วันนี้ชั้นกำลังเก็บกวาดทำความสะอาดบ้านค่ะ เพราะได้ยินว่าจะมีนักข่าวมาสัมภาษณ์ชั้นลงคอลัมภ์ “ชีวิตไฮโซหน้าวัวจ๊ะจ๋า”(สงสัยจะเป็นคู่แข่งแคทลิยาจ๊าจ๋ามั้งยะ)

ขณะที่ชั้นกับนังบองดั๊วะ สาวใช้คนสนิท(ตอนสัมภาษณ์งานชีบอกชั้นว่าเป็นคนฝรั่งเศส แต่ชั้นว่าสำเนียงชีออกไปทางกะเหรี่ยงมากกว่า นี่ชั้นจะโดนจับข้อหาใช้แรงงานเถื่อนมั้ยยะเนี่ย!!) กำลังเก็บกวาดกองสมบัติไฮโซของชั้นอยู่นั้น อัลบั้มรูปภาพเล่มหนาเท่าสมุดหน้าเหลืองของชั้นก็หล่นผั๊วะลงมา(เฉียดเท้าชั้นไปนิดเดียว)

เหมือนละครย่ะ อัลบั้มรูปกางออกตรงหน้าที่คั่นรูปในวัยเด็กชั้นไว้ บองดั๊วะที่ก้มลงเก็บให้ พอเห็นรูปชั้นหล่อนก็นิ่งอึ้งไป 3 วินาที ก่อนจะหันมาถามชั้นว่า “มาดั๊มขา ตอนเด็กๆ มาดั๊มน่าลั๊กจังเลยนะคะ มีแววสวยมาตั้งแต่เด็ก หน้าไม่เปลี่ยนเลย ตอนเด็กๆ มาดั๊มคงมีชีวิตลำบากมากสินะคะ”

แอร๊ยยยยยย!! ชั้นสำลักดรายมาตินี่ทันทีที่ได้ยินคำถามนี้ หรือว่านังบองดั๊วะจะมีจิตสัมผัสสามารถสแกนกรรมได้ยะ? (ชั้นสงสัยมานานแล้วค่ะว่านังนี่มันต้องเล่นของแน่ๆ เห็นดึกๆ ชอบเดินจงกรมรอบบ้าน) เพราะชีวิตชั้นตอนเด็กมันรันทดมากจริงๆ นะยะ(ทำตาเหม่อลอย)

“สมัยนั้นชั้นเป็นเด็กที่น่าสงสารมากยิ่งกว่าด.ญ. วัลลีเสียอีกนะ เวลาไปชวนเพื่อนๆเล่นผีถ้วยแก้ว หรือไปบุกบ้านร้าง อีพวกเพื่อนก็ชอบร้องไห้วิ่งหนีกัน อุปทานหมู่กันมากๆ สงสัยนังพวกนั้นจะอิจฉาที่ชั้นสวยน่ารักสดใสและเป็นที่ชื่นชมของทุกคนในโรงเรียน(ครูยังไม่กล้าตีชั้นเลยนะยะ!) เลยพากันอิจฉาบอยคอตชั้น”

ชั้นคิดแล้วก็น้ำตาไหลรินอาบแก้มสีชมพูระเรื่อๆด้วยความเสียใจ นังบองดั๊วะเดินมาจับมือชั้นด้วยน้ำตานองหน้าและบอกว่า

"มาดั๊มอย่าเสียใจไปเลยนะค้า เอาเป็นว่าโตนนี้หนูโพร้มจะไปกับมาดั๊มทุกที่ ไม่ว่าบ้านร้างหรือป่าช้าก็พอได้ทั้งนั้นค่ะ" ชั้นมองหน้าบองดั๊วะอย่างซึ้งใจ

“แต่โก่นอื่น มาดั๊มจ่ายเงินเดือนมาให้หนูโก่นนะคะ ติดค้างหนูมา 2 เดือนแล้วค่า”

อร๊ายยยยยย อิงกนี่ แค่นี้ต้องทวง ก็ได้ย่ะ เงินแค่ไม่กี่พัน

/me หยิบแบ็งค์ 20 สิบเอ็ดใบออกมาจากร่องอก
เอาไปแค่นี้ก่อนย่ะ ที่เหลือติดไว้ก่อน

นังบองดั๊วะคว้าเงินแล้วรีบวิ่งหนีไปเลยค่ะ ไหนว่าพร้อมจะอยู่เคียงข้างชั้นไงยะอิปลวกกก!!

ป.ล.แอบเห็นมันทำปากหมุบหมิบด่าชั้นเป็นภาษาฝรั่งเศส(?) ด้วยย่ะ นังนี่มันร้าย!!