อันนี้ไม่เชิงนิยายนะครับเป็นเหมือนเรื่องเล่าที่แต่งเองจะมีเป็นตอนๆน่ะครับครั้งนี้เลยประเดิมตอนแรก
นำเรื่อง
นานมาแล้ว...ณริมคลองด้านหนึ่งของ ต.คลองตัน
ชายคน1พายเรือไม้อยู่ชื่อ บังมุต อายุ20ปี
จู่ๆมีเสียงกร้วมๆเหมือนมีบางอย่างกะลังแดร้กไรอยู่เขาหันไปพบ งูตัว1กำลังกินปลาที่เขาจับจะไปขายเขาคิดถึงรายได้มันคงน้อยมากจึงหยิบไม้พายมาตีงูจนตกน้ำไป ต๋อม!!! ......
ตอน:เนื้อมันหวานกลมกล่อม
ตูม!!!! เสียงงูตัวนั้นตกนำ้ไป จ้ำพรวดๆๆ บังมุตพายเรือต่อไปจู๋ๆมีปลากระโดดขึ้นมาจากนำ้เป็นจำนวนมากเขาตกใจและตีัๆปลาไปเยอะมากจนพวกมันหมดและไม่กระโดดขึ้นมา
ต่อมาเขาก็พายไปเรื่อยๆจนกระทั่งมีเสียง กร้วม!!!!!!!!!กร้วมๆ!!!!มีปลาตัวใหญ่ขึ้นมาบนเรือและกินปลาเล็กๆของเขาที่เขาตกมาไปมากเขาโโหหยิบไม้พายมาตีมันตีจนตายคาเรือ
เขาเห็นซากปลาที่โดนกินเลยทิ้งลงไปใต้แม่น้ำ

บังมุต:แฮ่กๆซวยไรยังงี้โดนงูกินแล้วมาโดนปลาตัวใหญ่กินอีก แฮ่กๆ สงสัยความซวยแม่งมาเยือนแล้วแน่ๆแทนที่จะได้เงินเยอะๆตกทุนไปเรื่อยๆกำเวรเวรกำ
เขาพายต่อไปและสักพักได้ยินเสียง กร้วม? อีกครั้ง
และได้ยิน
???:เนื้อ...มัน...หวาน...กลม...กล่อม...
เขได้ยินและตกใจมากตัวสั่นรีบแข็งใจหันไป พบกับ
บังมุต:เนื้อมันหวาน...กลมกล่อม...เหรอ
???:แหม... เนื้อ...มันหวาน...กลม..กล่อม
............เนอะ!!!
เจ้าสิ่งนั้นมีรูปร่างเป็นคนเอาผ้าดำคลุมตัวหน้าตาเป็นโครงกระโหลกปากมีเลือดของปลาติดอยู่และกำลังเอร็ดอร่อยกับปลาของ บังมุต
บังมุต:อ้ากกกกกกกกกกก
เขามองดูใต้เท้าเจ้าผีนั่นปลาของเขาแม่ง....เกือบเกลี้ยง(- - ยังมีอารมณ์ห่วงปลา)เขาคิดถึงรายได้เหมือนเดิมว่าทีนี้ปลาที่เขาจับมาด้วยหยาดเงื่อแรงกายเพื่อเอาไปขายแต่ดันโดนกินจนจะเกลี้ยงแล้วเขาคิดได้ดังนั้นโมโหมากหยิบดาบที่เก็บไว้ในเรือขึ้นมา
เจ้าผีเห็นก็ตาเหลือกงงมาก ชิ้ง!!!
บังมุต:หวาน......เนอะ
เจ้าผี:เอ๋อ...แหม...คือ...
บังมุต:หวาน
..............ฉับ!!!!!.........
เขาตัดหัวกะโหลกไอผีนั่นพร้อมเตะร่างมันลงนำ้ ผวัะ!!!!!! ตูมมมมม!!!
???:5555555
???:5555555ก้ากๆๆๆๆๆ
???:555555
???:แหม...ให้ตาย...กลายเป็นว่าผีหลอกลุง กลับถูกลุงถีบลงนำ้ไปเลย5555
สรุปเรื่องข้างบนเป็นเรื่องในวัยหนุ่มของ บังมุต ที่ตอนนี้แก่แล้วกำลังขายปลาบนเรือไม้อยู่และเล่าให้พวกเรือข้างๆหรือลูกค้าฟังนั่นเอง
ลูกค้าหญิง:เอาล่ะค่ะ เรื่องลุงสนุกดีเอาเป็นว่าหนูเหมาปลาลุงหมดนี่เลยละกัน ลุงคิดราคามาเต็มที่...
ลูกค้ากะเทย:ต้ายอี_อกเป็นงั้นไป
บังมุต(แก่):นั่นสิครับมีอย่างที่ไหนจากปลาเต็มเรือ เหลือ2-3ตัวโห...เป็นใครก็สติแตกกันทั้งนั้น นี่ถ้าผมไม่เกรงใจไอ้เข้ละก็ ลงไปเล่นไอ้ผีเวรนั่นในน้ำแล้วโมโหมากตอนนั้น
ลูกค้าชาย:อะไรกันลุง......ในคลองนี้เคยมีไอ้เข้ด้วยเรอะ
บังมุต(แก่):มีสิพ่อหนุ่ม...หึๆ...จระเข้น่ะ...
เมื่อก่อนแถวนี้น่ะอาณาเขตมันเลย
เขาย้อนไปเล่าอีกครั้ง
บังมุต(หนุ่ม):แว้กกกกก น่ากลัวกว่านี้มีมั้ย
สักพักเรือที่เขานั่งโคลงเคลง กร้อบ ง่ำ จระเข้โผล่มางับเรือของบังมุตหนุ่มพร้อมๆกับตัวเขาไปด้วย
ตัดกลับมาที่ปัจจุบันเมื่อเล่าข้างบนเสร็จ
บังมุต(แก่):5555555....
ลูกค้าเพระถ้าในเรื่องเล่าเขาโดนไอ้เข้งับไปและนี่มาได้ไง
บังมุต(แก่):บอกแล้ว...เนื้อมันหวาน...กลมกล่อม...
เขาพูดพลางยิ้มแย้มแล้วค่อยๆหายไปกับสายลมพร้อมเรือ แว็บ!!!!
ลูกค้าทุกคนงงมากสักพัก
???:5555ก้ากๆ555เจ้าพวกหน้าโง่ก้ากๆๆๆ
ปลาที่พวกเขาซื้อมานั้นมันหัวเราะกระโดดโลดเต้นกันชอบใจสนุกสาน
ลูกค้าชาย:เจอเข้าให้แล้วล่ะ....
ลูกค้าทุกคน:อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ติดเครื่องเร็วโว้ยยยย....แว้กปลาผี....คนก็ผี...ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ พวกเขาทิ้งปลากัน จ๋อมๆ!!
ลูกค้ากะเทย:อ้ากโดนเข้าให้แล้วอีเ_งตระไล้!!!!!!!!
.......จบตอน.......
ยังมีอีกหลายตอนครับตอนเดียวพอก่อนขอทำเป็นSERIESไปเลย ก้ากๆๆๆ จบ อู้ววววววววววววว