รีวิวหนังอินดี้สายสตรีล้างแค้นจากประเทศอาร์เจนติน่า : When Your Flesh Screams / 2015

When Your Flesh Screams / 2015 หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า Cuando tu carne grite ¡BASTA! เป็นหนังโหดฟอร์มเล็ก-อินดี้แบบสุดๆจากประเทศอาร์เจนติน่า โดยผู้กำกับ Guillermo Martínez ที่นำเสนอโครงเรื่องแบบง่ายๆ-เข้าใจง่ายของหญิงสาววัยแรกรุ่นชาวอาเจนไตนางหนึ่งที่กำลังอยู่ระหว่างเดินทางศึกษาธรรมชาติ-ดอกไม้-และวิชาการทางสายเกษตรศาสตร์บริเวณเขตทุ่งหญ้าป่าเขาตามปกติ จนไปเข้าตาลูกน้องแก๊งค์ค้ายาเสพติดเข้า จึงถูกจับมากักขังไว้ภายในสถานที่ปิดตาย โดนทารุณกรรม-ข่มขืนแบบเวียนเทียนจนในที่สุดวันหนึ่งเธอหนีออกมาได้เพราะหัวหน้าแก๊งค์เข้าใจว่าเธอตายแล้ว พร้อมความช่วยเหลือจากชายชราใจดีที่มอบทั้งอาหารและยารักษากายให้จนหายป่วย วินาทีต่อมาไฟแค้นมันจึงถาโถม…เลื่อยวงเดือน, หน้าไม้, และปืน จึงเป็นอุปกรณ์สนุกสนานที่เหยื่อรายนี้หยิบฉวยไปฝากเหล่าแก๊งค์วายร้ายทั้งสาม ณ สถานที่ที่มันกระทำไว้กับเธอเยี่ยงสัตว์ร้ายอย่างสุดสาสม

**** ฉากโหดอันเป็นที่กล่าวขานในหนังเรื่องนี้
- ฉากแรกคือพฤติกรรมแบบไบเซ็กชวลของหัวหน้าแก๊งค์โฉด ที่ลงมือข่มขืนทั้งเหยื่อชายและเหยื่อหญิงอย่างสุดวิปริต นอกจากนี้ตัวหัวหน้ากลุ่มยังแสดงพฤติกรรมแบบ AEA (Autoerotic Asphyxiation / ออโตอีโรติก แอสฟิกซิเอชั่น) หรือ “อาการมนุษย์กามวิตถาร” ใส่ทั้งเหยื่อชาย-หญิง ด้วยการบีบคอของเหยื่ออย่างวิปริตอีกด้วย (โดยเฉพาะเหยื่อฝ่ายหญิง หลังข่มขืนเสร็จมันก็ฉี่ใส่ใบหน้าของเจ้าหล่อนอย่างสบายอารมณ์)
- ฉากข่มขืนเหยื่อสาวภายในห้องนอนโดยรองหัวหน้า (ชายวัยชรา / ใส่เสื้อแดงลายพาดสีดำ) ฉากนี้เป็นการถ่ายแบบ Long Shot ยาวนานกว่า 10 นาที (คล้ายเลียนแบบหนังฝรั่งเศสเรื่อง Irreversible ของผู้กำกับ Gaspar Noé ในปี 2002) *เล่าลือกันว่าหลายคนรับกับฉากดังกล่าวนี้ไม่ได้

**** ความเห็นส่วนตัวของผู้เขียน
ถ้านึกถึงหนังโหด-ดิบจากประเทศอาร์เจนติน่า เราจะนึกถึงหนังเรื่องไหนนะ? สำหรับผมคง Snuff 102 / 2007 ของ Mariano Peralta และอาจเพราะคาดหวังกับหนังเรื่องนี้ไว้มากไปนิด (มองจากโปสเตอร์โฆษณาหนัง) เลยทำให้หลังจากดูจบกลับไม่ค่อย OK กับมันเสียเท่าไหร่ เพราะหนังมีความยาวทั้งเรื่องประมาณ 90 นาทีแต่กว่า 70 นาทีของหนังกลับเป็นฉากบรรยายสภาพชีวิตของเหยื่อสาว+การทารุณกรรมซะเป็นส่วนใหญ่ ปล่อยให้เหลือฉากล้างแค้นแค่ราว 15 – 20 นาทีช่วงท้ายเรื่อง(ซึ่งดูว่ามันน้อยไปนะ) ฉากนางเอก(เหยื่อสาว)โดนข่มขืนภายในห้องโดยรองหัวหน้า (ชายวัยชรา / ใส่เสื้อแดงลายพาดสีดำ) ฉากนี้แม้จะเป็นการถ่ายแบบ Long Shot ยาวนานกว่า 10 นาที (นึกถึง Irreversible ขึ้นมาตะหงิกๆ) แต่เพราะความสมจริงที่ถ่ายทำออกมาดูยังไงก็ “ไม่เนียน” ทำให้ลดทอนความรุนแรง-ความสมจริงลงอีกอักโข กระนั้นก็ดี…ช่วง 15-20 นาทีท้ายเรื่องเรายังได้เห็นภาพการ “เอาคืน” ของเหยื่อสาวให้พอชื่นใจอยู่บ้าง ก็พอดูได้ครับสำหรับหนังเรื่องนี้..แต่อย่าคาดหวังเยอะล่ะ!