วันนี้ชั้นไปทำบุญมาค่ะ เนื่องจากรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ร้อนรุ่ม กินไม่ได้นอนไม่หลับ(น้ำหนักลดลงไปตั้ง 3 ขีดแน่ะเธอว์) ชั้นเลยตั้งใจว่าจะไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ที่วัดซะหน่อย


พอไปถึงวัด หลังจากที่ชั้นฝ่าความร้อนไปจนถึงเขตอภัยทาน(ในวัดร้อนมากค่ะ สงสัยแดดจัด) ทันทีที่ชั้นก้าวขาลงจากเมอร์ซิเดสสุดเฉี่ยว ชั้นขนลุกซู่มากเลย ลมสะว่านพัดโบกแรงมาก บรรดาหมาที่วัดจู่ๆก็ทิ้งกาละมังข้าวแล้วแหงนหน้าหอนบรู๊ววว์ไปตามๆกันเลยย่ะ อุปทานหมาหมู่มากๆ


จากนั้นชั้นไปหาหลวงพ่อค่ะ กะทำบุญสังฆทานรดน้ำมนต์ซะหน่อย พอชั้นเดินมาถึง หลวงพ่อเห็นชั้นปุ๊ป ท่านบอกโยมนอนเลยๆๆ พร้อมทั้งตามลูกศิษย์เด็กวัดให้เอาผ้าขาว สายสิญจน์มาพันรอบตัวชั้นค่ะ ชั้นก็รีบร้องบอกหลวงพ่อทันทีค่ะ

"หลวงพ่อขา หนูมาทำบุญเฉยๆ ค่ะ ไม่ได้มาสเดาะเคราะห์ต่อชะตา"

หลวงพ่อบอกว่าเห็นชั้นหน้าหมองๆเลยคิดว่ามีเคราะห์ (เห็นทีชั้นต้องเลิกใช้ลาแมร์แล้วล่ะย่ะ )

เสร็จพิธีดิชั้นก็แวะไปท่าน้ำที่วัดเพื่อเอาอาหารไปเลี้ยงปลาสวาย ทันทีที่ชั้นยื่นหน้าไปมองปลา อีปลาพวกนั้นแตกฮือว่ายหนีกันไปคนละทิศละทางไม่ยอมมาว่ายน้ำขออาหารจากชั้นเลย นานน๊านนถึงจะมีว่ายมาทางชั้นสักตัว สงสัยจะไม่ชินคนมั้ง? ถ้าไม่ติดว่าเป็นเขตอภัยทานแม่จะจับทอดตระไคร้ให้หมดเลยนะยะ!

ทำบุญเสร็จชั้นก็เดินเชิ่ดหน้าขึ้นรถกลับบ้านอย่างเริ่ดย่ะ