เกมปีศาจตอน 2 : เกมควักลูกตาหากุญแจ
by หนูเดซี่ค่ะ • วันอาทิตย์ที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2554 16:27
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อให้ความบันเทิงเท่านั้น อาจจะมีคำหยาบคาย เสียดสี หรือ หมิ่นการเมือง ก็ขอจงโปรดเข้าใจว่าเป็นเพียงนิยาย ไม่ใช่เรื่องจริงแต่อย่างใด ^^"
Replies (14)
...The DEVIL GAMES...เ ก ม ปี ศ า จ...
...วันๆหนึ่งคุณทำอะไรให้เป็นประโยชน์ต่อโลกบ้าง...
ตอนที่ 2 : เกมควักลูกตาหากุญแจ
ณ.สถานที่แห่งหนึ่ง
ชายร่างอ้วนตัวใหญ่ๆค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงุนงง และเขาก็พบว่าสถานที่ที่เขาตื่นขึ้นมาคือลูกกรงขนาดใหญ่ภายในห้องใต้ดินหรืออะไรสักอย่างที่ยากจะอธิบาย เขามองไปรอบๆและพบว่า บนลูกกรงมีกระดาษแปะไว้อย่างเรียบง่าย
ในกระดาษมีใจความว่า “สวัสดีคุณหมู ชื่อกับหุ่นของคุณช่างสอดคล้องกันดีเหลือเกิน คิดหรือเปล่าว่า เวรกรรมมันมีจริง อะไรที่เป็นเหตุผลในการพาคุณมาที่แห่งนี้ได้ ลองมองรอบๆตัวคุณสิ คุณจะพบกับความว่างเปล่า ความว่างเปล่าจะเป็นกับดักชั้นยอดที่คุณจะต้องเผชิญ สิ่งที่คุณต้องทำคือหากุญแจเพื่อไขกรงที่ล้อมรอบตัวคุณอยู่ให้ทันเวลา ผมจะบอกใบ้ให้แล้วกัน...กุญแจ...มันอยู่ใน...ดวงตาซ้ายของคุณ...ถ้าหากคุณไม่ทำให้ผมเห็นผ่านกล้องวงจรปิดด้านบนภายในเวลา 5 ชั่วโมงหลังจากนี้ล่ะก็...คงรู้นะว่าชีวิตคุณจะไม่ได้ออกมาเดินบนพื้นดินจริงๆแน่”
“อะไรวะ นี่ล้อกันเล่นใช่ไหมเนี่ย” หมูตะโกนพลางมองไปรอบห้องขัง จนไปเจอะเข้ากับกล้องวงจรปิดด้านบน
“จะเป็นเกมส์โชว์ หรือ เหี้ยอะไรก็แล้วแต่ ถ้าไม่พากูออกจากที่นี้ภายใน 10 นาทีล่ะก็ สาบานได้กูจะฟ้องให้หมดตูดทั้งรายการเลย” เขาชี้นิ้วใส่กล้องวงจรปิดที่เอื้อมไปไม่ถึง
“แม่งเอ้ย” หมูมองไปรอบๆตัวและพบว่ามีขวดเครื่องดื่มชูกำลังขวดหนึ่งวางอยู่ใกล้ๆ เขาก้มลงไปหยิบมันขึ้นและเขวี้ยงใส่กล้องวงจรปิดเต็มแรง
ทว่า! ภาพของกล้องวงจรปิดในขณะนี้ก็มิได้ทำให้ภาพดับหรือหายไปแต่อย่างใด
“นี่มันบ้าอะไรกันวะ” สองมือของหมูกุมเข้าที่ขมับตนเองอย่างหัวเสีย
“พากูออกไปจากที่นี้เดี๋ยวนี้” เขาตะคอกใส่อีก
ภาพจากกล้องวงจรปิด บัดนี้ชายลึกลับในชุดแจ็คเก็ตดำแถบแดงกำลังมองภาพของหมูผ่านกล้องอย่างน่าสมเพช
“หึๆ” เขายิ้มที่มุมปาก
ขณะเดียวกัน...
“นี่ก็อีกศพแล้วค่ะสารวัตร” จนท.สุดาถามสารวัตรจักร
“ใช่! นี่เป็นรายที่ 3 แล้ว ที่มีลักษณะการตายโดยน่าจะมาจากบุคคลเดียวกัน”
“อ้าว! สวัสดีสารวัตรจักร และก็คุณ จนท.สุดา” สารวัตรชิตเดินเข้ามาร่วมวง
“ไง!” สารวัตรจักรทักกลับ
“แม่งเหนื่อยฉิบหายเลย งานเอกสารยังไม่เสร็จแล้วนี่อะไรอีกล่ะ ฆาตกรรมต่อเนื่อง เฮ้อ!” สารวัตรชิตเดินบ่นมาแต่ไกล
“นึกถึงตำแหน่งและชื่อเสียงเอาไว้น่า จะได้ไม่ต้องมาถอนหายใจแบบนี้” สารวัตรจักรแซวพร้อมกับตบไปที่ไหล่เพื่อนซี้เบาๆ
“แล้วทางด้านนายเป็นไงบ้าง ได้เบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่าเพื่อน” สารวัตรชิตถาม
“อ๋อ! ก็เท่าที่เห็นนะ ฆาตกรไม่ทิ้งอะไรไว้เลย แม้แต่รอยเท้า รอยนิ้วมือ สิ่งที่ฆาตกรทิ้งเอาไว้ก็คือ กระดาษเอ 4 ที่มันใช้ให้เหยื่อทำตามที่มันสั่งก็เท่านั้นเอง กับสิ่งของที่เหยื่อใช้ทรมานตนเอง ซึ่งก็ไม่มีรอยนิ้วมือของฆาตกรติดอยู่เลย”
“โอ้! ก็ดีที่มันยังเหลือขี้ไว้ให้เราดมหากลิ่นมันบ้าง” สารวัตรชิตพูดแกมหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ “สงสัยปีนี้เราคงจะได้เลื่อนขั้นเพราะไอ้เจ้าฆาตกรโรคจิตทำเราซวยฉิบหาย ฮ่าๆ”
สารวัตรจักรยักไหล่ 1 ครั้งก่อนที่ทั้งสามจะแยกย้ายไปทำงานใครงานมัน
ณ.ห้องใต้ดินที่มีลูกกรง
“บ้า! นี่มันเหี้ยอะไรกันวะเนี่ย” หมูเริ่มทรุดลงไปนั่งเพราะไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่ตื่นมา เป็นเวลาถึง 4 ชั่วโมงครึ่งแล้ว เขาแหงนหน้ามองเพดานอย่างสุนัขมองฟ้าอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะพยุงตัวลุกขึ้นพร้อมกับหยิบเศษแก้วขึ้นมา
“ได้! มึงอยากเห็นนักใช่ไหม ไอ้พวกโรคจิต” เขาค่อยๆเอามือขวาที่กำเศษแก้วจี้ไปที่ตาซ้ายของตัวเอง และกดเต็มแรงในทันที
“อ้า!!!!!!!!” เขาร้องลั่น พร้อมกับตวัดเศษแก้วที่กำอยู่อย่างรวดเร็วจนเยื้อตาขาดออกมา เลือดจากดวงตาที่กลวงโบ๋กะฉูดออกมาทันที ภาพเบื้องหน้าของหมูในตอนนี้ค่อยเลือนลางลง
เขาก้มลงไปหากุญแจจนเจอ ก่อนจะหยิบมันขึ้นมา แล้วยิ้มอย่างลืมความเจ็บปวดไปสิ้น เขาค่อยขยับร่างกายอันอ้วนท้วมไปยังหน้าประตูกรงและเอากุญแจไขมันออกมา ก่อนจะเดินขึ้นไปยังประตูเบื้องหน้าอีกที
หมูค่อยๆเดินขึ้นไปอย่างหมดเรี่ยวแรง และเมื่อเขาเปิดประตูเหล็กออกมา
ทว่า! ภาพตรงหน้าเขาในขณะนี้ คือชายในชุดแจ็คเก็ตสีดำแถบแดงยืนแสยะยิ้มอยู่เบื้องหน้า
หมูอึ้งเล็กน้อย ก่อนที่ชายลึกลับตรงหน้าจะจะหยิบปืนพกขึ้นมาจากเอว
“เปรี้ยง! เปรี้ยง!” เสียงกระสุนดังสองครั้ง ส่งผลให้ชายร่างอ้วนใหญ่อย่างหมู ผงะหงายหลังตกบันไดทันที ผลที่รู้คือ ตายคาที
ชายลึกลับเก็บปืนพกไว้ที่เอวเหมือนเดิม ก่อนจะล้วงมือเข้าไปหยิบสมุดเล่มหนึ่ง พร้อมปากกา
“ค น ที่ 4” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และเยือกเย็นตามฉบับของเขา ก่อนจะแสยะยิ้มให้กับศพของหมูที่นอนจมกองเลือดอยู่เบื้องล่าง
“ยังไงซะ! ไม่ช้าก็เร็วแกก็ต้องเสียเลือดตายอยู่แล้ว ฉันแค่จะทำให้แกไปใช้กรรมเร็วขึ้นก็เท่านั้น!”
...วันๆหนึ่งคุณทำอะไรให้เป็นประโยชน์ต่อโลกบ้าง...
ตอนที่ 2 : เกมควักลูกตาหากุญแจ
ณ.สถานที่แห่งหนึ่ง
ชายร่างอ้วนตัวใหญ่ๆค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงุนงง และเขาก็พบว่าสถานที่ที่เขาตื่นขึ้นมาคือลูกกรงขนาดใหญ่ภายในห้องใต้ดินหรืออะไรสักอย่างที่ยากจะอธิบาย เขามองไปรอบๆและพบว่า บนลูกกรงมีกระดาษแปะไว้อย่างเรียบง่าย
ในกระดาษมีใจความว่า “สวัสดีคุณหมู ชื่อกับหุ่นของคุณช่างสอดคล้องกันดีเหลือเกิน คิดหรือเปล่าว่า เวรกรรมมันมีจริง อะไรที่เป็นเหตุผลในการพาคุณมาที่แห่งนี้ได้ ลองมองรอบๆตัวคุณสิ คุณจะพบกับความว่างเปล่า ความว่างเปล่าจะเป็นกับดักชั้นยอดที่คุณจะต้องเผชิญ สิ่งที่คุณต้องทำคือหากุญแจเพื่อไขกรงที่ล้อมรอบตัวคุณอยู่ให้ทันเวลา ผมจะบอกใบ้ให้แล้วกัน...กุญแจ...มันอยู่ใน...ดวงตาซ้ายของคุณ...ถ้าหากคุณไม่ทำให้ผมเห็นผ่านกล้องวงจรปิดด้านบนภายในเวลา 5 ชั่วโมงหลังจากนี้ล่ะก็...คงรู้นะว่าชีวิตคุณจะไม่ได้ออกมาเดินบนพื้นดินจริงๆแน่”
“อะไรวะ นี่ล้อกันเล่นใช่ไหมเนี่ย” หมูตะโกนพลางมองไปรอบห้องขัง จนไปเจอะเข้ากับกล้องวงจรปิดด้านบน
“จะเป็นเกมส์โชว์ หรือ เหี้ยอะไรก็แล้วแต่ ถ้าไม่พากูออกจากที่นี้ภายใน 10 นาทีล่ะก็ สาบานได้กูจะฟ้องให้หมดตูดทั้งรายการเลย” เขาชี้นิ้วใส่กล้องวงจรปิดที่เอื้อมไปไม่ถึง
“แม่งเอ้ย” หมูมองไปรอบๆตัวและพบว่ามีขวดเครื่องดื่มชูกำลังขวดหนึ่งวางอยู่ใกล้ๆ เขาก้มลงไปหยิบมันขึ้นและเขวี้ยงใส่กล้องวงจรปิดเต็มแรง
ทว่า! ภาพของกล้องวงจรปิดในขณะนี้ก็มิได้ทำให้ภาพดับหรือหายไปแต่อย่างใด
“นี่มันบ้าอะไรกันวะ” สองมือของหมูกุมเข้าที่ขมับตนเองอย่างหัวเสีย
“พากูออกไปจากที่นี้เดี๋ยวนี้” เขาตะคอกใส่อีก
ภาพจากกล้องวงจรปิด บัดนี้ชายลึกลับในชุดแจ็คเก็ตดำแถบแดงกำลังมองภาพของหมูผ่านกล้องอย่างน่าสมเพช
“หึๆ” เขายิ้มที่มุมปาก
ขณะเดียวกัน...
“นี่ก็อีกศพแล้วค่ะสารวัตร” จนท.สุดาถามสารวัตรจักร
“ใช่! นี่เป็นรายที่ 3 แล้ว ที่มีลักษณะการตายโดยน่าจะมาจากบุคคลเดียวกัน”
“อ้าว! สวัสดีสารวัตรจักร และก็คุณ จนท.สุดา” สารวัตรชิตเดินเข้ามาร่วมวง
“ไง!” สารวัตรจักรทักกลับ
“แม่งเหนื่อยฉิบหายเลย งานเอกสารยังไม่เสร็จแล้วนี่อะไรอีกล่ะ ฆาตกรรมต่อเนื่อง เฮ้อ!” สารวัตรชิตเดินบ่นมาแต่ไกล
“นึกถึงตำแหน่งและชื่อเสียงเอาไว้น่า จะได้ไม่ต้องมาถอนหายใจแบบนี้” สารวัตรจักรแซวพร้อมกับตบไปที่ไหล่เพื่อนซี้เบาๆ
“แล้วทางด้านนายเป็นไงบ้าง ได้เบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่าเพื่อน” สารวัตรชิตถาม
“อ๋อ! ก็เท่าที่เห็นนะ ฆาตกรไม่ทิ้งอะไรไว้เลย แม้แต่รอยเท้า รอยนิ้วมือ สิ่งที่ฆาตกรทิ้งเอาไว้ก็คือ กระดาษเอ 4 ที่มันใช้ให้เหยื่อทำตามที่มันสั่งก็เท่านั้นเอง กับสิ่งของที่เหยื่อใช้ทรมานตนเอง ซึ่งก็ไม่มีรอยนิ้วมือของฆาตกรติดอยู่เลย”
“โอ้! ก็ดีที่มันยังเหลือขี้ไว้ให้เราดมหากลิ่นมันบ้าง” สารวัตรชิตพูดแกมหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ “สงสัยปีนี้เราคงจะได้เลื่อนขั้นเพราะไอ้เจ้าฆาตกรโรคจิตทำเราซวยฉิบหาย ฮ่าๆ”
สารวัตรจักรยักไหล่ 1 ครั้งก่อนที่ทั้งสามจะแยกย้ายไปทำงานใครงานมัน
ณ.ห้องใต้ดินที่มีลูกกรง
“บ้า! นี่มันเหี้ยอะไรกันวะเนี่ย” หมูเริ่มทรุดลงไปนั่งเพราะไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่ตื่นมา เป็นเวลาถึง 4 ชั่วโมงครึ่งแล้ว เขาแหงนหน้ามองเพดานอย่างสุนัขมองฟ้าอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะพยุงตัวลุกขึ้นพร้อมกับหยิบเศษแก้วขึ้นมา
“ได้! มึงอยากเห็นนักใช่ไหม ไอ้พวกโรคจิต” เขาค่อยๆเอามือขวาที่กำเศษแก้วจี้ไปที่ตาซ้ายของตัวเอง และกดเต็มแรงในทันที
“อ้า!!!!!!!!” เขาร้องลั่น พร้อมกับตวัดเศษแก้วที่กำอยู่อย่างรวดเร็วจนเยื้อตาขาดออกมา เลือดจากดวงตาที่กลวงโบ๋กะฉูดออกมาทันที ภาพเบื้องหน้าของหมูในตอนนี้ค่อยเลือนลางลง
เขาก้มลงไปหากุญแจจนเจอ ก่อนจะหยิบมันขึ้นมา แล้วยิ้มอย่างลืมความเจ็บปวดไปสิ้น เขาค่อยขยับร่างกายอันอ้วนท้วมไปยังหน้าประตูกรงและเอากุญแจไขมันออกมา ก่อนจะเดินขึ้นไปยังประตูเบื้องหน้าอีกที
หมูค่อยๆเดินขึ้นไปอย่างหมดเรี่ยวแรง และเมื่อเขาเปิดประตูเหล็กออกมา
ทว่า! ภาพตรงหน้าเขาในขณะนี้ คือชายในชุดแจ็คเก็ตสีดำแถบแดงยืนแสยะยิ้มอยู่เบื้องหน้า
หมูอึ้งเล็กน้อย ก่อนที่ชายลึกลับตรงหน้าจะจะหยิบปืนพกขึ้นมาจากเอว
“เปรี้ยง! เปรี้ยง!” เสียงกระสุนดังสองครั้ง ส่งผลให้ชายร่างอ้วนใหญ่อย่างหมู ผงะหงายหลังตกบันไดทันที ผลที่รู้คือ ตายคาที
ชายลึกลับเก็บปืนพกไว้ที่เอวเหมือนเดิม ก่อนจะล้วงมือเข้าไปหยิบสมุดเล่มหนึ่ง พร้อมปากกา
“ค น ที่ 4” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และเยือกเย็นตามฉบับของเขา ก่อนจะแสยะยิ้มให้กับศพของหมูที่นอนจมกองเลือดอยู่เบื้องล่าง
“ยังไงซะ! ไม่ช้าก็เร็วแกก็ต้องเสียเลือดตายอยู่แล้ว ฉันแค่จะทำให้แกไปใช้กรรมเร็วขึ้นก็เท่านั้น!”
แก้ไขล่าสุด: 23/10/2554 17:24 โดย หนูเดซี่ค่ะ
ฆาตกรขี้โกง -*- หมูน้อยจังเกือบจะรอดแล้วเชียว
เอ พี่เดซี่มันยิ่งเหมือนSAWมากขึ้น หรือนี่คือ saw แบบใหม่ กำกับโดยโต้ง บรรจง เขียนบทโดย หนูเดซี่ค่ะ
พออ่านดูๆ มันก็เหมือน Saw จริงๆแหละ พอดีผมบ้าน Saw อยู่ด้วยไง บ้านมีครบ 7 ภาคเลย ฮ่าๆ
เคี้ยวปลาหมึกย่าง.....กรุบกริบ กรุบกริบ ^^
รอ ภาค 3 อยู่นะ
ยังอึ้งกับภาพเฮดของนิยายอยู่
นึกถึงงานออกแบบโปสเตอร์เรื่อง dumbland ของ david lynch เลย
นึกถึงงานออกแบบโปสเตอร์เรื่อง dumbland ของ david lynch เลย
Dumbland ตลกซีเรียสมาก ๆ บางตอนเล่นเอาปวดหัวจี๊ด โดยเฉพาะตอน My Teeth Are Bleeding
ก็คล้ายๆ saw เหมือนกันนะครับ แต่ก็สนุกดี รีบมาต่อไวๆนะครับ
ปล.เป็นสมาชิกใหม่แต่หาปุ่มตั้งกระทู้ไม่เจอครับ ว่าจะถามใน facebook แต่ผมไม่มีครับก็เลยไม่ถาม
ปล.เป็นสมาชิกใหม่แต่หาปุ่มตั้งกระทู้ไม่เจอครับ ว่าจะถามใน facebook แต่ผมไม่มีครับก็เลยไม่ถาม
มันคทอเกมซอ ที่โกงแบบตำรวจคนนั้นอ่ะ ลืมชื่อละ
ตอบ คห.10 มาร์ค ฮอฟฟ์แมนใช่ไหม นั่นเป็นตัวละครตัวโปรดผมเลยนะนั่นน่ะ
อันที่จริงผมอยากจะแต่งเกี่ยวกับผีนะ แต่...ความรู้เรื่องผีผมน้อยมาก เพราะดูแตู่้หนังฆาตกรรมซะส่วนใหญ่ เลยหาต้นสายปลายเหตุของจุดจบนิยายแนวผีไม่ได้ แต่พอมาเห็นคุณ rain เขียน ก็เพิ่งมารู้ตัวว่ามันไม่ได้เขียนยากอย่างที่คิด แต่ตอนนี้ก็เริ่มมาได้ตั้ง 2 ตอนแล้ว จะโยนทิ้งและเขียนเรื่องใหม่ไปเลยมันก็กระไรอยู่
แต่ยอมรับว่ามันคือ SAW ฉบับประเทศไทยจริงๆ ฮ่าๆ
อันที่จริงผมอยากจะแต่งเกี่ยวกับผีนะ แต่...ความรู้เรื่องผีผมน้อยมาก เพราะดูแตู่้หนังฆาตกรรมซะส่วนใหญ่ เลยหาต้นสายปลายเหตุของจุดจบนิยายแนวผีไม่ได้ แต่พอมาเห็นคุณ rain เขียน ก็เพิ่งมารู้ตัวว่ามันไม่ได้เขียนยากอย่างที่คิด แต่ตอนนี้ก็เริ่มมาได้ตั้ง 2 ตอนแล้ว จะโยนทิ้งและเขียนเรื่องใหม่ไปเลยมันก็กระไรอยู่
แต่ยอมรับว่ามันคือ SAW ฉบับประเทศไทยจริงๆ ฮ่าๆ
ตายอีกแร้ว ;_______;
ใช่ๆๆๆ ฮอฟแมน อยากคูภพต่อจัง เค้าอยากให้ หมอกอร์ดอน จัดหนักลุงแกมากๆเลย
55+ ถ้ารอครบ 5 ชม. ก็จะโดนยิงตายอยู่ดี ไม่น่าควักลูกตาให้เจ็บตัวเล่นเลยอะ
Function Used time : 0:00:00:00.015