มันก็ไม่ได้มีข้อจำกัดหรอกครับว่าต้องยาว ต้องสั้นเท่าไร

แต่อันนี้ตอบแบบไม่ต้องอิงทฤษฎีเอาตามหลักความคิดทั่วไปนะ

1. ก็เกรดบี มันเป็นหนังทุนน้อย ทุนไม่สูง ฉะนั้นเมื่อเงินไม่เยอะ ก็เลยต้องเล่าเรื่องในเวลาจำกัด... หรืออาจจะน้อยกว่าหนังทั่วไป บางเรื่องก็ 70-80 นาทีก็มี เพราะไม่มีเงินถ่ายต่อ มันจะยาวเกิน และงบบานปลาย

2. หนังเกรดบีส่วนมาก เอาแบบที่เห็นๆว่าโลว์ๆ ไรพวกนั้น ส่วนใหญ่พล๊อตก็ไม่ได้ซับซ้อนมาก ไม่ได้แกรนด์ถึงขั้นจะต้องเป็นอีพิค มีพล๊อตย่อยวุ่นวาย เพราะฉะนั้นก็เลยไม่จำเป็นต้องเล่าอะไรให้ยาวมาก

อิอิ น้ำหนึ่งมาตอบ ดีๆๆ เรียนมาทางนี้ อาจารย์คงเคยสอน 555

ไม่เคยสอนอ่ะลุงเป้ แต่ก็ตอบตามความเข้าใจไง คือหนังมันก็คือธุรกิจอ่ะ... ถ้ามีเงินน้อย จะทำหนังยาวก็ดูว่า งบประมาณพอไหม ลองคิดดิว่าถ่ายหนังครั้งนึงต้องจ่ายไรบ้าง....

หนังสยอง อ่ะ ค่านักแสดง ค่าเอฟเฟกต์ ค่าสถานที่ ค่าฟิลม์ ค่าทีมงาน ค่าไฟ บลาๆๆๆๆ

ถ้าทุนไม่เยอะ จะให้ถ่ายเป็นหนัง 120 นาทีนิก็ไม่ถึง ก็จะต้องตัดทอนอย่างอื่นไป ลดต้นทุนอย่างอื่น เช่นเอฟเฟกต์ถูกๆ เอาดาราโนเนมมาเล่น จัดแสงแบบลวกๆไว


นั้นแล

อันนี้เป็นอีกเหตุผลหนึ่งครับ จริงๆแล้วไม่ใช่เฉพาะหนังเกรดบี หนังทั่วไปก็ด้วย เราจะสังเกตุว่าหนังที่เข้าฉายในโรงจะมีความยาวโดยเฉลี่ยเท่าๆกัน เหตุผลมาจากอุสาหกรรมโรงภาพยนตร์ การที่หนังเรื่องใดมีความยาว เกินกว่ามาตราฐานทั่วไป จะทำให้ไปเบียดเวลาฉายของเรื่องถัดๆไปรอบฉายต่อวันน้อยลง ค่าไฟฟ้าเพิ่มขึ้น สังเกตุได้ว่าหนังเรื่องไหนมีความยาวสามชั่วโมงค่าตั๋วจะแพงกว่าปกติ

และด้วยเหตุผลนี้หนังเกรดบีที่มีความยาวมากกว่าปกติจึงทำให้มีอำนาจในการต่อรองหาโรงฉายได้น้อบกว่าเดิม เนื่องจากกลุ่มเป้าหมายน้อยไม่คุ้มกับการลงทุนของโรงฉาย ประมาณนี้ครับ คือเป็นเรื่องของธุรกิจ

เคสของ คห.4 ปรากฎออกมาในผลที่ว่าทำไม Grindhouse ของเควนติน และโรดิเกซ ถึงถูกตัดขาดออกจากกันในที่สุด

ผมว่ามาจากทุนเป็นส่วนใหญ่ บทอาจจะไม่ได้สับซ้อนมีอะไรมาก นั้นก็คือข้อดีแหละครับ ที่ทำให้ตัวหนังไม่มีความน่าเบื่อ

หนังเกรดบีบางเรื่อง เวลาชั่วโมงครึ่งกลับยาวเกินไป ทำให้น่าเบื่อไปเลยนิ ...

ผมว่า ชั่วโมงครึ่ง นี่กำลังดีนะ