากๆครับที่ช่วยกันตอบ โดยส่วนตัวผมมองว่าการ์ตูนของอาจารย์ Junji นั้นมีมิติอยู่ในตัว นี้แหละครับที่ทำให้ผมชอบอ่านการ์ตูนของแกมาก

ส่วนคุณ ~cenobite+ ถ้าแปลเสร็จแล้วมาแบ่งกันอ่านในเว็บนี้ด้วยนะครับ ^^

ผมคลั่งขนาดเก็บสะสมเลยครับ
555+
แล้วถ้าเป็นไปได้จะหาซื้อของแท้ ด้วยครับ
* *

นางเอกน่าจะหลอนตามมากกว่า ตามสไตล์ของอ.เค้ามักจะมีตัวละครที่หลอนกับเหตุการณ์ในเรื่องจนได้รับผลแรงๆไปด้วย

i like that style

ภาพหลอนดีนะครับ

ภาพสวยมากครับ

คุณหนึ่งวิเคราะห์ได้คมมากๆ ;)