ในเวลากลางคืน
ณ ศูนย์บัญชาการแ่ห่งกองพันsos
มีผู้หญิงคนหนึ่งผู้มีผมยาวสีน้ำเงินจรดหลัง ดวงตาเธอผู้ไม่เหมือนใครเพราะมีสีน้ำเงินแต่ที่แปลกไปกว่านั้นที่ว่ารูม่านตาของเธอสามารถควบคุมได้เหมือนตาของแมว
เธอกำลังง่วนอยู่กับเอกสารมากมายที่เป็นกองอยู่บนโต๊ะ
เธอมีสีหน้าที่เย็นชาตลอดเวลา แถมยังเฉยชาต่อพวกปีศาจมากทุกครั้งที่เธอฆ่าพวกมันไม่เคยลังเลใจเลยทั้งเลือดเย็นและโหดร้าย แต่สำหรับมนุษย์และชนชั้นที่ไม่ใช่ปีศาจเธอกลับใจดีและมีเมตตาแต่ก็ยังมีสีหน้าที่เย็นชาอยู่เหมือนเดิมแต่ก็ไม่ได้มีความเลือดเย็นอยู่ในแววตานั้น
ในขณะที่เธอกำลังง่วนอยู่กับงานก็มีเสียงริงโทนโทนศัพท์ดังขึ้น
' Girl's Generation make you feel the heat And we doing all we can, we beat B-Bring the boys out We're born to win Better tell all your friends
'Cause we get it in You know the girls...........'
เธอดูที่หน้าจอ ไอโฟนของเธอมันแสดงขึ้นว่า "เคโระคุง"
เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาแล้วคลิกรับสาย
"ไง มีอะไรเหรอ"บลูเมอร์รี่ถามไปด้วยเสียงเย็นชาเหมือนเดิมทุกครั้ง
"เราเจอมันแล้วเธอรีบมาเลย"
"โอเค ที่ไหน"
"ที่คฤหาสน์ ตระกูลแอมเซีย"
"เหลือใครบ้างมั้ย"
"เหลือ น้องไอ ลูกสาวคนเดียวของตระกูลนอกนั้น ไม่เหลือเลย"
"สภาพคนอื่นๆเป็นยังไง"
"เอ่อ...เธอมาดูเองดีกว่า ฉันอธิบายไม่ถูกเลย....."
"อืม กำลังไป แค่นี้แหละ"
บลูเมอร์รี่กดวางสาย แล้วลุกออกจากกองงานบนโต๊ะ
เธอได้เดินไปยังชั้นหนังสือแล้วเลือกออกมาหนึ่งเล่มมันเขียนไว้ว่า Bible
เธอรู้สึกยินดียิ่งที่ในที่สุดเธอก็จะจับตัวฆาตกรที่เธอตามมานานวันนี้เธอจะได้ฆ่ามันสักที
ฆาตกร ตนนั้นฆ่าคนเพียงแค่อยากได้เลือดมนุษย์มาชุบหมวกของตนเองให้แดง เธอคิดว่ามันไร้สาระถ้าอยากให้หมวกแดงทำไมไม่ไปจ้างช่างเค้าย้อมให้วะ ไร้สาระสิ้นดี_*_
เธอได้ออกไปที่คฤหาสน์แอมเซียโดยที่ไม่ลืมอาวุธครบมือและไบเบิลของเธอ
เธอได้เลือกที่จะส่ชุดที่มองทีไรเป็นอันต้องหันมามองอีกเพราะชุดของเธอนั้นเน้นที่จะประหยัดเนื้อผ้ามากๆโดยที่เธอหวังว่ามันจะสะดวกดีในการต่อสู้
แต่ก่อนที่เธอจะออกมาพ้นประตูเธอก็ไม่เคยที่จะอดมองอักษรรูนที่เธอเคยร่ายไว้ เพื่อที่จะคอยปกป้องที่นี่ไว้